1 И сега го завршувам мојот запис во врска со уништувањето на мојот народ, Нефитите. И се случи дека марширавме пред Ламанитите.

2 И јас, Мормон, му напишав писмо на царот на Ламанитите, и посакав од него да ни дозволи да го собереме нашиот народ заедно во земјата Кумора, на рид кој беше наречен Кумора, и таму да се бориме со нив.

3 И се случи царот на Ламанитите да ми го дозволи тоа што го посакував.

4 И се случи да маршираме во земјата Кумора, и ги распнавме шаторите наоколу ридот Кумора; и беше во земја со многу води, реки, и фонтани; и овде имавме надеж да добиеме предност врз Ламанитите.

5 И кога поминаа триста осумдесет и четири години, го собравме остатокот од нашиот народ во земјата Кумора.

6 И се случи кога го собравме целиот наш народ на едно во земјата Кумора, ете јас, Мормон, започнав да стареам; и знаев дека ќе биде последната борба на мојот народ, и ми беше заповедано од Господ да не дозволам записите кои беа пренесувани од нашите татковци, кои беа свети, да паднат во рацете на Ламанитите, (бидејќи Ламанитите би ги уништиле) затоа го направив овој запис од плочите на Нефи, и ги скрив на ридот Кумора сите плочи кои ми беа доверени од Господовата рака, освен овие неколу плочи кои му ги дадов на мојот син Морони.

7 И се случи мојот народ, со нивните жени и деца, сега гледаа како Ламанитските војски маршираат кон нив; и со тој ужасен страв на смрт кој ги полни градите на сите пакосни, чекаа да ги пресретнат.

8 И се случи дека дојдоа да се борат против нас, и секоја душа беше исполнета со ужас поради големината на нивните бројки.

9 И се случи да му се нафрлат на мојот народ со мечот, и со лакот, и со стрелата, и со секирата, и со секаков вид на воени оружја.

10 И се случи моите војници да бидат пресечени, да, дури и моите десет илјади кои беа со мене, а јас паднав ранет на средината; и поминаа покрај мене и не ми го одземаа животот.

11 И кога заминаа и го пресекоа мојот народ освен дваесет и четворица од нас, (помеѓу кои беше и мојот син Морони) и ние ја претрпевме смртта на нашиот народ, и видовме утредента, кога Ламанитите се вратија во нивните логори од врвот на ридот Кумора, десетте илјади од мојот народ кои беа пресечени, кои беа предводени од мене.

12 И ние исто така ги видовме десетте илјади од мојот народ кои беа водени од мојот син Морони.

13 И ете, десетте илјади од Гидгидона беа паднале, и тој исто на средината.

14 И Ламах падна со неговите десет илјади; и Гилгал падна со неговите десет илјади; и Лимха падна со неговите десет илјади; и Џенеум падна со неговите десет илјади; и Кумениха, и Морониха, и Антионум, и Шиблон, и Шем, и Џош, паднаа со нивните десет илјади.

15 И се случи да постојат уште десет кои паднаа од мечот, со сите нивни десет илјади; да, и тоа сиот мој народ, освен тие дваесет и четворица кои беа со мене, и исто неколкумина кои избегаа во јужните земји, и неколкумина кои заминаа кај Ламанитите, беа паднале; и нивното месо, и коски, и крв лежат на лицето на земјата, оставени од рацете на оние кои ги убија да скапат на земјата, и да се распаднат и да се вратат кај нивната матична земја.

16 И мојата душа беше распукана од болка, поради убиените од мојот народ, и извикав:

17 О вие убави, како можевте да си заминете од Господовите патишта! О вие убави, како можевте да го одбиете тој Исус, Кој стоеше со отворени раце да ве прими!

18 Ете, да не го направевте ова, немаше да паднете. Туку ете, паднати сте, и жалам за вашата загуба.

19 О вие убави синови и ќерки, вие татковци и мајки, вие мажи и жени, вие убави, како можевте да паднете!

20 Но ете, веќе ве нема, и моето жалење не можат да ве вратат.

21 И доаѓа денот кога вашата смртност мора да ја облече бесмртноста, и овие тела кои сега скапуваат во распадливост мора наскоро да станат нераспадливи тела; и тогаш морате да стоите пред судиската столица на Христос, да бидете судени според вашите дела; и ако се случи да бидете праведни, тогаш сте благословени со вашите татковци кои заминаа пред вас.

22 О да се бевте покаеле пред да дојде ова големо уништување. Но ете, ве нема, а Отецот, да, Вечниот Отец на небесата, ја знае вашата состојба; и Тој ќе постапи со вас според Неговата правда и милост.