Գլուխ 3․ Դաս 3

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը

Մարդիկ կարող են մտածել

• Ո՞վ է Հիսուս Քրիստոսը: Ինչպե՞ս Նա կարող է օգնել ինձ և իմ ընտանիքին:

• Ի՞նչ է նշանակում հավատք ունենալ առ Հիսուս Քրիստոս։ Ինչպե՞ս կարող է Նրա հանդեպ հավատքն օրհնել իմ կյանքը:

• Ի՞նչ է նշանակում ապաշխարել:

• Ինչպե՞ս կարող եմ ես զգալ Աստծո խաղաղությունն ու ներումը վատ ընտրություն կատարելուց հետո:

• Ո՞րն է մկրտության նպատակը։

• Ո՞րն է Սուրբ Հոգու պարգևը:

• Ի՞նչ է նշանակում դիմանալ մինչև վերջ:

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանն այն է, թե ինչպես ենք մենք գալիս դեպի Քրիստոսը: Այդ այնքան պարզ է, որ երեխան էլ կարող է հասկանալ: Այս դասը կենտրոնացած է Քրիստոսի ավետարանի և վարդապետության վրա, ներառյալ հավատքն առ Հիսուս Քրիստոս, ապաշխարությունը, մկրտությունը, Սուրբ Հոգու պարգևը և մինչև վերջ համբերելը: Այն նաև կենտրոնացած է այն բանի վրա, թե ինչպես է ավետարանն օրհնում Աստծո բոլոր զավակներին:

Ավետարան բառը բառացիորեն նշանակում է «բարի լուր»: Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը բարի լուր է, քանի որ այն ապահովում է վարդապետությունը՝ հավերժական ճշմարտությունն առ այն, որ մենք պետք է գանք դեպի Նա և փրկվենք (տես 1 Նեփի 15.14): Ավետարանը մեզ ուսուցանում է, թե ինչպես ապրել լավ, իմաստալից կյանքով: Ավետարանի բարի լուրը մեզ ուղի է տրամադրում ներվելու մեղքերից, սրբագործվելու և դեպի Աստծո ներկայություն վերադառնալու համար:

Ուսուցման գաղափարներ. Քրիստոսի Ավետարանը և Քրիստոսի Վարդապետությունը

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը ներառում է մեր փրկության և վեհացման համար անհրաժեշտ բոլոր վարդապետությունները, սկզբունքները, օրենքները, պատվիրանները, արարողությունները և ուխտերը:

Ավետարանի ուղերձն այն է, որ մենք կարող ենք ստանալ Հիսուս Քրիստոսի փրկող, քավիչ զորությունը: Մենք դա անում ենք՝ հավատք գործադրելով Նրա հանդեպ, ապաշխարելով, մկրտվելով, Սուրբ Հոգու պարգևը ստանալով և մինչև վերջ համբերելով (տես Հավատո Հանգանակ 1.4 հատվածը):

Սա հայտնի է նաև որպես Քրիստոսի վարդապետություն: Ապրելով այս վարդապետության համաձայն՝ մենք գալիս ենք դեպի Քրիստոսը և փրկվում (տես 1 Նեփի 15.14): Սա զորավոր կերպով ուսուցանվում է Մորմոնի Գրքում (տես 2 Նեփի 31, 32.1–6, 3 Նեփի 11.31–40, 27․13–22 հատվածները)։ Ձեր նպատակն է օգնել մարդկանց գալ դեպի Քրիստոսը՝ օգնելով նրանց ապրել Նրա վարդապետությամբ:

Տես Սուրբ գրքերի ուղեցույց․ «Ավետարան», «Քրիստոսի վարդապետություն», Ավետարանական թեմաներ, «Ավետարան»։

Առաջարկներ ուսուցման համար

Այս բաժինը տրամադրում է ծրագրի օրինակ, որը կօգնի ձեզ պատրաստվել ուսուցանելու: Այն նաև ներառում է հարցերի և առաջարկների օրինակներ, որոնք դուք կարող եք օգտագործել:

Երբ պատրաստվում եք ուսուցանել, աղոթքով մտածեք յուրաքանչյուր անձի իրավիճակի ու հոգևոր կարիքների մասին: Որոշեք, թե որն է առավել օգտակար ուսուցանելու համար: Պատրաստվեք սահմանել եզրույթներ, որոնք մարդիկ կարող են չհասկանալ: Ծրագրեք ըստ ձեր հատկացրած ժամանակի, հիշելով դասերի հակիրճ լինելու մասին:

Ընտրեք սուրբ գրություններ, որոնք ուսուցանելիս օգտագործելու եք: Դասի «Վարդապետական հիմունքներ» բաժինը ներառում է բազմաթիվ օգտակար սուրբ գրություններ:

Մտածեք, թե ինչ հարցեր եք տալիս, երբ ուսուցանում եք: Ծրագրեք հրավերներ, որոնք կխրախուսեն յուրաքանչյուր անձի գործել:

Շեշտեք Աստծո խոստացած օրհնությունները և կիսվեք ձեր վկայությամբ այն մասին, ինչ ուսուցանում եք:

Ինչ կարող եք ուսուցանել մարդկանց 15–25 րոպեում

Ուսուցանելու համար ընտրեք հետևյալ սկզբունքներից մեկը կամ մի քանիսը. Յուրաքանչյուր սկզբունքի վարդապետական հիմունքները տրված են այս համառոտ շարադրանքից հետո:

Հիսուս Քրիստոսի աստվածային առաքելությունը

• Աստված երկիր ուղարկեց Իր Սիրելի Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին, որ փրկագնի մեզ մեղքից և մահից:

• Հիսուսի քավիչ զոհաբերության շնորհիվ մենք կարող ենք մաքրվել մեր մեղքերից և սրբագործվել, երբ ապաշխարենք։

• Հիսուսի խաչվելուց հետո Նա հարություն առավ։ Նրա Հարության շնորհիվ մենք բոլորս հարություն կառնենք մահից հետո: Սա նշանակում է, որ յուրաքանչյուր մարդու հոգին և մարմինը նորից կմիավորվեն, և մեզանից յուրաքանչյուրը հավերժ կապրի կատարյալ, հարություն առած մարմնում:

Հավատք առ Հիսուս Քրիստոսը

• Հավատքը Հիսուս Քրիստոսի ավետարանի հիմնական սկզբունքն է:

• Առ Հիսուս Քրիստոսը հավատք ունենալը ներառում է վստահությունը, որ Նա Աստծո Որդին է և Նրա հանդեպ վստահությունը որպես մեր Փրկչի և Քավիչի:

• Առ Հիսուս Քրիստոսը հավատքը գործողության և զորության սկզբունք է:

• Մենք ամրապնդում ենք մեր հավատքը՝ աղոթելով, ուսումնասիրելով սուրբ գրությունները և հնազանդվելով պատվիրաններին:

Ապաշխարություն

• Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսը տանում է մեզ ապաշխարության: Ապաշխարությունն Աստծուն դիմելու և մեղքից հեռանալու գործընթացն է: Երբ մենք ապաշխարում ենք, մեր գործողությունները, ցանկությունները և մտքերը փոխվում են, որպեսզի ավելի ներդաշնակ լինեն Աստծո կամքին:

