Digitaal thema-artikel
Hoe kan ik als alleenstaande vooruitgang maken op het verbondspad?
De auteur woont in Noord-Samar (Filipijnen).
In welk seizoen van ons leven we ons ook bevinden, om vooruit te gaan moeten we ons in de richting van Christus bewegen.
Toen ik na mijn zending thuiskwam op de Filipijnen, was het eerste wat ik wilde doen een waardige priesterschapsdrager vinden met wie ik kon trouwen in de tempel en een op Christus gericht gezin kon stichten.
Ik dacht dat het makkelijk zou zijn om hem te vinden. Maar ik ben nu al een aantal jaren thuis, en ik moet nog steeds iemand vinden om mee te trouwen.
Ik ben mijn hele leven doelgericht geweest. Toen ik op de middelbare school zat, stelde ik doelen voor mijn toekomst, in het bijzonder doelen die me zouden helpen om vooruitgang te maken op het verbondspad – het enige pad dat mij, en ons allemaal, uiteindelijk terug zal leiden om bij onze hemelse Vader te wonen.
Ik stelde doelen om mijn seminarie- en instituutsdiploma’s te halen, mijn studie af te maken, begiftigd te worden in de tempel, een zending te vervullen, een baan te vinden die aansluit bij mijn studierichting, en een eeuwig gezin te starten.
Ik heb die doelen op één na allemaal gehaald, en hoewel ik trots ben op wat ik allemaal heb bereikt, heb ik soms het gevoel dat ik ben gestopt met vooruitgang maken.
Een onderbreking in mijn vooruitgang
Ik heb jarenlang veel tijd besteed aan het zoeken naar en bidden om iemand met wie ik eeuwig samen kan zijn. Ik heb altijd de geboden onderhouden, de leringen van profeten en leiders toegepast, en ernaar gestreefd om het waardig te zijn de tempel te betreden. Dus ik heb me vaak in frustratie afgevraagd waarom ik, terwijl ik het zo hard heb geprobeerd, dit doel nog steeds niet kan bereiken, en het gevoel heb dat ik geen vooruitgang kan maken op het verbondspad.
Wat mis ik?
Op een avond dat ik me bijzonder ontmoedigd voelde door mijn burgerlijke staat en mijn schijnbare gebrek aan vooruitgang, stortte ik mijn hart bij mijn hemelse Vader uit. Ik voelde me alleen, verloren en vastgelopen. Terwijl ik bad en nadacht, kwam er een duidelijke herinnering in mijn gedachten:
‘Vertrouw op de Heere met heel je hart. […]
Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden recht maken’ (Spreuken 3:5–6).
Ik besefte toen dat die ‘paden’ ook het verbondspad behelzen.
Ik werd eraan herinnerd dat als ik ‘God [laat] zegevieren’ in mijn leven, zoals president Russell M. Nelson heeft gezegd,1 Hij mij richting Christus zal sturen en mij geestelijke kracht, beloofde zegeningen en eeuwige vooruitgang geeft.
Richting Christus gaan
Ouderling Marvin J. Ashton (1915–1994) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Stel uw doelen […] Maar raak niet gefrustreerd omdat er geen duidelijke overwinningen zijn. Herinner uzelf eraan dat het streven naar een doel belangrijker kan zijn dan het bereiken ervan.’2
Ik had me zo lang alleen geconcentreerd op mijn hoop op een huwelijk en mijn ‘falen’ in het bereiken van dat verbond. Ik was de betekenis van de verbonden die ik wél had gesloten, en hoe die verbonden mij hebben geholpen om richting Christus te gaan, vergeten.
Ik was vergeten hoe mooi mijn omstandigheden zijn. Omdat ik thuis geen kinderen heb, of veel verplichtingen, heb ik op dit moment veel tijd om mijn vaardigheden voor de toekomst te ontwikkelen. Ik kan een groot deel van mijn tijd wijden aan het helpen van anderen en het dienen van mensen in mijn wijk. Ik kan meer mensen ontmoeten en van hen leren. Ik kan tijd besteden aan het verbeteren van mijn relatie met mijn ouders en broers en zussen. En bovenal krijg ik nog steeds talrijke kansen om te proberen meer zoals de Heiland te worden.
Ik heb beseft dat als ik nog steeds het pad bewandel dat me naar Jezus Christus leidt, ik precies ben waar ik wezen moet.
Ik ga voorwaarts op het verbondspad.
President Nelson heeft ook gezegd: ‘Waar je ook staat op het verbondspad […], ik beloof jou dat als je oprecht en onophoudelijk het geestelijke werk doet dat nodig is om die essentiële, geestelijke vaardigheid te ontwikkelen om de influisteringen van de Heilige Geest te gaan herkennen, je alle leiding zult krijgen die je ooit nodig zult hebben.’3
Ik weet dat als ik word geleid door de Geest, ik daar naartoe word geleid waar Hij mij wil hebben, en dus waar ik wil zijn.
Hoe kunnen we vooruitgang blijven maken?
Als je je ooit ontmoedigd voelt, of het idee hebt dat je stilstaat op het verbondspad, weet ik precies hoe je je voelt. Ik voel me wel eens ongemakkelijk of niet op mijn plek in de kerk omdat ik alleenstaand ben. Zoals zoveel alleenstaande mensen heb ik ook veel goedbedoelde grapjes over mijn burgerlijke staat aangehoord van mensen in mijn familie en in de wijk.
Maar ik heb geleerd dat ik ongeacht mijn omstandigheden altijd vooruitgang kan blijven maken op het verbondspad. Ik kan mij richten op de verbonden die ik wel heb gesloten, en de vooruitgang en de eeuwige beloften die uit het nakomen van die verbonden voortkomen.
Wat onze huidige omstandigheden ook zijn, we hebben de kans om onszelf te verbeteren en om, zoals de Heer dat wil, mensen te worden die onze verbonden nakomen.
We kunnen net zoals de Heer Emma Smith aanraadde ‘de dingen van deze wereld terzijde […] leggen en naar de dingen van een betere […] streven’ en aan onze verbonden met God vasthouden (Leer en Verbonden 25:10).
Alleenstaand of getrouwd, met of zonder kinderen, wij kunnen allemaal vooruitgang maken op het verbondspad als wij zijn raad volgen, anderen liefhebben en dienen, onze huidige zegeningen herkennen, dankbaarheid voelen en uiten, beseffen dat ons perspectief nodig is om het koninkrijk van God op te bouwen, familiegeschiedenis doen, onze roepingen grootmaken, ernaar streven het altijd waardig te zijn de tempel te betreden, en anderen helpen om ook op het pad te blijven.
Ik weet dat als we voorwaarts blijven gaan en de betekenis van onze verbonden en de geestelijke kracht die ze ons geven herkennen, we onszelf (en de wereld) kunnen voorbereiden op de wederkomst van de Heiland, en nog beter voorbereid zullen zijn om in de toekomst beloofde zegeningen te ontvangen.