Lekcja 3

Ujawnienie Księgi Mormona

Wprowadzenie

Pan posłał anioła Moroniego, aby przygotował Józefa Smitha na to, że otrzyma i przetłumaczy Księgę Mormona. Niewiele wiadomo na temat samego procesu tłumaczenia. Józef Smith powiedział, że Księga Mormona została przetłumaczona „mocą i darem Boga” (przedmowa do Księgi Mormona, wydanie z roku 1830). Zgodnie z prawem świadków (zob. II List do Koryntian 13:1) Pan pozwolił kilku innym osobom ujrzeć te starożytne zapisy. Ich świadectwa wzmacniają wiarygodność Księgi Mormona przed całym światem.

Dodatkowe źródła

Neal A. Maxwell, „By the Gift and Power of God”, Ensign, styczeń 1997, str. 36–41.
„Book of Mormon Translation”, Gospel Topics, lds.org/topics.
„Coming Forth of the Book of Mormon and Restoration of the Priesthood”, rozdział 5. w: Church History in the Fulness of Times Student Manual, 2. wyd. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 52–66.

Propozycje dotyczące nauczania

Józef Smith — Historia 1:30–35, 42–54

Przetłumaczona mocą i darem Boga

Poproś jednego lub dwóch ochotników, aby streścili dla pozostałych uczniów to, co pamiętają z odwiedzin anioła Moroniego u młodego Józefa Smitha, które miały miejsce wieczorem 21 września 1823 roku. Jeśli zajdzie taka potrzeba, przeczytaj poniższe informacje.

„Wieczorem 21 września 1823 roku Józef udał się na spoczynek do swojej sypialni na poddaszu drewnianego rodzinnego domu w Palmyrze w stanie Nowy Jork, ale kiedy wszyscy inni już zasnęli, on nadal jeszcze nie spał, żarliwie modląc się, żeby mógł poznać, jakie Bóg ma wobec niego plany […].

W odpowiedzi na swoją modlitwę Józef ujrzał światło, które ukazało się w jego pokoju i które coraz bardziej jaśniało, aż w pokoju ‘stało się jaśniej niż w południe’. U jego łóżka pojawił się niebiański posłaniec, który stał w powietrzu i miał na sobie szatę ‘najwspanialszej bieli’ (Józef Smith — Historia 1:30–31). Tym posłańcem był Moroni, ostatni prorok Nefitów, który przed wiekami zakopał płyty zawierające tekst Księgi Mormona i który teraz dzierżył klucze tych świętych zapisów (zob. NiP 27:5). Został wysłany, aby powiedzieć Józefowi Smithowi, że Bóg przebaczył mu jego grzechy i ma dla niego wspaniałą pracę do wykonania. Częścią powierzonego Józefowi zadania było udanie się na pobliskie wzgórze, gdzie ukryte były święte zapisy, wyryte na złotych płytach […]. Józef miał je przetłumaczyć i ujawnić całemu światu.

Nazajutrz Józef udał się na wzgórze, na którym zakopane były płyty zawierające Księgę Mormona. Tam spotkał Moroniego i ujrzał płyty, ale powiedziano mu, że nie otrzyma ich przez następne cztery lata […].

22 września 1927 roku [Emma, żona Józefa] poszła z nim na wzgórze i czekała w pobliżu, podczas gdy Moroni przekazywał płyty w ręce Proroka” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 57–59).

Poproś uczniów, aby otworzyli Księgę Mormona na stronie tytułowej i przejrzeli pierwszy akapit, szukając w nim informacji na temat sposobu, w jaki te starożytne zapisy miały być ujawnione i przetłumaczone. Następnie poproś uczniów, aby powiedzieli o tym, co znaleźli. (Uczniowie powinni rozpoznać następującą prawdę: Księga Mormona została przetłumaczona mocą i darem Boga).

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetów: Józef Smith — Historia 1:34–35. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali, w jaki sposób Pan pomógł Józefowi Smithowi przetłumaczyć Księgę Mormona.

W jaki sposób, zgodnie z tymi wersetami, Pan pomógł Józefowi Smithowi przetłumaczyć te starożytne zapisy? (Pan zaopatrzył Józefa w Urim i Tummim).

Wyjaśnij, że innym narzędziem, z którego Józef Smith korzystał podczas tłumaczenia Księgi Mormona, był owalny kamień, często nazywany „kamieniem widzącego”, który znalazł kilka lat przed otrzymaniem złotych płyt (zob. „Book of Mormon Translation”, Gospel Topics, lds.org/topics). Przekaz historyczny podaje, że Prorok podczas tłumaczenia czasami używał Urim i Tummim, a czasem kamienia widzącego.