• Երբ մենք անկեղծորեն ապաշխարում ենք, Աստված ներում է մեզ: Ներումը հնարավոր է, քանի որ Հիսուս Քրիստոսը քավեց մեր մեղքերը:

• Ապաշխարելով մենք խաղաղություն ենք զգում, քանի որ մեր մեղքն ու վիշտը բժշկվում են:

• Ապաշխարելու գործընթացը պետք է շարունակվի ողջ կյանքում։ Աստված ողջունում է մեզ ամեն անգամ, երբ մենք ապաշխարում ենք: Նա երբեք չի հրաժարվի մեզանից:

Մկրտություն․ մեր առաջին ուխտն Աստծո հետ

• Մկրտությունն այն է, թե ինչպես ենք մենք առաջին անգամ Աստծո հետ ուխտի մեջ մտնում:

• Մկրտությունն ունի երկու մաս՝ մկրտություն ջրով և Հոգով: Մկրտվելով և հաստատվելով մենք մաքրվում ենք մեր մեղքերից, որը մեզ կյանքի նոր մեկնարկ է տալիս։

• Մենք մկրտվում ենք ընկղմամբ՝ հետևելով Հիսուսի օրինակին։

• Երեխաները չեն մկրտվում մինչև ութ տարեկանը: Այն երեխաները, ովքեր մահանում են մինչև այդ տարիքը, փրկագնվում են Հիսուս Քրիստոսի Քավության շնորհիվ:

• Մենք ամեն շաբաթ հաղորդություն ենք ընդունում՝ ի հիշատակ Հիսուսի զոհաբերության և Աստծո հետ կապած մեր ուխտերը վերանորոգելու:

Սուրբ Հոգու պարգևը

• Սուրբ Հոգին Աստվածագլխի երրորդ անդամն է։

• Մկրտվելուց հետո մենք ստանում ենք Սուրբ Հոգու պարգևը՝ հաստատման արարողության միջոցով։

• Սուրբ Հոգու պարգևը ստանալով մենք կարող ենք ունենալ Նրա ընկերակցությունը մեր ողջ կյանքի ընթացքում, եթե հավատարիմ ենք:

• Սուրբ Հոգին սրբացնում է մեզ, առաջնորդում, մխիթարում և օգնում է մեզ իմանալ ճշմարտությունը:

Համբերել մինչև վերջ

• Համբերելը՝ Քրիստոսի հանդեպ ամեն օր հավատք գործադրելն է նաև: Մենք շարունակում ենք պահել Աստծո հետ կապած մեր ուխտերը, ապաշխարել, փնտրել Սուրբ Հոգու ընկերակցությունը և ճաշակել հաղորդությունը:

• Երբ մենք հավատարմորեն ձգտում ենք հետևել Հիսուս Քրիստոսին, Աստված խոստանում է, որ մենք կունենանք հավերժական կյանք:

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանն օրհնում է Աստծո բոլոր զավակներին

• Ավետարանով ապրելը խորացնում է մեր ուրախությունները, ոգեշնչում մեր գործողությունները և հարստացնում մեր փոխհարաբերությունները:

• Ամենայն հավանականությամբ, մենք երջանիկ կլինենք՝ և՛ որպես անհատներ, և՛ որպես ընտանիքներ, երբ ապրենք Հիսուս Քրիստոսի ուսմունքներով։

• Հիսուս Քրիստոսի ավետարանի միջոցով ընտանիքներն օրհնվում են այս կյանքում, նրանք կարող են միավորվել հավերժության համար և ապրել Աստծո ներկայության մեջ:

Հարցեր, որոնք կարող եք տալ մարդկանց

Հետևյալ հարցերն օրինակներ են, թե ինչ կարող եք հարցնել մարդկանց: Այս հարցերը կարող են օգնել ձեզ բովանդակալից զրույցներ վարել և հասկանալ մարդու կարիքներն ու տեսակետը:

• Ի՞նչ գիտեք Հիսուս Քրիստոսի մասին։

• Ի՞նչ է նշանակում ձեր համար հավատք ունենալ առ Հիսուս Քրիստոս:

• Ի՞նչ փոփոխություններ եք ցանկանում կատարել ձեր կյանքում:

• Ինչպե՞ս եք հասկանում ապաշխարությունը:

• Ի՞նչպես եք հասկանում մկրտությունը: Ի՞նչ կարող եք հիմա անել՝ մկրտությանը նախապատրաստվելու համար:

• Ինչպե՞ս կարող է Սուրբ Հոգին օգնել ձեզ դեպի Աստծո ներկայություն վերադառնալու ձեր ճամփորդության մեջ:

• Ո՞րն է այն մարտահրավերը, որին բախվում եք դուք կամ ձեր ընտանիքը: Կարո՞ղ ենք կիսվել որոշ եղանակներով, թե ինչպես կարող է օգնել Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը:

հրավերներ, որոնք կարող եք ուղղել

• Կխնդրե՞ք Աստծուն աղոթքով օգնել ձեզ իմանալ, որ այն, ինչ մենք ուսուցանում ենք, ճշմարիտ է (տես «Ուսուցման գաղափարներ. Աղոթք» դաս 1-ի վերջում):

• Այս կիրակի եկեղեցի կհաճախե՞ք՝ ավելին իմանալու մեր ուսուցանածի մասին:

• Կկարդա՞ք Մորմոնի Գիրքը և կաղոթե՞ք՝ իմանալու համար, որ դա Աստծո խոսքն է: (Դուք կարող եք առաջարկել որոշակի գլուխներ կամ հատվածներ):

• Կհետևե՞ք Հիսուսի օրինակին և կմկրտվե՞ք։ (Տես «Մկրտվելու և հաստատվելու հրավերը», որն անմիջապես նախորդում է դաս 1-ին)։

• Կարո՞ղ ենք մեր հաջորդ այցի համար ժամանակ սահմանել:

Վարդապետական հիմունքներ

Այս բաժինը տրամադրում է վարդապետություն և սուրբ գրությունների հատվածներ, որոնք դուք պետք է ուսումնասիրեք, որպեսզի ամրապնդեք ձեր գիտելիքներն ու վկայությունն ավետարանի մասին և օգնեք ձեզ ուսուցանել:

Հիսուս Քրիստոսի աստվածային առաքելությունը

Երկնային Հայրը երկիր ուղարկեց Իր սիրելի Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին, որպեսզի մենք բոլորս ուրախություն զգանք այս կյանքում և հավերժական կյանք գալիք աշխարհում: «Եվ սա է ավետարանը, ավետիքը, … որ [Հիսուս Քրիստոսը] եկավ աշխարհ … աշխարհի մեղքերը կրելու և աշխարհը սրբագործելու, և այն անիրավությունից մաքրելու համար, որ նրա միջոցով բոլորը կարողանան փրկվել» (Վարդապետություն և Ուխտեր 76.40–42 հատվածները):

