Po prawie trzech latach zmagań i finansowych wyrzeczeń Świątynia Kirtland została poświęcona 27 marca 1836 roku. Wydarzeniu temu towarzyszyło wiele cudów, a tydzień później niebiańscy posłańcy przekazali Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu klucze kapłaństwa. Klucze te są charakterystyczną cechą Kościoła i błogosławią miliony ludzi, którzy się w nim gromadzą.
„Glorious Days in Kirtland, 1834–1836”, rozdział 13 w: Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 153–168.
Poświęcenie świętych podczas budowy Świątyni Kirtland
Pokaż uczniom ilustrację: Świątynia Kirtland (zob. Album: Ewangelia w malarstwie [2009], nr 117; zob. także LDS.org). Wyjaśnij, że praca nad budową Świątyni Kirtland trwała prawie trzy lata i wiązała się z ogromnym poświęceniem świętych. Podejmując się tego dzieła, doświadczyli wypełnienia się danej przez Pana obietnicy, która mówiła o tym, że jeśli będą przestrzegać Jego przykazań, będą „mieli moc, żeby wznieść dom Pana” (NiP 95:11). 27 marca 1836 roku niemal tysiąc osób uczestniczyło w poświęceniu świątyni. Modlitwa, którą Józef Smith ofiarował podczas poświęcenia, została dana drogą objawienia i zapisana jest w rozdziale: Nauki i Przymierza 109.
Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 109:1–5. Zachęć pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych, zwracając przy tym uwagę w szczególności na zwroty opisujące poświęcenie świętych przy budowie świątyni. Następnie zadaj poniższe pytania:
Jakich zwrotów użył Józef Smith, aby opisać poświęcenie świętych?
Aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć ofiary, jakie ponieśli święci, poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następujące streszczenie:
W okresie od czerwca 1833 roku do marca 1836 roku kobiety i mężczyźni pracowali ramię w ramię przy budowie i wykończeniu domu Pana. Niektórzy zajmowali się murarstwem, inni zwozili kamienie, jeszcze inni przędli i szyli odzież dla robotników, a niektórzy wykonywali zasłony do domu Pana. Robili to wszystko „aby Syn Człowieczy miał miejsce, gdzieby się mógł objawić swemu ludowi” (NiP 109:5). Niektórzy święci w dniach ostatnich, tacy jak John Tanner, przeznaczyli wiele swojego bogactwa na budowę świątyni. W sumie budowa świątyni mogła pochłonąć około 40 000 dolarów amerykańskich, co na tamte czasy było ogromną kwotą. Pomimo kosztów i poświęcenia święci wiernie wykonywali swą pracę, okazując tym samym posłuszeństwo przykazaniu Pana (zob. NiP 95:11). Świątynia Kirtland była dziełem miłości i sprawdzianem posłuszeństwa, poświecenia i wiary.
Jakich poświęceń wymaga się od nas w dzisiejszych czasach, abyśmy mogli cieszyć się błogosławieństwami świątyni?
Jakie błogosławieństwa pojawiają się w naszym życiu, kiedy poświęcamy się dla pracy Pana?
Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, pokaż poniższą wypowiedź Siostry Carol B. Thomas z Generalnego Prezydium Młodych Kobiet. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie jej na głos.
„Poświęcenie jest niesamowitą zasadą. Kiedy chętnie dajemy swój czas i talenty oraz wszystko, co posiadamy, staje się to najprawdziwszą formą oddawania czci. Może rozwinąć w nas głęboką miłość do siebie nawzajem i do naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Dzięki poświęceniu nasze serca odmieniają się, żyjemy bliżej Ducha i mamy mniejszy apetyt na rzeczy tego świata” („Poświęcenie: Wieczna inwestycja”, Liahona, lipiec 2001, str. 79).
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu wersety: Nauki i Przymierza 109:12–13 oraz 20–21 i odszukali, w jaki sposób zawarta w nich modlitwa opisuje świętą naturę świątyni? Poproś uczniów, aby opowiedzieli, co w tych wersetach wywarło na nich największe wrażenie?
