Lekcja 19

Doktryna małżeństwa na wieczność i wiecznej rodziny

Wprowadzenie

Ewangelia Jezusa Chrystusa podkreśla doktrynę, że małżeństwo i rodzina są ustanowione przez Boga. Prorok Józef Smith nauczał, że związek pomiędzy mężem a żoną może trwać nadal po Zmartwychwstaniu. Objawienie Pana wyjaśnia, że „[nowe] i [wieczne przymierze] małżeństwa” (NiP 131:2) jest niezbędne do otrzymania wyniesienia. Celem tej lekcji jest uświadomienie uczniom, że aby małżeństwo trwało na wieczność, para musi zostać zapieczętowana przez osobę, która dzierży klucze kapłaństwa, a następnie wieść prawe życie.

Dodatkowe źródła

Russell M. Nelson, „Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 92–95.
David A. Bednar, „Marriage Is Essential to His Eternal Plan”, Ensign, czerwiec 2006, str. 82–87.
Joshua J. Perkey, „Why Temple Marriage?” New Era, sierpień 2013, str. 30–32.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 49:15–17; 131:1–4

„Nowe i wieczne przymierze małżeństwa”

Uwaga: Kiedy będziesz nauczać tej lekcji, zachowaj pewną ostrożność, gdyż możesz mieć uczniów, którzy zaznali trudnego życia rodzinnego lub przeszli zawód miłosny, albo doświadczyli cierpienia związanego z małżeństwem i posiadaniem dzieci. Weź pod uwagę potrzeby tych uczniów, kiedy będziesz przygotowywać i przeprowadzać tę lekcję.

Powiedz uczniom, że w 1831 roku w Kirtland w stanie Ohio do Kościoła przystąpił Leman Copley. Był on członkiem Zjednoczonego Towarzystwa Wyznawców Powtórnego Przyjścia Chrystusa, którzy byli powszechnie zwani szejkersami ze względu na sposób, w jaki oddawali cześć. Wyznawcy drżeli podczas śpiewania i tańczenia oraz klaskali w ręce w rytm muzyki. Leman Copley wierzył jednocześnie w ewangelię i w niektóre nauki szejkersów. Odwiedził Józefa Smitha i konsekwencją tej wizyty było objawienie, które Pan dał Józefowi 7 maja 1831 roku, obecnie znane jako rozdział: Nauki i Przymierza 49. (We wstępie do rozdziałów wcześniejszej edycji Nauk i Przymierzy widniała inna data — przypadająca na marzec 1831 rok. Historycy ustalili niedawno, że dokładniejsza jest data przypadająca na 7 maja 1831 roku).

Szejkersi odrzucali małżeństwo i wierzyli w życie w całkowitym celibacie (tj. powstrzymywanie się od związków seksualnych). Pan w objawieniu sprostował tę błędną doktrynę i nakazał Lemanowi Copley’owi oraz innym osobom głosić ewangelię pośród szejkersów.

Poproś uczniów, aby przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 49:15-17 i wyszukali, co Pan powiedział na temat znaczenia małżeństwa i rodziny. Zapytaj:

Czego Pan naucza na temat małżeństwa zgodnie z tymi wersetami? (Uczniowie powinni rozpoznać następującą doktrynę: Małżeństwo pomiędzy mężczyzną a kobietą jest ustanowione przez Boga).
Jak myślcie, co to znaczy, że małżeństwo jest ustanowione przez Boga, „aby ziemia osiągnęła cel swego stworzenia”? (Odpowiedzi uczniów mogą zawierać następujące prawdy: Mężowie i żony mają przykazanie posiadania dzieci. Ziemia została stworzona, aby zapewnić miejsce, gdzie dzieci Boże będą mogły żyć w rodzinach).
W jaki sposób zrozumienie prawd znajdujących się w tych wersetach pomoże nam w wyjaśnieniu nauk Kościoła na temat małżeństwa?

