« ការសម្លឹងមើលពីលើរបស់ខ្ញុំ » លីអាហូណា ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
សំឡេងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ
ការសម្លឹងមើលពីលើរបស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំស្ទើរតែបោះបង់ចោលអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំត្រូវការដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្ញុំ ។
ថ្មីៗនេះខ្ញុំបានឡើងភ្នំដ៏ល្បីមួយនៅ រ៉យស៍ ភិគនៅលើភ្នំដ៏ស្រស់ស្អាតនៃកោះខាងត្បូងរបស់ប្រទេសនូវវែលសេឡង់ ។ ដោយសារតែការឡើងភ្នំចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោង ខ្ញុំបានយកតែអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការប៉ុណ្ណោះ ៖ អាហារសម្រន់ខ្លះៗ និងទឹកជាច្រើន ។
ពេលខ្ញុំចាប់ផ្តើម កាបូបស្ពាយរបស់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាធ្ងន់ ទៅហើយ ។ ការឡើងភ្នំរបស់ខ្ញុំបានកន្លះម៉ោង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ការបូបរបស់ខ្ញុំធ្ងន់ឡើងៗ ស្មា និងខ្នងរបស់ខ្ញុំកាន់តែធ្ងន់ ។ ខ្ញុំបានគិតមួយភ្លែតអំពីការចាក់ទឹករបស់ខ្ញុំចោលខ្លះ ។ ប៉ុន្តែរំពេចនោះ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំនឹងត្រូវការទឹកនេះ ។
មួយម៉ោងកន្លះពីមុនខ្ញុំឡើងដល់លើកំពូលភ្នំ ផ្លូវនោះកាន់តែចោទទៅៗ ហើយគ្របដណ្តប់ដោយព្រិល ។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមគិតថាខ្ញុំមិនអាចឡើងដល់កំពូលបានទេ ប៉ុន្តែគោលដៅរបស់ខ្ញុំបានជំរុញខ្ញុំឲ្យបន្ត ។
ទីបំផុត នៅពេលខ្ញុំទៅដល់កំពូល កាបូបស្ពាយរបស់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្រាលជាងមុនច្រើនណាស់ ។ ដល់ពេលនោះខ្ញុំបានហូបអាហារសម្រន់របស់ខ្ញុំ ហើយផឹកទឹកជាច្រើនរបស់ខ្ញុំ ។ ការសម្រាក និងការគយគន់ទិដ្ឋភាពដ៏ស្រស់ស្អាតពីលើ ធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតពីដំណើររបស់ខ្ញុំ—ទៅកាន់កំពូលភ្នំ និងនៅក្នុងជីវិត ។
អស់ជាច្រើនម៉ោង ខ្ញុំបានដើរឡើងលើភ្នំ ដោយចិញ្ជឹម និងផ្តល់ទឹកឲ្យរាងកាយរបស់ខ្ញុំ ដើម្បីខ្ញុំអាចរឹងមាំ និងបន្តទៅមុខ ។ អ្វីដែលហាក់ដូចជាបន្ទុកពេលចាប់ផ្តើម—ទឹកសម្រាប់ស្រោចស្រង់ជីវិត—បានជួយឲ្យខ្ញុំសម្រេចបានគោលដៅ ។
យើងទាំងអស់គ្នាឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ល្អ និងអាក្រក់ ប៉ុន្តែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ ។ ខ្ញុំស្ទើរតែចាក់ចោលទឹកកន្លះលីត្រតាមផ្លូវទៅហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍ឲ្យទុកទឹកនោះ ។
ដោយអារម្មណ៍ក្តុកក្តួលខ្ញុំបានថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំសម្រាប់ការឆ្លុះបញ្ចាំងនេះ ។ ការនៅលើភ្នំដែលគ្របដណ្តប់ទៅដោយព្រិលនៅថ្ងៃនោះ បានបំផុសគំនិតខ្ញុំឲ្យវិភាគពីជីវិតរបស់ខ្ញុំ ការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំ គោលដៅរបស់ខ្ញុំ និងគំនិតអំពីជីវិតផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ ។
មុនពេលខ្ញុំឡើងលើភ្នំ ខ្ញុំពោរពេញទៅដោយភាពមិនច្បាស់លាស់ទាក់ទងទៅនឹងជីវិតរបស់ខ្ញុំ និងការងាររបស់ខ្ញុំនៅបរទេស ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាគ្រប់យ៉ាងនឹងប្រសើរឡើង ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះអម្ចាស់នឹងថែរក្សាខ្ញុំ ។
ដោយមានព្រះវិញ្ញាណជាជំនួយ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលនឹងលើកដំកើងខ្ញុំខាងវិញ្ញាណ និងខាងរូបកាយ ។ ហើយនៅពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានបន្ទុក ខ្ញុំអាចងាកទៅរកព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើង ដែលជាប្រភពនៃ « ទឹករស់ » ( យ៉ូហាន ៤:១០ ) ។ ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់នឹងបីបាច់ខ្ញុំ និងសម្រាលបន្ទុកខ្ញុំ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១១:២៨–៣០ ) ។