Powiedz uczniom, że w modlitwie poświęcającej Józef Smith prosił Pana o konkretne błogosławieństwa. Poproś kilku uczniów, aby po kolei przeczytali na głos wersety: Nauki i Przymierza 109:12–15, 22–28. Zachęć pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali błogosławieństwa, które mogą otrzymać osoby wiernie oddające cześć Bogu w świątyni. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli ważne słowa i zwroty, które przykuły ich uwagę. Następnie omówcie odpowiedzi na poniższe pytania:
Które z tych błogosławieństw ma dla was największe znaczenie? Dlaczego?
Jakiej doktryny lub zasady możemy się nauczyć z tych wersetów? (Upewnij się, że uczniowie rozpoznają następującą zasadę: Kiedy wiernie oddajemy cześć w świątyni, możemy otrzymać większą ochronę i siłę odnośnie do niegodziwości tego świata).
Pokaż następującą wypowiedź Starszego Davida A. Bednara z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:
„Proszę, rozważcie te wersety: [Nauki i Przymierza 109:24–28] w świetle obecnych poczynań przeciwnika i […] naszej gotowości, by przyjąć na siebie imię Jezusa Chrystusa oraz błogosławieństwa ochrony obiecanego tym, którzy w szacunku mają imię oraz pozycję w świętej świątyni. Co ważne, owe błogosławieństwa przymierza są dla wszystkich pokoleń i na całą wieczność. Zachęcam was, abyście raz po raz studiowali i z modlitwą rozważali, jaki wpływ mają te wersety na wasze życie i życie waszej rodziny.
Nie powinny nas dziwić szatańskie wysiłki, by zniweczyć lub zdyskredytować oddawanie czci i pracę w świątyni. Diabeł nienawidzi czystości i mocy domu Pana. Zaś ochrona dostępna dla każdego z nas dzięki obrzędom i przymierzom świątynnym i poprzez nie stanowi wielką przeszkodę dla knowań Lucyfera” („W szacunku mieć imię i pozycję”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 99).
W jaki sposób czujecie wzrost duchowej siły, którą zyskujecie w wyniku oddawania czci Bogu w świątyni?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, co mogą zrobić, aby otrzymać więcej błogosławieństw obiecanych ludziom, którzy wiernie oddają cześć Bogu w świątyni. Przypomnij uczniom, że kiedy będą rozważać treść pism świętych i słowa proroków, ich serca i umysły będą bardziej otwarte na natchnienia od Pana.
Jezus Chrystus, Mojżesz, Eliasz i prorok Eliasz ukazali się w Świątyni Kirtland
Wyjaśnij, że Pan nagrodził ofiary świętych, które ponieśli podczas budowy Świątyni Kirtland. Wylał na nich krocie duchowych wizji w dniach poświęcenia świątyni. Jeśli czas na to pozwoli, opowiedz pokrótce kilka historii z rozdziału 13. („Glorious Days in Kirtland, 1834–36”) z Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), szczególnie z części zatytułowanej: „A Pentecostal Season” (str. 164–167). Powiedz uczniom, że najprawdopodobniej jedno z najbardziej znamiennych wydarzeń miało miejsce 3 kwietnia 1836 roku — tydzień po poświęceniu świątyni.
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału: Nauki i Przymierza 110, a pozostali uczniowie niech w tym czasie śledzą tekst w swoich pismach świętych. Następnie zadaj poniższe pytania:
Komu dana była ta wizja? Czym zajęci byli Józef Smith i Oliver Cowdery, zanim otrzymali wizję?
Wyjaśnij uczniom, że pierwsze dziesięć wersetów rozdziału: Nauki i Przymierza 110 zawiera opis chwalebnej wizji, w której Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu ukazał się Zbawiciel, który ogłosił, że przyjmuje Świątynię Kirtland. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali te wersety, odszukując ważne prawdy dotyczące zarówno Zbawiciela, jak i świątyni. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:
Co w tych wersetach ma dla was znaczenie? Dlaczego?
Zgodnie z treścią wersetu 6., Zbawiciel ogłosił: „Niechaj się radują serca […] całego mojego ludu”. Jak myślicie, jaki powód do radości mieli święci w tamtym czasie?
