Πρότυπα της ιδιότητος του μαθητού
Η μάθηση περί του Χριστού και των τρόπων Του μάς οδηγεί να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε.
Το πρότυπο της πίστης
Σήμερα το πρωί τα δύο παιδιά και τα τρία εγγόνια μας στη Βόρειο Αμερική και περίπου ο μισός κόσμος είδαν τη λαμπρότητα του ήλιου να ανατέλλει μεγαλοπρεπώς στην ανατολή. Τα άλλα τρία παιδιά και τα επτά εγγόνια στην Αφρική και στο άλλο μισό του κόσμου είδαν σταδιακά το σκοτάδι να απλώνεται επάνω τους καθώς ο ήλιος βυθιζόταν στον ορίζοντα στη δύση.
Αυτή η διαχρονική σταθερότητα της έναρξης της ημέρας και της νύχτας είναι μία καθημερινή υπενθύμιση της πραγματικότητας που διέπει τη ζωή μας και την οποία δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Όταν σεβόμαστε και ευθυγραμμίζουμε ό,τι κάνουμε με αυτή την αιώνια πραγματικότητα, βιώνουμε εσωτερική γαλήνη και αρμονία. Όταν δεν το κάνουμε, είμαστε ανήσυχοι και τα πράγματα δεν λειτουργούν όπως αναμένουμε.
Η ημέρα και η νύχτα είναι ένα παράδειγμα των προτύπων που έχει δώσει ο Θεός σε όλους όσοι έχουν ζήσει ποτέ επάνω στη Γη, των πραγμάτων όπως είναι πραγματικά. Είναι μία απόλυτη αλήθεια της ανθρώπινης ύπαρξής μας ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε να αντιμετωπίσουμε ορισμένα γεγονότα σύμφωνα με τις δικές μας επιθυμίες και να γλιτώσουμε από αυτά. Το θυμάμαι αυτό κάθε φορά που φεύγω από την Αφρική για να έλθω στη γενική συνέλευση, επαναφέροντας το βιολογικό μου ρολόι προς τα πίσω κατά 10 ώρες σε μία ημέρα.
Οσάκις μας ενδιαφέρει να το παρατηρήσουμε, βλέπουμε ότι ο Επουράνιος Πατέρας μάς έχει δώσει επαρκείς μαρτυρίες για την αλήθεια, που να διέπουν τη ζωή μας, ώστε να Τον γνωρίσουμε και να έχουμε τις ευλογίες της γαλήνης και της της χαράς.
Μέσω του Προφήτη Τζόζεφ Σμιθ, το Πνεύμα του Κυρίου επιβεβαιώνει: «Και πάλι, θα σας δώσω ένα πρότυπο για τα πάντα, για να μην πλανιέστε. Επειδή ο Σατανάς έχει εξαπολυθεί στη γη, και πορεύεται και παραπλανά τα έθνη»1.
Ο Κοριχόρ ο αντίχριστος εξαπατήθηκε, δυσπιστώντας για την ύπαρξη του Θεού και τον ερχομό του Χριστού. Προς εκείνον ο προφήτης Άλμα κατέθεσε μαρτυρία: «Τα πάντα δηλώνουν ότι υπάρχει Θεός. Μάλιστα, ακόμη και η γη, και τα πάντα που είναι επάνω στο πρόσωπό της, μάλιστα, η κίνησή της, μάλιστα και όλοι οι πλανήτες που κινούνται στην κανονική τους μορφή επιμαρτυρούν ότι υπάρχει ο Ανώτατος Δημιουργός»2.
Όταν ο Κοριχόρ επέμενε να του δοθεί ένα σημάδι προτού μπορέσει να πιστέψει, ο Άλμα τον έκανε να βωβαθεί. Ταπεινωμένος από τα βάσανά του, ο Κοριχόρ εξομολογήθηκε ελεύθερα ότι είχε παραπλανηθεί από τον διάβολο.
Δεν χρειάζεται να εξαπατηθούμε. Μπορούμε πάντα να δούμε το θαύμα ότι υπάρχουν μορφές ζωής που είναι έξυπνες. Και μία σύντομη ματιά και ένας στοχασμός επί των θαυμάτων των ουρανών, που είναι σε παράταξη με αναρίθμητα άστρα και γαλαξίες, παρακινεί την ψυχή της πιστής καρδιάς να τραγουδήσει αυτόν τον σπουδαίο ύμνο «Θεέ μου… Πόσο θαυμάσιος είσαι εσύ!»3
Ναι, ο Θεός ο Επουράνιος Πατέρας μας ζει και φανερώνεται σε εμάς συνέχεια με πολλαπλούς τρόπους.