Որպես մահկանացուներ, մենք բոլորս մեղք ենք գործում, և բոլորս էլ մահանում ենք: Մեղքն ու մահը կխանգարեին մեզ հավերժական կյանք ունենալ Աստծո հետ, եթե մենք չունենայինք Քավիչ (տես 2 Նեփի 9 գլուխը): Նախքան աշխարհի ստեղծումը Երկնային Հայրն ընտրեց Հիսուս Քրիստոսին՝ մեզ փրկագնելու համար։ Սիրո գերագույն արտահայտությամբ Հիսուսը եկավ երկիր և իրականացրեց այս աստվածային առաքելությունը: Նա մեզ մեր մեղքերից փրկագնվելու հնարավորություն տվեց, և երաշխավորեց մեր բոլորիս հարությունը մահից հետո:

Հիսուս Քրիստոսն ապրեց անմեղ կյանքով։ Իր մահկանացու ծառայության վերջում Գեթսեմանիում Նա խաչելության ժամանակ Իր տառապանքով Իր վրա վերցրեց մեր մեղքերը (տես 1 Նեփի 11.33 հատվածը): Հիսուսի տառապանքն այնքան մեծ էր, որ ստիպեց Նրան «դողալ ցավից և արյունահոսել ամեն մի ծակոտիից» (Վարդապետություն և Ուխտեր 19.18): Իր Խաչելությունից հետո Հիսուսը հարություն առավ՝ հաղթանակ տանելով մահվան նկատմամբ։ Այս բոլոր իրադարձությունները Հիսուս Քրիստոսի Քավությունն են:

Մեր մեղքերը մեզ հոգևորապես անմաքուր են դարձնում, և «ոչ մի անմաքուր բան չի կարող բնակվել Աստծո հետ» (1 Նեփի 10.21): Բացի այդ, արդարության օրենքը հետևանք է պահանջում մեր մեղքերի համար:

Երբ մենք ապաշխարում ենք, Հիսուսի քավիչ զոհաբերությունը մեզ ուղի է տրամադրում մեղքից մաքրվելու և սրբագործվելու համար: Այն նաև տրամադրում է արդարության պահանջները բավարարելու եղանակը (տես Ալմա 42.15, 23–24 հատվածները)։ Փրկիչն ասել է. «Ես … տառապել եմ այս բաները բոլորի համար, որպեսզի նրանք չտառապեն, եթե ապաշխարեն. բայց եթե չապաշխարեն, նրանք պետք է տառապեն, ճիշտ ինչպես ես» (Վարդապետություն և Ուխտեր 19.16–17): Եթե չլիներ Հիսուս Քրիստոսը, մեղքը վերջ կդներ Երկնային Հոր հետ ապագա գոյության ամեն հույսի:

Մեզ համար զոհաբերվելով Հիսուսը չսահմանափակեց մեր անձնական պատասխանատվությունը: Մենք պետք է հավատք ունենանք առ Նա, ապաշխարենք և ձգտենք հնազանդվել պատվիրաններին: Երբ մենք ապաշխարենք, Հիսուսը մեր անունից կպահանջի Իր Հոր ողորմածության Իր իրավունքները (տես Մորոնի 7.27–28 հատվածները): Փրկչի բարեխոսության շնորհիվ Երկնային Հայրը ներում է մեզ՝ ազատելով մեզ մեր մեղքերի զգացողության բեռից և մեղքից (տես Մոսիա 15.7–9 հատվածները): Մենք հոգևորապես մաքրված ենք և, ի վերջո, կարող ենք ընդունվել Աստծո ներկայություն:

Հիսուսի աստվածային առաքելությունն էր նաև փրկել մեզ մահից: Նրա հարության շնորհիվ մենք բոլորս հարություն կառնենք մահից հետո: Սա նշանակում է, որ յուրաքանչյուր մարդու հոգին և մարմինը նորից կմիավորվեն, և մեզանից յուրաքանչյուրը հավերժ կապրի կատարյալ, հարություն առած մարմնում: Եթե չլիներ Հիսուս Քրիստոսը, մահը վերջ կդներ Երկնային Հոր հետ ապագա գոյության ամեն հույսի:

Սուրբ գրությունների ուսումնասիրություն

Աստված ուղարկեց Իր Որդուն

• Ալմա 11․40

• Հովհաննես 3.16–17

Փրկություն Հիսուս Քրիստոսի միջոցով

• 2 Նեփի 2.6–8, 9․21–24

• Ալմա 34․8–9, 14–16

• Մորոնի 7․27–28

• Վարդապետություն և Ուխտեր 45․3–5

• 1 Կորնթացիս 15.20–22

Իմացեք ավելին այս սկզբունքի մասին

• «Կենդանի Քրիստոսը»

• Տես Սուրբ գրքերի ուղեցույց․ «Հիսուս Քրիստոս»

• Ավետարանական թեմաներ «Հիսուս Քրիստոս»

Հավատք առ Հիսուս Քրիստոս

Ավետարանի առաջին սկզբունքը հավատքն է առ Տեր Հիսուս Քրիստոսը: Հավատքն ավետարանի մյուս բոլոր սկզբունքների հիմքն է:

Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոս ներառում է վստահություն առ այն, որ Նա Աստծո Միածին Որդին է: Այն ներառում է վստահություն առ Նա՝ որպես մեր Փրկչի և Քավիչի, որ Նա Աստծո ներկայություն վերադառնալու մեր միակ ուղին է (տես Գործք Առաքելոց 4.10–12, Մոսիա 3.17, 4.6–8 հատվածները): Մեզ առաջարկված է գործադրել «անխախտ հավատք Նրա հանդեպ, ամբողջովին ապավինելով Նրա արժանիքներին, որը հզոր է փրկելիս» (2 Նեփի 31.19):

Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսը ներառում է հավատքն առ այն, որ Իր քավիչ զոհաբերությամբ Նա տառապեց մեր մեղքերի համար: Նրա զոհաբերության շնորհիվ մենք կարող ենք մաքրվել մեր մեղքերից, երբ ապաշխարենք։ Այս մաքրագործումն օգնում է մեզ խաղաղություն և հույս գտնել այս կյանքում: Այն նաև թույլ է տալիս մեզ մահից հետո ստանալ ուրախության լիությունը:

Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսը ներառում է վստահությունն առ այն, որ Նրա շնորհիվ մենք բոլորս հարություն կառնենք մահից հետո: Այս հավատքը կարող է սատարել և մխիթարել մեզ կորստի ժամանակ: Մահվան վիշտը կարող է մեղմանալ Հարության խոստմով։

Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսը ներառում է հավատքը և վստահությունն առ այն, որ Նա Իր վրա վերցրեց մեր հիվանդություններն ու թուլությունները (տես Եսայիա 53.3–5 հատվածները): Նա Իր փորձառությամբ գիտի, թե ինչպես ողորմածաբար աջակցել մեզ կյանքի փորձությունները հաղթահարելու համար (տես Ալմա 7.11–12, Վարդապետություն և Ուխտեր 122.8): Երբ մենք հավատք ենք գործադրում, Նա օգնում է մեզ առաջ մղվել դժվարությունների միջով:

Նրա հանդեպ մեր հավատքի շնորհիվ Հիսուսը կարող է բժշկել մեզ ֆիզիկապես և հոգեպես։ Նա միշտ պատրաստ է օգնել մեզ, երբ մենք հիշում ենք Նրա առաջարկը. «նայեք ինձ ձեր բոլոր մտորումներում. մի կասկածեք, մի վախեցեք» (Վարդապետություն և Ուխտեր 6.36):