Wyjaśnij, że po wizji z udziałem Zbawiciela, pojawiła się seria kolejnych wizji. W tych wizjach Mojżesz, Eliasz i prorok Eliasz ukazali się Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu.
Podziel klasę na trzy grupy. Każdej z nich przydziel po jednym z imion na tablicy. Poproś uczniów o przestudiowanie przydzielonych im wersetów i odszukanie informacji na temat konkretnych kluczy kapłaństwa, które zostały przywrócone. Po upływie wyznaczonego czasu poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, czego się dowiedzieli.
Poniższe wyjaśnienia mogą pomóc uczniom lepiej zrozumieć to, co przeczytali. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos każdą z wypowiedzi po omówieniu przez was przydzielonych wersetów:
Mojżesz: Klucze zgromadzenia Izraela dają upoważnienie do kierowania głoszeniem ewangelii w każdej z czterech stron świata. „Właściwe jest, aby Mojżesz, który pierwszy prowadził dzieci Boga do ziemi ich dziedzictwa, był tym, który ma przekazać klucze zgromadzenia Izraela przywróconemu Kościołowi” (Russell M. Nelson, „Zgromadzenie rozproszonego Izraela”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 82, odnośnik 28).
Eliasz: „Człowiek o imieniu Eliasz najwyraźniej żył w czasach Abrahama i 3 kwietnia 1836 roku w świątyni Kirtland (w stanie Ohio) przekazał Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu dyspensację ewangelii Abrahama” (Bible Dictionary, „Elias”). „Eliasz [wskrzesił] ponownie ‘ewangelię Abrahama’ — wielkie przymierze Abrahama, poprzez które wierni otrzymują obietnice wiecznego przyrostu, obietnice, że dzięki małżeństwu celestialnemu ich potomstwo będzie w wieczności tak liczne, jak piasek na brzegu morza, czy gwiazdy na niebie” (Bruce R. McConkie, „The Keys of the Kingdom”, Ensign, maj 1983, str. 22).
Prorok Eliasz: „Moc zapieczętowania nadana prorokowi Eliaszowi to moc, która wiąże mężów i żony oraz dzieci do rodziców na czas i na wieczność. Ta wiążąca moc istnieje w każdym obrzędzie ewangelii […]. To dzięki tej mocy wszystkie obrzędy dotyczące zbawienia są związane, czyli zapieczętowane. Misją proroka Eliasza było przywrócenie tej mocy” (Joseph Fielding Smith, Elijah the Prophet and His Mission [1957], str. 5).
Przeczytaj na głos werset: Nauki i Przymierza 110:16 i poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych. Poproś uczniów, aby wyszukali, co zostało wówczas przekazane Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emy („klucze tej dyspensacji”). Następnie zadaj poniższe pytania:
Czego możemy się dowiedzieć odnośnie do przywrócenia tych kluczy na podstawie wersetu 16.? (Drugie Przyjście jest blisko).
Dlaczego przywrócenie kluczy przez Mojżesza, Eliasza i proroka Eliasza musiało nastąpić przed „[wielkim] i [strasznym dniem] Pana” zgodnie z treścią wersetu 16?
W jaki sposób zostaliście pobłogosławieni dzięki przywróceniu kluczy kapłaństwa? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podsumuj znaczenie przywrócenia tych kluczy, wspominając o następującej zasadzie: Klucze pracy misjonarskiej, wiecznego trwania rodzin i pracy świątynnej pomagają nam przygotować siebie i świat na Drugie Przyjście Jezusa Chrystusa).
Pokaż następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:
„Kapłaństwo Boga, jego klucze, jego obrzędy, jego boskie pochodzenie i zdolność ‘wiązania tak na ziemi jak i w niebie’ jest tak nieodzowne dla prawdziwego Kościoła Boga, jak i jest dla niego niepowtarzalne, i bez niego nie byłoby Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Nasza najbardziej charakterystyczna cecha”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str. 43).
Opowiedz, w jaki sposób twoje życie zostało pobłogosławione dzięki przywróceniu kluczy kapłaństwa. Złóż świadectwo, że klucze kapłaństwa są charakterystyczną cechą Kościoła, która odróżnia Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich od wszystkich innych kościołów na ziemi.