« នេះគឺជាអំណោយទានរបស់អ្នក » លីអាហូណា ខែមករា ឆ្នាំ២០២៥ ។
សំឡេងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ
នេះគឺជាអំណោយទានរបស់អ្នក
« ឱ ព្រះវរបិតាសួគ៌ » ខ្ញុំបានអធិស្ឋាន « តើខ្ញុំម្ចាស់គួរតែអភិវឌ្ឍអំណោយទានអ្វីទៅដែលនឹងផ្ដល់ពរដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ? »
កាលនៅជាយុវនារី យ៉ានីណា ត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យដឹងថា ការច្រៀងគឺជាអំណោយទានដែលនាងអាចប្រើដើម្បីផ្ដល់ពរដល់អ្នកដទៃ ។ ក្រោយមក នាងត្រូវបានជ្រើសរើសជាសមាជិកអន្តរជាតិម្នាក់ដើម្បីច្រៀងជាមួយនឹងក្រុមចម្រៀងរោងឧបោសថ អំឡុងពេលសន្និសីទទូទៅ ( រូបថតថតនៅក្នុងរោងឧបោសថ សលត៍ លេក ) ។
នៅពេលប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ( ឆ្នាំ១៩១០–២០០៨ ) បានទៅទស្សនកិច្ចនៅប្រទេសអេក្វាឌ័រក្នុងឆ្នាំ១៩៩៩ ខ្ញុំបានឮលោកមានប្រសាសន៍ថា « អ្វីក៏ដោយដែលអ្នកសម្រេចចិត្តធ្វើ សូមធ្វើឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព » ។
កាលពីក្មេង ខ្ញុំបានរៀនថា ព្រះប្រទានអំណោយទានដល់យើង ដែលអនុញ្ញាតឲ្យយើងផ្ដល់ពរដល់អ្នកដទៃ ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ១០:៨–១៨ ) ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានថា « ឱ ព្រះវរបិតាសួគ៌ តើខ្ញុំម្ចាស់គួរតែអភិវឌ្ឍអំណោយទានអ្វីទៅដែលនឹងផ្ដល់ពរដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ? »
នៅអាយុ ១៦ ឆ្នាំ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀនច្រៀងតាមការលើកទឹកចិត្តរបស់នាយកសាលាវិទ្យាស្ថានអភិរក្សក្នុងស្រុក ។ គាត់បានប្រាប់ខ្ញុំថា « ប្អូនមានសំឡេងពិរោះណាស់ » ។
ពេលទស្សនិកជនទះដៃអបអរបន្ទាប់ពីការសម្តែងជាលើកដំបូងរបស់ខ្ញុំ ឃ្លាមួយបានចូលមកក្នុងចិត្តខ្ញុំយ៉ាងច្បាស់ ៖ « នេះជាអំណោយទានរបស់អ្នក » ។ ខ្ញុំយំព្រោះការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំត្រូវបានឆ្លើយតប ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី នៅប្រទេសរបស់ខ្ញុំ វាអាចពិបាកក្នុងការប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតជាតន្ត្រីករ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថា ព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំផ្លូវ ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានបន្តការសិក្សាផ្នែកចម្រៀង ដោយខិតខំធ្វើឲ្យល្អបំផុតតាមដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ។
នៅពេលខ្ញុំមានអាយុ ១៩ ឆ្នាំ ខ្ញុំបានទទួលអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅបរទេស ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ឱកាសនោះ និងឱកាសស្រដៀងគ្នានេះ មិនបានចេញជារូបរាងទេ ។ តាមបទពិសោធន៍ ខ្ញុំអាចឃើញថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំនៅអេក្វាឌ័រ ។
មនុស្សម្នាប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំគ្មានអនាគតក្នុងវិស័យតន្ត្រីទេ ព្រោះខ្ញុំគ្មានការអប់រំពីបរទេស ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬឈ្មោះល្បី ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាព្រះមានផែនការសម្រាប់ខ្ញុំ ដូច្នេះខ្ញុំយកទេពកោសល្យរបស់ខ្ញុំឆ្ពោះទៅរកការបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ ជាកន្លែងដែលខ្ញុំបង្កើតក្រុមចម្រៀង ដឹកនាំតន្ត្រី និងព្យាយាមបំផុសគំនិតអ្នកដទៃឲ្យអភិវឌ្ឍអំណោយទាន និងទេពកោសល្យរបស់ពួកគេ ។
ក្រោយមក ពេលខ្ញុំទទួលបានការងារឲ្យធ្វើការនៅស្ថានីយទូរទស្សន៍មួយ ខ្ញុំបារម្ភអំពីការល្បួងដែលទាក់ទងនឹងឧស្សាហកម្មកម្សាន្តនេះ ។ ប៉ុន្តែចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំគឺ « ទទួលយកការងារនេះ ហើយបង្ហាញថា អ្នកអាចធ្វើជាសិល្បករម្នាក់ដោយមិនបន្ទាបបទដ្ឋានរបស់អ្នក » ។
ខ្ញុំបានធ្វើការជាជំនួយការផលិតកម្មសិល្បៈទូរទស្សន៍ ជាជំនួយការនាយកក្រុមចម្រៀងសម្រាប់ក្រុមចម្រៀង Symphonic Choir of Guayaquil និងក្រុម Ecuadoran House of Culture សម្រាប់ខេត្តនៃទីក្រុងហ្គាយ៉ាស ។
ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា វាអាចទៅរួចក្នុងការបំពេញក្តីសុបិនរបស់យើង ដោយមិនចាំបាច់បោះបង់គោលការណ៍របស់យើងចោលឡើយ ។ សព្វថ្ងៃនេះ ឈ្មោះរបស់ខ្ញុំត្រូវបានទទួលស្គាល់នៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្ញុំ និងក្នុងអាជីពរបស់ខ្ញុំ—ខ្ញុំមានអំណរអរគុណចំពោះការតាំងចិត្តរបស់ខ្ញុំក្នុងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ និងអភិវឌ្ឍអំណោយទានដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានប្រទានដល់ខ្ញុំ ។
ពេលយើងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតារបស់យើង នោះអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចនឹងអាចទៅរួចបាន ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១៩:២៦ ) ។ ខ្ញុំដឹងថាទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ហើយចង់ជួយយើងអភិវឌ្ឍអំណោយទានរបស់យើង ដើម្បីផ្ដល់ពរដល់អ្នកដទៃ ។