1 და იყო ასე, რომ იმავე წელს, აჰა, ნეფიმ გადასცა მოსამართლის სავარძელი კაცს, რომელსაც ერქვა ცეზორამი.

2 რადგან მათი კანონები და ხელისუფლება ხალხის ხმით მტკიცდებოდა და ისინი, ვინც ბოროტი აირჩიეს, უფრო მრავალრიცხოვანნი იყვნენ მათზე, რომლებმაც აირჩიეს კეთილი, ამიტომ, ისინი მწიფდებოდნენ განადგურებისთვის, რადგან გაიხრწნა კანონები.

3 დიახ, და ეს არ იყო ყველაფერი; ისინი იყვნენ ქედფიცხელი ხალხი, ისეთი, რომ შეუძლებელი იყო მათი მართვა კანონით ან სამართალით, მხოლოდ მათი განადგურებით.

4 და იყო ასე, რომ ნეფი შეწუხდა მათი ურჯულოების გამო; და მან გადასცა მოსამართლის სავარძელი და თავის თავზე აიღო ღმერთის სიტყვის ქადაგება, მთელი თავისი დარჩენილი დღეები, ასევე მისმა ძმამ, ლეხიმ, მთელი თავისი დარჩენილი დღეები;

5 რადგან მათ ახსოვდათ სიტყვები, რომლებიც თავიანთმა მამამ, ჰელამანმა, უთხრა მათ. და ეს არის ის სიტყვები, რომლებიც მან თქვა:

6 აჰა, ჩემო შვილებო, მსურს გახსოვდეთ, რომ უნდა დაიცვათ ღმერთის მცნებები; და მსურს, რომ ეს სიტყვები ხალხს აუწყოთ. აჰა, მე გიბოძეთ ჩვენი პირველი მშობლების სახელები, რომლებიც იერუსალიმის მიწიდან წამოვიდნენ; და მე ასე მოვიქეცი, რომ თქვენი სახელების გახსენებით, გაიხსენოთ ისინიც და მათი საქმენიც გაიხსენოთ; და მათი საქმეების გახსენებით ასევე გაიხსენოთ, რაც ითქვა და დაიწერა, რომ ისინი კეთილი იყო.

7 ამიტომ, ჩემო შვილებო, მე მსურს, რომ სიკეთე აკეთოთ, რათა თქვენზე ითქვას და ასევე დაიწეროს ისე, როგორც ითქვა და დაიწერა მათზე.

8 და ახლა, ჩემო შვილებო, აჰა, მე კიდევ რაღაც მსურს თქვენგან და ეს სურვილია – არ აკეთოთ ყოველივე ეს სატრაბახოდ, არამედ აკეთოთ ყოველივე ეს, რათა ზეცაში დაიდოთ საგანძური, დიახ, რომელიც მარადიულია და არასოდეს ჭკნება; დიახ, რომ მიიღოთ მარადიული სიცოცხლის ის ძვირფასი ძღვენი, რომელიც, მიზეზი გვაქვს რომ ვივარაუდოთ, ჩვენს მამებს მიეცათ.

9 გახსოვდეთ, გახსოვდეთ, ჩემო შვილებო, სიტყვები, რომლებიც მეფე ბენიამინმა უთხრა თავის ხალხს: დიახ, გახსოვდეთ, რომ არ არსებობს რაიმე სხვა გზა, არც საშუალება, რითიც ადამიანი გადარჩება, მხოლოდ იესო ქრისტეს გამომსყიდველი სისხლის მეშვეობით, რომელიც მოვა; დიახ, გახსოვდეთ, რომ ის მოვა, რათა ქვეყანა გამოისყიდოს.

10 და ასევე გახსოვდეთ სიტყვები, რომლებიც ამულეკმა ზიზრომს უთხრა ქალაქ ამონიჰაში; რადგან მან უთხრა, რომ უფალი აუცილებლად მოვა, რათა გამოიხსნას თავისი ხალხი, მაგრამ იგი არ მოვა მათ საკუთარ ცოდვებში გამოსახსნელად, არამედ მოვა მათი ცოდვებისგან გამოსასყიდად.

11 და მას აქვს თავისი მამისაგან ნაბოძები ძალა, რათა ისინი გამოისყიდოს საკუთარი ცოდვებისგან, მონანიების გამო; ამიტომ, მან გამოაგზავნა თავისი ანგელოზები, რათა აუწყონ პირობები მონანიების შესახებ, რომელიც გაუძღვება გამომსყიდველის ძალისკენ, მათი სულების გადასარჩენად.