Przeczytaj na głos poniższą wypowiedź, aby pomóc uczniom zrozumieć, że Pan objawił Prorokowi angielskie tłumaczenie Księgi Mormona poprzez Urim i Tummim oraz kamień widzącego.

„Naciskany, by zdradzić szczegóły procesu tłumaczenia, Józef wielokrotnie powtarzał, że dzieła tego dokonał ‘mocą i darem Boga’, a jednego razu dodał, że ‘zamysłem Pana było nie wyjawiać światu wszystkich szczegółów związanych z ujawnieniem Księgi Mormona’.

Niemniej jednak skrybowie i inni ludzie, którzy obserwowali pracę nad tym tłumaczeniem, zostawili po sobie liczne relacje, które dają nam pewne pojęcie o tym procesie. Niektóre relacje wskazują, że Józef studiował znaki wyryte na złotych płytach. Z większości opisów wynika, że Józef używał Urim i Tummim (czyli albo interpretorów, albo kamienia widzącego). Inne opisy wskazują na to, że korzystał z pojedynczego kamienia. Według tych relacji Józef wkładał albo interpretory, albo kamień widzącego do kapelusza, a następnie, przyciskając do niego twarz — uniemożliwiając tym samym przenikanie światła z zewnątrz — czytał na głos angielskie słowa, które pojawiały się na tym przyrządzie. Opisany proces tłumaczenia przywodzi na myśl werset z Księgi Mormona, zgodnie z którym Bóg przygotuje ‘kamień, który będzie jaśniał w ciemności’ [Alma 37:23–24]” („Book of Mormon Translation”, Gospel Topics, lds.org/topics).

Wyjaśnij, że dowodem interwencji Pana było również to, w jak krótkim czasie Józef Smith przetłumaczył Księgę Mormona. Pokaż następującą wypowiedź Starszego Russela M. Nelsona z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Pomyślcie o tym, w jak krótkim czasie Józef przetłumaczył Księgę Mormona. Pracując od kwietnia do czerwca 1828 roku, Józef przetłumaczył 116 stron, które potem zaginęły za sprawą Martina Harrisa. Józef wznowił tłumaczenie we wtorek 7 kwietnia 1829 roku, mając Olivera Cowdery’ego za swego skrybę. Manuskrypt został ukończony 85 dni później, 30 czerwca tego samego roku. Oczywiście Józef nie poświęcił tego czasu tylko na tłumaczenie […]. Ostrożnie licząc, prorok i jego skrybowie poświęcili na przetłumaczenie księgi — która w obecnym wydaniu [angielskim — przyp. tłum.] zawiera 531 stron — mniej więcej 65 dni. (Zob. John W. Welch, Ensign, styczeń 1988, str. 46–47). To daje średni wynik 8 stron dziennie. Weźcie to pod uwagę, kiedy będziecie tłumaczyć jakąś książkę albo ustalicie sobie plan czytania Księgi Mormona” („A Treasured Testament”, Ensign, lipiec 1993, str. 61–62).

Pod jakimi innymi względami Księga Mormona została ujawniona „mocą i darem Boga”?
W jaki sposób możemy się dowiedzieć, że Księga Mormona zawiera prawdę, skoro nie znamy wszystkich szczegółów, dotyczących jej ujawnienia? (Możemy otrzymać duchowe świadectwo o prawdziwości Księgi Mormona bez konieczności poznania wszystkich szczegółów dotyczących jej tłumaczenia).
Co pomogło wam zdobyć świadectwo o Księdze Mormona?

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następującej wypowiedzi Prezydenta Gordona B. Hinckleya:

„Najpierw przyszedł Moroni z płytami, z których została przetłumaczona Księga Mormona. To było niezwykłe i niespotykane wydarzenie. Historia Józefa o złotych płytach jest niezwykła. Trudno w nią uwierzyć i łatwo zakwestionować. Czy mógł ją napisać sam? Oto jest tutaj, moi bracia i siostry, żeby każdy ją zobaczył, wziął do ręki, przeczytał. Każda próba wyjaśnienia jej pochodzenia, innego niż zostało podane, nie powiodła się. Józef był niewykształconym chłopcem, a w stosunkowo krótkim czasie dokonał tłumaczenia, które po publikacji liczy ponad 500 stron […].

Poprzez wszystkie te lata krytycy próbowali wyjaśnić Księgę Mormona. Wypowiadali się przeciwko niej. Wyśmiewali się z niej. Jednak księga ta przeżyła ich wszystkich, a jej wpływ obecnie jest większy, niż kiedykolwiek w historii, odkąd ją spisano” („Kamień wyrżnięty z góry”, Ensign lub Liahona, listopad 2007, str. 84–85).

