Lekcja 24

Opuszczenie Nauvoo i wędrówka na zachód

Wprowadzenie

Pod natchnionym przewodnictwem Brighama Younga święci ukończyli budowę Świątyni Nauvoo, w której zawarli święte przymierza, zanim rozpoczęła się ich żmudna wędrówka do nowego domu w Górach Skalistych. Obrzędy świątynne zapewniły im siłę i natchnienie, kiedy stawiali czoła trudom tej wędrówki. Jako spadkobiercy dziedzictwa tych wiernych świętych, możemy czerpać z ich przykładu i przygotować drogę innym, aby mogli cieszyć się błogosławieństwami ewangelii.

Dodatkowe źródła

Gordon B. Hinckley, „True to the Faith”, Ensign, maj 1997, str. 65–67.
M. Russell Ballard, „You Have Nothing to Fear from the Journey”, Ensign, maj 1997, str. 59–61.
Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 302–314, str. 329–336.

Propozycje dotyczące nauczania

Ukończenie budowy Świątyni Nauvoo

Pokaż ilustrację przedstawiającą pierwotny wygląd Świątyni Nauvoo lub obecny wygląd Świątyni Nauvoo w Illinois (zob. Ewangelia w malarstwie [2009], nr 118). Powiedz uczniom, że kiedy święci w dniach ostatnich opuścili Nauvoo, świątynia, którą zbudowali, została zniszczona przez pożar w 1848 roku, a następnie prawie całkowicie zrównana z ziemią przez tornado, które przeszło w 1850 roku. Mniej więcej 150 lat później wybudowano nową świątynię, której wygląd bardzo dokładnie odpowiadał oryginałowi i która została poświęcona w czerwcu 2002 roku.

Wyjaśnij, że po męczeńskiej śmierci Józefa Smitha święci pod kierownictwem Kworum Dwunastu Apostołów pracowali tak szybko, jak tylko było to możliwe, aby ukończyć budowę Świątyni Nauvoo. Pokaż poniższe wypowiedzi i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie ich na głos. Pozostali niech zwrócą uwagę na poświęcenie poczynione przez świętych podczas budowy Świątyni Nauvoo.

„Ponad tysiąc mężczyzn poświęcało każdy dziesiąty dzień pracy. Pewna młoda dziewczyna o nazwisku Louisa Decker była pod wrażeniem tego, że jej matka sprzedała swą chińską zastawę i piękną narzutę na łóżko, aby przekazać fundusze na budowę świątyni. Inni święci w dniach ostatnich oddawali konie, wozy, krowy, świnie i zboże, aby pomóc w budowie świątyni. Kobiety z Nauvoo poproszono, aby przekazały na fundusz budowy świątyni swoje jedno- i dziesięciocentówki” (Nasze dziedzictwo: Krótka historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich [2008], str. 59).

Elizabeth Terry Kirby Heward przekazała jedyną własność, jaką posiadała, a mianowicie zegarek należący do jej niedawno zmarłego męża. „Podarowałam ten zegarek i wszystko, co byłam w stanie dać, łącznie z kilkoma ostatnimi dolarami, co w sumie dało kwotę około 50 dolarów, jako mój udział w pomocy przy budowie Świątyni Nauvoo” (cytowane w: Carol Cornwall Madsen, In Their Own Words: Women and the Story of Nauvoo [1994], str. 180).

Wyjaśnij, że ze względu na nasilające się prześladowania i zagrożenie ze strony przeciwników Kościoła, 24 września 1845 roku przywódcy kościelni zapowiedzieli, że wraz z nastaniem wiosny święci opuszczą Nauvoo. Zapytaj uczniów:

Jak sądzicie, czy decyzja o opuszczeniu Nauvoo mogła w jakiś sposób wpłynąć na zaangażowanie świętych w ukończenie budowy świątyni?

Wyjaśnij uczniom, że mimo iż święci wiedzieli, że muszą opuścić stan Illinois, zwiększyli swe wysiłki, aby ukończyć świątynię przed podróżą. Wykończone pokoje zostały od razu poświęcone, aby można było jak najszybciej dokonywać w nich obrzędów. Przed swoją śmiercią Józef Smith udzielił niewielkiej grupie mężczyzn i kobiet świątynnej ceremonii obdarowania. Z kolei 10 grudnia 1845 roku wcześniej obdarowane osoby zaczęły udzielać obrzędów świątynnych pozostałym członkom w pomieszczeniach, które zostały już poświęcone. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos następujące dwa akapity, które opisują wysiłki świętych i ich przywódców, aby zapewnić tak wielu ludziom, jak tylko było to możliwe, otrzymanie obrzędów świątynnych jeszcze przed opuszczeniem Nauvoo:

W okresie od 1844 do 1846 roku ukończenie Świątyni Nauvoo stało się priorytetem dla Prezydenta Brighama Younga i Kworum Dwunastu Apostołów. Obrzędy obdarowania i zapieczętowania były udzielane, zanim jeszcze dokończono budowę. Brigham Young (1801–1877) opisał to następującymi słowy: „Tak przemożne było pragnienie świętych, by otrzymać obrzędy [świątynne] i tak wielka z naszej strony chęć, by im służyć, że całkowicie poświęciłem się pracy Pana w Świątyni, pracowałem dzień i noc, nie śpiąc dłużej niż średnio cztery godziny na dobę i udając się do domu raz w tygodniu” (w: History of the Church, 7:567).

Oprócz mężczyzn zaangażowanych w pracę świątynną „trzydzieści sześć kobiet zostało pracownicami Świątyni Nauvoo i zimą, na przełomie 1845 i 1846 roku, pracowały całą dobę, udzielając obrzędów świątynnych możliwie, jak największej liczbie osób przed rozpoczęciem wędrówki. Jedna z tych kobiet, Elizabeth Ann Whitney, wspominała: ‘Pracowałam w świątyni każdego dnia bezustannie, aż do momentu jej zamknięcia, poświęcając siebie, czas i całą uwagę tej misji’. Dziesiątki innych kobiet zaangażowane były w pranie ubrań i przygotowywanie posiłków, co w doczesny sposób umożliwiło wykonanie tej niezwykłej pracy” (Carol Cornwall Madsen, „Faith and Community: Women of Nauvoo”, w: Joseph Smith: The Prophet, The Man, wyd. Susan Easton Black i Charles D. Tate jun. [1993], str. 233–234).

Wyjaśnij, że pomiędzy 10 grudnia 1845 roku a 7 lutym 1846 roku — którego to dnia rozpoczęła się wędrówka świętych na zachód — około 5615 świętych otrzymało obdarowania w Świątyni Nauvoo, a wiele rodzin zostało tam zapieczętowanych.

Czego możemy się nauczyć z przykładu poświęcenia tych świętych, jakiego nie szczędzili przy ukończeniu świątyni, mimo iż wiedzieli, że wkrótce opuszczą Nauvoo? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele zasad, w tym następującą: Otrzymanie obrzędów świątynnych jest warte wszelkich prawych wysiłków i poświęcenia. Możesz zapisać to na tablicy).
Jak myślicie, w jaki sposób otrzymanie obrzędów świątynnych miało przygotować świętych na ich wędrówkę na zachód Stanów Zjednoczonych, w której mieli przemierzyć niemal dwa tysiące kilometrów w poszukiwaniu schronienia?

Aby pomóc uczniom odpowiedzieć na to pytanie, pokaż następujące wypowiedzi Siostry Sary Rich i Starszego Roberta D. Halesa z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś jednego z nich o przeczytanie ich na głos:

„Bo gdyby ta podróż nie była podjęta z powodu wiary i wiedzy, które nadane były nam w świątyni przez wpływ i pomoc Ducha Pana, byłaby jak skok w ciemność” (Sarah Rich, cytat z: Daughters in My Kingdom: The History and Work of Relief Society [2011], str. 30).

„Nasi przodkowie pionierzy zostali zapieczętowani do swych rodzin w Nauvoo. Przymierza, które zawarli z Panem w Świątyni Nauvoo, zapewniały im bezpieczeństwo podczas wędrówki na zachód w taki sam sposób, w jaki w dzisiejszych czasach dla każdego z nas stanowią ochronę przez całe życie […].

W przypadku tych pierwszych świętych, ich udział w obrzędach świątynnych miał ogromny wpływ na ich świadectwo, kiedy zmagali się z trudnościami, stawiali czoła rozwścieczonym tłumom, byli wypędzani ze swoich wygodnych domów w Nauvoo i w trakcie długiej i trudnej wędrówki, która ich czekała. Zostali obdarowani mocą w świętej świątyni. Mężowie i żony zostali do siebie zapieczętowani. Dzieci zostały zapieczętowane do rodziców. Wielu z nich straciło po drodze członków rodziny, lecz wiedzieli, że to nie oznacza dla nich końca. Zostali zapieczętowani w świątyni na wieczność” (Robert D. Hales, „Temple Blessings”, New Era, luty 2014, str. 4).

Zapytaj uczniów:

Jakie znaczenie miało dla tych pierwszych świętych otrzymanie obrzędów świątynnych, kiedy zmuszeni byli odbyć długą wędrówkę na zachód? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, wyjaśnij im następującą zasadę: Obrzędy świątynne mogą zapewnić nam ochronę i siłę, kiedy na naszej drodze pojawią się trudności i przeciwności).
W jaki sposób oddawanie czci w świątyni zapewniło wam lub komuś z waszych znajomych ochronę i wzmocnienie w okresach próby?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą uzyskać większą duchową ochronę i siłę poprzez oddawanie czci w domu Pana.

Nauki i Przymierza 136

Instrukcje Pana dla podróżujących na zachód

Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na mapę historii Kościoła nr 6, „The Westward Movement of the Church” [Droga Kościoła na zachód] i poproś ich, aby zlokalizowali Nauvoo i Kwaterę Zimową. Wyjaśnij, że z powodu nadmiernych opadów deszczu i niewystarczających zapasów święci, którzy opuścili Nauvoo w lutym 1846 roku, spędzili 4 miesiące, przemierzając niemal 500 kilometrów, tj. stan Iowa. W tym czasie ponad 500 mężczyzn — których nazwano później Batalionem mormońskim — odpowiedziało na wezwanie Prezydenta Brighama Younga i wstąpiło do Armii Stanów Zjednoczonych, aby służyć w wojnie meksykańskiej. Niektórym z nich towarzyszyły żony i dzieci. Ich uczestnictwo miało na celu zebranie pieniędzy, które z kolei miały umożliwić biednym członkom Kościoła podróż na zachód, choć wiele rodzin pozostawionych zostało w trakcie podróży bez mężów i ojców. Z tego powodu przywódcy Kościoła postanowili wstrzymać wędrówkę do Gór Skalistych aż do wiosny 1847 roku. Święci osiedlili się w miejscu, które nazwali Kwaterą Zimową. To właśnie tam Brigham Young otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136.

Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety z fragmentu: Nauki i Przymierza 136:1–5. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach świętych i wyszukają, co Pan nakazał świętym uczynić, by mogli podjąć dalszą wędrówkę na zachód.

W jaki sposób miały zostać zorganizowane kompanie? Jak myślicie, w jaki sposób miało to pomóc świętym w ich wędrówce?
W czym ta organizacja przypomina funkcjonowanie Kościoła w obecnych czasach? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz zapisać na tablicy następującą prawdę: Pan organizuje Swoich świętych w grupy tak, aby każdą osobę mógł prowadzić i otoczyć opieką).
W jaki sposób, zgodnie z wersetem 4., święci zostali wzmocnieni w swoich wysiłkach zmierzających do wypełnienia woli Pana?

Niech każdy uczeń po cichu przeczyta fragment: Nauki i Przymierza 136:6–11 i odszuka, w jaki sposób święci zostali zorganizowani, aby móc troszczyć się o siebie nawzajem oraz pomagać biednym i potrzebującym podczas wędrówki na zachód. Po upływie wyznaczonego czasu możesz poprowadzić dyskusję, zadając następujące pytania:

Jakie słowa i zwroty w wersetach 6–11 wskazują na sposób, w jaki święci mieli troszczyć się o siebie nawzajem i o potrzebujących? (Możesz podkreślić słowo „przygotować” występujące w wersetach 6., 7. i 9. Zwróci to uwagę uczniów na metodę studiowania pism świętych poprzez stosowanie powtórzeń).
Jakie obietnice, zgodnie z wersetem 11., Pan daje tym, którzy pragną pomagać bliźnim i przygotować dla nich drogę? (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą zasadę: Pan będzie nam błogosławić, kiedy będziemy pomagać bliźnim i przygotujemy dla nich drogę).
Kto przygotował drogę dla was, abyście mogli cieszyć się z błogosławieństw ewangelii? W jaki sposób przygotowano dla was tę drogę?

Możesz wyjaśnić, że słowo pionier może definiować osobę, która wyznacza lub forsuje drogę dla innych, co oznacza, że każdy z nas w pewnym sensie może być pionierem. Daj uczniom chwilę na zastanowienie się, co mogą zrobić, aby pomóc bliźnim i przygotować dla nich drogę, by mogli cieszyć się błogosławieństwami ewangelii. Poproś kilkoro z nich, aby podzielili się swoimi przemyśleniami. Złóż świadectwo, że Pan oczekuje od nas, że przez całe nasze życie będziemy angażować się, aby przygotować drogę dla każdego z Jego dzieci tak, by każde mogło otrzymać ewangelię i powrócić do życia w Jego obecności.

Wyjaśnij, że święci okazali posłuszeństwo przykazaniom Pana, pomagając sobie nawzajem i przygotowując drogę dla tych, którzy mieli podążać za nimi. 5 kwietnia 1847 roku pierwsza grupa pionierów opuściła Kwaterę Zimową. Przemierzyli prawie 2000 km i pod koniec lipca 1847 roku przybyli do Doliny Jeziora Słonego. 24 lipca 1847 roku Brigham Young wszedł do doliny i otrzymał potwierdzenie, że to miejsce będzie nowym domem dla świętych.

Pokaż następującą wypowiedź Starszego Williama R. Walkera, Siedemdziesiątego, i poproś jednego z uczniów, aby przeczytał ją na głos:

„Niezależnie od tego, czy jesteście potomkami mormońskich pionierów, czy nie, macie udział w dziedzictwie ich wiary i poświęcenia. To szlachetne dziedzictwo Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich” („Pozostańcie oddani wierze”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 97).

Jak myślicie, dlaczego ważne jest, aby każdy członek Kościoła zdał sobie sprawę z tego, że ma „udział w dziedzictwie […] wiary i poświęcenia [mormońskich pionierów]” niezależnie od tego, czy jest ich potomkiem, czy też nie?
W jaki sposób przykład tych mormońskich pionierów może zainspirować dzisiejszych członków Kościoła w ich dążeniach zmierzających do służby bliźnim i pomocy im w powrocie do Ojca Niebieskiego?

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Gordona B. Hinckleya (1910–2008) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Jesteśmy dzisiaj odbiorcami tego wspaniałego [pionierskiego] poświęcenia. Mam nadzieję, że jesteśmy za nie wdzięczni. Mam nadzieję, że nosimy w naszych sercach głębokie poczucie wdzięczności za wszystko, co dla nas uczynili […].

Moi ukochani bracia i siostry, jak wielce jesteśmy błogosławieni! Cóż za wspaniałe posiadamy dziedzictwo! Przeplata się w nim poświęcenie, cierpienie, śmierć, wizja, wiara, wiedza i świadectwo o Bogu, Wiecznym Ojcu, i Jego Synu, zmartwychwstałym Panu Jezusie Chrystusie […].

Należytym szacunkiem darzymy tych, którzy przetarli szlak, abyśmy mogli wiernie służyć oddani prawdzie” („True to the Faith”, Ensign, maj 1997, str. 66–67).

Przypomnij uczniom, że każdy członek Kościoła został pobłogosławiony przez tych, którzy przygotowali drogę, aby mógł korzystać z błogosławieństw ewangelii. Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą przygotować inne osoby, w tym swoich potomków, do życia z wiarą i do posłuszeństwa naszemu Ojcu Niebieskiemu i Jezusowi Chrystusowi.

Materiały do studiowania dla uczniów

Nauki i Przymierza 136.
Gordon B. Hinckley, „True to the Faith”, Ensign, maj 1997, str. 65–67.