12 და ახლა, ჩემო შვილებო, გახსოვდეთ, გახსოვდეთ, რომ ჩვენი გამომსყიდველის კლდეზე, რომელიც არის ქრისტე, ძე ღვთისა, უნდა ააგოთ საძირკველი; რომ როდესაც ეშმაკი მოავლენს თავის ძლიერ ქარებს, დიახ, გრიგალში თავის ისრებს, დიახ, როდესაც მთელი მისი სეტყვა და ძლიერი ქარიშხალი თავს დაგატყდებათ, მას არ ექნება ძალა თქვენზედ, ჩაგითრიოთ უბედურებისა და მარადიული ვარამის უფსკრულში, იმ კლდის მადლით, რომელზეც აგებულნი ხართ, რომელიც არის მყარი საძირკველი, რომელზეც, თუ ადამიანი ააგებს, არ წაიქცევა.

13 და იყო ასე, რომ ამ სიტყვებით ასწავლიდა ჰელამანი თავის შვილებს; დიახ, მათ ბევრი რამ ასწავლა, რაც არ არის დაწერილი, ასევე ბევრი რამ, რაც დაიწერა.

14 და მათ დაიმახსოვრეს მისი სიტყვები; ამიტომ, წავიდნენ, იცავდნენ რა ღმერთის მცნებებს, რათა ესწავლებინათ ღვთის სიტყვა ნეფის მთელ ხალხში, დაწყებული ქალაქ ბარაქიანიდან.

15 და იქიდან გადავიდნენ ქალაქ გიდში; და ქალაქ გიდიდან ქალაქ მულეკში;

16 და ერთი ქალაქიდან მეორეშიც კი, სანამ მთელ ნეფის ხალხში არ გაიარეს, რომელიც სამხრეთ მიწაზე იყო; და იქიდან ზარაჰემლას მიწაზე, ლამანიელებს შორის.

17 და იყო ასე, რომ ისინი ქადაგებდნენ დიდი ძალით ისე, რომ უსაყვედურეს მრავალ განდგომილს, რომლებიც ნეფიელებისგან წავიდნენ, ისე რომ გამოდიოდნენ და ცოდვებს აღიარებდნენ და ინათლებოდნენ მოსანანიებლად და დაუყოვნებლივ ბრუნდებოდნენ ნეფიელებთან, რათა ეცადათ მათთვის იმ ზარალის ანაზღაურება, რომელიც თვითონ მიაყენეს.

18 და იყო ასე, რომ ნეფიმ და ლეხიმ უქადაგეს ლამანიელებს ასეთი დიდი ძალითა და უფლებამოსილებით, რადგან მათ ებოძათ ძალა და უფლებამოსილება, რომ ელაპარაკათ და მათ ასევე მიეცათ ის, რაც უნდა ეთქვათ –

19 ამიტომ ისინი, ლამანიელებისათვის ძალზედ გასაოცრად, ლაპარაკობდნენ მათ დასარწმუნებლად ისე, რომ რვა ათასი ლამანიელი, ზარაჰემლას მიწაზე და მის გარშემო, მოინათლა მოსანანიებლად და დარწმუნდა თავიანთი მამების ჩვეულებების სიბოროტეში.

20 და იყო ასე, რომ ნეფიმ და ლეხიმ თავიანთი გზა გააგრძელეს, რათა იქიდან წასულიყვნენ ნეფის მიწაზე.

21 და იყო ასე, რომ ისინი შეიპყრო ლამანიელთა ჯარმა და საპყრობილეში ჩაყარეს; დიახ, იმავე საპყრობილეში, რომელშიც ლიმხის მსახურებმა ამონი და მისი ძმები ჩაყარეს.

22 და მას შემდეგ, რაც საპყრობილეში ჩაყარეს, მრავალი დღის განმავლობაში საკვების გარეშე, აჰა, ისინი მივიდნენ საპყრობილეში მათ გამოსაყვანად და მოსაკლავად.

23 და იყო ასე, რომ ნეფის და ლეხის ცეცხლი გარშემოერტყათ, ისეთი, რომ მათზე ვეღარ აღმართეს ხელი იმის შიშით, რომ დაიწვებოდნენ. ამისდა მიუხედავად, ნეფი და ლეხი არ დაიწვნენ, არამედ იდგნენ ცეცხლის შუაში და არ იწვოდნენ.

