Η αιώνια αρχή της αγάπης

Από τον Πρεσβύτερο Ούγο Μοντόγια

Των Εβδομήκοντα

Η αγάπη του Επουράνιου Πατέρα μας για καθένα από τα τέκνα Του είναι αληθινή. Είναι εκεί για τον καθέναν.

Η αιώνια αρχή της αγάπης φανερώνεται ζώντας τις δύο μεγάλες εντολές: να αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, την ψυχή, τον νου και τη δύναμη και, να αγαπάς πλησίον σου όπως τον εαυτό σου¹.

Θυμάμαι τον πρώτο μου χειμώνα που ζούσα εδώ στη Γιούτα – χιόνι παντού. Ερχόμενος από την έρημο Σονοράν, τις πρώτες μέρες το απήλαυσα, αλλά ύστερα από μερικές ημέρες, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να σηκωθώ νωρίτερα για να αφαιρέσω το χιόνι από τον δρόμο του γκαράζ.

Ένα πρωί, στη μέση μίας χιονοθύελλας, ίδρωνα, φτυαρίζοντας το χιόνι και είδα τον γείτονά μου απέναντι να ανοίγει το γκαράζ του. Είναι μεγαλύτερος από εμένα, έτσι σκέφτηκα ότι αν τελείωνα σύντομα, θα μπορούσα να τον βοηθήσω. Έτσι υψώνοντας τη φωνή μου, τον ρώτησα: «Αδελφέ, χρειάζεσαι βοήθεια;»

Χαμογέλασε και είπε: «Ευχαριστώ, Πρεσβύτερε Μοντόγια». Μετά έβγαλε ένα εκχιονιστικό από το γκαράζ του, άναψε τη μηχανή και σε λίγα λεπτά έβγαλε όλο το χιόνι μπροστά από το σπίτι του. Ύστερα διέσχισε τον δρόμο με το μηχάνημά του και με ρώτησε: «Πρεσβύτερε, χρειάζεσαι βοήθεια;»

Με ένα χαμόγελο είπα: «Ναι, ευχαριστώ».

Είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, επειδή αγαπάμε ο ένας τον άλλον, και οι ανάγκες του αδελφού μου γίνονται οι δικές μου ανάγκες και οι δικές μου γίνονται δικές του. Άσχετα από τη γλώσσα που μιλά ο αδελφός μου ή από ποια χώρα προέρχεται, αγαπούμε ο ένας τον άλλον, επειδή είμαστε αδελφοί, τέκνα του ίδιου Πατέρα.

Όταν ανακοινώθηκε η τέλεση διακονίας, ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον είπε: «Θα εφαρμόσουμε μία καινούργια, ιερότερη προσέγγιση φροντίδας και τέλεσης διακονίας προς τους άλλους»². Για μένα, ιερότερη σημαίνει περισσότερο προσωπική, βαθύτερη, περισσότερο σαν τον τρόπο του Σωτήρος: «Να έχετε αγάπη ο ένας προς τον άλλον»³, ένας προς έναν.

Δεν αρκεί να αποφεύγουμε να είμαστε εμπόδια για τους άλλους. Δεν αρκεί να παρατηρούμε τους έχοντας ανάγκη στον δρόμο και να προσπερνούμε. Ας επωφεληθούμε από κάθε ευκαιρία να βοηθήσουμε τον πλησίον μας, ακόμα κι αν είναι η πρώτη και μοναδική φορά που τον συναντούμε σε αυτήν τη ζωή.

Γιατί η αγάπη για τον Θεό είναι η πρώτη μεγάλη εντολή;

Νομίζω ότι είναι λόγω αυτού που Εκείνος σημαίνει για εμάς. Είμαστε τα τέκνα Του, Εκείνος επιβλέπει την ευημερία μας, εξαρτώμεθα από Εκείνον και η αγάπη Του μας προστατεύει. Το σχέδιό Του περιλαμβάνει ελεύθερη βούληση. Γι’ αυτό, πιθανόν να κάνουμε κάποια λάθη.

Μας επιτρέπει επίσης να δοκιμαστούμε και να μπούμε σε πειρασμό. Όμως είτε κάνουμε κάποια λάθη είτε πέσουμε σε πειρασμό, το σχέδιο παρέχει έναν Σωτήρα, ώστε να μπορέσουμε να λυτρωθούμε και να επιστρέψουμε στην παρουσία του Θεού.

