គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៖ ទិដ្ឋភាពទូទៅ

ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២១

« គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៖ ទិដ្ឋភាពទូទៅ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១៤–១៥ ។

ចូរមកតាមខ្ញុំ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៖ ទិដ្ឋភាពទូទៅ

ដោយ អាណាលីស ហ្គាឌីនើរ

ទស្សនាវដ្តីសាសនាចក្រ

រូបភាព

រូបភាព

យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង ស៊ីឌនី រិកដុន

យ៉ូសែប និង ស៊ីឌនី ដោយ អានី ហែនរី ណេឌើរ

ការពិតរហ័ស

កណ្ឌដែលវែងបំផុត ៖ កណ្ឌទី ១២៤ ( ១៤៥ ខ )
កណ្ឌដែលខ្លីបំផុត ៖ កណ្ឌទី ១៣, ១១៦ និង ១២០ ( កណ្ឌនីមួយៗមាន ១ ខ )
១៣៨ កណ្ឌ និង សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការចំនួន ២ ។
សំឡេងសំខាន់ចម្បងនៅក្នុងគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញាគឺជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
មិនដូចជាព្រះគម្ពីរផ្សេងទៀត គម្ពីរនេះមិនបានបកប្រែចេញពីឯកសារបុរាណនោះទេ ។
វិវរណៈភាគច្រើននៅក្នុងគម្ពីរនេះត្រូវបានទទួលដោយព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ហើយវិវរណៈផ្សេងទៀតត្រូវបានទទួលដោយ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ( កណ្ឌទី ១៣៦ ) និង យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ ( កណ្ឌទី ១៣៨ ) ក៏ដូចជា វិលហ្វួឌ វូឌដ្រុព្វ ( សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ) និង ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល ( សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ) ។

តើវាជាអ្វី ?

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា គឺជាការចងក្រងវិវរណៈសម័យទំនើបមកពីព្រះ ដែលបានទទួលភាគច្រើនតាមរយៈព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ វិវរណៈទាំងនេះជាច្រើនត្រូវបានប្រទានជាចម្លើយចំពោះសំណួរ ដែលយ៉ូសែប និងសមាជិកសាសនាចក្រពីដើមផ្សេងទៀតបានទូលសួរដល់ព្រះ ។

ហេតុអ្វីបានជាត្រូវបង្កើតព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ?

ក្នុងអំឡុងជំនាន់ដើមនៃសាសនាចក្រ មានសំណៅចម្លងវិវរណៈទាំងនេះ ដែលបានសរសេរដោយដៃតែពីរបីច្បាប់ប៉ុណ្ណោះ ។ នៅឆ្នាំ ១៨៣១ ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្របានសម្រេចចិត្តបោះពុម្ព និងចេញផ្សាយវិវរណៈទាំងនេះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិមួយ ។ នៅសន្និសីទខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៨៣១ ដែលពិភាក្សាអំពីព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិ នោះយ៉ូសែបបានទទួលវិវរណៈដែលឥឡូវនេះគឺជាកណ្ឌទី ១ បុព្វកថានៃព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ។

បន្ទាត់ពេលវេលា ៖

ឆ្នាំ ១៨២៣ វិវរណៈដំបូងត្រូវបានកត់ត្រា ៖ កណ្ឌទី ២ ។
ឆ្នាំ ១៨៣៣ ព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយ ។ ច្បាប់ចម្លងពីរបីច្បាប់បានឆ្លងផុតពីការវាយប្រហារលើរោងពុម្ពពីសំណាក់ក្រុមឧក្រិដ្ឋជន ។ យុវវ័យពីររូប គឺម៉ារី អេលីហ្សាប៊ែត និង ឃែរ៉ូឡាញ អាមេលៀ រ៉ូលលីនស៍ បានសង្គ្រោះទំព័រជាច្រើនតាមដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ហើយលាក់វាក្នុងចម្ការពោតពីពួកឧក្រិដ្ឋជន ។
ឆ្នាំ ១៨៣៥ ការបោះពុម្ពលើកដំបូងយ៉ាងទូលំទូលាយ ។ វាមានវិវរណៈបន្ថែម ហើយបានផ្លាស់ប្ដូរចំណងជើងទៅជាព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ។
ឆ្នាំ ១៨៤៤ បានបោះពុម្ពមិនយូរប៉ុន្មានក្រោយពីការធ្វើឃាតយ៉ូសែប ស៊្មីធ កំណែនេះបានបន្ថែមវិវរណៈ បូកកណ្ឌទី ១៣៥ ។
ឆ្នាំ ១៨៤៧ ព្រិកហាំ យ៉ង់ បានទទួលការណែនាំអំពីរបៀបបំលាស់ទីពួកបរិសុទ្ធទៅភាគខាងលិច ៖ កណ្ឌទី ១៣៦ ។
ឆ្នាំ ១៨៧៦ កំណែនេះបានបន្ថែមកណ្ឌចំនួន ២៦ ថ្មី ហើយជាកំណែលើកដំបូងដែលបែងចែកកណ្ឌទៅជាខ ។
ឆ្នាំ ១៨៩០ វិលហ្វួឌ វូឌដ្រុព្វ ចេញផ្សាយសេចក្ដីប្រកាស ដែលបាននាំទៅរកទីបញ្ចប់នៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ពហុពន្ធភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រ ( សូមមើល សេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ១ ) ។
ឆ្នាំ ១៩១៨ យ៉ូសែប អេហ្វ ស៊្មីធ ចែកចាយអំពីការនិមិត្តរបស់លោកអំពីពិភពវិញ្ញាណ ៖ កណ្ឌទី ១៣៨ ។
ឆ្នាំ ១៩២១ តាំងពីកំណែនេះមក Lectures on Faith ( បាឋកថាស្ដីពីសេចក្ដីជំនឿ ) លែងត្រូវដាក់បញ្ចូលទៀតហើយ ។
ឆ្នាំ ១៩៧៨ ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានទទួលវិវរណៈស្ដីពីបព្វជិតភាពដែលបានក្លាយជាសេចក្ដីប្រកាសជាផ្លូវការទី ២ ។
ឆ្នាំ ១៩៨១ កំណែនេះបានធ្វើបទដ្ឋានលើក្បាលកណ្ឌ និងបានបន្ថែមសេចក្ដីយោងឆ្លងកណ្ឌ ព្រមទាំងវិវរណៈពីរបីបន្ថែមទៀត ។
ឆ្នាំ ២០១៣ កំណែនេះបានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពលើព័ត៌មានប្រវត្តិសាស្ដ្រនៅក្នុងក្បាលកណ្ឌ ។