Wyjaśnij, że kilka lat później zrozumienie świętych na temat znaczenia doktryny małżeństwa na wieczność i rodziny znacznie wzrosło. 16 maja 1843 roku Józef Smith udał się do miejscowości Ramus w stanie Illinois. Podczas pobytu w domu Benjamina i Melissy Johnsonów Prorok nauczał ich o małżeństwie na wieczność. Część nauk, jakich udzielił wówczas Prorok, zapisana jest w rozdziale: Nauki i Przymierza 131. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 131:1–4, a następnie zapytaj:

Co musimy zrobić, aby uzyskać najwyższy stopień królestwa celestialnego? (Uczniowie powinni zrozumieć następującą doktrynę: Aby dostąpić najwyższego stopnia królestwa celestialnego, musimy zawrzeć nowe i wieczne przymierze małżeństwa. Wyjaśnij, że słowo nowe w tym kontekście oznacza, że to przymierze zostało na nowo przywrócone w naszej dyspensacji. Natomiast określenie wieczne oznacza, że przymierze to istniało zawsze i trwać będzie na wieki. Możesz zaproponować uczniom, aby zapisali te definicje na marginesie swoich pism świętych).
W jaki sposób w naszych czasach mężczyzna i kobieta zawierają to „nowe i wieczne przymierze małżeństwa”?

Podkreśl, że mężczyzna i kobieta mogą zawrzeć to nowe i wieczne przymierze małżeństwa tylko w świątyni. Osoby, które zawierają związki małżeńskie poza świątynią, mogą ślubować sobie „małżeństwo na to życie i na wieczność”, ale Bóg nie będzie honorował tego rodzaju małżeństw w wieczności.

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos. Zachęć klasę, aby zwróciła uwagę na to, czego Starszy Nelson naucza na temat znaczenia małżeństwa na wieczność:

„Temat małżeństwa podnoszony jest na całym świecie, gdzie panują różnorodne warunki dla życia małżeńskiego. Celem, dla którego przemawiam na ten temat, jako Apostoł Pana, jest oświadczenie, że małżeństwo pomiędzy mężczyzną a kobietą jest święte — jest ustanowione przez Boga. Podkreślam też wartość małżeństwa zawartego w świątyni. Jest to najwyższy i najtrwalszy rodzaj małżeństwa, jaki nasz Stworzyciel może zaofiarować Swoim dzieciom.

Podczas gdy zbawienie jest kwestią indywidualną, wyniesienie jest kwestią rodzinną […].

Aby móc uzyskać życie wieczne, musimy zawrzeć wieczne i wiecznotrwałe przymierze z naszym Ojcem Niebieskim [zob. NiP 132:19]. Oznacza to, że małżeństwo zawarte w świątyni nie dotyczy jedynie męża i żony; obejmuje ono partnerstwo z Bogiem [zob. Ew. Mateusza 19:6]” („Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 92–93).

Jak sądzicie, co oznacza zdanie: „Podczas gdy zbawienie jest kwestią indywidualną, wyniesienie jest kwestią rodzinną”?
Co to znaczy, że małżeństwo na wieczność obejmuje „partnerstwo z Bogiem”? Jak myślicie, dlaczego ważne jest partnerstwo z Bogiem w małżeństwie? (Tylko w małżeństwie człowiek zawiera przymierze z drugą osobą i z Bogiem. Wszystkie pozostałe przymierza są zawierane pomiędzy człowiekiem a Bogiem).
W jaki sposób przywrócona doktryna o małżeństwie i rodzinie na wieczność zwiększa pragnienie budowania kochającego i trwałego małżeństwa?

Starszy Parley P. Pratt (1807–1857) z Kworum Dwunastu Apostołów wyjaśnił wpływ, jaki miała na niego wiedza o tej przywróconej doktrynie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał następującą wypowiedź:

„To od [Józefa Smitha] dowiedziałem się, że moja ukochana żona może pozostać moją nie tylko w trakcie tego życia, ale i przez całą wieczność. […]. To od niego nauczyłem się, że możemy kultywować te uczucia, sprawiając, by rozwijały się i wzrastały przez całą wieczność; a wynikiem naszego bezkresnego związku będzie potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie albo ziarnka piasku na plaży […]. Kochałem wcześniej, lecz nie wiedziałem, dlaczego. Ale teraz kocham — nieskazitelnym uczuciem — ze wzmożoną siłą, wyniesionym uczuciem” (Autobiography of Parley P. Pratt, Parley P. Pratt Jr. [red.] [1938], str. 297–298).