Գործողության և զորության սկզբունք

Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ հավատքը մղում է գործողության: Մենք արտահայտում ենք մեր հավատքը՝ ամեն օր հնազանդվելով պատվիրաններին և բարիք գործելով: Մենք ապաշխարում ենք մեր մեղքերի համար: Մենք հավատարիմ ենք Նրան: Մենք ձգտում ենք ավելի նմանվել Նրան։

Հավատք գործադրելով՝ մենք կարող ենք զգալ Հիսուսի զորությունը մեր ամենօրյա կյանքում: Նա կմեծացնի մեր լավագույն ջանքերը: Նա կօգնի մեզ աճել և դիմակայել գայթակղությանը:

Ամրապնդել մեր հավատքը

Ալմա մարգարեն ուսուցանել է, որ հավատք կառուցելը կարող է սկսվել պարզ «հավատալու ցանկությունից» (Ալմա 32.27): Այնուհետև, որպեսզի մեր հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսն աճի, մենք պետք է աճեցնենք այն՝ սովորելով Նրա խոսքերը, կիրառելով Նրա ուսմունքները և հնազանդվելով Նրա պատվիրաններին: Ալման ուսուցանել է, որ եթե մենք համբերությամբ, ջանասիրաբար աճեցնենք Աստծո խոսքը մեր սրտերում, «այն արմատ կգցի [և կնմանվի] դեպի հավիտենական կյանք վեր խոյացող մի ծառի», դրանով իսկ ամրապնդելով մեր հավատքը (Ալմա 32.41, տես հատվածներ 26–43-ը):

Սուրբ գրությունների ուսումնասիրություն

Հավատք, զորություն և փրկություն

• 1 Նեփի 7.12

• 2 Նեփի 9․23, 25․23

• Մորոնի 7․33–34, 10․7

Հավատքի վարդապետությունը

• Ալմա 32

• Եփեսացիս 2․8

Հավատքի օրինակներ

• Եթեր 12

• Եբրայեցիս 11

Աշխատանքներ և հնազանդություն

• 1 Նեփի 3.7

• Վարդապետություն և Ուխտեր 130․20–21

• Հակոբոս 2.17–26

Հավատք առ ապաշխարություն

• Ալմա 34

Իմացեք ավելին այս սկզբունքի մասին

• Սուրբ գրքերի ուղեցույց. «Հիսուս Քրիստոս», «Քավել, Քավություն», «Հավատք»

• Bible Dictionary․ «Հավատք»

• Ավետարանական թեմաներ․ «Հիսուս Քրիստոս», «Հիսուս Քրիստոսի Քավությունը», «Հավատք առ Հիսուս Քրիստոս»

Ապաշխարություն

Ի՞նչ է ապաշխարությունը։

Ապաշխարությունն ավետարանի երկրորդ սկզբունքն է։ Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսը և մեր սերը Նրա հանդեպ մղում են մեզ ապաշխարության (տես Հելաման 14.13 հատվածը): Ապաշխարությունն Աստծուն դիմելու և մեղքից հեռանալու գործընթացն է: Երբ մենք ապաշխարում ենք, մեր գործողությունները, ցանկությունները և մտքերը փոխվում են, որպեսզի ավելի ներդաշնակ լինեն Աստծո կամքին: Մեղքի ներումը հնարավոր է դառնում Հիսուս Քրիստոսի և Նրա քավիչ զոհաբերության շնորհիվ:

Ապաշխարությունը շատ ավելին է, քան կամքի ուժ գործադրելը վարքագիծը փոխելու կամ թուլությունը հաղթահարելու համար: Ապաշխարությունն անկեղծորեն Քրիստոսին դիմելն է, ով մեզ իշխանություն է տալիս մեր սրտերում մի «զորեղ փոփոխություն» կատարելու (Ալմա 5.12–14): Երբ մենք զգում ենք սրտի այս փոփոխությունը, մենք հոգեպես վերածնվում ենք (տես Մոսիա 27.24–26 հատվածները):

Ապաշխարության միջոցով մենք Աստծո, մեր և աշխարհի մասին նոր հայացք ենք զարգացնում: Մենք կրկին զգում ենք մեր Փրկչի սերը մեր հանդեպ, նաև Աստծո սերը մեր հանդեպ՝ որպես Իր զավակների: Ապաշխարելու հնարավորությունն ամենամեծ օրհնություններից մեկն է, որ Աստված տվել է մեզ Իր Որդու միջոցով:

Ապաշխարելու գործընթաց

Ապաշխարելով մենք ճանաչում ենք մեր մեղքերը և անկեղծ զղջում ենք զգում: Մենք խոստովանում ենք Աստծուն մեր մեղքերը և խնդրում Նրա ներումը: Շատ լուրջ մեղքերը մենք խոստովանում ենք նաև Եկեղեցու լիազորված ղեկավարներին, ովքեր կաջակցեն մեզ, երբ մենք ապաշխարենք: Մենք անում ենք այն, ինչ կարող ենք, որպեսզի հաստատվենք, ինչը նշանակում է, որ փորձում ենք շտկել մեր գործողությունների պատճառով առաջացած խնդիրները: Անկեղծ ապաշխարությունը լավագույնս դրսևորվում է արդար գործերով որոշակի ժամանակահատվածում:

Ապաշխարությունն ամենօրյա գործընթաց է մեր ողջ կյանքի ընթացքում: «Որովհետև բոլորը մեղանչեցին ու զրկվեցին Աստծու փառքից» (Հռովմայեցիս 3.23): Մենք պետք է շարունակաբար ապաշխարենք՝ հիշելով, որ մենք «ամեն բան կարող ենք մեզ զորացնող Քրիստոսով» (Փիլիպպեցիս 4.13): Տերը հավաստիացրել է մեզ, որ «որքան հաճախ որ իմ ժողովուրդն ապաշխարի, ես կներեմ նրանց իրենց զանցանքները» (Մոսիա 26․30)։

Ապաշխարության օրհնությունները

Ապաշխարությունը դրական սկզբունք է, որը բերում է ուրախություն և խաղաղություն: Այն առաջնորդում է մեզ «դեպի Քավիչի զորությունը, դեպի [մեր] հոգիների փրկությունը» (Հելաման 5.11):

Երբ մենք ապաշխարում ենք, մեր մեղքն ու վիշտը բժշկվում են ժամանակի ընթացքում: Մենք ավելի շատ ենք զգում Սուրբ Հոգու ազդեցությունը: Աստծուն հետևելու մեր ցանկությունն ավելի ուժեղ է դառնում։

«Շատ մարդիկ ապաշխարությունը դիտարկում են որպես պատիժ, մի բան, որից պետք է խուսափել: … Սակայն պատժի ենթարկվելու այս զգացումն առաջացնում է սատանան: Նա փորձում է խանգարել մեզ ապավինել Հիսուս Քրիստոսին, ով կանգնած է գրկաբաց՝ հուսալով և ցանկանալով բժշկել, ներել, մաքրել, զորացնել, մաքրագործել և սրբացնել մեզ» (Ռասել Մ. Նելսոն, «Մենք կարող ենք ավելի լավ գործել և ավելի լավը լինել», Լիահոնա, մայիս, 2019, 67):