24 და როდესაც იხილეს, რომ გარშემორტყმულნი იყვნენ ცეცხლის სვეტით და ის მათ არ წვავდა, მათ გული გაუმხნევდათ.

25 რადგან იხილეს, რომ ლამანიელები ვერ ბედავდნენ მათზე ხელის აღმართვას; ვერც ახლო მოსვლას ვერ ბედავდნენ, არამედ იდგნენ, თითქოს გაოცებისგან დამუნჯებულნი.

26 და იყო ასე: ნეფი და ლეხი წინ გამოვიდნენ და მიმართეს მათ სიტყვებით: ნუ გეშინიათ, რადგან, აჰა, ღმერთმა მოგივლინათ ეს საოცარი რამ, რითაც დაგანახათ, რომ ვერ შეძლებთ ჩვენზე ხელის აღმართვას ჩვენს დასახოცად.

27 და აჰა, როდესაც ეს უთხრეს, დედამიწა საშინლად შეზანზარდა და საპყრობილის კედლები შეირყა, ლამის იყო მიწაზე უნდა დაცემულიყო; მაგრამ, აჰა, არ დაეცა. და აჰა, ისინი, რომლებიც იმყოფებოდნენ საპყრობილეში, იყვნენ ლამანიელები და განდგომილი ნეფიელები.

28 და იყო ასე, რომ ისინი დაჩრდილა ბნელეთის ღრუბელმა და მოეფინათ საშინელი ღრმა შიში.

29 და იყო ასე, რომ თითქოს ბნელეთის ღრუბლის ზემოდან მოესმათ ხმა, სიტყვებით: მოინანიეთ, მოინანიეთ და ნუღარ შეეცდებით ჩემს მსახურთა განადგურებას, რომლებიც გამოგიგზავნეთ, რათა კეთილი ამბები გაუწყონ.

30 და იყო ასე, რომ, როდესაც მათ ეს ხმა მოესმათ და იხილეს, რომ ეს არ იყო ჭექა-ქუხილის ხმა, არც ხმა დიდი მღელვარებისა, არამედ, აჰა, ეს იყო წყნარი ხმა, სრულყოფილი სიმშვიდის, ვითარცა ჩურჩული და იყო თვით სულში ჩამწვდომი.

31 და მიუხედავად ხმის სიმშვიდისა, აჰა, დედამიწა საშინლად შეზანზარდა და კვლავ შეირყა საპყრობილის კედლები, ლამის იყო მიწაზე უნდა დაცემულიყო; და აჰა, ბნელეთის ღრუბელი, რომელიც მათ ეფინებოდათ, არ გაიფანტა –

32 და აჰა, კვლავ მოესმათ ხმა, სიტყვებით: მოინანიეთ, მოინანიეთ, რადგან ცათა სასუფეველი მოახლოვდა; და ნუღარ შეეცდებით ჩემს მსახურთა განადგურებას. და იყო ასე, რომ დედამიწა კვლავ შეზანზარდა და კედლები შეირყა.

33 და კვლავ, მესამეჯერ მოესმათ ხმა და უთხრა საოცარი სიტყვები, რომლებიც ადამიანის მიერ გამოუთქმელია; და კედლები კვლავ შეირყა და დედამიწა შეზანზარდა, თითქოს შუაზე გაპობას ლამობდა.

34 და იყო ასე, რომ ლამანიელებს გაქცევა არ შეეძლოთ ბნელეთის ღრუბელის გამო, რომელიც მათზე იყო მოფენილი; დიახ, და ვერ იძროდნენ შიშისგან, რომელიც მათ მოევლინათ.

35 ახლა, მათ შორის იყო ერთი, რომელიც წარმოშობით ნეფიელი იყო, რომელიც ოდესღაც ღმერთის ეკლესიას მიეკუთვნებოდა, მაგრამ მისგან განდგომილი იყო.

36 და იყო ასე, რომ იგი მოტრიალდა და აჰა, იხილა ბნელეთის ღრუბლის მიღმა ნეფისა და ლეხის სახეები; და აჰა, ისინი ძალზედ ბრწყინავდნენ, როგორც ანგელოზთა სახეები. და მან იხილა, რომ მათ აღმართეს თავიანთი მზერა ზეცისკენ; და იყვნენ ისე, თითქოს ელაპარაკებოდნენ ან აწვდენდნენ ხმას არსებას, რომელსაც ისინი უცქერდნენ.

