Lekcja 22

Męczeńska śmierć Proroka Józefa Smitha

Wprowadzenie

Dysydenci wewnątrz Kościoła i przeciwnicy spoza doprowadzili do męczeńskiej śmierci Proroka Józefa Smitha i jego brata Hyruma Smitha. Ich śmierć potężnie przypieczętowała ich świadectwo o Księdze Mormona, Naukach i Przymierzach i przywróconej ewangelii Jezusa Chrystusa. Studiowanie życia i męczeńskiej śmierci Proroka Józefa Smitha pomoże uczniom rozważyć wiele błogosławieństw Pana wynikających ze służby Proroka Józefa Smitha, dzięki któremu Pan przywrócił ewangelię w dniach ostatnich.

Dodatkowe źródła

Thomas S. Monson, „Prorok Józef Smith: Nauczyciel przykładem“, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 67–70.
„The Martyrdom”, rozdział 22. w Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. (podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003), str. 273–285.
„The Martyrdom: The Prophet Seals His Testimony with His Blood”, rozdział 46. w: Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith (2007), str. 529–540.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 135:4–5; 136:36–39

Wrogowie nastawali na życie Józefa Smitha

Pokaż ilustrację przedstawiającą więzienie w Carthage. Wyjaśnij uczniom, że 27 czerwca 1844 roku Prorok Józef Smith i jego brat Hyrum — będący patriarchą Kościoła — zginęli śmiercią męczeńską w tym właśnie więzieniu w Carthage w stanie Illinois. Józef Smith liczył sobie wówczas 38 lat, a Hyrum 44 lata.

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 136:36–39, a reszta niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Zachęć uczniów, aby w trakcie czytania zwrócili uwagę na to, w jaki sposób Pan podsumował życie i pracę Józefa Smitha. Następnie przedyskutujcie odpowiedzi na poniższe pytanie:

W jaki sposób Pan opisał życie i pracę Proroka Józefa Smitha? (Odpowiedzi uczniów powinny zawierać następujące prawdy: Józef Smith położył podwaliny dzieła Bożego w tej dyspensacji ewangelii. Prorok Józef Smith wiernie wypełnił misję powierzoną mu przez Boga, a w chwili swojej śmierci był niewinny).

Aby przybliżyć uczniom niektóre okoliczności, które doprowadziły do śmierci Proroka, powiedz im, że przez około 3 lata święci w stanie Illinois cieszyli się stosunkowym spokojem, ale przed nastaniem roku 1842 prześladowania ponownie się nasiliły. Do przeciwników Kościoła dołączyli mieszkańcy Illinois, którzy obawiali się politycznych wpływów świętych. W innych zaś narastało uczucie zazdrości spowodowane wzrostem gospodarczym Nauvoo i tym samym krytyka wobec ówczesnej władzy miasta i milicji. Byli i tacy, którzy błędnie pojmowali wyjątkowość mormońskiej doktryny i praktyki. Dysydenci wewnątrz Kościoła i przeciwnicy spoza połączyli swoje wysiłki w walce skierowanej przeciwko Prorokowi i Kościołowi.

Rozdaj uczniom egzemplarze ulotki, która znajduje się na końcu tej lekcji. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część zatytułowaną „Sprzeciw wobec Proroka i Kościoła”.

Wyjaśnij, że zgodnie z przepisami prawa, które obowiązywały w momencie śmierci Proroka, kiedy wykonano nakaz zniszczenia drukarni, nie doszło do żadnego wykroczenia. Pokaż następującą wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych poszerzająca ochronę prawa do wolności prasy — mająca na celu zabezpieczenie przed działaniami ze strony władz miasta i stanu — nie została przyjęta aż do roku 1868, natomiast do roku 1931 nie była egzekwowana na mocy prawa federalnego […]. Powinniśmy oceniać czyny naszych poprzedników na podstawie praw, przykazań i okoliczności panujących wówczas, a nie na tych, które istnieją obecnie” („Joseph, the Man and the Prophet”, Ensign, maj 1996, str. 72).

Dlaczego powinniśmy mieć na uwadze to ostatnie zdanie Starszego Oaksa, kiedy przyjdzie nam rozważać czyny pierwszych przywódców Kościoła? (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że większość radnych miasta Nauvoo była członkami Kościoła, ale kiedy podjęli decyzję o nakazie zniszczenia drukarni, działali z urzędu, jako wybrani cywilni urzędnicy. Kościół jako organizacja nie podjął działań przeciwko wolności prasy, ale rada miasta podjęła kroki mające na celu „usunięcie […] niedogodności” [w: History of the Church, 6:432]).

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos część ulotki zatytułowaną „Fałszywe oskarżenie Józefa i Hyruma”. Poproś innego ucznia o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 135:4. Niech pozostali śledzą tekst w swoich pismach, szukając proroctwa, które Józef Smith przekazał podczas podróży do więzienia w Carthage.

Jak myślicie — zważywszy, że żaden śmiertelnik nie jest doskonały — co dana osoba musiałaby zrobić, żeby „[mieć] sumienie wolne od winy wobec Boga i wobec wszystkich ludzi”? (NiP 135:4).

Wyjaśnij, że kiedy Hyrum Smith szykował się do drogi do więzienia w Carthage, przeczytał fragment: Eter 12:36–38, po czym zagiął na nim kartkę. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 135:5, który stanowi dosłowny cytat z księgi Etera. Reszta klasy niech w tym czasie śledzi tekst w swoich pismach świętych. Niech uczniowie zastanowią się, jakie znaczenie mógł mieć dla Hyruma ten fragment z pisma świętego. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli słowa i zwroty, które wywarły na nich wrażenie.

Jak myślicie, jakie konkretne słowa i zwroty z tych wersetów z księgi Etera mogły mieć dla Hyruma szczególne znaczenie, kiedy stanął przed perspektywą więzienia i śmierci?
Co, waszym zdaniem, oznacza zdanie: „Wszyscy ludzie przekonają się, że moje szaty nie są splamione waszą krwią”? (Możesz zaproponować uczniom, aby do wersetu 5. dopisali odnośniki: Jakub 1:19 i Mosjasz 2:27, aby mogli odkryć jego znaczenie. Nauka stosowania odnośników to umiejętność studiowania pism świętych, która może dostarczyć dodatkowych przemyśleń).

Poproś uczniów, aby zastanowili się, jakie uczucia mogły towarzyszyć Józefowi i Hyrumowi, kiedy zdali sobie sprawę, że najlepiej, jak tylko mogli, wypełnili powołania i powinności, które powierzył im Bóg.

W jaki sposób przykład Józefa i Hyruma może pomóc nam w wypełnianiu obowiązków, które nakłada na nas Bóg?

Nauki i Przymierza 135:1–3, 6–7

Męczeńska śmierć w więzieniu w Carthage i słowa uznania dla Józefa Smitha

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 135. (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że wstęp do tego rozdziału w wydaniu Nauk i Przymierzy z roku 1981 różni się od tego z roku 2013). Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos wersety fragmentu: Nauki i Przymierza 135:1–2 oraz część ulotki zatytułowaną „Męczeńska śmierć w więzieniu w Carthage”. Pozostałych poproś, aby w tym czasie śledzili tekst.

Jak myślicie, co oznacza zwrot „aby przypieczętować świadectwo tej księgi i Księgi Mormona”?

Kiedy uczniowie będą dzielić się swoimi przemyśleniami, zastanów się nad napisaniem na tablicy następującej definicji: „przypieczętować” oznacza zatwierdzić coś na stałe, jak w przypadku świadectwa. Możesz również zaproponować, aby uczniowie zapisali tę definicję w swoich pismach świętych, obok wersetu 1.

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 135:3, 6–7 i odszukali ważne prawdy, których możemy się nauczyć z tego oświadczenia o męczeńskiej śmierci Józefa i Hyruma.