Co moglibyście powiedzieć osobie, której trudno jest uwierzyć w prawdziwość Księgi Mormona?

Złóż świadectwo, że Księga Mormona została ujawniona darem i mocą Boga.

Nauki i Przymierza 17

Świadectwa Trzech i Ośmiu Świadków

Wyjaśnij, że w trakcie tłumaczenia Księgi Mormona, Józef Smith dowiedział się, że Pan wyznaczy kilka innych osób, aby zaświadczyły o tych starożytnych zapisach (zob. 2 Nefi 27:12–13; Eter 5:2–5). W owym czasie Oliver Cowdery, David Whitmer i Martin Harris powiedzieli, że pragną zostać tymi specjalnymi świadkami. Rozdział: Nauki i Przymierza 17 zawiera instrukcje, które Pana przekazał tym mężczyznom.

Poproś kilku uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety fragmentu: Nauki i Przymierza 17:1–6. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i odszukali instrukcje Pana odnośnie do tego, co świadkowie mieli uczynić po zobaczeniu płyt. Gdy uczniowie opowiedzą o tym, co znaleźli, zapytaj:

Jak myślicie, dlaczego ci mężczyźni, podobnie jak dawni prorocy, musieli wykazać się wiarą, zanim Pan pozwolił im ujrzeć płyty?
Jaka odpowiedzialność, zgodnie z wersetami 3–5, spoczęła na tych świadkach po ujrzeniu płyt?
Jaka odpowiedzialność spoczywa na nas, kiedy Pan daje nam świadectwo o prawdziwości Księgi Mormona? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy otrzymujemy świadectwo o prawdzie, mamy obowiązek o tym świadczyć. [Zob. także NiP 88:81]). Możesz zwrócić uwagę na to, że ta zasada jest przykładem pewnego wzoru, który możemy znaleźć w pismach świętych. „Wzór to plan, model lub norma, które można wielokrotnie wykorzystywać, kiedy się coś robi” [David A. Bednar, „Zbiornik żywej wody” (Ognisko na Uniwersytecie Brighama Younga, 4 lutego 2007 roku), str. 5, speeches.byu.edu]).
W jaki sposób składanie świadectwa o prawdzie jest odzwierciedleniem naszej wiary?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos poniższy opis doświadczenia Józefa Smitha i trzech świadków.

„Martin Harris, David Whitmer, Oliver Cowdery i ja uzgodniliśmy, że udamy się do pobliskiego lasu i tam, pogrążeni w żarliwej i pokornej modlitwie, poprosimy o spełnienie danych obietnic […]. [Po] drugiej nieudanej próbie Martin Harris postanowił wycofać się z naszego grona, będąc przekonany, że — jak to sam wyraził — to jego obecność jest powodem, dla którego nasza prośba nie zostaje spełniona. Kiedy nas opuścił, ponownie uklęknęliśmy i pogrążyliśmy się w modlitwie, a nie minęło wiele minut, kiedy to […] stanął przed nami anioł [Moroni]. W rękach trzymał płyty […]. Przewracał po kolei stronice, jedną po drugiej, tak żebyśmy mogli je zobaczyć i wyraźnie dostrzec wyryte na nich zapisy […]. Usłyszeliśmy głos dobiegający z jasnego światła nad naszymi głowami, który powiedział: ‘Płyty te zostały objawione mocą Boga i zostały przetłumaczone mocą Boga. Ich tłumaczenie, które widzieliście, jest poprawne. Nakazuję wam składać świadectwo o tym, co teraz widzicie i słyszycie’.

Wówczas opuściłem Davida i Olivera i udałem się za Martinem Harrisem, którego odnalazłem w znacznej odległości pogrążonego w żarliwej modlitwie. Wnet powiedział mi jednak, że nie uzyskał jeszcze aprobaty Pana i usilnie nalegał, żebym połączył się z nim w modlitwie, aby i on mógł uzyskać te same błogosławieństwa, które stały się naszym udziałem. Zjednoczyliśmy się więc w modlitwie i ostatecznie pragnienie naszych serc zostało zaspokojone, gdyż zanim skończyliśmy się modlić, otworzyła się przed nami ta sama wizja, a przynajmniej otworzyła się ponownie przede mną, i ponownie ujrzałem i usłyszałem te same rzeczy; w tej samej chwili Martin Harris zapłakał, najwyraźniej w ekstazie radości: ‘Toż wystarczy, toż wystarczy. Me oczy przejrzały, me oczy przejrzały’” (w: History of the Church, 1:54–55).

