Waar kijk jij naar?
Afgelopen Hemelvaartsdag kwamen christenen van verschillende Bossche kerken samen om hun gedeelde geloof te vieren en daarbij de vraag te beantwoorden ‘Waar kijk jij naar?’ Dat was een verwijzing naar de vraag die engelen aan de discipelen van Jezus stelden toen zij tijdens de hemelvaart van Christus omhoog bleven kijken. Vóór aanvang ging een toneelgroepje de wachtende bezoekers langs om hen mee te voeren naar dat moment. Zagen we de Heer hoog tussen de wolken? En kijken we uit naar zijn wederkomst? De Sint Cathrienkerk met haar prachtige Byzantijnse koepel, leende zich daar uitstekend voor. Zo ook voor een heuse speurtocht halverwege de dienst.
De viering werd georganiseerd door het Bossche Beraad van Kerken, waar broeder Richard Sleegers namens De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen lid van is. Samen met zijn vrouw Sarah geven zij thuis instituut, een onderwijsprogramma voor Schriftstudie met jongvolwassenen. In het kader van het lesprogramma zouden ze met de groep die viering bijwonen. ‘Vanuit mijn ervaring bij het Beraad vind ik het belangrijk dat christenen elkaar leren kennen, samenwerken en ook samen vieren. De verschillende accenten in onze manieren van aanbidding zijn niet alleen mooi, maar kunnen onze geloofservaring verbreden of verdiepen. Dat wilden we onze jongvolwassenen ook laten ervaren’, vertelt Richard.
De donderdag erop werd in de les naar hun ervaringen gevraagd. Enkele opmerkingen vatten we hieronder samen: ‘Mijn favoriete onderdelen waren de kleine kinderen die meededen en de geweldige kans die we kregen om samen te zingen. Het geeft allemaal aan dat het een viering was en niet alleen maar een dienst. Jezus werd opgewekt. Hij leeft. We hebben reden om te vieren en ik ben blij dat we dat hebben gedaan.’ –Ouderling Mills
‘Ik genoot van de inclusieve momenten waar een vertegenwoordiger van elke kerk een kaars opstak en ook een gebed uitsprak. Verder vond ik het leuk om met iedereen samen te zingen met een live band. Geweldig ook dat er na de dienst een maaltijd werd aangeboden, zodat er – voor hen die dat wilden – gelegenheid was om leden van andere kerken beter te leren kennen. –Claus
‘De overeenkomsten tussen onze kerken voelde ik het sterkst tijdens het klaarzetten van de benodigdheden voor de dienst en voor het eten daarna. Ik vond het mooi om te merken dat het niet uitmaakte van welke kerk iedereen afkomstig was, we hielpen elkaar allemaal om de dienst zo goed mogelijk voor te bereiden. Ik voelde een sterke liefde voor al mijn broeders en zusters die meehielpen en zij gaven die liefde ook aan mij, terwijl wij elkaar en onze Heer aan het dienen waren. Daardoor kon ik op dat moment echt voelen dat we één in Christus zijn.’ –Sebastiaan
‘Het was mooi om te ervaren hoe we allemaal verenigd waren door ons geloof in onze Heiland Jezus Christus. Ik voelde me ook verbonden met iedereen die aanwezig was, ook al kende ik de meeste mensen niet. Vooral het moment dat de vertegenwoordigers van de verschillende kerken naar voren kwamen om een gebed uit te spreken vond ik heel bijzonder. Iedereen stond in zijn kracht ondanks de onderlinge verschillen. Ik heb eigenlijk nooit heel bewust stilgestaan bij Hemelvaartsdag, maar ik zou het zeker nog een keer zo willen vieren.’ –Nurry
De instituutscursisten bleven zo lang napraten dat ze zo ongeveer als laatste vertrokken, en daarna gingen ze – vanwege het warme weer – nog wat verfrissends drinken in de stad. De conclusie was unaniem: christenen zouden vaker samen moeten vieren, en Hemelvaart is daar best een passende dag voor. We delen immers allemaal de hoop op een leven in de hemel, waar we ook één van hart zullen zijn. Waarom dan niet alvast hier en nu?