Kom, fylg mér

1. Konungabók 17–19

Ólíkar persónulegar opinberanir

Elía stóð á fjalli og sá storminn mola grjótið og hann fann jarðskjálfta og „eftir jarðskjálftann kom eldur. En Drottinn var ekki í eldinum. Eftir eldinn kom þytur af þýðum blæ“ (1. Konungabók 19:11–12). Hér eru þrjár þeirra leiða sem hin láværa, hljóðláta rödd færir okkur opinberanir.

hendi kveikir ljós

Stundum færir persónuleg opinberun okkur upplýsingu samstundis, eins og að kveikja ljós í myrku herbergi.

maður gengur í þoku

Stundum þurfum við bara nægilegt ljós til að stíga nokkur skref fram á við.

maður horfir á sólarupprás

Stundum kemur persónuleg opinberun smám saman, eins og sólarupprás.¹

„Andinn talar orð sem við skynjum. Þessar tilfinningar eru ljúfar, létt olnbogakot til framkvæmdar, hvatning til að gera eitthvað, segja eitthvað, bregðast við á einhvern ákveðinn hátt.“

Öldungur Ronald A. Rasband úr Tólfpostulasveitinni, „Lát heilagan anda leiða,“ aðalráðstefna, apríl 2017.

Horfið á myndbandasyrpu þar sem ýmsir leiðtogar kirkjunanr lýsa því hvernig þeir „hlýða á hann.“

Heimildir

1. Sjá David A. Bednar, „Patterns of Light: Spirit of Revelation (Mynstur ljóss: Andi opinberunar)“ (myndband), ChurchofJesusChrist.org.