Սուրբ գրությունների ուսումնասիրություն

Ապաշխարություն

• Ալմա 34․8–17, 36․6–21

• Վարդապետություն և Ուխտեր 18․10–13, 58․42–43, 61․2

• 2 Կորնթացիս 7․9–10

Քավություն և ներում

• Հելաման 5․10–11

Ողորմություն նրանց համար, ովքեր ապաշխարում են

• Ալմա 12․32–34, 42․13, 21–24

Իմացեք ավելին այս սկզբունքի մասին

• Սուրբ գրքերի ուղեցույց․ «Ապաշխարել, ապաշխարություն», «Քավել, քավություն»

• Bible Dictionary․ «Ապաշխարհություն»

• Ընդհանուր ձեռնարկ, 32.1

• Ավետարանական թեմաներ․ «Ապաշխարություն», «Հիսուս Քրիստոսի Քավությունը»

Մկրտություն․ մեր առաջին ուխտն Աստծո հետ

Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսը և ապաշխարությունը նախապատրաստում են մեզ մկրտության և հաստատման արարողությանը: Մկրտությունը Հիսուս Քրիստոսի ավետարանի առաջին փրկարար արարողությունն է։ Հույսի այս ուրախ արարողությունը ստանալիս, մենք մեր առաջին ուխտն ենք կապում Աստծո հետ:

Արարողությունը սրբազան գործողություն կամ ծիսակատարություն է, որը կատարվում է քահանայության իշխանությամբ։ Որոշ արարողություններ, օրինակ՝ մկրտությունը, էական նշանակություն ունեն մեր փրկության համար:

Արարողությունների միջոցով մենք ուխտեր ենք կապում Աստծո հետ։ Այս ուխտերը սրբազան խոստումներ են մեր և Աստծո միջև: Նա խոստանում է օրհնել մեզ, երբ պահում ենք Նրան տված մեր խոստումները։ Մենք պետք է ամուր պարտավորություն ունենանք Աստծուն տված մեր խոստումները պահելու համար:

Աստված տրամադրել է արարողություններ և ուխտեր, որոնք կօգնեն մեզ գալ դեպի Նա և ունենալ հավերժական կյանք: Երբ մենք քահանայության արարողություններ ենք ստանում և պահում ենք կապված ուխտերը, մենք կարող ենք զգալ «աստվածայնության զորությունը» մեր կյանքում (Վարդապետություն և Ուխտեր 84.20):

Մկրտության ուխտը

Փրկիչն ուսուցանել է, որ մկրտությունն անհրաժեշտ է մեզ երկնքի արքայություն մտնելու համար (տես Հովհաննես 3.5 հատվածը): Մեզ համար անհրաժեշտ է նաև դառնալ Հիսուս Քրիստոսի Եկեղեցու անդամ։ Մեր Փրկիչն օրինակ ծառայեց մկրտվելով (տես Մատթեոս 3.13–17 հատվածները):

Երբ մենք մկրտվում և պահում մեր ուխտը, Աստված խոստանում է ներել մեր մեղքերը (տես Գործք Առաքելոց 22.16, 3 Նեփի 12.1–2 հատվածները): Այս մեծ օրհնությունը հնարավոր է դառնում Հիսուս Քրիստոսի քավիչ զոհաբերության շնորհիվ, ով «սիրեց մեզ և մաքրեց մեզ մեր մեղքերից իր արյունով» (Հայտնություն 1.5): Աստված նաև խոստանում է օրհնել մեզ Սուրբ Հոգու ընկերակցությամբ, որպեսզի մենք կարողանանք սրբագործվել, առաջնորդվել և մխիթարվել:

Մկրտության ուխտի մեր մասում մենք վկայում ենք, որ պատրաստ ենք մեզ վրա վերցնել Հիսուս Քրիստոսի անունը: Մենք նաև խոստանում ենք միշտ հիշել Նրան և պահել Նրա պատվիրանները: Մենք խոստանում ենք սիրել և ծառայել ուրիշներին «սգալ նրանց հետ, ովքեր սգում են, … մխիթարել նրանց, ովքեր մխիթարության կարիք ունեն, և կանգնել որպես Աստծո վկաներ բոլոր ժամանակներում, և բոլոր բաներում, և բոլոր տեղերում» (Մոսիա 18․9, տես հատվածներ 8–10, 13-ը)։ Մենք վճռականություն ենք արտահայտնում ծառայելու Հիսուս Քրիստոսին մինչև մեր կյանքի վերջը (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 20.37, Մոսիա 2.17 հատվածները):

Մկրտության հետ կապված մեր ուխտի պարտավորությունները մեծ պատասխանատվություն են: Նրանք նաև ոգեշնչող և ուրախալի են: Նրանք հատուկ կապ են ստեղծում մեր և Երկնային Հոր միջև, որի միջոցով Նա մշտապես տարածում է Իր սերը:

Ընկղմումով մկրտություն

Հիսուսն ուսուցանել է, որ մենք պետք է մկրտվենք ընկղմամբ՝ մեր մեղքերի թողության համար (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 20.72–74): Ընկղմումով մկրտությունը խորհրդանշում է Հիսուս Քրիստոսի մահը, թաղումը և Հարությունը (տես Հռովմայեցիս 6.3–6 հատվածները):

Ընկղմումով մկրտությունը նաև մեզ համար զորեղ խորհրդանշական իմաստ ունի: Այն ներկայացնում է մեր հին կյանքի մահը, այդ կյանքի թաղումը և հոգևոր վերածնված մեր երևան գալը: Մկրտվելով մենք սկսում ենք կրկին ծնվելու և Քրիստոսի հոգևոր որդիներն ու դուստրերը դառնալու գործընթացը (տես Մոսիա 5.7–8, Հռովմայեցիս 8.14–17 հատվածները):

Երեխաներ

Երեխաները չեն մկրտվում մինչև չհասնեն պատասխանատվության տարիքին, որն ութ տարեկանն է (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 68.27 հատվածը): Այն երեխաները, ովքեր մահանում են մինչ այդ տարիքը, փրկագնվում են Հիսուս Քրիստոսի Քավության շնորհիվ (տես Մորոնի 8.4–24, Վարդապետություն և Ուխտեր 137.10 հատվածը): Մինչ երեխաներին մկրտելը, նրանց պետք է ուսուցանել ավետարանը, որպեսզի նրանք պատրաստ լինեն իրենց կյանքի այս կարևոր քայլին՝ Աստծո հետ ուխտ կապելուն:

Հաղորդություն

Մեր Երկնային Հայրը ցանկանում է, որ մենք հավատարիմ մնանք Իր հետ կապած ուխտերին: Մեզ օգնելու համար Նա պատվիրել է մեզ հաճախակի հանդիպել՝ ճաշակելու հաղորդությունը: Հաղորդությունը քահանայության արարողություն է, որը Հիսուսը ներկայացրեց Իր Առաքյալներին Իր Քավությունից առաջ:

