« ការស្វែងរកសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងការបម្រើផ្នែកតន្ត្រី » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ មករា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
គ្រឹះដ៏មាំមួន
ការស្វែងរកសេចក្ដីអំណរនៅក្នុងការបម្រើផ្នែកតន្ត្រី
រចនារូបភាព ដោយ អិមមីលី ចូនស៍
ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមរៀនព្យាណូនៅពេលខ្ញុំអាយុប្រាំពីរឆ្នាំ ។ ដំបូងឡើយ វាពិបាកក្នុងការអានណោតភ្លេង និងយកចិត្តទុកដាក់អំឡុងពេលរៀនរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តហាត់ព្យាណូទេ ។
បន្ទាប់មកម្តាយខ្ញុំបានសុំឲ្យខ្ញុំលេង « ពេលខ្ញុំបានជ្រមុជទឹក » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារទំព័រ ៥៣ ) នៅពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំ ។ វាជាលើកដំបូងដែលខ្ញុំបានលេងព្យាណូនៅក្នុងព្រះវិហារ ។ ខ្ញុំភ័យណាស់ ប៉ុន្តែមានមោទនភាពចំពោះខ្លួនឯងពេលដែលខ្ញុំបានធ្វើវា ។
មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំរវល់ជាមួយកិច្ចការសាលា ហើយចង់ឈប់លេងព្យាណូ ប៉ុន្តែឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យបន្តរៀន ។ ពួកលោកបាននិយាយថា ប្រសិនបើខ្ញុំបន្តលេង ខ្ញុំអាចស្វែងរកសេចក្តីអំណរក្នុងការបម្រើព្រះអម្ចាស់ ។
ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ខ្ញុំចូលចិត្តលេងព្យាណូណាស់ ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមលេងនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ហើយពេលខ្ញុំមានអាយុ ១២ ឆ្នាំ ខ្ញុំត្រូវបានហៅបម្រើជាផ្លូវការឲ្យធ្វើជាអ្នកលេងព្យាណូប្រចាំវួដ ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ ! ខ្ញុំបានលេងនៅក្នុងបទបង្ហាញបឋមសិក្សា និងបានលេងអមក្រុមចម្រៀងវួដរបស់យើងអំឡុងពេលសន្និសីទវួដ និងការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាននានា ។ ខ្ញុំថែមទាំងត្រូវបានហៅជាអ្នកលេងព្យាណូប្រចាំក្រុមចម្រៀងស្តេក ហើយបានលេងអំឡុងពេលសន្និសីទស្តេកទៀតផង ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំ សម្រាប់ការលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំនឹងមានអំណរគុណជារៀងរហូតចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់ទេពកោសល្យដែលទ្រង់បានប្រទានដល់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំនឹងអាចប្រើទេពកោសល្យរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ និងនៅក្នុងការបម្រើផ្សេងទៀតថ្ងៃណាមួយ ។ ខ្ញុំពិតជាមានអំណរក្នុងការបម្រើព្រះអម្ចាស់ ។
ចាល អេស តំបន់រាជធានីជាតិ ប្រទេស ហ្វីលីពីន