Zanim przejdziesz do dalszej części lekcji, byłoby dobrze, gdybyś krótko omówił następującą kwestię:

„Niektórzy członkowie Kościoła pozostają sami nie z własnej winy, nawet jeśli chcą się ożenić lub wyjść za mąż. Jeśli jesteś w takiej sytuacji, bądź pewien, że ‘Bóg współdziała we wszystkim ku dobremu z tymi, którzy [Go] miłują’ (List do Rzymian 8:28). Jeśli będziesz godny, pewnego dnia, w tym życiu albo w przyszłym, otrzymasz wszystkie błogosławieństwa płynące ze związku wiecznej rodziny” (Oddani wierze: Leksykon ewangelii [2004], str. 65).

Nauki i Przymierza 132:1–21

Małżeństwo celestialne jest niezbędne do wyniesienia

Wyjaśnij, że niespełna dwa miesiące po tym, jak Józef Smith otrzymał naukę zapisaną w rozdziale: Nauki i Przymierza 131, dane mu zostało objawienie obecnie znane jako rozdział: Nauki i Przymierza 132. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wstępu do Nauk i Przymierzy 132. Wyjaśnij, że praktykę wielożeństwa będziemy omawiać szczegółowo na następnej lekcji. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 132:3–6. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i rozpoznali słowa i zwroty, które podkreślają znaczenie zawarcia nowego i wiecznego przymierza małżeństwa. Przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

Jakie znajdujące się w tym wersecie słowa i zwroty wyjaśniają znaczenie małżeństwa na wieczność?
Jakie konsekwencje wiążą się z odrzuceniem tej doktryny? (Możesz wyjaśnić, że słowo potępiony dotyczy osoby, której został uniemożliwiony wieczny postęp).

Uwaga: Poświęć kilka minut, aby wyjaśnić uczniom, że ważną umiejętnością studiowania pism świętych jest zwracanie uwagi na kluczowe słowa i zwroty. Z umiejętności tej skorzystali podczas studiowania fragmentu: Nauki i Przymierza 132:3–6. Ważne jest, aby w trakcie studiowania pism świętych zwracać uwagę na użyte słowa oraz zwroty i rozumieć je. Oto ważne do zrozumienia zwroty, które znajdują się w wersetach 3–6: „przyjął i posłuchał”, „muszą […] przestrzegać”, „jeżeli nie zachowasz tego przymierza, potępiony będziesz”, „nikt nie może odrzucić”, „musi i będzie”. Niektóre z tych zwrotów są również przykładami powiązań między pojęciami w pismach świętych. Powiązania ilustrują zależność lub związek między pojęciami. Na przykład: werset 3. ilustruje powiązanie między takimi pojęciami, jak: przygotowanie, przyjmowanie i przestrzeganie.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 132:7–8 i odszukali w nich postawionych przez prawo Pana warunków niezbędnych do tego, aby związek małżeński mógł trwać w życiu przyszłym.

Jakie warunki muszą być spełnione, według tych wersetów, aby małżeństwo mogło trwać wiecznie? (Kiedy uczniowie będą odpowiadać, zapisz na tablicy następującą prawdę: Kiedy przymierze zawarte zostaje poprzez właściwe upoważnienie kapłańskie i przypieczętowane jest przez Świętego Ducha Obietnicy, będzie trwało wiecznie).

Przeczytaj następującą definicję Świętego Ducha Obietnicy: „Duch Święty jest Świętym Duchem Obietnicy (Dzieje Apostolskie 2:33). Potwierdza On, że prawe uczynki, obrzędy i przymierza zawarte przez ludzi będą zaakceptowane przez Boga. Święty Duch Obietnicy świadczy Ojcu, że obrzędy niezbędne do zbawienia zostały dokonane we właściwy sposób i że związane z nimi przymierza zostały dochowane” (Guide to the Scriptures, „Holy Spirit of Promise”, strona internetowa: scriptures.lds.org).

