We hadden een tweede wonder nodig

Daniel Payne, New Mexico (VS)

De zwangerschap van mijn vrouw was al een wonder. Nu hadden we er nog eentje nodig.

Mijn vrouw, Sarah, was 24 weken zwanger toen ze hevige pijn kreeg. Ik gaf haar een zalving en ging daarna naar mijn werk. Ik was nog aan het werk toen ze me belde om naar huis te komen en haar naar het ziekenhuis te brengen.

‘Uw baby komt eraan’, kregen we bij aankomst daar te horen. Aangezien Sarah nog maar 24 weken was, bood een spoedkeizersnede onze baby de beste kans op overleven.

‘Uw vrouw hoeft niet nog meer te lijden’, zei de arts tegen mij. ‘Ze verliest de baby toch.’

Sarah en ik spraken en baden over wat de arts had gezegd. We hadden het gevoel dat we elke kans moesten aangrijpen om onze baby een kans op overleven te bieden. Het was voor ons moeilijk gebleken om kinderen te krijgen. Onze oudste zoon, Taylor, is geadopteerd. Toen Sarah twee jaar na de adoptie van Taylor zwanger werd, voelde dat voor ons als een wonder. Nu hadden we een tweede wonder nodig.

Even later kwam er een specialist naar ons toe die zei: ‘Ik denk dat we nog tijd hebben om uw vrouw naar een kinderziekenhuis in El Paso (Texas, VS) over te brengen. Daar hebben ze alles om voor te vroeg geboren en ernstig zieke zuigelingen te zorgen. De baby maakt daar wél een kans!’

Sarah werd met spoed in een ambulance van ons plaatselijke ziekenhuis naar het kinderziekenhuis drie kwartier verderop gereden. Ik reed er vlak achteraan en smeekte de Heer in gebed om een wonder. Ik beloofde Hem dat ik op het evangeliepad zou blijven en beter mijn best zou doen.

Ik zei tegen de arts op de afdeling neonatale intensieve zorg van het ziekenhuis: ‘We weten dat de zwangerschap van mijn vrouw al een wonder was. Nu verwachten we er nog eentje.’

De bevalling verliep goed en onze baby heeft het overleefd. Na vierenhalve maand op de afdeling neonatale intensieve zorg namen we Shanna mee naar huis. Dat was ons tweede wonder. Niet lang daarna vond er nog een wonder plaats: de Heer zegende ons met een tweeling.

Shanna’s IQ is een tikkeltje aan de lage kant en ze zit in een rolstoel, maar verder is ze altijd blij, positief en vriendelijk voor iedereen. Ze vertelt graag hoe het met haar gaat en geniet van het leven. Ze zorgt ervoor dat we met een glimlach en blij door het leven gaan. We houden van haar en zijn dankbaar voor haar. Shanna is echt een zegen.