Η αντιξοότητα στη ζωή μας μπορεί να προκαλέσει αμφιβολία για την εκπλήρωση των υποσχέσεων που έχουν γίνει σε εμάς. Παρακαλώ εμπιστευθείτε τον Πατέρα μας. Εκείνος πάντοτε τηρεί τις υποσχέσεις Του και μπορούμε να μάθουμε ό,τι θέλει να μας διδάξει.

Ακόμη και όταν κάνουμε αυτό που είναι σωστό, οι συνθήκες στη ζωή μας μπορούν να αλλάξουν από καλό σε κακό, από ευτυχία σε θλίψη. Ο Θεός απαντά στις προσευχές μας σύμφωνα με την απέραντη ευσπλαχνία και αγάπη Του και στον δικό Του χρόνο.

Ο χείμαρρος όπου ο Ηλίας ο Θεσβίτης έπινε νερό ξεράθηκε⁴.
Το εξαίσιο χαλύβδινο τόξο του Νεφί έσπασε⁵.
Ένα νεαρό αγόρι υπέστη διακρίσεις και απεβλήθη από το σχολείο.
Ένα πολυαναμενόμενο παιδί πέθανε μέσα σε λίγες ημέρες από τη γέννησή του.

Οι συνθήκες αλλάζουν.

Όταν οι συνθήκες αλλάζουν από καλές και θετικές σε κακές και αρνητικές, μπορούμε ακόμη να είμαστε ευτυχείς, επειδή η ευτυχία δεν εξαρτάται από τις περιστάσεις αλλά από τη στάση μας απέναντι στις συνθήκες. Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον είπε: «Η χαρά που αισθανόμαστε έχει λίγο να κάνει με τις συνθήκες της ζωής μας και τα πάντα με το σημείο εστίασης της ζωής μας»⁶.

Μπορούμε να καθόμαστε και να περιμένουμε οι συνθήκες να αλλάξουν από μόνες τους ή μπορούμε να αναζητήσουμε και να πραγματοποιήσουμε νέες συνθήκες.

Ο Ηλίας ο Θεσβίτης περπάτησε στα Σαρεπτά, όπου μία χήρα του έδωσε να φάει και να πιει⁷.
Ο Νεφί έφτιαξε ένα ξύλινο τόξο και κυνηγούσε ζώα για να φάνε⁸.
Το νεαρό αγόρι καθόταν ακούγοντας και κρατώντας σημειώσεις από το παράθυρο και σήμερα είναι δάσκαλος δημοτικού σχολείου.
Το ζεύγος έχει αναπτύξει μεγάλη πίστη στον Σωτήρα Ιησού Χριστό και εμπιστοσύνη στο σχέδιο σωτηρίας. Η αγάπη τους για το πολυαναμενόμενο παιδί που πέθανε ξαφνικά είναι μεγαλύτερη από τη θλίψη τους.

Όταν ακούω τις ερωτήσεις: «Ουράνιε Πατέρα είσαι ’κεί ψηλά; Την προσευχή μου την ακούς και μ’ απαντάς;»⁹, μου αρέσει να απαντώ: «Ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε εκεί για εσάς και εμένα. Είμαι ο γιος Του, Εκείνος είναι ο Πατέρας μου και μαθαίνω να είμαι καλός πατέρας όπως Εκείνος».

Η σύζυγός μου κι εγώ πάντοτε προσπαθούμε να είμαστε εκεί για τα παιδιά μας οποτεδήποτε, υπό οιανδήποτε κατάσταση και με οιονδήποτε τρόπο. Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Η αξία τους για τον Θεό είναι μεγάλη και άσχετα από τις δυσκολίες, τις αμαρτίες και τις αδυναμίες που έχουν, ο Θεός τα αγαπά και το ίδιο κι εμείς.

Όταν έλαβα αυτήν την κλήση ως Μέλους της Γενικής Εξουσίας, την τελευταία ημέρα πριν από το ταξίδι μας στη Σωλτ Λέηκ, όλα τα παιδιά μου και οι οικογένειές τους ήταν μαζί στο σπίτι μας για μία οικογενειακή βραδιά, όπου εκφράσαμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας. Μετά το μάθημα, έδωσα μία ευλογία ιεροσύνης σε καθένα από τα παιδιά μου. Όλοι έκλαιγαν. Μετά τις ευλογίες, ο μεγαλύτερος γιος μου εξέφρασε λόγια ευγνωμοσύνης εκ μέρους όλων για τη μεγάλη αγάπη που τους είχαμε δώσει από την ημέρα που γεννήθηκαν μέχρι τότε.

Ευλογήστε τα παιδιά σας είτε είναι 5 είτε 50 ετών. Να είστε μαζί τους· να είστε εκεί γι’ αυτά. Μολονότι το να παρέχουμε τα απαραίτητα είναι μία ευθύνη που εδραιώνεται από ουράνιο σχεδιασμό, δεν πρέπει να λησμονούμε να περνούμε χρόνο χαράς με τα παιδιά μας.

Η αγάπη του Επουράνιου Πατέρα μας για καθένα από τα τέκνα Του είναι αληθινή. Είναι εκεί για τον καθέναν. Δεν ξέρω πώς το κάνει, αλλά το κάνει. Εκείνος και ο Πρωτότοκός Του είναι ένα στο να κάνουν το έργο και τη δόξα του Πατέρα «να πραγματοποιήσ[ουν] την αθανασία και αιώνια ζωή του ανθρώπου»¹⁰. Μας έχουν στείλει το Άγιο Πνεύμα να μας καθοδηγεί, να μας προειδοποιεί και να μας παρηγορεί, αν είναι απαραίτητο.

Έδωσε οδηγίες στον Αγαπημένο Του Υιό να δημιουργήσει αυτήν την όμορφη Γη. Καθοδήγησε τον Αδάμ και την Εύα και τους έδωσε την ελεύθερη βούλησή τους. Στέλνει αγγελιαφόρους για χρόνια και χρόνια, ούτως ώστε να μπορούμε να λαμβάνουμε την αγάπη Του και τις εντολές Του.

Βρισκόταν στο Ιερό Άλσος απαντώντας στην ειλικρινή ερώτηση του νεαρού Τζόζεφ και καλώντας τον με το όνομά του. Είπε: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο Αγαπητός. Αυτόν να ακούς!»¹¹

Πιστεύω ότι η υπέρτατη απόδειξη της αγάπης του Θεού για εμάς συνέβη στη Γεθσημανή, όπου ο Υιός του ζώντος Θεού προσευχήθηκε: «Πατέρα μου, αν είναι δυνατόν, ας παρέλθει από μένα αυτό το ποτήρι· όμως, όχι όπως εγώ θέλω, αλλά όπως εσύ»¹².

Έχω παρατηρήσει ότι το μικρό τμήμα που μπορώ να καταλάβω για την Εξιλέωση του Ιησού Χριστού αυξάνει την αγάπη μου για τον Πατέρα και τον Υιό Του, μειώνει την επιθυμία μου να αμαρτήσω και να είμαι ανυπάκουος και αυξάνει την προθυμία μου να είμαι καλύτερος και να ενεργώ καλύτερα.

Ο Ιησούς περπάτησε χωρίς φόβο και χωρίς αμφιβολία στη Γεθσημανή, εμπιστευόμενος τον Πατέρα Του, γνωρίζοντας ότι πρέπει να πατήσει μόνος του τον ληνό. Υπέμεινε κάθε πόνο και κάθε ταπείνωση. Κατηγορήθηκε, δικάστηκε και σταυρώθηκε. Κατά τη διάρκεια της αγωνίας και των δεινών Του επάνω στον σταυρό, ο Ιησούς επικεντρώθηκε στις ανάγκες της μητέρας Του και του αγαπημένου Του μαθητή. Προσέφερε τη ζωή Του.

Την τρίτη ημέρα ανέστη. Ο τάφος είναι άδειος. Στέκεται στο δεξί χέρι του Πατέρα Του. Ελπίζουν ότι θα επιλέξουμε να τηρούμε τις διαθήκες μας και ότι θα επιστρέψουμε στην παρουσία Τους. Αυτή η δεύτερη κατάσταση δεν είναι η τελική μας κατάσταση. Δεν ανήκουμε σε αυτήν την επίγεια οικία, αλλά αντιθέτως είμαστε αιώνια όντα που ζούμε προσωρινές εμπειρίες.

Ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του ζώντος Θεού. Ζει, και επειδή ζει, όλα τα τέκνα του Θεού θα ζήσουν για πάντα. Χάρη στην εξιλεωτική Θυσία Του, μπορούμε όλοι να ζήσουμε μαζί Τους. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.