Το πρότυπο της ταπεινοφροσύνης
Όμως για να αναγνωρίσουμε, να πιστέψουμε και συνεχίσουμε εν Θεώ, χρειάζεται η καρδιά μας να είναι δεκτική στο Πνεύμα της αλήθειας. Ο Άλμα δίδαξε ότι η πίστη προηγείται της ταπεινοφροσύνης4. Ο Μόρμον προσέθεσε ότι είναι αδύνατον για οποιονδήποτε ο οποίος δεν είναι «πράος και ταπεινός στην καρδιά» να έχει πίστη και ελπίδα και να λάβει το Πνεύμα του Θεού5. Ο βασιλιάς Βενιαμίν διακήρυξε ότι όποιος δίνει προτεραιότητα στη δόξα του κόσμου είναι «εχθρός του Θεού»6.
Με την υποταγή στο βάπτισμα για να εκπληρώσει κάθε χρηστότητα, μολονότι ήταν ενάρετος και άγιος, ο Ιησούς Χριστός επέδειξε ότι η ταπεινοφροσύνη ενώπιον του Θεού είναι θεμελιώδες γνώρισμα των μαθητών Του7.
Απαιτείται από όλους τους νέους μαθητές να επιδεικνύουν ταπεινοφροσύνη ενώπιον του Θεού μέσω της διάταξης του βαπτίσματος. Επομένως, «όλοι εκείνοι που ταπεινώνονται ενώπιον του Θεού και επιθυμούν να βαπτισθούν, και έρθουν με συντετριμμένη καρδιά και μεταμελημένο πνεύμα… θα γίνονται δεκτοί μέσω βαπτίσματος στην Εκκλησία Του»8.
Η ταπεινοφροσύνη προδιαθέτει θετικά την καρδιά του μαθητή προς τη μετάνοια και την υπακοή. Το Πνεύμα του Θεού είναι τότε σε θέση να φέρει αλήθεια σε αυτήν την καρδιά και θα βρει είσοδο9.
Είναι η έλλειψη ταπεινοφροσύνης που συνεισφέρει περισσότερο στην εκπλήρωση της προφητείας του Αποστόλου Παύλου αυτές τις τελευταίες ημέρες:
«Επειδή, οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς στους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι,
»άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι»10.
Η πρόσκληση του Σωτήρος να μάθουμε για Εκείνον είναι μία πρόσκληση να στραφούμε μακριά από τους δελεασμούς της κοσμικότητας και να γίνουμε όπως είναι Εκείνος – πράοι και ταπεινοί στην καρδιά, ταπεινόφρονες. Τότε είμαστε σε θέση να σηκώσουμε τον ζυγό Του και να ανακαλύψουμε ότι είναι εύκολο – ότι η ιδιότητα του μαθητού δεν είναι βάρος αλλά χαρά, όπως μας έχει διδάξει με τόση ευγλωττία και επανειλημμένως ο Πρόεδρος Ράσελ Νέλσον.
Το πρότυπο της αγάπης
Η μάθηση περί του Χριστού και των τρόπων Του μάς οδηγεί να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε.
Έδειξε με παράδειγμα ότι με στάση ταπεινοφροσύνης είναι πράγματι δυνατόν να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον Θεό Πατέρα με όλη την ύπαρξή μας και να αγαπούμε τους άλλους όπως αγαπούμε τον εαυτό μας, χωρίς να συγκρατούμε τίποτα. Η διακονία Του επί της Γης, κατά τη διάρκεια της οποίας έβαλε τόσο το θέλημά Του όσο και το σώμα Του επί του βωμού, ήταν ένα πρότυπο για την εφαρμογή αυτών των αρχών επί των οποίων θεμελιώθηκε το Ευαγγέλιό Του. Και οι δύο αρχές μάς υποχρεώνουν να εστιάζουμε σε άλλους ανθρώπους αντί για τον εαυτό μας και αφορούν στον τρόπο συσχέτισης με τους άλλους και όχι με την προσωπική ικανοποίηση ή δόξα.
Η θαυμαστή ειρωνεία αυτού είναι ότι όταν εστιάζουμε τις καλύτερες προσπάθειές μας στην αγάπη προς τον Θεό και τους άλλους, έχουμε τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε τη δική μας αληθινή θεία αξία ως υιών και θυγατέρων του Θεού, με την απόλυτη γαλήνη και χαρά που φέρνει αυτή η εμπειρία.
