“Ang Akong Talan-awon gikan sa Ibabaw,” Liahona, Mar. 2023.
Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Ang Akong Talan-awon gikan sa Ibabaw
Hapit nako malabay ang butang nga akong labing gikinahanglan aron makab-ot ang akong tumong.
Litrato sa dapit sa Roy’s Peak pinaagi sa tagsulat
Bag-ohay lang, miadto ko sa sikat nga baktasan sa Roy’s Peak didto sa matahom nga kabukiran sa New Zealand’s South Island. Tungod kay ang pagbaktas molungtad og pipila ka oras, nagdala ko og unsay kinahanglanon lang nako: pipila ka snack ug daghang tubig.
Sa dihang nagsugod na ko, ang akong backpack morag bug-at na. Tunga sa oras sa akong pagbaktas, mas gibati na nako ang kabug-at sa akong dala sa akong mga abaga ug sa akong buko-buko. Sa makadiyot, naghunahuna ko nga ilabay ang uban nakong tubig. Apan dihadiha dayon, nakahunahuna ko nga magkinahanglan ko niini.
Usa ka oras ug tunga sa wala pa moabot sa kinatumyan sa bukid, ang agianan mas nagkabakilid ug napuno sa snow. Naghunahuna ko nga dili ko makaabot sa kinatumyan, apan ang akong tumong ang nakapadasig nako sa pagpadayon.
Sa dihang sa kataposan miabot na ko sa kinatumyan, ang akong backpack morag mas migaan. Nianang higayona nakaon na nako ang akong mga snack ug nainom ang hapit tanan sa akong tubig. Samtang nagpahulay ug nagdayeg sa katahom sa talan-awon gikan sa ibabaw, namalandong ko sa akong panaw—paingon sa kinatumyan sa bukid ug diha sa kinabuhi.
Sa pipila ka oras, naglakaw ko patungas sa bukid, nagpakaon ug nagpainom sa akong lawas aron ako adunay kalig-on sa pagpadayon. Ang unsay morag palas-anon sa sinugdanan—makaluwas sa kinabuhi nga tubig—nakapanalangin nako aron makab-ot ang akong tumong.
Kitang tanan makasinati og maayo ug dili maayo nga mga panahon, apan ang Espiritu Santo motabang nato sa paghimo og maayo nga mga desisyon. Hapit nako biyai ang sobra sa tunga sa litro nga tubig diha sa pagbaktas, apan mibati nga dad-on kini.
Nagluha-luha ang mga mata, ako nagpasalamat sa Langitnong Amahan alang niini nga mga pagpamalandong. Ang pagkaanaa sa kabukiran nga napuno sa snow nianang adlawa nakadasig nako sa pag-analisar sa akong kinabuhi, akong mga desisyon, akong mga tumong, ug sa akong personal nga backpack.
Sa wala pa ko magbaktas, napuno ko sa kawalay kasigurohan kalabot sa akong kinabuhi ug sa akong trabaho diha sa laing nasod. Apan karon mibati ko nga maayo ra ang tanan. Ako nasayod nga dili ko pasagdan sa Ginoo.
Uban sa Espiritu, ako nasayod nga makahimo ko og sakto nga mga desisyon nga mobayaw nako sa mental, pisikal, ug espirituwal nga paagi. Ug kon ako mobati nga nabug-atan, ako makadangop sa atong Manluluwas, ang tinubdan sa “tubig nga naghatag sa kinabuhi” (Juan 4:10). Ako nasayod nga Siya moatiman nako ug mopagaan sa akong palas-anon (tan-awa sa Mateo 11:28–30).