Boodschap van de gebiedsleiding
Wat is ware bekering?
Vorige maand was het 25 jaar geleden dat Jenny en ik in Australië zijn getrouwd. We hadden elkaar 2 jaar eerder ontmoet op een zakenreis in Chicago, en slechts 2 dagen na die eerste kennismaking kwam deze gedachte bij me op: je gaat met dit meisje trouwen. Die geïnspireerde ingeving leidde ertoe dat ik van Londen naar Australië reisde om met Jenny te daten, en haar mee naar de kerk te nemen. Ze liet zich 4 maanden later dopen en verhuisde naar Londen, zodat we nog meer konden daten. Nog geen jaar later verloofden we ons in Italië. We zijn getrouwd in Sydney, lieten ons daarna in de Londentempel verzegelen, en kregen vervolgens vier geweldige zoons. Het was een wervelende romance!
Nu we 25 jaar getrouwd zijn, kijk ik er verwonderd op terug hoe snel ik verliefd werd en hoe simpel mijn begrip van liefde was. De afgelopen 25 jaar hebben me geleerd dat liefde veel meer is dan dat eerste gevoel van ‘verliefd worden’. Het heeft veeleer te maken met elkaar dienen en samenwerken – vrienden die elkaar helpen om te worden zoals God wil dat ze worden. In ons huwelijk hebben we een portie ups en downs gehad, met tranen en verdriet, maar ook met vreugde en geluk. Dat maakt allemaal deel uit van het plan. En hoewel ons verhaal begonnen is met ‘liefde op het eerste gezicht’, is het uitgegroeid tot een heel ander soort liefde. Liefde, ‘het gevoel’, heb je soms wat meer en soms wat minder, maar liefhebben, ‘het werkwoord’, verankert en versterkt een huwelijk, en kan de meest liefdevolle relatie tot stand brengen.
Ik zie veel overeenkomsten met onze geestelijke bekering en het proces om een discipel van Jezus Christus te worden. We zijn allemaal gezegend met het innerlijke licht van Christus en ieder van ons heeft unieke ervaringen met die lichtstralen, waarmee we een getuigenis van God en zijn Zoon Jezus Christus opbouwen. Maar die spirituele ervaringen leiden niet noodzakelijkerwijs tot bekering of onwankelbaar geloof. We voelen ons allemaal weleens van God verwijderd, bijvoorbeeld als beproeving of twijfel ons doet wankelen; zoals de hogepriester Alma met deze geïnspireerde vraag opmerkt: ‘En nu, zie, ik zeg u, mijn broeders: Indien u een verandering van hart hebt ondergaan, en indien u gestemd was het lied van de verlossende liefde te zingen, zou ik u willen vragen: Kunt u nu zo gestemd zijn?’
Net als liefde in een huwelijk, heeft ons geloof in Jezus Christus constant voeding, water en dagelijks zonlicht nodig, zoals wordt uitgelegd in Alma 32. Voor de meesten van ons komt bekering ‘regel op regel […], voorschrift op voorschrift; hier een weinig en daar een weinig’. Een discipel van Jezus Christus worden, is een proces dat een leven lang duurt en dat ons vreugde kan brengen.
Onze vreugde in het evangelie van Jezus Christus komt van ons voortbewegen op het verbondspad, en al doende bouwen we een hechte, persoonlijke band met onze Vader in de hemel op. ‘Nader tot Mij en Ik zal tot u naderen.’ Als we tot Hem naderen, voelen we zijn liefde meer en leren we Hem ten volle lief te hebben. Dan beginnen we aan het doel van onze schepping te beantwoorden en ons goddelijk potentieel te bereiken, en raken wij vervuld van vrede.
Dus snap ik nu, na 25 jaar huwelijk en 50 jaar kerkbezoek, dat de essentie van een gelukkig leven alles te maken heeft met relaties; zowel met mijn Vader in de hemel als met mijn vrouw. Ook is het mij duidelijk dat er overeenkomsten zijn tussen hoe beide relaties beginnen en zich in de loop van de tijd ontwikkelen. Ik ben heel dankbaar dat mijn hemelse Vader en mijn vrouw zo vergevensgezind en geduldig zijn, en welwillend tegenover mijn wisselvallige verrichtingen staan, en beiden zoveel van mij houden. Als ik mijn tijd, talenten en krachten op deze twee verbondsrelaties richt, lijkt al het andere op zijn plaats te vallen. En als ik aan een van die relaties werk, komt dat, zo lijkt het, de andere ten goede.
Het pad naar bekering begint, net als een huwelijk, misschien met een inspirerende ingeving, maar zal tot een verbondsrelatie met God uitgroeien, waarin we met zijn liefde vervuld worden.