Aby przybliżyć uczniom tę zasadę, możesz pokazać im następującą wypowiedź Starszego Bruce’a R. McConkiego (1915–1985) z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Zapieczętować znaczy potwierdzić, uzasadnić albo zatwierdzić. Tak więc zapieczętowanie przez Świętego Ducha Obietnicy oznacza, że dany czyn jest potwierdzony przez Ducha Świętego i zatwierdzony przez Pana. Natomiast osoba, która bierze na siebie to zobowiązanie, otrzymuje uzasadnienie słuszności tego czynu. Potwierdzająca pieczęć zatwierdzenia przyłożona jest na dany czyn jedynie wtedy, kiedy strony kontraktu zawierają go, będąc godne otrzymania boskiej aprobaty” (Mormon Doctrine, wyd. 2. [1966], str. 361–362).

W rozdziale: Nauki i Przymierza 132:19–21 Pan podkreślił warunki niezbędne do otrzymania błogosławieństw płynących z małżeństwa na wieczność. Podziel uczniów na pary i przydziel im do studiowania ten fragment. Poproś każdą parę o sporządzenie dwóch list: (1) warunków małżeństwa na wieczność oraz (2) błogosławieństw wynikających ze spełnienia tych warunków. Po uzupełnieniu listy powinny zawierać:

Warunki małżeństwa na wieczność

Małżeństwo musi być zawarte zgodnie z prawem Pana oraz przez „nowe i wieczne przymierze”.
Małżeństwo musi być zapieczętowane przez Świętego Ducha Obietnicy.
Małżeństwo musi być udzielone przez osobę, która dzierży klucze kapłaństwa.
Para małżeńska musi trwać w przymierzu z Bogiem.

Obiecane błogosławieństwa

Małżonkowie powstaną w Pierwszym Zmartwychwstaniu.
Małżonkowie odziedziczą trony, królestwa, księstwa, moce, panowania i wszelkie wysokości i głębie.
Małżeństwo będzie miało pełną moc po śmierci fizycznej.
Małżonkowie przejdą koło aniołów.
Małżonkowie zostaną wyniesieni i odziedziczą chwałę we wszystkich rzeczach.
Małżonkowie będą cieszyć się „kontynuacją nasienia na wieki wieków” (ich rodzina i potomstwo będą trwały w wieczności i będą mieli wieczny przyrost).
Małżonkowie staną się bogami i nie będą mieli końca.
Małżonkowie będą ponad wszystkim, będą mieli wszelką moc i wszystko będzie im podległe.

Aby wyjaśnić uczniom niezbędne warunki i błogosławieństwa dotyczące małżeństwa na wieczność, przedyskutujcie odpowiedzi na następujące pytania:

Jak myślicie, co to znaczy „wytrwać” w przymierzu małżeństwa? (Możesz wyjaśnić, że jednym ze znaczeń słowa;: wytrwać jest pozostać lub trwać. Oznacza ono również żyć zgodnie z przymierzem).
Dlaczego bycie zapieczętowanym w świątyni nie wystarcza samo w sobie do osiągnięcia małżeństwa na wieczność?
Jakie myśli i uczucia wzbudzają w was obietnice dane przez Ojca Niebieskiego?

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Russella M. Nelsona z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Małżeństwo celestialne jest zasadniczą częścią przygotowania do życia wiecznego. Wymaga poślubienia właściwej osoby, we właściwym miejscu, na mocy właściwego upoważnienia oraz wiernego przestrzegania świętych przymierzy. Wówczas taka osoba może być pewna wyniesienia w celestialnym królestwie Boga” („Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 94).

Jak wyjaśnilibyście komuś, kto nie jest członkiem Kościoła, znaczenie zawarcia małżeństwa „we właściwym miejscu, na mocy właściwego upoważnienia”?
W jaki sposób — biorąc pod uwagę doktrynę małżeństwa na wieczność i wiecznej rodziny — możecie się już teraz przygotować na małżeństwo na wieczność i budować silne związki?

Poproś uczniów, aby zastanowili się, co powinni zmienić w swoim życiu, by lepiej przygotować się do zapieczętowania w świątyni lub do przestrzegania przymierzy związanych z tym obrzędem. Złóż świadectwo o tym, że dążenie do małżeństwa na wieczność warte jest naszego poświęcenia i wysiłku.

Materiały do studiowania dla uczniów

Nauki i Przymierza 49:15–17; 131:1–4; 132:1–24.
Russell M. Nelson, „Małżeństwo celestialne”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 92–95.