Ամեն շաբաթ հաղորդության ժողովի հիմնական նպատակը հաղորդությունը ճաշակելն է։ Հացն ու ջուրն օրհնվում են և փոխանցվում ներկաներին։ Հացը խորհրդանշում է Փրկչի կողմից Իր մարմնի զոհաբերությունը մեզ համար: Ջուրը խորհրդանշում է Նրա արյունը, որը Նա թափեց մեզ համար:

Մենք ընդունում ենք այս խորհրդանիշները՝ ի հիշատակ Փրկչի զոհաբերության և Աստծո հետ մեր կապած ուխտերը նորոգելու։ Մենք կրկին խոստում ենք ստանում, որ Հոգին մեզ հետ կլինի:

Մկրտությունից առաջ

Նախքան ձեր կողմից ուսուցանվողների մկրտվելը, նրանք պետք է զարգացնեին իրենց հավատքն առ Քրիստոսը, ապաշխարեին և բավարար փոփոխություններ կատարեին իրենց կյանքում՝ մկրտությանն արժանանալու համար, ինչպես նշված է Վարդապետություն և Ուխտեր 20.37-ում։ Նրանք պետք է նաև պարտավորվեն պահել պատվիրանները և ապրել Հիսուս Քրիստոսի ավետարանով: Եթե մկրտության ամսաթիվը նշանակված է, սակայն անձը լրացուցիչ պատրաստության կարիք ունի, հետաձգեք մկրտությունն այնքան ժամանակով, մինչև նա պատրաստ լինի: Տես գլուխ 12-ը։

Մկրտությունից առաջ դուք պետք է.

• Անցնեք բոլոր միսիոներական դասերը:

• Հանդիպեք երեցների քվորումի նախագահին, Սփոփող Միության նախագահին և եպիսկոպոսին:

• Հաճախեք հաղորդության մի քանի ժողովներին։

Մկրտվելու իշխանություն

Որոշ մարդիկ, ովքեր արդեն մկրտվել են մեկ այլ եկեղեցում, կարող են մտածել, թե ինչու է պետք է կրկին մկրտվել: Մկրտությունը և հաստատումը պետք է կատարեն քահանայություն կրողները, ովքեր կարգվել են այդ արարողությունները կատարելու համար (տես Հավատո Հանգանակ 1.5, Գործք Առաքելոց 19.1–6, Եբրայեցիս 5.4 հատվածները):

Սուրբ գրությունների ուսումնասիրություն

Քրիստոսի օրինակը

• 2 Նեփի 31․4–18

• Մատթեոս 3.13–17

Մկրտության ուխտը

• 2 Նեփի 31․13

• Մոսիա 18․8–10, 13

• Ալմա 7․15–16

• Վարդապետություն և Ուխտեր 20․37

Մկրտության պահանջները

• 2 Նեփի 09․23

• Մոսիա 18.8–10

• Ալմա 7․14–15

• 3 Նեփի 11․23

• Մորոնի 6.1–3

• Վարդապետություն և Ուխտեր 20․37

• Գործք Առաքելոց 2․37–39

Մկրտության խոստացված օրհնությունները

• Մոսիա 4.11–12

• Մորոնի 8․25–26

Իշխանության անհրաժեշտություն

• Վարդապետություն և Ուխտեր 22

• Մատթեոս 28.19–20

• Եբրայեցիս 5.4

Հիսուսը հաստատեց հաղորդությունը

• 3 Նեփի 18․1–18

• Ղուկաս 22․15–20

Հաղորդության աղոթքները

• Մորոնի 4 և 5

• Վարդապետություն և Ուխտեր 20․75–79

Ընդունել հաղորդությունը

• Վարդապետություն և Ուխտեր 27․2

• 1 Կորնթացիս 11․23–29

Իմացեք ավելին այս սկզբունքի մասին

• Սուրբ գրքերի ուղեցույց. «Մկրտություն, մկրտել», «Հաղորդություն»

• Ավետարանական թեմաներ․ «Մկրտություն», «Հաղորդություն»

Սուրբ Հոգու պարգևը

Ինչպես ստանանք Սուրբ Հոգու պարգևը

Մկրտությունն ունի երկու մաս։ Հիսուսն ուսուցանել է, որ մենք պետք է «ծնվենք ջրից և Հոգուց»՝ Աստծո արքայություն մտնելու համար (Հովհաննես 3.5, շեշտադրումն ավելացված է): Ջոզեֆ Սմիթն ուսուցանել է․ «Ջրով մկրտությունը միայն մկրտության կեսն է, և ոչնչով օգտակար չէ առանց մյուս կեսի, այսինքն՝ Սուրբ Հոգով մկրտության» (Եկեղեցու Նախագահների ուսմունքները․ Ջոզեֆ Սմիթ [2007], 95):

Ջրով մկրտությանը պետք է հաջորդի Հոգով մկրտությունը, որպեսզի լիակատար լինի: Երբ մենք երկու մկրտություններն էլ ստանում ենք, մենք մաքրվում ենք մեր մեղքերից և հոգեպես վերածնվում ենք: Այնուհետև մենք սկսում ենք նոր հոգևոր կյանք՝ որպես Քրիստոսի աշակերտներ:

Մենք ստանում ենք Հոգով մկրտությունը մի արարողության միջոցով, որը կոչվում է հաստատում: Այս արարողությունը կատարվում է մեկ կամ մի քանի քահանայություն կրողների կողմից, ովքեր իրենց ձեռքերը դնում են մեր գլխին: Նախ նրանք հաստատում են մեզ որպես Եկեղեցու անդամ, իսկ հետո մեզ շնորհում են Սուրբ Հոգու պարգևը: Սա այն նույն արարողությունն է, որը հիշատակվում է Նոր Կտակարանում և Մորմոնի Գրքում (տես Գործք Առաքելոց 8.14–17, 3 Նեփի 18.36–37 հատվածները):

Սուրբ Հոգին Աստվածագլխի երրորդ անդամն է։ Նա աշխատում է միասնաբար Երկնային Հոր և Հիսուս Քրիստոսի հետ: Սուրբ Հոգու պարգևը ստանալով և հավատարիմ լինելով մենք կարող ենք ունենալ Նրա ընկերակցությունը մեր ողջ կյանքի ընթացքում:

Ինչպե՞ս է Սուրբ Հոգին օրհնում մեզ

Սուրբ Հոգու պարգևը Երկնային Հոր ամենամեծ պարգևներից մեկն է։ Սուրբ Հոգին մաքրում և սրբացնում է մեզ՝ դարձնելով մեզ ավելի սուրբ, ավելի ամբողջական, ավելի նման Աստծուն (տես 3 Նեփի 27.20 հատվածը): Մինչ մենք ձգտում ենք հետևել Աստծո պատվիրաններին, Նա օգնում է մեզ փոխվել և հոգևորապես աճել:

Սուրբ Հոգին օգնում է մեզ սովորել և ճանաչել ճշմարտությունը (տես Մորոնի 10.5 հատվածը): Նա նաև հաստատում է ճշմարտությունը մեր սրտերում և մտքերում: Բացի այդ, Սուրբ Հոգին օգնում է մեզ ուսուցանել ճշմարտությունը (տես Վարդապետություն և Ուխտեր 42.14 հատվածը): Երբ մենք Սուրբ Հոգու զորությամբ սովորում և ուսուցանում ենք ճշմարտությունը, Նա տանում է այն մինչև մեր սրտերը (տես 2 Նեփի 33.1 հատվածը):