Γινόμαστε ένα με τον Θεό και μεταξύ μας μέσω της αγάπης και της υπηρέτησης. Κατόπιν μπορούμε να λάβουμε τη μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος για αυτήν την αγνή αγάπη, τον καρπό για τον οποίον λέει ο Λεχί ως «τον πιο γλυκό, πάνω απ’ όλα όσα έχω δοκιμάσει ποτέ πριν»11.
Το στέμμα που έλαβε ο Χριστός, δίνοντας και κάνοντας όλα όσο ήταν δυνατά για να θέσει το πρότυπο της αγάπης για τον Πατέρα και της αγάπης για εμάς, ήταν να λάβει όλη τη δύναμη, όλα όσα έχει ο Πατέρας, που είναι η υπερύψωση12.
Η ευκαιρία μας να γαλουχούμε στην ψυχή μας μία παντοτινή αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον μας αρχίζει στο σπίτι με τις άγιες συνήθειες της καθημερινής σύνδεσης με τον Πατέρα με την προσωπική και οικογενειακή προσευχή, στο όνομα του Μονογενούς Του Υιού, με τη μάθηση μαζί για Εκείνους μέσω ατομικής και οικογενειακής μελέτης των γραφών, με την τήρηση της Ημέρας του Κυρίου μαζί, και ατομικώς με την κατοχή ενός τρέχοντος εγκριτικού ναού, χρησιμοποιώντας το μαζί όσο συχνά μπορούμε.
Καθώς μεγαλώνουμε ο καθένας ξεχωριστά στη γνώση και στην αγάπη μας για τον Πατέρα και τον Υιό, αυξάνεται η εκτίμηση και η αγάπη του ενός για τον άλλον. Η ικανότητά μας να αγαπούμε και να υπηρετούμε άλλους εκτός σπιτιού ενισχύεται σε μεγάλο βαθμό.
Αυτό που κάνουμε στο σπίτι είναι η αληθινή δοκιμασία της διαρκούς και περιχαρούς ιδιότητος του μαθητού. Οι γλυκύτατες ευλογίες του αποκατεστημένου Ευαγγελίου που η σύζυγός μου, Γκλάντυς, κι εγώ έχουμε απολαύσει στο σπίτι μας, έχουν έλθει μαθαίνοντας να γνωρίζουμε και να τιμούμε τον Θεό στο σπίτι και να μοιραζόμαστε την αγάπη Του με τους απογόνους μας.
Το πρότυπο της υπηρέτησης
Η αγάπη για τον Θεό και η υπηρέτηση του ενός προς τον άλλον που γαλουχούνται στο σπίτι και η υπηρέτηση προς άλλους εκτός σπιτιού με τον καιρό αναπτύσσονται σε στοιχείο χαρακτήρα αγνής αγάπης.
Αυτό έχει απήχηση στο πρότυπο της αφιερωμένης υπηρέτησης στο βασίλειο του Θεού, το οποίο τίθεται από τους ζώντες προφήτες και αποστόλους του Κυρίου. Γινόμαστε ένα μαζί τους.
Έχουμε κατόπιν τη δυνατότητα να βλέπουμε, μέσω αυτών, προς τον Κύριο «σε κάθε σκέψη», έτσι ώστε να «μην αμφιβάλλουμε» και να «μη φοβ[όμαστε]»13.
Όπως οι ζώντες προφήτες και απόστολοι, μπορούμε να πάμε εμπρός με «τα σπλάχνα… [γεμάτα] με αγνή αγάπη προς όλους τους ανθρώπους και προς όλους τους πιστούς… [με] αρετή [να] στολίζει αδιάκοπα… τις σκέψεις [μας]. [Και] η πεποίθησή [μας] θα ισχυροποιηθεί στην παρουσία του Θεού. Και η διδαχή της ιεροσύνης… θα [σταλάξει] επάνω στην ψυχή [μας], σαν δροσοσταλίδα από τους ουρανούς».
Με τους ζώντες προφήτες και αποστόλους του Κυρίου, μπορούμε κι εμείς να συμμετέχουμε σε έναν ενάρετο κύκλο πίστης, ενδυναμωμένοι από την αφιερωμένη υπηρέτηση στην οποία «το Άγιο Πνεύμα θα είναι ο μόνιμος σύντροφός [μας] και το σκήπτρο [μας] [είναι] ένα αμετάβλητο σκήπτρο χρηστότητας και αλήθειας. Και η κυριαρχία [μας] θα είναι μία αιώνια κυριαρχία, και χωρίς εξαναγκασμό θα ρέει προς [εμάς], στους αιώνες των αιώνων»14. Διότι αυτή είναι η υπόσχεση του σχεδίου του Πατέρα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.