37 და იყო ასე, რომ ამ კაცმა ხალხს შეჰღაღადა, რომ მოტრიალებულიყვნენ და ეცქირათ. და აჰა, მათ ძალა მიეცათ, რომ მოტრიალებულიყვნენ და შეეხედათ; და მათ იხილეს ნეფისა და ლეხის სახეები.

38 და მათ ამ კაცს უთხრეს: აჰა, რას ნიშნავს ყოველივე ეს და ვინ არის ის, ვისაც ეს ადამიანები ელაპარაკებიან?

39 ახლა, ამ კაცის სახელი იყო ამინადაბი. და ამინადაბმა მათ უთხრა: ისინი ესაუბრებიან ღმერთის ანგელოზებს.

40 და იყო ასე, რომ ლამანიელებმა მას უთხრეს: რა გავაკეთოთ, რომ ეს ბნელეთის ღრუბელი, რომელიც ჩვენ მოგვეფინა, გაიფანტოს?

41 და ამინადაბმა მათ უთხრა: უნდა მოინანიოთ და შეჰღაღადოთ ხმას იქამდე, სანამ არ იწამებთ ქრისტეს, რომლის შესახებაც გასწავლიდნენ ალმა, ამულეკი და ზიზრომი; და როდესაც ასე მოიქცევით, ბნელეთის ღრუბელი, რომელიც თქვენ მოგეფინათ, გაიფანტება.

42 და იყო ასე, რომ დაიწყეს ღაღადი მისი ხმისადმი, რომელიც დედამიწას აზანზარებდა; დიახ, შეჰღაღადეს იქამდე, სანამ ბნელეთის ღრუბელი არ გაიფანტა.

43 და იყო ასე: როდესაც მათ მიმოიხედეს და იხილეს, რომ მათზე მოფენილი ბნელეთის ღრუბელი გაიფანტა, აჰა, მათ იხილეს, რომ ცეცხლის სვეტით იყვნენ გარშემორტყმულნი, დიახ, ყოველი სული.

44 და მათ შორის იყვნენ ნეფი და ლეხი; დიახ, იყვნენ გარშემორტყმულნი, დიახ, ვითარცა მოგიზგიზე ცეცხლის შუაგულში, მაგრამ ის მათ არ ავნებდა და არც საპყრობილის კედლებს არ ეკიდებოდა; და ისინი აღივსნენ სიხარულით, რომელიც აღუწერელია და დიდებით სავსე.

45 და აჰა, ღმერთის სულიწმინდა მოევლინათ ზეციდან და შეაღწია მათ გულებში და აღივსნენ ისინი, ვითარცა ცეცხლით და საოცარი სიტყვებით შეძლეს ლაპარაკი.

46 და იყო ასე, რომ მოესმათ ხმა, დიახ, სასიამოვნო ხმა, რომელიც ვითარცა ჩურჩულით ეუბნებოდა:

47 მშვიდობა, მშვიდობა თქვენდა, თქვენი რწმენის გამო ჩემს საყვარელ ძეში, რომელიც იყო ქვეყნის დასაბამიდან.

48 და ახლა, როდესაც ეს მოისმინეს, მათ აღაპყრეს მზერა, თითქოს სურდათ ეხილათ, საიდან მოდიოდა ხმა; და აჰა, იხილეს, რომ ზეცა გაიხსნა; და ანგელოზები გადმოვიდნენ ზეციდან და მათ ემსახურნენ.

49 და იქ იყო სამასამდე სული, რომელმაც ყოველივე ეს იხილა და მოისმინა; და მათგან მოითხოვეს, რომ წასულიყვნენ და არ გაოცებულიყვნენ, არც დაეჭვებულიყვნენ.

50 და იყო ასე, რომ ისინი წავიდნენ და ხალხს ემსახურნენ, გამოაცხადეს რა მთელ გარშემო მხარეებში ყველაფერი, რაც მოისმინეს და იხილეს, ასე რომ ლამანიელთა უმეტესი ნაწილი დაარწმუნეს იმ მტკიცებულებების სიდიადით, რომლებიც მათ მიიღეს.

51 და რომლებიც დაარწმუნეს, ყველა მათგანმა დათმო საომარი იარაღი, ასევე სიძულვილი და თავიანთი მამების ჩვეულებანი.

52 და იყო ასე, რომ მათ ნეფიელებს მისცეს თავიანთი მამულების მიწები.