Makapahingangha nga si Grace
Gipangga niya ang iyang lawas, bisan unsa pa man ang gisulti sa ubang tawo.
“Ma! Tan-awa kini.” Gikinto ni Grace ang iyang mga tiil, gituktok ang iyang pangsayaw nga sapatos sa salog sa kusina.
“Wow!” Miingon si Mama. “Nagkamaayo na gayod ka.”
Si Grace mihimo og pagtuyok. Ganahan siya nga mosayaw.
Ang iyang magulang nga lalaki nga si Nate nanaog sa hagdanan. Oras na niya nga mosakay sa iyang biseklita padulong sa eskwelahan.
“Babay, Ma! Babay, Grace,” miingon siya, nagdagan pagawas sa pultahan.
“Pwede ba ko nga modagan ngadto sa tumoy sa karsada uban niya ug dayon modagan pabalik?” Mihangyo si Grace ni Mama.
Mipasiplat si Mama sa orasan. “Sige,” siya miingon. “Naa pa kay oras sa dili pa ka mobiya padulong sa eskwelahan.”
Gipatid ni Grace ang iyang pangsayaw nga sapatos aron mahubo ug dali kaayo nga misul-ob sa iyang sneakers. Dali dayon siyang migawas sa pultahan. Si Nate nagsakay na sa iyang biseklita. Si Grace midagan tupad niya hangtod nga naabot siya sa tumoy sa karsada. Mikamay siya samtang miliko na si Nate sa eskina. Dayon mibalik siya ug naglukso-lukso padulong og uli.
“Nakabalik na ko!” Gitawag ni Grace si Mama. Mihagba dayon siya sa lingkoranan.
“Paspasa gud!” Miingon si Mama. Milingkod siya tupad ni Grace. “Tan-awa kining tanan nga makapahingangha nga mga butang nga imong mahimo. Mosayaw. Modagan. Ang imong lawas usa ka talagsaon nga gasa.”
Naghunahuna si Grace mahitungod niana. Wala siya magdahom nga ang iyang lawas ingon ana kanindot. Labi na kon iyang itandi ang iyang kaugalingon sa ubang mga bata sa eskwelahan. Usahay moreklamo pa gani siya kabahin sa iyang lawas.
Apan ganahan gayod siya nga modagan. Ug gibati niya ang grabeng kalipay dihang siya misayaw. Ug kana tanan salamat sa iyang lawas. Gitabyog-tabyog niya ang iyang mga bitiis ug mingisi. Tingali ang iyang lawas kay nindot kaayo.
Pipila ka adlaw ang milabay, gikuha ni Mama si Grace gikan sa eskwelahan. “Kumusta ang imong adlaw?” Nangutana si Mama.
“Maayo.” Misakay si Grace sa sakyanan og gitaod ang iyang seatbelt. “Ahm, kasagaran maayo. Sa pagpaniudto usa ka batang lalaki ang misulti og dili maayo kabahin sa akong lawas.”
Mipasiplat si Mama kaniya sa rearview mirror. “Oh,pinangga ko. Sori kaayo sa nahitabo.”
Si Grace mikibo. “Gisultihan nako siya nga dili mabination ang iyang gisulti. Ug dayon mibiya ko ug nakig-istorya sa uban nga mga bata.”
“Mapasigarbohon ko nimo,” miingon si Mama. “Giunsa nimo sa pagpabilin nga kalma kaayo?”
Gipauntol ni Grace ang iyang tiil. “Ah, nahinumdom ko sa imong gisulti nako. Kabahin sa unsa nga paagi ang akong lawas usa ka gasa gikan sa Langitnong Amahan. Kahibalo ko nga kon akong ampingan ang akong lawas, Siya mopanalangin nako aron mabuhat ang unsay angay nakong buhaton.”
Si Mama mihunong sa atubangan sa ilang balay. “Sakto kaaayo ka! OK ka lang ba?”
“Maayo ra ko. Magbiseklita usa ko sa dili pa ko mohimo sa akong homework, OK?” Si Grace milukso pagawas sa sakyanan. Sa wala madugay nagsakay na siya sa biseklita, kusog nga mitindak padulong sa kilid sa karsada.
Gipangga niya ang iyang lawas, bisan unsa pa man ang gisulti sa ubang tawo. Ang iyang lawas usa ka gasa.
Si Grace mihaguros ug paspas pa nga mitindak.