Երբ մենք խոնարհաբար ուղղություն ենք փնտրում Սուրբ Հոգուց, Նա առաջնորդում է մեզ (տես 2 Նեփի 32.5 հատվածը): Այն իր մեջ հուշում է ներառում, թե ինչպես կարող ենք ծառայել ուրիշներին:

Սուրբ Հոգին մեզ հոգևոր ուժ է տալիս՝ օգնելով հաղթահարել թուլությունը: Նա օգնում է մեզ դիմակայել գայթակղությանը: Նա կարող է նախազգուշացնել մեզ հոգևոր և ֆիզիկական վտանգի մասին։

Սուրբ Հոգին կօգնի մեզ հաղթահարել կյանքի փորձությունները: Նա կմխիթարի մեզ փորձության կամ վշտի ժամանակ՝ լցնելով մեզ հույսով (տես Մորոնի 8.26 հատվածը): Սուրբ Հոգու միջոցով մենք կարող ենք զգալ Աստծո սերը մեր հանդեպ:

Առաջնորդություն Սուրբ Հոգուց

Մարդիկ, որոնց դուք ուսուցանում եք, հավանաբար զգացել են Սուրբ Հոգու ազդեցությունը, երբ նրանք ուսումնասիրում և աղոթում էին ձեզ հետ հանդիպման ժամանակ: Բացատրեք, որ այս լավ զգացմունքները շարունակելու համար նրանք պետք է կարդան Մորմոնի Գիրքը, աղոթեն, ներկա գտնվեն հաղորդության ժողովին և հնազանդվեն պատվիրաններին:

Բացատրեք, որ մկրտվելը և հաստատվելը Սուրբ Հոգու շարունակական առաջնորդություն ունենալու օրհնություն է տալիս:

Անհրաժեշտության դեպքում ուսուցանեք մարդուն աղոթել: Տես «Ճշմարտությունն իմանալու համար աղոթեք Սուրբ Հոգու միջոցով» դաս 1-ում և «Հաճախ աղոթիր» դաս 4-ում, որպեսզի առաջնորդեք ինչ-որ մեկին, օգնելով նրան սովորելու աղոթելը։

Սուրբ գրությունների ուսումնասիրություն

Սուրբ Հոգու բնույթը

• Վարդապետություն և Ուխտեր 8․2–3, 130․22–23

• Ղուկաս 24․31–32

• Հովհաննես 3․5–8

• Գաղատացիս 5.22–23

Օրհնություններ և Սուրբ Հոգու ազդեցությունը

• 2 Նեփի 32․1–5, 33․1–2

• 3 Նեփի 27․13–22 (հատված 20)

• Մովսես 6․61

• Հովհաննես 14.26

Սուրբ Հոգու պարգևի կարևորությունը

• 2 Նեփի 31․11–12, 18, 21

• 3 Նեփի 18․36–37, 19․13, 27․19–20

• Վարդապետություն և Ուխտեր 19․31, 20․38, 41, 33․15

• Գործք Առաքելոց 19․1–6

Իմացեք ավելին այս սկզբունքի մասին

• Սուրբ գրքերի ուղեցույց․ «Սուրբ Հոգի», «Սուրբ Հոգու պարգև»

• Bible Dictionary․ «Սուրբ Հոգի»

• Ավետարանական թեմաներ․ «Սուրբ Հոգի», «Հոգևոր պարգևներ»

Համբերել մինչև վերջ

Մկրտվելիս և հաստատվելիս մենք ուխտի մեջ ենք մտնում Աստծո հետ։ Բացի այդ, մենք խոստանում ենք պահել Նրա պատվիրանները և ծառայել Նրան մեր ողջ կյանքի ընթացքում (տես Մոսիա 18.8–10, 13, Վարդապետություն և Ուխտեր 20.37 հատվածները):

Մկրտության և հաստատման միջոցով ավետարանի ուղու վրա կանգնելուց հետո մենք գործադրում ենք յուրաքանչյուր ջանք դրա վրա մնալու համար: Այս ուղուց անգամ մի փոքր հեռանալիս, մենք հավատք ենք գործադրում առ Քրիստոս ապաշխարելու համար։ Ապաշխարության օրհնությունը թույլ է տալիս մեզ վերադառնալ ավետարանի ուղի և պահպանել Աստծո հետ ունեցած մեր ուխտերի օրհնությունները: Երբ մենք անկեղծորեն ապաշխարում ենք, Աստված միշտ պատրաստ է ներել և ողջունել մեզ:

Համբել մինչև վերջ՝ նշանակում է մինչև մեր կյանքի վերջ՝ լավ և դժվարին ժամանակներում, բարգավաճման և ձախորդությունների միջով անցնելիս, հավատարիմ մնալ Աստծուն: Մենք խոնարհաբար թույլ ենք տալիս Քրիստոսին կերտել մեզ և մեզ ավելի նմանեցնել Իրեն: Մենք նայում ենք Քրիստոսին հավատքով, վստահությամբ և հույսով, անկախ նրանից, թե ինչ է տեղի ունենում մեր կյանքում:

Համբերել մինչև վերջ չի նշանակում պարզապես սպասել՝ մինչև մենք կմահանանք: Փոխարենը, դա նշանակում է կենտրոնացնել մեր կյանքը, մտքերը և գործողությունները Հիսուս Քրիստոսի վրա: Այն Քրիստոսի հանդեպ ամեն օր հավատք գործադրելն է նաև: Մենք նաև շարունակում ենք ապաշխարել, պահել Աստծո հետ ունեցած մեր ուխտերը և փնտրել Սուրբ Հոգու ընկերակցությունը:

Մինչև վերջ համբերելը ներառում է «առաջ մղ[վելը] Քրիստոսի հանդեպ հաստատամտությամբ, ունենալով հույսի կատարյալ պայծառություն, և սեր՝ Աստծո հանդեպ և բոլոր մարդկանց հանդեպ»: Մեր Երկնային Հայրը խոստանում է, որ համբերելով մինչև վերջ, մենք «կունենանք հավերժական կյանք» (2 Նեփի 31.20):

Սուրբ գրությունների ուսումնասիրություն

Համբերել մինչև վերջ

• 2 Նեփի 31․14–20

• 3 Նեփի 27․13–22

• Մատթեոս 10․22

Օրհնություններ նրանց համար, ովքեր համբերում են

• 1 Նեփի 13․37, 22․31

• 3 Նեփի 15․9

• Վարդապետություն և Ուխտեր 14․7

Իմացեք ավելին այս սկզբունքի մասին

• Ավետարանական թեմաներ, «Ձախորդություն»

• Սուրբ գրքերի ուղեցույց․ «Համբերել», «Ձախորդություն»

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանն օրհնում է Աստծո բոլոր զավակներին

