கர்த்தரால் மிகவும் தயவுபெற்று
கர்த்தர் நம்மை தயவுடன் பார்த்து, நம்மை ஆசீர்வதிப்பதால், துன்பம் மற்றும் ஏமாற்றத்தின் நேரங்கள் தேவனின் கவனமிக்க பார்வையை மாற்றுவதில்லை.
பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு நாள், ஜப்பானின் அமாமி ஓஷிமா என்ற சிறிய தீவில் ஒரு சிறிய கிளையில் இளம் ஊழியக்காரர்கள் பிரயாசப்பட்டுக்கொண்டிருந்தபோது, நானும் என் தோழரும் தலைவர் ஸ்பென்சர் டபிள்யூ. கிம்பல் ஆசியாவிற்கு வருவார், என்பதை அறிந்து ஆர்வமாக இருந்தோம். ஜப்பானில் உள்ள அனைத்து அங்கத்தினர்களும் ஊழியக்காரர்களும் டோக்கியோவிற்கு ஒரு பிரதேச மாநாட்டில் தீர்க்கதரிசி பேசுவதைக் கேட்க அழைக்கப்பட்டனர். கிளை அங்கத்தினர்களுடன், நானும் எனது தோழனும் உற்சாகமாக மாநாட்டிற்கான திட்டங்களைத் தயாரிக்கத் தொடங்கினோம், அதற்கு கிழக்கு சீனக் கடல் வழியாக ஜப்பானின் பிரதான நிலப்பகுதிக்கு 12 மணி நேர படகு சவாரி, அதைத் தொடர்ந்து டோக்கியோவுக்கு 15 மணி நேர ரயில் பயணம் பிடிக்கும். சோகமாக, அது அப்படி இருக்கப்போவதில்லை. எவ்வாறாயினும், டோக்கியோவில் நடைபெறும் மாநாட்டில் எனது தோழனும் நானும் அதிக தூரம் மற்றும் நேரத்தினிமித்தம் கலந்து கொள்ள முடியாது என்று எங்கள் ஊழியத் தலைவரிடமிருந்து தகவல் பெற்றோம்.
எங்கள் சிறிய கிளையின் அங்கத்தினர்கள் டோக்கியோவுக்குப் புறப்பட்டபோது, நாங்கள் வீட்டில் இருந்தோம். அடுத்து வந்த நாட்கள் அமைதியாகவும் வெறுமையாகவும் தெரிந்தன. சிறிய கூடுமிடத்தில் நாங்கள் தனியாக திருவிருந்து கூட்டத்தை நடத்தினோம், அதே நேரத்தில் ஜப்பானின் பிற்காலப் பரிசுத்தவான்களும் மற்றும் ஜப்பான் ஊழியக்காரர்களும் மாநாட்டில் கலந்து கொண்டனர்.
டோக்கியோவில் ஒரு ஆலயம் என, தலைவர் கிம்பல் அறிவித்ததாக மாநாட்டின் சில நாட்களுக்குப் பிறகு திரும்பி வந்த கிளை அங்கத்தினர்கள் சொல்ல கேட்டபோது நான் மகிழ்ச்சியடைந்தாலும் எனது தனிப்பட்ட ஏமாற்ற உணர்வு தீவிரமடைந்தது. அவர்கள் தங்கள் கனவின் நிறைவேற்றத்தைப் பகிர்ந்து கொண்டபோது அவர்கள் உற்சாகத்துடன் பொங்கினர். ஆலய அறிவிப்பைக் கேட்டதும், அங்கத்தினர்களும் ஊழியக்காரர்களும் தங்கள் மகிழ்ச்சியைக் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை, தன்னிச்சையாக கைதட்டல் எப்படி எழுந்தது என்று அவர்கள் விவரித்தனர்.
ஆண்டுகள் கடந்துவிட்டன, ஆனால் அந்த வரலாற்று முக்கியத்துவ சந்திப்பைக் காணவில்லை என்று நான் உணர்ந்த ஏமாற்றத்தை இன்னும் நினைவில் வைத்திருக்கிறேன்.
உலகளாவிய கோவிட்-19 தொற்றுநோயால் கொண்டு வரப்பட்ட மிகப்பெரும் ஏமாற்றத்தையும் துக்கத்தையும், ஒரு இளம் ஊழியக்காரனாக என்னை விட மற்றவர்கள் எதிர்கொள்கிறார்கள் என்பதை நான் கவனித்தபோது, சமீபத்திய மாதங்களில், இந்த அனுபவத்தைப்பற்றி நான் சிந்தித்தேன்.
இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில், தொற்றுநோய் வேகமெடுத்தபோது, பிரதான தலைமை “சபையும் அதன் அங்கத்தினர்களும் நல்ல குடிமக்களாகவும் நல்ல அயலார்களாகவும் இருப்பதற்கான நமது உறுதிப்பாட்டை விசுவாசத்துடன் வெளிப்படுத்துவார்கள்” 1மேலும் “மிகுந்த எச்சரிக்கையை பிரயோகப்படுத்துவார்கள் என்று உறுதியளித்தனர்.”2 ஆகவே, உலகெங்கிலும் உள்ள சபை கூட்டங்கள் இடைநிறுத்தப்பட்டதையும், சபையின் ஊழிய படையின் பாதிக்கும் மேற்பட்டவர்கள் தங்கள் சொந்த நாடுகளுக்குத் திரும்புவதையும், சபை முழுவதும் உள்ள அனைத்து ஆலயங்களையும் மூடுவதையும் நாம் பார்த்திருக்கிறோம். ஆலய முத்திரித்தல் உட்பட்ட உயிரோடிருப்பவர்களின் நியமங்களுக்காக உங்களில் ஆயிரக்கணக்கானோர் ஆலயத்தினுள் பிரவேசிக்க ஆயத்தமாகிக்கொண்டு இருந்தீர்கள். உங்களில் மற்றவர்கள் ஊழியக்காரர்களாக உங்கள் சேவையை முன்பே முடித்தவர்கள் அல்லது தற்காலிகமாக விடுவிக்கப்பட்டவர்கள் மீண்டும் பணிக்கப்பட்டுள்ளீர்கள்.
இந்த நேரத்தில், அரசாங்க மற்றும் கல்விக்கூட தலைவர்கள் பள்ளிகளை மூடினர், இதன் விளைவாக பட்டப்படிப்பு நடைமுறைகளை மாற்றி, விளையாட்டு மற்றும் பள்ளி தொடர்பான பிற நிகழ்வுகள் மற்றும் செயல்பாடுகளை ரத்து செய்ய கட்டாயப்படுத்தப்பட்டார்கள். உங்களில் பலர் கேள்விப்படாத நிகழ்ச்சிகளுக்கும் போட்டிகளுக்கும் அல்லது விளையாடாத விளையாட்டு பருவங்களுக்கும் தயாராகி இருக்கின்றனர்.
இந்த நேரத்தில் அன்பானவர்களை இழந்த குடும்பங்களின் எண்ணங்கள் இன்னும் மோசமானவை; பெரும்பாலானவர்கள் இறுதிச் சடங்குகள் அல்லது பிற சாதாரண கூடுகைகளை அவர்கள் எதிர்பார்த்தபடி நடத்த முடியவில்லை.
சுருக்கமாக, உங்களில் பலர் உண்மையான ஏமாற்றம், துக்கம் மற்றும் தைரியமிழப்பு ஆகியவற்றை அனுபவித்திருக்கிறீர்கள். ஆகவே, விஷயங்கள் மிகவும் உடைந்ததாகத் தோன்றும்போது நாம் எவ்வாறு குணமடைவோம், சகித்துக்கொள்வோம், முன்னேறுவோம்?