Jakich ważnych prawd dowiedzieliście się z tego oświadczenia o męczeńskiej śmierci Józefa i Hyruma Smithów? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele prawd, w tym następujące: Józef Smith uczynił więcej, poza Jezusem Chrystusem jedynie, dla zbawienia ludzi na tym świecie niż jakikolwiek inny człowiek . Księga Mormona i Nauki i Przymierza zostały ujawnione dla zbawienia świata).
W jaki konkretny sposób wasze życie byłoby inne bez służby Proroka Józefa Smitha?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa, która znajduje się w części ulotki zatytułowanej „Słowa uznania dla Proroka Józefa Smitha”.

Dlaczego tak ważne jest, aby uświadomić sobie, że bliscy współtowarzysze Józefa Smitha uważali go za proroka i „szlachetnego, cnotliwego człowieka”?

Podsumuj lekcję, pytając uczniów, czy któryś z nich zechciałby złożyć świadectwo o Józefie Smithie. Zachęć uczniów, aby w ciągu najbliższych kilku dni poszukali możliwości podzielenia się z innymi swoim świadectwem o Proroku Józefie Smithie i jego roli w przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa.

Materiały do studiowania dla uczniów

Nauki i Przymierza 135:1–7; 136:36–39.
Thomas S. Monson, „Prorok Józef Smith — Nauczyciel przykładem“, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 67–70.

Męczeńska śmierć Proroka Józefa Smitha

Podwaliny Przywrócenia — Lekcja 22.

Sprzeciw wobec Proroka i Kościoła

Do czerwca 1844 roku wrogość wobec Kościoła znacznie wzrosła. Niektórzy mieszkańcy stanu Illinois opowiadali się za wypędzeniem świętych ze stanu, podczas gdy inni spiskowali, żeby zabić Proroka. Wśród tych spiskowców było wielu dawnych członków, którzy odstąpili od Kościoła. 7 czerwca 1844 roku William Law — który służył niegdyś jako Drugi Doradca w Radzie Prezydenta Kościoła — wraz z innymi odstępcami dał do druku pierwszy numer gazety o nazwie Nauvoo Expositor. Próbując rozpalić powszechnie panującą wrogość wobec Proroka i Kościoła, mężczyźni ci posłużyli się gazetą, aby oczernić Józefa Smitha i pozostałych przywódców Kościoła. Józef Smith — pełniący obowiązki burmistrza Nauvoo — i większość radnych miasta uznali, że ta podburzająca opinię publiczną gazeta mogłaby doprowadzić do aktów przemocy wymierzonych przeciwko miastu. Oświadczyli więc, że gazeta zagraża porządkowi publicznemu i opowiedzieli się za zniszczeniem drukarni publikującej Nauvoo Expositor.

Fałszywe oskarżenie Józefa i Hyruma

„W wyniku [zniszczenia drukarni publikującej Nauvoo Expositor] z polecenia burmistrza i rady miejskiej władze Illinois wniosły bezpodstawne oskarżenie skierowane przeciwko Prorokowi, jego bratu Hyrumowi oraz innym przedstawicielom miasta Nauvoo o doprowadzenie do zamieszek. Gubernator stanu Illinois, Thomas Ford, nakazał owym mężczyznom, by stawili się przed sądem w Carthage w stanie Illinois, które było stolicą hrabstwa, i obiecał im ochronę. Józef wiedział, że jeśli uda się do Carthage, jego życie będzie w wielkim niebezpieczeństwie ze względu na wrogo nastawiony tłum, który mu groził.