Józef wrócił do domu Whitmerów i rzekł do swoich rodziców: „Pan sprawił, że oprócz mnie trzy inne osoby ujrzały płyty i anioła, i będą musiały zaświadczyć o prawdziwości tego, o czym mówiłem, gdyż teraz same wiedzą, że nie rozpowiadam kłamstw. Czuję, jakbym uwolnił się spod straszliwego jarzma, które było wręcz nie do zniesienia, […] moją duszę przepełnia radość, że nie jestem w tym wszystkim już zupełnie sam na świecie” (w: Lucy Mack Smith, History, 1844–1845, księga 8., str. 11, strona internetowa: josephsmithpapers.org/paperSummarylucy-mack-smith-history-1844–1845).

Jak myślicie, dlaczego Józef Smith odczuwał radość w wyniku tego doświadczenia? (Nie był już więcej jedynym świadkiem, który ujrzał płyty i niebiańskiego posłańca).

Wyjaśnij, że ośmiu dodatkowych świadków również miało możliwość ujrzeć płyt.

Poproś połowę uczniów o przeczytanie „Świadectwa Trzech Świadków”, a drugą połowę o przeczytanie „Świadectwa Ośmiu Świadków” — obydwa świadectwa znajdują się na pierwszych stronach Księgi Mormona. Następnie poproś uczniów, aby odszukali ważne aspekty tego, czego doświadczyli świadkowie. Po upływie wyznaczonego czasu poproś, aby uczniowie opowiedzieli, czego się dowiedzieli.

Jakie są różnice pomiędzy doświadczeniem Trzech Świadków a doświadczeniem Ośmiu Świadków? (Trzej Świadkowie usłyszeli głos Boga i ujrzeli anioła, ale nie mogli dotknąć płyt. Ośmiu Świadkom Józef Smith pokazał płyty, których mogli dotknąć. Ośmiu Świadków otrzymało bardziej namacalne potwierdzenie realności płyt, natomiast Trzej Świadkowie mieli bardziej duchowe doświadczenie).
Jak sądzicie, dlaczego świadectwa złożone przez wielu świadków były tak ważne dla ujawnienia Księgi Mormona?

Niektórzy uczniowie mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, że każdy z Trzech Świadków i niektórzy spośród Ośmiu Świadków ostatecznie odeszli z Kościoła. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów.

„Wbrew wszelkim […] możliwym sprzeciwom, świadectwo Trzech Świadków o Księdze Mormona nadal wykazuje się wielką siłą […]. Jak powszechnie wiadomo, z powodu niezgody lub zazdrości w stosunku do innych przywódców Kościoła, każdy z tych trzech świadków został ekskomunikowany z Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w około 8 lat po wydrukowaniu ich świadectwa […]. Jednakże do końca swoich dni […] żaden z tych świadków nigdy nie zaprzeczył swojemu opublikowanemu świadectwu, ani nie powiedział niczego, co mogłoby rzucić jakikolwiek cień na jego prawdziwość.

Co więcej, żadni inni świadkowie nie zaprzeczają temu świadectwu. Ludzie mogą je odrzucać, ale w jaki sposób można wytłumaczyć, dlaczego trzech mężczyzn o dobrym charakterze jednoczy się i trwa przy swoim opublikowanym świadectwie do końca życia, narażając się na wielkie pośmiewisko i innego rodzaju osobistą niekorzyść? Podobnie jak w przypadku Księgi Mormona, nie ma lepszego wyjaśnienia niż to, które zawarte jest w ich świadectwie, w uroczystym oświadczeniu dobrych i uczciwych mężczyzn, którzy opowiedzieli o tym, co zobaczyli” („The Witness: Martin Harris”, Ensign, maj 1999, str. 36).

Jak myślicie, w jaki sposób świadectwo Trzech Świadków wzmocnione jest przez fakt, że jego autorzy nigdy nie zaprzeczyli temu, czego doświadczyli, nawet wtedy, kiedy zostali ekskomunikowani z Kościoła? (Powiedz, że Oliver Cowdery i Martin Harris zostali później ponownie ochrzczeni).

Poproś uczniów, aby powrócili do wersetu: Nauki i Przymierza 17:6 i podkreśl, że ten werset zawiera największe z możliwych świadectw o prawdziwości Księgi Mormona. Zawiera on świadectwo samego Boga, który złożył przysięgę, że Księga Mormona zawiera prawdę.

Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że ich własne świadectwo miałoby zostać dodane do wszystkich egzemplarzy Księgi Mormona. Następnie poproś ich, aby powiedzieli, co by w nim umieścili.

Zachęć uczniów, aby przed następnymi zajęciami powiedzieli o swoim świadectwie o Księdze Mormona wybranej osobie.

Materiały do studiowania dla uczniów

Nauki i Przymierza 17; Józef Smith — Historia 1:29–54.
Neal A. Maxwell, „By the Gift and Power of God”, Ensign, styczeń 1997, str. 36–41.