நேபி தீர்க்கதரிசி வளர்ந்த மனிதனாக இருந்தபோது சிறிய தகடுகளை பொறிக்க ஆரம்பித்தான். அவன் தனது வாழ்க்கையையும் ஊழியத்தையும் திரும்பிப் பார்த்தபோது, மார்மன் புஸ்தகத்தின் முதல் வசனத்தில் ஒரு முக்கியமான எண்ணத்தை தெரிவித்தான். இந்த வசனம் நம் காலத்தில் கருத்தில் கொள்ள வேண்டிய ஒரு முக்கியமான கொள்கையை உருவாக்குகிறது. அவன் பழக்கமான வார்த்தைகளைத் தொடர்ந்து, அவன் எழுதுகிறான், “நேபியாகிய நான், நற்கீர்த்தி பெற்ற பெற்றோருக்குப் பிறந்திருந்தபடியால், … என்னுடைய வாழ்நாட்களில் அநேக உபத்திரவங்களைக் கண்டிருப்பினும் எல்லா நாட்களிலும் நான் கர்த்தரால் மிகத் தயவுபெற்றவனாயிருந்தேன்3.
மார்மன் புஸ்தகத்தின் மாணவர்களாக, நேபி குறிப்பிடும் பல துன்பங்களை நாம் நன்கு அறிவோம். ஆயினும், தனது நாட்களில் அவன் அனுபவித்த துன்பங்களை ஒப்புக் கொண்டதைத் தொடர்ந்து, நேபி தனது எல்லா நாட்களிலும் தேவனால் மிகத் தயவுபெற்றவனாக தன் சுவிசேஷப் பார்வையைக் கொடுக்கிறான். கர்த்தர் நம்மை தயவுடன் பார்த்து, நம்மை ஆசீர்வதிப்பதால், துன்பம் மற்றும் ஏமாற்றத்தின் நேரங்கள் தேவனின் கவனமிக்க பார்வையை மாற்றுவதில்லை.
லேசாவும் நானும் சமீபத்தில் ஆஸ்திரேலியாவில் சுமார் 600 ஊழியக்காரர்களை காணொலியில் சந்தித்தோம், அவர்களில் பெரும்பாலோர் கோவிட்-19 தொடர்பான உள்ளிருப்பு அல்லது கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இருந்தனர், பலர் தங்கள் குடியிருப்பில் இருந்து வேலை செய்கிறார்கள். புதிய ஏற்பாடு, மார்மன் புஸ்தகம், மற்றும் கோட்பாடும் உடன்படிக்கைகளில் உபத்திரவத்தில் பெருமை பெற கர்த்தர் ஆசீர்வதித்த நபர்களை நாங்கள் ஒன்றாகக் கருத்தில் கொண்டோம். உள்ளிருப்பு மற்றும் கட்டுப்பாடு ஆகியவற்றின் போது அவர்களால் செய்ய முடியாததை விட, கர்த்தரின் உதவியுடன் அவர்களால் என்ன செய்ய முடிந்தது என்பதன் மூலம் அனைத்துமே அதிகமாக வரையறுக்கப்பட்டுள்ளன.
பவுல் மற்றும் சீலாவைப்பற்றி நாம் வாசிக்கிறோம், சிறையில் அடைக்கப்பட்டபோது, ஜெபித்து, பாடி, கற்பித்து மற்றும் சாட்சியமளித்து சிறைக்காவலனுக்கு ஞானஸ்நானம் கூட கொடுத்தனர்.4
மீண்டும் பவுல், ரோமில், இரண்டு வருடங்கள் வீட்டுக் காவலில் வைக்கப்பட்டான், அந்த சமயத்தில் அவன் தொடர்ந்து “தேவனுடைய ராஜ்யத்தைக்குறித்து சாட்சி கொடுத்து விஸ்தரித்துப் பேசினான்,” 5“ கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவைப்பற்றிய விஷயங்களை உபதேசித்துக் கொண்டிருந்தான்.”6
ஏலமனின் மகன்களான நேபி மற்றும் லேகி ஆகியோரைப்பற்றி சொன்னால், துஷ்பிரயோகம் மற்றும் சிறைவாசத்திற்குப் பிறகு, பாதுகாப்புக்காக நெருப்பால் சூழப்பட்டு கர்த்தரின் “மிகவும் மெல்லிய அமர்ந்த சத்தம் … அது அவர்களது [சிறைப்பிடித்தவர்கள்] ஆத்துமாவை ஊடுருவிச் சென்றது.7
அவர்கள் பரியாசம் பண்ணப்பட்டு, ஆகாரமும், தண்ணீரும் அல்லது வஸ்திரமுமின்றி கயிறுகளால் கட்டப்பட்டவர்களாய், சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருந்தாலும் 9“அநேகர் நம்பி, … மனந்திரும்பத் தொடங்கி, வேதங்களை ஆராயத் தொடங்கினார்கள்” என ஆல்மாவும் அமுலேக்கும் அம்மோனிகாவில் காணப்பட்டார்கள். 8
இறுதியாக ஜோசப் ஸ்மித், லிபர்ட்டி சிறையில் வேதனை அடைந்து, கைவிடப்பட்டதாகவும், கர்த்தர் மறைந்திருப்பதாகவும் உணர்ந்தபோது வாக்களிக்கப்பட்டார்: “இவை … உன் நன்மைக்காக இருக்கும்.”10, “தேவன் உன்னோடு என்றென்றைக்கும் இருப்பார் “11
அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் நேபிக்குத் தெரிந்ததைப் புரிந்துகொண்டனர்: அவர்கள் தங்கள் நாட்களில் பல துன்பங்களைக் கண்டிருந்தாலும், அவர்கள் கர்த்தருக்கு மிகவும் சாதகமாக இருந்தார்கள்.
கடந்த பல மாதங்களாக நாம் சந்தித்த சவாலான காலங்களில் நாம் தனிப்பட்ட அங்கத்தினர்களாகவும் ஒரு சபையாகவும் கர்த்தரால் மிகவும் தயவு பெற்றவர்களாக நாமும் அவர்களுக்கு இணையாக இருக்க முடியும். இந்த எடுத்துக்காட்டுகளை நான் மேற்கோள் காட்டும்போது, ஒரு தொற்றுநோயின் எந்தவொரு அறிகுறிக்கும் முன்பாக வந்துள்ள சவால்களை சகித்துக்கொள்ள நாம் சமாளிக்க சாத்தியப்படுத்தி, அனுசரித்துக் கொள்ள நம்மை ஆயத்தப்படுத்தி நமக்கு உதவும் நமது ஜீவிக்கிற தீர்க்கதரிசியின் ஞானதிருஷ்டியைப்பற்றிய உங்கள் சாட்சியத்தையும் அவர்கள் பலப்படுத்தட்டும்.
முதலாவது அதிகமாக வீட்டை மையமாகக் கொண்ட, சபையால் ஆதரிக்கப்பட்டவர்களாக ஆகியது.
இரண்டு வருடங்களுக்கு முன் தலைவர் நெல்சன் சொன்னார், “பிற்காலப் பரிசுத்தவான்களாக, வீட்டில் நடப்பனவற்றால் ஆதரிக்கப்படுகிற, நமது கூடுமிடங்களில் நடக்கிற ஒன்று, சபை என நாம் நினைக்க பழக்கப்பட்டு விட்டோம். இந்த மாதிரிக்கு நமக்கு ஒரு அனுசரிப்பு தேவை. … வீட்டை மையமாகக்கொண்ட சபை நமது கட்டிடங்களுக்குள் நிகழ்வனவற்றால் ஆதரிக்கப்படுகிறது.”12 என்ன ஒரு தீர்க்கதரிசன அனுசரிப்பு! கூடுமிடங்களை தற்காலிகமாக மூடுவதன் மூலம் வீட்டை மையமாகக் கொண்ட சுவிசேஷம் கற்றல் நடைமுறைக்கு கொண்டுவரப்பட்டுள்ளது. உலகம் இயல்பாகத் தொடங்கி, நாம் கூடுமிடங்களுக்குத் திரும்பும்போது கூட, தொற்றுநோய்களின் போது உருவாக்கப்பட்ட சுவிசேஷ படிப்பு மற்றும் கற்றலின் நமது வீட்டை மையமாகக் கொண்ட மாதிரிகளைத் தக்க வைத்துக் கொள்ள விரும்புவோம்.
இரண்டாவது உதாரணம், கர்த்தரால் மிகவும் தயவு பெறுவதென்பது, உயர்வான பரிசுத்தமான விதமாக ஊழியம் செய்வதைப்பற்றிய வெளிப்படுத்தல்.
2018 ஆம் ஆண்டில், தலைவர் நெல்சன் ஊழியத்தை ஒரு மாற்றாக “நாம் ஒருவருக்கொருவர் கவனித்துக்கொள்ளும்” அனுசரிப்பாக அறிமுகப்படுத்தினார்.” 13 தொற்றுநோய் நமது ஊழிய திறன்களை வளர்த்துக் கொள்ள ஏராளமான வாய்ப்புகளை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. ஊழிய சகோதரர்கள், சகோதரிகள், இளம் பெண்கள் மற்றும் இளைஞர்கள் மற்றும் பலர் முற்றம் பராமரிப்பு, உணவு, தொழில்நுட்பம் வழியாக செய்திகள் அனுப்புவது மற்றும் தேவைப்படுபவர்களை ஆசீர்வதிப்பதற்கான நியமம் ஆகியவற்றை வழங்குவதற்காக சென்றிருக்கின்றனர். சபையே தொற்றுநோய்களின் போது மற்றவர்களுக்கு உணவு வங்கிகள், வீடற்றவர்கள் தங்குமிடங்கள் மற்றும் புலம்பெயர்ந்தோர் ஆதரவு மையங்களுக்கு முன்பில்லாத வகையில் பொருட்களை விநியோகிப்பதன் மூலமும், உலகின் மிக கடுமையான பசியுடனிருப்பவர்கள் இடங்களுக்கு வழிநடத்தப்பட்ட திட்டங்களுடனும் ஊழியம் செய்து வருகிறது. சுகாதாரப் பணியாளர்களுக்கு மில்லியன் கணக்கான முகமூடிகளை உருவாக்கும் சவாலுக்கு ஒத்தாசைச் சங்க சகோதரிகளும் அவர்களது குடும்பத்தினரும் பதிலளித்தனர்.
துன்பத்தின் போது ஆசீர்வதிக்கப்படுவதற்கான இறுதி எடுத்துக்காட்டு ஆலய நியமங்களுக்கு திரும்புவதில் உயர்ந்த மகிழ்ச்சியைக் கண்டறிதல்.
இது ஒரு கதையுடன் சிறப்பாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. கடந்த ஏப்ரல் மாதம் சகோதரி கைட்லின் பால்மர் தனது ஊழிய அழைப்பைப் பெற்றபோது, அவர் ஒரு ஊழியக்காரியாக அழைக்கப்படுவதில் உற்சாகமாக இருந்தார், ஆனால் ஆலயம் சென்று தனது தரிப்பித்தலைப் பெறுவதற்கும் பரிசுத்தமான உடன்படிக்கைகளை செய்வதும் சமமான முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகவும் சிறப்பு வாய்ந்ததாகவும் உணர்ந்தாள். அவர் தனது தரிப்பித்தலை திட்டமிட்ட சிறிது நேரத்திலேயே, உலகளாவிய தொற்றுநோயால் அனைத்து ஆலயங்களும் தற்காலிகமாக மூடப்படும் என்று அறிவிப்பு வந்தது. இந்த இருதயத்தைத் துளைக்கும் தகவலைப் பெற்ற பிறகு, அவள் தனது வீட்டிலிருந்து நேரலையில் ஊழிய பயிற்சி மையத்தில் (எம்.டி.சியில்) கலந்துகொள்வாள் என்று அறிந்தாள். இந்த ஏமாற்றங்கள் இருந்தபோதிலும், கைட்லின் தனது உற்சாகத்தை உயர்த்துவதில் கவனம் செலுத்தினாள்.
இடைப்பட்ட மாதங்களில், சகோதரி பால்மர் ஆலயம் செல்லும் நம்பிக்கையை ஒருபோதும் இழக்கவில்லை. அவள் புறப்படுவதற்கு முன்னர் ஆலயங்கள் திறக்கப்பட வேண்டும் என்று அவளது குடும்பத்தினர் உபவாசமிருந்து ஜெபித்தனர். “இன்று நாம் ஒரு அதிசயத்தைப் பெறும் நாளாக இருக்குமா, ஆலயங்கள் மீண்டும் திறக்கப்படுகின்றனவா?”என சொல்லி கைட்லின் அடிக்கடி தனது வீட்டிலிருந்தே எம்.டி.சி காலையைத் தொடங்குவாள்,
உயிரோடிருப்பவர்களின் நியமங்களுக்காக கைட்லினின் ஆலயம் மீண்டும் திறக்கப்படும் என்று ஆகஸ்ட் 10 ம் தேதி, பிரதான தலைமை அறிவித்தது. தனது ஊழியத்துக்கான அதிகாலை விமானப் பயணம் சரியான நாளில் திட்டமிடப்பட்டது. அவளால் ஆலயத்துக்கும் சென்று விமானத்தையும் பிடிக்க முடியாது. வெற்றிக்கான சிறிய நம்பிக்கையுடன், அவளது குடும்பத்தினர், அவர்கள் ஜெபித்த அதிசயத்தை நடத்த முடியுமா என்று கேட்டு ஆலய தலைவர் மைக்கேல் வெலிங்காவைத் தொடர்பு கொண்டனர். அவர்களின் உபவாசத்திற்கும் பிரார்த்தனைக்கும் பதில் கிடைத்தது!
அதிகாலை 2:00 மணியளவில், விமானம் புறப்படுவதற்கு சில மணி நேரங்களுக்கு முன்பு, சகோதரி பால்மர் மற்றும் அவளது குடும்பத்தினர், கண்ணீருடன், ஆலய வாசலில் சிரித்துக்கொண்டு நின்ற ஆலய தலைவரால், “காலை வணக்கம், பால்மர் குடும்பமே, ஆலயத்துக்கு வருக!” என்ற வார்த்தைகளுடன் வரவேற்கப்பட்டனர். “ஆலயத்திற்கு வரவேற்கப்படுகிறீர்கள்.” அவள் தனது தரிப்பித்தலை முடித்தவுடன், அடுத்த குடும்பம் வாசலில் காத்திருந்ததால் அவர்கள் விரைவாக செல்ல ஊக்குவிக்கப்பட்டனர். அவளுடைய ஊழியப் பயணத்துக்கு விமானத்தில் செல்ல சரியான நேரத்தில் அவர்கள் நேரடியாக விமான நிலையத்திற்கு சென்றனர்.
உலகெங்கிலும் உள்ள ஆலயங்கள் மீண்டும் திறக்கப்படுவதால், பல மாதங்களாக நாம் தவறவிட்ட ஆலய உடன்படிக்கைகள் முன்பு கற்பனை செய்ததை விட இனிமையானவை போல் தோன்றுகின்றன.
நான் நிறைவுசெய்யும்போது, தயவுசெய்து தீர்க்கதரிசி ஜோசப் ஸ்மித்தின் ஊக்கமளிக்கும், உற்சாகமான, மேம்பட்ட வார்த்தைகளைக் கேளுங்கள். சட்டவிரோதமாக அவரைக் கைது செய்ய முற்படுபவர்களிடமிருந்து ஒளிந்துகொண்டு, நாவூவில் தடைசெய்யப்பட்டு, தடுக்கப்பட்டு, துன்பத்திலும் தனிமையிலும் அவர் இருந்ததை எழுதியதாக யாரும் யூகிக்க மாட்டார்கள்.
“இப்போது, நாம் பெற்ற சுவிசேஷத்தில் நாம் என்ன கேட்கிறோம்? மகிழ்ச்சியின் குரல்! வானத்திலிருந்து கருணைக் குரல்; பூமியிலிருந்து சத்தியத்தின் குரல்; மரித்தவர்களுக்கு நற்செய்தி; உயிருள்ளவர்களுக்கும் மரித்தவர்களுக்கும் மகிழ்ச்சியின் குரல்; மிகுந்த மகிழ்ச்சியான செய்தி. …
“…இப்படிப்பட்ட மகத்தான காரணத்துக்காக நாம் தொடர்ந்து போகக்கூடாதா? முன்னோக்கிச் செல்லுங்கள், பின்னோக்கியல்ல. தைரியம்… மற்றும், வெற்றிக்கு! உங்கள் இருதயங்கள் களிகூரட்டும், மிகுந்த மகிழ்ச்சியடையட்டும். அஸ்திபாரம் தோண்டுதல் பாடல் பாடட்டும்.”14
சகோதர சகோதரிகளே, ஒரு நாள், நீங்கள் ஒவ்வொருவரும் ரத்து செய்யப்பட்ட நிகழ்வுகளையும், சோகம், ஏமாற்றம் மற்றும் தொற்றுநோய்க்கு தனிமையில் வருபவர் ஆகியோரை திரும்பி பார்த்தால், ஆசீர்வாதங்கள் நிழலிட்ட அதிகரித்த விசுவாசத்துடனும் சாட்சியங்களுடனும் பார்ப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன். இந்த வாழ்க்கையிலும், வரவிருக்கும் வாழ்க்கையிலும், உங்கள் துன்பங்கள், உங்கள் அம்மோனிஹா, உங்கள் லிபர்ட்டி சிறைச்சாலை, உங்கள் லாபத்திற்காக புனிதப்படுத்தப்படும் என்று நான் நம்புகிறேன். {15 நேபியுடன் சேர்ந்து, நம் நாட்களில் ஏற்படும் துன்பங்களை நாம் ஒப்புக் கொள்ளும்படியும் அதே நேரத்தில் நாம் கர்த்தரால் மிகவும் தயவு பெற்றிருக்கிறோம் என்பதை அங்கீகரிக்கவும் ஜெபிக்கிறேன்,
இயேசு கிறிஸ்துவைப்பற்றிய எனது சாட்சியத்துடன் நான் முடிக்கிறேன், அவர் துன்பத்திற்கு புதியவரல்ல, அவருடைய எல்லையற்ற பிராயச்சித்தத்தின் ஒரு பகுதியாக எல்லாவற்றிற்கும் கீழே இறங்கினார்.16 அவர் நம் வருத்தத்தையும் வலியையும் விரக்தியையும் புரிந்துகொள்கிறார். அவர் நமது இரட்சகர், நமது மீட்பர், நமது நம்பிக்கை, நமது ஆறுதல் மற்றும் நமது விடுவிப்பவர். அதைப்பற்றி இயேசு கிறிஸ்து எனும் அவரது பரிசுத்த நாமத்தில் நான் சாட்சியளிக்கிறேன், ஆமென்.