Uważając, że motłoch chce dosięgnąć tylko ich, Józef i Hyrum postanowili udać się na Zachód, aby ratować swe życie. 23 czerwca przekroczyli rzekę Missisipi, lecz jeszcze tego samego dnia bracia z Nauvoo odnaleźli Proroka i powiedzieli mu, że wojska opanują miasto, jeśli nie oddadzą się do dyspozycji władz Carthage. Prorok zgodził się na to, mając nadzieję, że uspokoi to zarówno urzędników rządowych, jak i rozjuszony tłum. 24 czerwca Józef i Hyrum pożegnali się ze swoimi rodzinami i pojechali z innymi urzędnikami miasta Nauvoo do Carthage, a następnego dnia dobrowolnie oddali się w ręce władz hrabstwa w Carthage. Po tym, jak bracia zostali zwolnieni za kaucją w związku z początkowym zarzutem, zostali fałszywie oskarżeni o zdradę stanu Illinois, aresztowani i osadzeni w więzieniu Carthage w oczekiwaniu na przesłuchanie. Starsi John Taylor i Willard Richards — jedyni członkowie Kworum Dwunastu, którzy nie służyli w tym czasie na misji — postanowili dobrowolnie przyłączyć się do nich” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 529–530).

Męczeńska śmierć w więzieniu w Carthage

27 czerwca 1844 roku Józef otrzymał w ciągu dnia rewolwer od odwiedzającej go osoby. Kiedy rozwścieczony motłoch próbował wedrzeć się do pokoju, w którym przebywał Prorok wraz z innymi mężczyznami, Hyrum — działając w obronie wszystkich znajdujących się tam osób — został zastrzelony. Józef podbiegł do drzwi i przyparłszy ciało do futryny zaczął strzelać z rewolweru, mierząc w stronę korytarza. Wypaliły zaledwie trzy z sześciu kul, raniąc przy tym kilka osób. Następnie motłoch przecisnął broń przez na wpół zamknięte drzwi, a John Taylor próbował odeprzeć ich atak, bijąc w lufy kijem.

Kiedy sytuacja przy drzwiach się zaostrzyła, John Taylor próbował uciec przez okno. Podczas próby ucieczki został postrzelony w udo przez kogoś mierzącego do niego od strony drzwi oraz z zewnątrz budynku. Upadł na podłogę, a gdy próbował dostać się pod łóżko tuż obok okna, został ciężko ranny od trzech kolejnych strzałów. W międzyczasie, kiedy uzbrojony motłoch przeciskał się przez drzwi, Willard Richards zaczął atakować ich laską.

Józef Smith postanowił wtedy spróbować uciec przez to samo okno, co John Taylor. Kiedy Willard Richard walczył z naporem motłochu przy drzwiach, Prorok podbiegł do otwartego okna. Kiedy to uczynił, dopadły go pociski, dochodzące zarówno z wewnątrz budynku, jak i z zewnątrz. Wypadł przez okno, krzycząc: „O Panie, mój Boże!” i upadł na ziemię. Motłoch wybiegł na zewnątrz więzienia, aby upewnić się, że Józef nie żyje. Chociaż w pobliżu nie było żadnych członków Kościoła, ktoś krzyknął: „Mormoni nadchodzą!”, a następnie tłum uciekł.

Słowa uznania dla Proroka Józefa Smitha

Starszy Dallin H. Oaks z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:

„Ludzie, którzy dobrze znali Józefa i byli blisko niego, kiedy był przywódcą Kościoła, kochali go i uznawali za proroka. Jego brat Hyrum wybrał śmierć u jego boku. John Taylor, który był również z Józefem w chwili jego śmierci, powiedział: ‘Świadczę przed Bogiem, aniołami i ludźmi, że był on dobrym, szlachetnym i cnotliwym człowiekiem […] — a jego charakter zarówno od strony prywatnej, jak i publicznej był bez zarzutów — żył i umarł jak mąż Boży’ (The Gospel Kingdom [1987], str. 355; zob. także NiP 135:3). Brigham Young oświadczył: ‘Nie sądzę, aby ktokolwiek żyjący na tej ziemi znał [Józefa Smitha] tak dobrze, jak ja, i odważę się powiedzieć, że nie było i nie ma na tej ziemi lepszego człowieka od niego, jedynie poza Jezusem Chrystusem’ [Discourses of Brigham Young, wybr. John A. Widtsoe (1954), str. 459]” („Joseph, the Man and the Prophet”, Ensign, maj 1996, str. 73).