សំណេរដោយអ្នក
រឿងតូចតាចធ្វើឲ្យមាន ភាពខុសគ្នា !
ជេដ អិល អាយុ ៩ ឆ្នាំ មកពី អ៊ីលូកូស ន័ត ប្រទេសហ្វីលីពីន
ខ្ញុំគឺជាសិស្សទាបជាងគេបំផុតនៅក្នុងថ្នាក់របស់ខ្ញុំ ។ ពេលខ្លះខ្ញុំប្រាថ្នាចង់ឲ្យខ្ពស់ដូចមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំដែរ ។ ប៉ុន្តែម្តាយរបស់ខ្ញុំប្រាប់ខ្ញុំថា តម្លៃរបស់ខ្ញុំគឺសំខាន់ជាងកម្ពស់របស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំអាចធ្វើកិច្ចការជាច្រើនបាន ទោះបីជាខ្ញុំតូចជាងមិត្តរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំក៏ដោយ ។
ពេលខ្ញុំបាត់បង់អ្វីមួយ ឬពេលខ្ញុំភ័យខ្លាច នោះខ្ញុំឈប់ធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើ ហើយអធិស្ឋាន ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំជួយបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំ និងក្មេងដទៃទៀតឲ្យរៀនគណិតវិទ្យា ភាសាអង់គ្លេស និងសំណេរ ។ ខ្ញុំជួយធ្វើការងារផ្ទះមួយចំនួនផងដែរ ។ ខ្ញុំមើលថែសត្វចិញ្ចឹមរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំគូរគំនូរ ហើយសរសេរសំបុត្រទៅពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ នៅពេលខ្ញុំទិញ ឬទទួលបានអ្វីដែលថ្មី ខ្ញុំចែករំលែកវាជាមួយនឹងអ្នកដទៃ ។ នៅពេលខ្ញុំឃើញមនុស្សខ្វះខាតនៅតាមផ្លូវ ខ្ញុំឲ្យអ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ហើយខ្ញុំអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។
កាលខ្ញុំនៅក្មេង ម្តាយរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមអានឲ្យខ្ញុំស្តាប់ ។ យើងបានអានដំណើររឿងទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ព្រះគម្ពីរប៊ីប និងទស្សនាវដ្ដីប្រិយមិត្ត ។ ឥឡូវ ទោះបីជាខ្ញុំមានអាយុប្រាំបួនឆ្នាំហើយក្តី ក៏ម៉ាក់នៅតែអានឲ្យខ្ញុំស្តាប់ដដែល ។ ខ្ញុំគេងមិនលក់ទេ ប្រសិនបើម៉ាក់របស់ខ្ញុំអត់បានអានជាមួយខ្ញុំ ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ យប់ខ្លះខ្ញុំអានឲ្យម៉ាក់ស្តាប់រហូតដល់គាត់សម្រាន្តលក់ ។
ខ្ញុំធ្វើរឿងសាមញ្ញទាំងនេះ ទោះបីជាខ្ញុំតូចក៏ដោយ ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្រឡាញ់កុមារតូចៗ ។ ខ្ញុំដឹងថា ទ្រង់ទាំងពីរស្រឡាញ់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំក៏ស្រឡាញ់ទ្រង់ទាំងទ្វេដែរ ។ ក្តីសុបិនរបស់ខ្ញុំគឺចង់ក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ម្នាក់ ដើម្បីខ្ញុំអាចធ្វើរឿងតូចតាចបន្ថែមទៀត ដើម្បីធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាដ៏ធំមួយ ។
រចនារូបភាព ដោយ អ័ដាម កូហ្វ័ដ