កណ្ឌមួយចំនួនត្រូវបានគេស្គាល់ដោយសារចំណងជើងពិសេសៗ ពីមុនវាត្រូវបានចងក្រងទៅជាព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៖

កណ្ឌទី ១—បុព្វកថា
កណ្ឌទី ២០—មាត្រា និង សេចក្ដីសញ្ញា
កណ្ឌទី ៨៨—ស្លឹកអូលីវ
កណ្ឌទី ១៣៣—ឧបសម្ព័ន្ធ
កណ្ឌទី ១៣៤—សេចក្ដីប្រកាសស្ដីពីរដ្ឋាភិបាល និងច្បាប់

គោលលទ្ធិ

ការចងក្រងវិវរណៈនេះលើកដំបូងត្រូវបានហៅថាជាព្រះគម្ពីរនៃព្រះបញ្ញត្តិ ។ ការចងក្រងក្រោយមកទៀតត្រូវបានហៅថាជាព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ដោយសារវាបានបន្ថែមបាឋកថាជាបន្ដបន្ទាប់ « ស្ដីពីគោលលទ្ធិនៃសាសនាចក្រ » ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា « គោលលទ្ធិ » ជាពាក្យខ្លី ( ឥឡូវនេះ ត្រូវបានហៅថាជា Lectures on Faith ( បាឋកថាស្ដីពីសេចក្ដីជំនឿ ) ) ។ តាំងពីកំណែឆ្នាំ ១៩២១ មក Lectures on Faith ( បាឋកថាស្ដីពីសេចក្ដីជំនឿ ) លែងត្រូវបានបញ្ចូលទៀតហើយ ប៉ុន្ដែចំណងជើងគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញានៅបន្ដដដែល ។^១

សេចក្តីសញ្ញា

ផ្នែកសេសសល់ទាំងប៉ុន្មានទៀតនៃគម្ពីរនេះមាននូវវិវរណៈដែលបានទទួលដោយ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ផ្នែកនេះត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា « សេចក្ដីសញ្ញា និងព្រះបញ្ញត្តិនៃព្រះអម្ចាស់ » ឬ « សេចក្ដីសញ្ញា » ជាពាក្យខ្លី ។ ពួកបរិសុទ្ធពីដើមបានប្រើ « សេចក្ដីសញ្ញា » ឬ « ព្រះបញ្ញត្តិ » ដើម្បីយោងទៅវិវរណៈដែលបានទទួលដោយព្យាការីទាំងនេះដើម្បីប្រាប់ពួកគេ ក្រៅពីការសរសេរផ្សេងទៀតរបស់យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដូចជាទេសនកថាដ៏បំផុសគំនិតនានា និងការបកប្រែព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធរបស់លោក ។^២

ហេតុអ្វីបានជាព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាមានសារសំខាន់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាមាននូវវិវរណៈដែលមកពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទៅកាន់រាស្ដ្ររបស់ទ្រង់ ។ វាបង្រៀនយើងថា ព្រះស្គាល់ពួកយើងម្នាក់ៗតាមឈ្មោះ ថាទ្រង់ស្ដាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់យើង ហើយឆ្លើយនឹងសំណួររបស់យើង ហើយថាព្រះនៅតែមានបន្ទូលនៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ វាក៏បង្រៀនពីគោលលទ្ធិដ៏មានតម្លៃអំពីផែនការណ៍នៃសេចក្តីសង្គ្រោះ និងផ្ដល់ការយល់ដឹងបន្ថែមដល់យើងអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផងដែរ ។ វាផ្ដល់ការលួងលោម តាមរយៈការបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះស្រឡាញ់យើង និងនៅតែហៅយើងឲ្យមករកទ្រង់ ទោះជាពេលយើងធ្វើខុសក្ដី ។