Lekcja 9

Postępujcie zgodnie z naukami żyjącego proroka

Wprowadzenie

W dniu, w którym został założony Kościół, Pan obiecał duchowe bezpieczeństwo tym, którzy będą zważać na słowa proroka (zob. NiP 21:4–6). Wkrótce potem, aby ustrzec członków Kościoła przed oszustwem, Pan objawił, że tylko prorok posiada upoważnienie do otrzymywania objawień dla całego Kościoła (zob. NiP 28:1–7). Prorok posiada również upoważnienie do objaśniania pism świętych. Zrozumienie tych prawd zapewnia dodatkowe duchowe bezpieczeństwo w dniach ostatnich.

Dodatkowe źródła

Russell M. Nelson, „Popieranie proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 74–77.
Ezra Taft Benson, „Fourteen Fundamentals in Following the Prophet” [Uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga, 26 lutego 1980 roku] ;speeches.byu.edu; zob. także Tambuli, czerwiec 1981, str. 1–8.

Propozycje dotyczące nauczania

Nauki i Przymierza 21:1–6

Zważajcie na słowa proroka

Zapytaj uczniów, jakimi tytułami określamy czasami Prezydenta Kościoła. Zapisz odpowiedzi uczniów na tablicy. Następnie poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 21:1, a pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych. Wypisz na tablicy dodatkowe tytuły. Następnie zapytaj:

W jaki sposób każdy z tytułów wymienionych w tym wersecie opisuje obowiązki Prezydenta Kościoła?

Pomóż uczniom zrozumieć kontekst rozdziału: Nauki i Przymierza 21, wyjaśniając, że zawarte w nim objawienie zostało dane w dniu, w którym założono Kościół. (Uwaga: Jeśli uczniowie uczą się rozpoznawać kontekst pism świętych, będą w stanie lepiej zrozumieć znaczenie i wagę tego, co czytają). Następnie zapytaj:

Dlaczego ważne było, aby pierwsi członkowie Kościoła rozumieli, że rola Józefa Smitha, który został powołany na proroka, znacząco różni się od roli przywódców innych kościołów?

Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 21:4–5, a reszta uczniów niech śledzi tekst w swoich pismach świętych. Omówcie odpowiedzi na następujące pytania:

Dlaczego czasami zważanie na rady proroka wymaga od nas cierpliwości i wiary?

W razie potrzeby możesz przeczytać wraz z uczniami następującą wypowiedź Prezydenta Harolda B. Lee (1899–1973):

„Musimy nauczyć się zważać na słowa i przykazania, które Pan daje poprzez Swojego proroka […]. Może wam się nie spodobać coś, co usłyszycie od przedstawicieli władz Kościoła. Może to być niezgodne z waszymi poglądami politycznymi. Może to być niezgodne z waszymi poglądami społecznymi. Może to zakłócać wasze życie towarzyskie. Jednak jeśli posłuchacie tych słów z cierpliwością i wiarą, jakby pochodziły z ust samego Pana, macie obietnicę, że ‘bramy piekielne nie przemogą was; i rozproszy Pan Bóg moce ciemności przed wami i sprawi, że zadrży niebo dla waszego dobra i chwały Jego imienia’ (NiP 21:6)” (Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [2000], str. 84).

Słuchając podszeptów Ducha, wyjaśnij, że:

Jako święci w dniach ostatnich nie wierzymy, że prorocy są doskonałymi ludźmi. Jednakże, Pan nigdy nie pozwoli im sprowadzić Kościoła na manowce (zob. Deklaracja Oficjalna — 1, „Wyjątki z trzech przemówień wygłoszonych przez Prezydenta Wilforda Woodruffa odnośnie manifestu”).
Wierzymy, że objawienia nie ustały i radujemy się z tego powodu. Bywały takie przypadki w historii Kościoła, w których obecny prorok objaśniał rady poprzednich proroków albo wskazywał uprzednio ogólnie przyjmowane nauki bądź praktyki jako te, które później wymagały zmian. Na przykład, we wczesnych latach Kościoła, członkowie byli zachęcani, aby gromadzić się w jednym głównym miejscu, takim jak Kirtland w stanie Ohio, czy hrabstwo Jackson w stanie Missouri. Obecnie członkowie Kościoła zachęcani są, by gromadzić się w swoich miejscowych palikach i dystryktach.

Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 21:6. Poproś pozostałych uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukali obietnice dane tym ludziom, którzy zważają na słowa proroka. Możesz zaproponować uczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą. Następnie zapytaj:

Jak podsumowalibyście obietnice dane ludziom, którzy zważają na słowa proroka? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy zważamy na słowa proroka, jesteśmy chronieni przed przeciwnikiem. (Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, wyjaśnij, że jedno ze znaczeń słowa zadrżeć, to poruszyć się lub uwolnić się ze swej podstawy lub naczynia). Tak więc jedna z interpretacji wersetu 6 sugeruje, że kiedy niebo drży „dla [naszego] dobra”, „uwalniane” są objawienia i błogosławieństwa, które przelewają się na nas).

Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Henry’ego B. Eyringa z Rady Prezydenta Kościoła i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:

„Poszukiwanie ścieżki wiodącej ku bezpieczeństwu w słowach proroków ma sens dla tych, którzy mają silną wiarę. Kiedy prorok przemawia, ludzie o słabej wierze mogą sądzić, że usłyszeli tylko, jak mądry człowiek udziela dobrych rad […].

Jednak decyzja, by nie przyjąć proroczej wskazówki, zmienia grunt, na którym stoimy. Ów grunt staje się bardziej niebezpieczny. Nieprzyjmowanie proroczych rad zmniejsza naszą moc do przyjmowania natchnionych rad w przyszłości” („Finding Safety in Counsel”, Ensign, maj 1997, str. 25).

Dlaczego „grunt, na którym stoimy”, staje się „bardziej niebezpieczny”, jeśli odrzucamy rady proroków? Jakie przykłady pokazują, że jest to prawda?
W jakich sytuacjach wy lub wasi znajomi zostaliście pobłogosławieni, bo zważaliście na rady żyjących proroków?
W jaki sposób zasada mówiąca o tym, że powinniśmy zważać na rady proroków, ma znaczenie dla pytań natury religijnej, moralnej i etycznej naszych czasów?

Zachęć uczniów, aby zastanowili się, co muszą uczynić, aby mogli otrzymać błogosławieństwa obiecane w wersecie: Nauki i Przymierza 21:6. Zapewnij ich, że jeśli będą gorliwie zważać na słowa żyjących proroków, otrzymają wspaniałe błogosławieństwa teraz i w wieczności. Wyjaśnij, że zważanie na rady proroków nie oznacza, że mamy być ślepo posłuszni ich słowom.

Przeczytaj na głos następującą wypowiedź Prezydenta Harolda B. Lee:

„Jako świętym w dniach ostatnich nie wystarcza nam zwykłe podążanie za radami naszych przywódców i przyjmowanie tych rad. Mamy znacznie większy obowiązek. Musimy zdobyć niezachwiane świadectwo o boskim namaszczeniu tych mężczyzn i świadectwo o tym, że przekazują nam wolę naszego Ojca Niebieskiego” (Teachings: Harold B. Lee, str. 45).

Nauki i Przymierza 28:2, 6–7; 43:1–7

Pan daje objawienia w uporządkowany sposób

Wyjaśnij, że wkrótce po założeniu Kościoła niektórzy członkowie zostali zwiedzeni przez przeciwnika i myśląc, że otrzymują prorocze rady, głosili fałszywe objawienia. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos nagłówek rozdziału: Nauki i Przymierza 28, a pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach świętych (zob. także Jeffrey G. Cannon, „All Things Must Be Done in Order: D&C 28, 43”, cykl: Revelations in Context, 4 kwietnia 2013, history.lds.org). Następnie zapytaj:

Gdyby członkowie Kościoła w dalszym ciągu wierzyli w objawienia Hirama Page’a, jakie spowodowałoby to konsekwencje?

Daj uczniom chwilę na przestudiowanie wersetów: Nauki i Przymierza 28:2, 6–7. Następnie zapytaj:

Jak rada, której Pan udzielił w tym wersecie, wyjaśnia rolę Prezydenta Kościoła? (Uczniowie powinni zrozumieć następującą doktrynę: Prezydent Kościoła jest jedyną osobą, która posiada klucze do otrzymywania objawień dla całego Kościoła).

Aby pomóc uczniom pogłębić zrozumienie tej doktryny, poproś jednego z nich, aby przeczytał na głos następujący tekst ilustrujący tło historyczne rozdziału: Nauki i Przymierza 43.

W lutym 1831 roku pewna kobieta o nazwisku Hubble pojawiła się wśród świętych w Kirtland w stanie Ohio. Twierdziła, że jest prorokinią, że otrzymała objawienia dla Kościoła oraz że wie, iż Księga Mormona jest prawdziwa i że ona powinna zostać nauczycielką w Kościele. Udało jej się zwieść niektórych świętych. Józef Smith i inni ludzie byli zaniepokojeni jej wpływem oraz innymi fałszywymi objawieniami pośród świętych. Prorok, postanowiwszy zapytać Pana, co czynić w takiej sytuacji, otrzymał objawienie, które obecnie znajduje się z rozdziale: Nauki i Przymierza 43 (zob. Documents, Tom 1: lipiec 1828 – czerwiec 1831, tom 1 cyklu Documents The Joseph Smith Papers [2013], str. 257).

Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 43:1–7 i wyszukali doktryny, które zostały wówczas wyjaśnione przez Pana. Możesz zaproponować uczniom, żeby zaznaczyli to, co znajdą. Możesz również zaproponować, aby porównali ten fragment z wersetem: Nauki i Przymierza 28:2. Zwróć uwagę uczniów na to, że objawienie znajdujące się w rozdziale 28. skierowane było do świętych w stanie Nowy Jork, natomiast objawienie w rozdziale 43. dotyczyło świętych w Kirtland. Następnie zapytaj:

Kto został wyznaczony do otrzymywania przykazań i objawień dla całego Kościoła, w objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 43?
Jakich doktryn możemy się nauczyć z tego fragmentu? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następujące doktryny: Tylko jedna osoba jest wyznaczona w danym okresie, aby otrzymywać objawienia dla całego Kościoła. Ci, którzy zważają na słowa Prezydenta Kościoła, nie zostaną zwiedzeni).

Możesz przeczytać następującą wypowiedź Starszego L. Toma Perry’ego z Kworum Dwunastu Apostołów:

„Istnieje pewien porządek w sposobie, w jaki Pan objawia Swą wolę ludzkości. Wszyscy mamy prawo do proszenia Pana i otrzymywania natchnienia poprzez Jego Ducha w ramach naszych zakresów służby. Rodzice mogą otrzymać objawienie dla swej własnej rodziny, biskup dla przydzielonej mu kongregacji, natomiast Rada Prezydenta Kościoła dla całego Kościoła […]. Prorok Józef Smith oświadczył:

‘Przeciwne założeniom Boga jest to, by jakikolwiek członek Kościoła, czy ktoś inny, otrzymywał wskazówki dla przedstawicieli władz, zajmujących wyższą pozycję, niż on sam’ [Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 197–198]” („Wierzymy we wszystko, co Bóg objawił”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 86).

W jaki sposób świadomość, że objawienia Pana zawsze przychodzą przez ogólnie uznane drogi urzędowe kapłaństwa, pomoże wam uniknąć oszustwa? Dlaczego wiedza o tym może wnieść pokój w wasze życie?
W jaki sposób wzór Pana dotyczący objawienia pomaga utrzymać porządek w Kościele?

Nauki i Przymierza 90:1–6

Pan ustanowił porządek w Kościele

Wyjaśnij, że kiedy Kościół wzrastał, Pan kierował czynami Proroka Józefa Smitha w organizowaniu kapłaństwa i członków Kościoła.

Przeczytaj na głos albo streść następującą wypowiedź:

„Kiedy wzrastała liczba członków, Prorok nadal otrzymywał objawienia dotyczące urzędów kapłańskich. Pod kierunkiem Pana zorganizował Radę Prezydenta Kościoła, która składała się z niego jako Prezydenta oraz z Sidneya Rigdona i Fredericka G. Williamsa jako Doradców. Zorganizował też Kworum Dwunastu Apostołów i Pierwsze Kworum Siedemdziesiątych. Powołał i ustanowił biskupów oraz ich doradców, wyższych kapłanów, patriarchów, rady wyższe, siedemdziesiątych i starszych. Zorganizował pierwsze paliki Kościoła” (Nasze dziedzictwo: Krótka historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich [2008], str. 26).

Wyjaśnij, że Rada Prezydenta Kościoła odgrywa szczególną rolę w Kościele. Poproś uczniów, aby przestudiowali fragment: Nauki i Przymierza 90:1–6 i wyszukali szczególne obowiązki Rady Prezydenta Kościoła. (Rada Prezydenta Kościoła „[nosi] klucze królestwa” [werset 2.] i to przez nią „będą dane wyrocznie” Kościołowi [werset 4.]). Kiedy uczniowie będą udzielać odpowiedzi, wyjaśnij, że słowo „wyrocznie” oznacza objawienia, które Bóg daje Swoim prorokom.

Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos poniższej wypowiedzi Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów. Poproś pozostałych uczniów, aby zwrócili uwagę na dwa różne sposoby, za pomocą których ustanawia się w Kościele doktrynę.

„W 1954 roku Prezydent J. Reuben Clark jun., ówczesny doradca w Radzie Prezydenta Kościoła, omawiał sposób rozpowszechniania doktryny w Kościele oraz szczególną rolę Prezydenta Kościoła. Wypowiadając się na temat członków Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów, powiedział: ‘Powinniśmy pamiętać, że niektórym z przedstawicieli Władz Naczelnych powierzono szczególne powołanie — posiadają oni szczególny dar, są popierani jako prorocy, widzący i objawiciele, co daje im szczególne duchowe obdarowanie w kwestii nauczania ludzi. Mają prawo, moc i upoważnienie do głoszenia zamysłu i woli Boga Jego ludowi, co podlega ogólnej mocy i upoważnieniu Prezydenta Kościoła […]’.

Prezydent Kościoła może ogłosić lub interpretować doktryny oparte na otrzymanym przez siebie objawieniu (zob., na przykład, NiP 138). Doktryna może także zostać przekazana za pośrednictwem połączonego zgromadzenia Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów (zob., na przykład, Deklaracja Oficjalna — 2)” („Doktryna Chrystusa”, Ensign lub Liahona, maj 2012, str. 87–88).

Dlaczego ważne jest, abyśmy pamiętali, kto jest upoważniony do głoszenia „zamysłu i woli Boga” na świecie?

Zakończ lekcję, prosząc uczniów, aby zastanowili się, czego nauczyli się z przesłań żyjących proroków i apostołów. Poproś ich, aby złożyli świadectwo o tym, w jaki sposób przesłania te ich błogosławią.

Materiały do studiowania dla uczniów

Nauki i Przymierza 21:1–6; 28:2, 6–7; 43:1–7; 90:1–6, 16.
Russell M. Nelson, „Popieranie proroków”, Ensign lub Liahona, listopad 2014, str. 74–77.