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանն Աստծո բոլոր զավակների համար է: Սուրբ գրություններն ուսուցանում են, որ «բոլորը նունն են Աստծո համար»՝ անկախ մեր ծագումից կամ իրավիճակից: Նա հրավիրում է «բոլորին՝ գալ Իր մոտ և ճաշակել Իր բարությունից. և Նա չի մերժում ոչ մեկին, որ գալիս են դեպի իրեն» (2 Նեփի 26.33)։

Ավետարանն օրհնում է մեզ մեր մահկանացու կյանքում և հավերժության ընթացքում: Ամենայն հավանականությամբ, մենք երջանիկ կլինենք՝ և՛ որպես անհատներ, և՛ որպես ընտանիքներ, երբ ապրենք Հիսուս Քրիստոսի ուսմունքներով (տես Մոսիա 2.41, «Ընտանիք. հայտարարություն աշխարհին», ChurchofJesusChrist.org): Ավետարանով ապրելը խորացնում է մեր ուրախությունները, ոգեշնչում մեր գործողությունները և հարստացնում մեր փոխհարաբերությունները:

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանով ապրելը կարող է նաև պաշտպանել մեզ այնպիսի ընտրություններից, որոնք կվնասեն մեզ ֆիզիկապես կամ հոգևորապես: Այն օգնում է մեզ ուժ և մխիթարություն գտնել փորձության և վշտի ժամանակ: Այն տրամադրում է ուրախ հավերժական կյանքի ուղի:

Վերականգնված ավետարանի կարևոր ուղերձներից մեկն այն է, որ մենք բոլորս Աստծո ընտանիքի մասն ենք: Մենք Նրա սիրելի որդիներն ու դուստրերն ենք: Անկախ երկրի վրա մեր ընտանեկան իրավիճակից, մեզանից յուրաքանչյուրն Աստծո ընտանիքի անդամն է:

Մեր ուղերձի մեկ այլ կարևոր մասն այն է, որ ընտանիքները կարող են միավորվել հավերժության համար: Ընտանիքը հաստատված է Աստծո կողմից: Երկնային Հոր երջանկության ծրագիրը հնարավորություն է տալիս, որ ընտանեկան կապերը շարունակվեն մահից հետո: Տաճարային սրբազան արարողությունները և ուխտերը հնարավորություն են տալիս ընտանիքներին հավերժ միասին լինել:

Ավետարանի լույսի շնորհիվ ընտանիքները կարող են հաղթահարել տարաձայնությունները, վեճերը և մարտահրավերները: Տարաձայնություններից բզկտված ընտանիքները կարող են բժշկվել ապաշխարության, ներման և Հիսուս Քրիստոսի Քավության զորության հանդեպ հավատքի միջոցով:

Հիսուս Քրիստոսի ավետարանն օգնում է մեզ զարգացնել ավելի ամուր ընտանեկան հարաբերություններ: Տունը լավագույն տեղն է՝ ուսուցանելու և սովորելու ավետարանի սկզբունքները: Ավետարանի սկզբունքներով հիմնված տունն ապաստան և ապահով մի վայր կլինի: Դա կլինի մի վայր, որտեղ կարող է լինել Տիրոջ Հոգին:

Նրբանկատություն ընտանիքի մասին ուսուցման ժամանակ

Ընտանիքների մասին ուսուցանելիս նրբանկատ եղեք այն մարդկանց հանդեպ, ովքեր ամուսնացած չեն, չեն կարողանում երեխաներ ունենալ կամ լարված հարաբերություններ ունեն ընտանիքի անդամների հետ: Շեշտեք, որ Աստված սիրում է նրանց որպես Իր ընտանիքի մի մաս: Օգնեք նրանց տեսնել, թե ինչպես է ավետարանն օրհնում իրենց անձամբ՝ անկախ իրենց ընտանեկան հանգամանքներից: Երբ նրանք հավատարիմ են, Աստված նրանց համար ուղի է տրամադրում սիրող ընտանիքների օրհնությունները ստանալու համար՝ լինի դա այս կյանքում, թե գալիք կյանքում:

Սուրբ գրությունների ուսումնասիրություն

• 2 Նեփի 25․26

• 3 Նեփի 18․21

• Վարդապետություն և Ուխտեր 68․25

• Մովսես 2․27–28, 5․1

• Աբրահամ 2․11

• Եփեսացիս 3․14–15

• Ծննդոց 12․3

Իմացեք ավելին այս սկզբունքի մասին

• Սուրբ գրքերի ուղեցույց․ «Ավետարան»

• «Ընտանիք․ Հայտարարություն աշխարհին»

• Ընդհանուր ձեռնարկ, գլուխներ 2 և 16

• Ավետարանական թեմաներ․ «Ավետարան», «Ընտանիք»

Կարճ և միջին տևողությամբ դասի համառոտ շարադրանքը

Հետևյալ ծրագիրն այն օրինակ է, երբ դուք, ունենալով քիչ քանակությամբ ժամանակ կարող եք ուսուցանել որևէ մեկին: Ուսուցանելու համար այս համառոտ շարադրանքն օգտագործելիս ընտրեք մեկ կամ մի քանի սկզբունքներ: Յուրաքանչյուր սկզբունքի համար վարդապետական հիմունքները ներկայացված են դասի սկզբում:

Երբ ուսուցանում եք, հարցեր տվեք և լսեք: Հրավերներ հղեք, որոնք կօգնեն մարդկանց սովորել, թե ինչպես ավելի մոտենալ Աստծուն: Կարևոր հրավերներից մեկն այն է, որ մարդը նորից ցանկանա հանդիպել ձեզ: Դասի տևողությունը կախված կլինի ձեր տված հարցերից և նրանից, թե ինչ եք լսել։

Ինչ կարող եք ուսուցանել մարդկանց 3–10 րոպեում

• Աստված երկիր ուղարկեց Իր Սիրելի Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին, որ փրկագնի մեզ մեղքից և մահից:

• Առ Հիսուս Քրիստոսը հավատքը գործողության և զորության սկզբունք է: Հավատքն օգնում է մեզ զգալ Փրկչի ամրացնող զորությունը մեր կյանքում:

• Հավատքն առ Հիսուս Քրիստոսը տանում է մեզ ապաշխարության: Ապաշխարությունն Աստծուն դիմելու և մեղքից հեռանալու գործընթացն է: Երբ մենք ապաշխարում ենք, մեր գործողությունները, ցանկությունները և մտքերը փոխվում են, որպեսզի ավելի ներդաշնակ լինեն Աստծո կամքին:

• Երբ մենք ապաշխարում ենք, Աստված ներում է մեզ: Ներումը հնարավոր է, քանի որ Հիսուս Քրիստոսը քավեց մեր մեղքերը:

• Մկրտությունն ունի երկու մաս՝ մկրտություն ջրով և Հոգով: Մկրտվելով և հաստատվելով մենք մաքրվում ենք մեր մեղքերից, որը մեզ կյանքի նոր մեկնարկ է տալիս։

• Ջրով մկրտվելուց հետո մենք ստանում ենք Սուրբ Հոգու պարգևը մի արարողության ժամանակ, որը կոչվում է հաստատում։

• Երբ մենք հավատարմորեն հետևում ենք ավետարանի ուղուն մինչև մեր կյանքի վերջը, Աստված խոստանում է, որ մենք կունենանք հավերժական կյանք: