ការទទួលបាន—និងការផ្តល់ឲ្យ—ជួយដល់ សុខភាពផ្លូវចិត្ត
នៅពេលនិយាយអំពីសុខភាពផ្លូវចិត្ត ប្អូនអាចសុំជំនួយ និងផ្តល់ជំនួយដល់អ្នកដទៃបានផងដែរ ។
រចនារូបភាពដោយ ស៊ីម៉ូណា ឡូវ
តើប្អូនគួរធ្វើអ្វីខ្លះនៅពេលប្អូនមានអារម្មណ៍សោកសៅ បាក់ទឹកចិត្ត ថប់បារម្ភ ព្រួយ ឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត ?
ប្អូនប្រហែលជារំពឹងថាចម្លើយគឺជាអ្វីមួយដូចជា ៖ រស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ អធិស្ឋាន ។ អានព្រះគម្ពីរ ។ ទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ ហើយការបន្តធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ គឺ ជារឿងល្អ និងចាំបាច់ ហើយ អាច ដោះស្រាយ ( និងការពារ ) បញ្ហាជាច្រើនបាន ។ ប៉ុន្តែបញ្ហាមួយចំនួនតម្រូវឲ្យមានការខិតខំបន្ថែមទៀត ។
ពិតណាស់ មនុស្សគ្រប់គ្នាមានការថប់បារម្ភ ឬសោកសៅពេលខ្លះ ។ វាជាផ្នែកមួយនៃជីវិត ។ មានវិធីល្អៗជាច្រើនដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើថប់បារម្ភ ឬការធ្លាក់ទឹកចិត្តនេះមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរ ឬយូរអង្វែងដែលវាប៉ះពាល់ដល់ជីវិតរបស់ប្អូន និងរារាំងប្អូនមិនឲ្យមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណ នោះប្អូនអាចនឹងស្ថិតនៅដំណាក់កាលដែលវាមិនមែនជាការពិតទេក្នុងការរំពឹងថាវានឹងប្រសើរឡើងដោយគ្មានជំនួយបន្ថែមទៀតនោះ ។
សុខភាពផ្លូវចិត្ត គឺជា សុខភាពរាងកាយ ( សូមមើល ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ៖ សេចក្តីណែនាំដើម្បីធ្វើការជ្រើសរើស [ ឆ្នាំ ២០២២ ] ទំព័រ ២៩ ) ។ សារធាតុគីមីនៅក្នុងខួរក្បាលរបស់យើងជួយគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ ហើយខួរក្បាលរបស់យើងគឺជាផ្នែកមួយនៃរាងកាយ ។ អ្នកណាដែលនិយាយថាការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬការថប់បារម្ភគឺជា « អ្វីៗនៅក្នុងក្បាលរបស់ប្អូន » គឺត្រឹមត្រូវតែក្នុងន័យត្រង់ប៉ុណ្ណោះ ៖ តាមពិត នៅក្បាលរបស់ប្អូនគឺជាកន្លែងដែលមានខួរក្បាលរបស់ប្អូន ។ ប៉ុន្តែបញ្ហានេះមិនអាចមើលឃើញដូចជាការបាក់ជើង ឬជំងឺរលាកខ្នែងពោះវៀននោះទេ ។
ទទួលជំនួយ
ព្រះគម្ពីរមរមនមានចែងថា ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានទទួលពរដោយ « គុណភាពដ៏ប្រសើររបស់ដើមឈើ និងឫសឈើជាច្រើនដែលព្រះទ្រង់បានរៀបចំឲ្យមាន ដើម្បីកម្ចាត់ដើមហេតុនៃជំងឺទាំងឡាយ » ( អាលម៉ា ៤៦:៤០ ) ។ សព្វថ្ងៃនេះយើងអាចហៅអ្វីទាំងនេះថា ឱសថ ។
សព្វថ្ងៃនេះព្រះបានរៀបចំកាន់តែច្រើនក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺ និងរបួសរួមទាំងការឈឺចាប់ផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវអារម្មណ៍ ។ សម្រាប់ជំងឺទាំងនោះយើងមានការព្យាបាលឥឡូវនេះ ដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃ—និងជីដូនជីតារបស់យើង—មានតែក្នុងសុបិនប៉ុណ្ណោះ ។ យើងរស់នៅក្នុងយុគសម័យដ៏អព្ភូតហេតុ ! ហើយព្រះវរបិតាសួគ៌ចង់ឲ្យយើងប្រើវា ។
នោះមិនមែនមានន័យថាមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលប្រឈមមុខនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ឬថប់បារម្ភត្រូវការឱសថ ឬការព្យាបាលនោះទេ ។ គ្រប់គ្នាគឺខុសៗគ្នា ។ ប៉ុន្តែមិនថាស្ថានភាពរបស់ប្អូនបែបណានោះទេ រឿងដ៏ពិតមួយនោះគឺថា ៖ គ្មានហេតុផលណាមួយត្រូវរងទុក្ខតែម្នាក់ឯងនោះទេ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ទ្រង់ពិតជាចង់ជួយណាស់ ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ប្អូនជ្រាបដឹងពីអ្វីដែលនឹងជួយ ប្អូន ។ សូមទួលសុំជំនួយពីទ្រង់មិនថាបញ្ហារបស់ប្អូនអាចត្រូវបានដោះស្រាយតាមរយៈការអធិស្ឋាន និងសេចក្តីជំនឿ ឬមិនថាប្អូនត្រូវស្វែងរកពរជ័យរបស់ទ្រង់ដោយរួមផ្សំគ្នាជាមួយឱសថ ការព្យាបាល ឪពុកម្ដាយ មិត្តភក្តិ ប៊ីស្សព ថ្នាក់ដឹកនាំយុវវ័យ គ្រូបង្រៀន ខ្យល់បរិសុទ្ធ និងការហាត់ប្រាណដើម្បីធ្វើឲ្យប្អូនឆ្លងផុតគ្រាលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយនោះទេ ។ កុំបារម្ភច្រើនពេកអំពីរបៀបដែលអ្នកដទៃដែលមានបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះបានដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងជួយប្អូនស្វែងរកដំណោះស្រាយដែលសមនឹងស្ថានភាពរបស់ប្អូន ។
ធ្វើឲ្យមានប្រយោជន៍
ដំណឹងល្អគឺអំពីការជួយអ្នកដទៃ ដូចគ្នាទៅនឹងរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយយើងតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។ ប្អូនគួរតែព្យាយាមជានិច្ចដើម្បី « ជួយដល់អ្នកដែលមានអារម្មណ៍ឯកោ នៅដាច់ដោយឡែកពីគេ ឬអស់សង្ឃឹម ។ សូមជួយពួកគេឲ្យមានអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌តាមរយៈប្អូន » ( ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ៖ សេចក្តីណែនាំដើម្បីធ្វើការជ្រើសរើស ទំព័រ ១២ ) ។ ប្អូនប្រហែលជាមិនមែនជាវេជ្ជបណ្ឌិត ឬជាគ្រូពេទ្យព្យាបាលទេ ប៉ុន្តែប្អូនគឺជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ « ទួញយំជាមួយនឹងអ្នកណាដែលទួញយំ មែនហើយ ហើយកម្សាន្ដទុក្ខដល់អស់អ្នកណាដែលកំពុងត្រូវការកម្សាន្ដទុក្ខ » ( ម៉ូសាយ ១៨:៩ ) ។
រឿងសំខាន់បំផុតមួយដែលប្អូនអាចធ្វើបាននៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ដែលប្អូនស្រឡាញ់កំពុងតែពុះពារជាមួយនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ថប់បារម្ភ ឬបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តផ្សេងទៀតនោះ គឺស្តាប់ ។
ជារឿយៗអ្វីដែលនរណាម្នាក់កំពុងមានបញ្ហាសុខភាពផ្នែកសតិអារម្មណ៍ចង់បានគឺ ឲ្យប្អូនមានចិត្តអាណិតអាសូរ និងចែករំលែកក្តីស្រលាញ់របស់ប្អូន ។ ពួកគេមិនរំពឹងថាប្អូននឹងមានចម្លើយវេទមន្ដដែលនឹងដោះស្រាយអ្វីៗទាំងអស់នោះទេ ។ ពួកគេប្រហែលជាគ្រាន់តែត្រូវការបញ្ចេញអារម្មណ៍ប៉ុណ្ណោះ ។ ពួកគេចង់អោយនរណាម្នាក់នៅជាមួយពួកគេ ស្តាប់ពួកគេ ហើយបង្ហាញអារម្មណ៍អាណិតអាសូរ—និយាយថា « ខ្ញុំយល់ស្រប អ្វីដែលអ្នកកំពុងឆ្លងកាត់ស្តាប់ទៅពិតជាអាក្រក់មែន ។ ខ្ញុំសូមទោស ។ ខ្ញុំប្រាថ្នាថាខ្ញុំអាចជួសជុលវាបាន ។ សូមឲ្យខ្ញុំដឹងអំពីរបៀបដែលខ្ញុំអាចជួយបានផង » ។
ហើយសូមចាំថា …
មិនថាប្អូនជាមនុស្សដែលផ្ដល់ជំនួយ ឬអ្នកដែលត្រូវការជំនួយនោះទេ សូមចងចាំថាមានរឿងខ្លះមានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើបាន ។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ធ្វើវា ។ នៅពេលបច្ចប្បន្ននេះ ធ្វើអ្វីដែល ប្អូន អាចធ្វើបានដើម្បីថែរក្សាខ្លួនឯង និងមនុស្សជុំវិញខ្លួនប្អូន ។