Ωραιότητα αντί για στάχτη: Το θεραπευτικό μονοπάτι της συγχώρησης

Από την Αδελφή Κριστίν Γι

Δεύτερη Σύμβουλο στη Γενική Προεδρία της Εταιρείας Αρωγής

Ζώντας με τέτοιο τρόπο, ώστε να δίνετε ομορφιά για τις στάχτες της ζωής σας είναι μία πράξη πίστης που ακολουθεί τον Σωτήρα.

Το βιβλίο του Α΄ Σαμουήλ περιλαμβάνει μία λιγότερο γνωστή ιστορία του Δαβίδ, του μελλοντικού βασιλιά του Ισραήλ και μίας γυναίκας ονόματι Aβιγαία.

Μετά τον θάνατο του Σαμουήλ, ο Δαβίδ και οι άνδρες του έφυγαν από τον βασιλιά Σαούλ, ο οποίος επιζητούσε να σκοτώσει τον Δαβίδ. Παρείχαν φροντίδα για τα ποίμνια και τους υπηρέτες ενός πλούσιου άνδρα ονόματι Νάβαλ, ο οποίος ήταν κακοπροαίρετος. Ο Δαβίδ έστειλε 10 από τους άνδρες του να χαιρετήσουν τον Νάβαλ και να ζητήσουν τρόφιμα και προμήθειες που χρειάζονταν πολύ.

Ο Νάβαλ απήντησε στο αίτημα του Δαβίδ με προσβολή και έδιωξε τους άνδρες του με άδεια χέρια.

Προσβεβλημένος, ο Δαβίδ ετοίμασε τους άνδρες του να επιτεθούν στον Νάβαλ και στην οικογένειά του, λέγοντας: «Μoυ ανταπέδωσε κακό αντί για καλό»¹. Ένας υπηρέτης είπε στην Αβιγαία, τη σύζυγο του Νάβαλ, για την κακή μεταχείριση των ανδρών του Δαβίδ από τον σύζυγό της. Η Αβιγαία γρήγορα συγκέντρωσε τα απαραίτητα τρόφιμα και προμήθειες και πήγε να μεσολαβήσει.

Όταν τον συνάντησε η Αβιγαία, «έπεσε μπρoστά στoν Δαβίδ μπρoύμυτα, και πρoσκύνησε μέχρι τo έδαφoς,

»Kαι έπεσε στα πόδια τoυ, και είπε: Eπάνω μoυ, επάνω μoυ, κύριέ μoυ, ας είναι αυτή η αδικία…

»Tώρα, λoιπόν… o Kύριoς βέβαια σε κράτησε από τoυ να μπεις σε αίμα, και να εκδικηθείς με τo χέρι σoυ…

»…Και, τώρα, αυτή η προσφορά, που η δούλη σου έφερε στον κύριό μου, ας δοθεί στους νέους που ακολουθούν τον κύριό μου…

»Συγχώρεσε, παρακαλώ, τo αμάρτημα της δoύλης σoυ…

»Kαι o Δαβίδ είπε στην Aβιγαία: Eυλoγητός o Kύριoς o Θεός τoύ Iσραήλ, πoυ σε έστειλε αυτή την ημέρα σε συντάντησή μου·

»και ευλογημένη η βουλή σου, και ευλογημένη εσύ, που με φύλαξες αυτή την ημέρα από το να μπω σε αίματα, και να εκδικηθώ με το χέρι μου…

»Kαι o Δαβίδ πήρε από τo χέρι της τα όσα τoύ έφερε· και της είπε: Πήγαινε στo σπίτι σoυ με ειρήνη… εισάκoυσα τη φωνή σoυ, και τίμησα τo πρόσωπό σoυ»².

Αμφότεροι ανεχώρησαν εν ειρήνη.

Σε αυτήν την αφήγηση, η Αβιγαία μπορεί να θεωρηθεί ως ισχυρός τύπος ή σύμβολο του Ιησού Χριστού³. Μέσω της εξιλεωτικής θυσίας Του, μπορεί να μας απελευθερώσει από την αμαρτία και το βάρος μίας καρδιάς που αντιμάχεται και να μας παρέχει τη στήριξη που χρειαζόμαστε⁴.

Ακριβώς όπως η Αβιγαία ήταν πρόθυμη να πάρει την αμαρτία του Νάβαλ επάνω της, έτσι πήρε ο Σωτήρας –με ασύλληπτο τρόπο– επάνω Του τις αμαρτίες μας και τις αμαρτίες εκείνων που μας έχουν πληγώσει ή προσβάλει⁵. Στη Γεθσημανή και επί του σταυρού, αξίωσε αυτές τις αμαρτίες. Έκανε για εμάς έναν τρόπο για να αφήσουμε τα συναισθήματα της εκδίκησης και του θυμού. Αυτός ο «τρόπος» είναι μέσω της συγχώρησης – η οποία μπορεί να είναι ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που κάνουμε ποτέ και ένα από τα πιο θεία πράγματα που βιώνουμε ποτέ. Στο μονοπάτι της συγχώρησης, η εξιλεωτική δύναμη του Ιησού Χριστού μπορεί να ρέει στη ζωή μας και να αρχίσει να θεραπεύει τις βαθιές σχισμές της καρδιάς και της ψυχής.

Ο Πρόεδρος Ράσσελ Νέλσον έχει διδάξει ότι ο Σωτήρας μάς προσφέρει την ικανότητα να συγχωρούμε:

«Μέσω της απέραντης Εξιλέωσής, Του μπορείτε να συγχωρήσετε εκείνους που σας έχουν πληγώσει και που μπορεί να μην αναλάβουν ποτέ την ευθύνη για τη σκληρότητά τους προς εσάς.

»Συνήθως είναι εύκολο να συγχωρήσετε κάποιον ο οποίος ειλικρινά και ταπεινά ζητεί τη συγχώρησή σας. Αλλά ο Σωτήρας θα σας δώσει τη δυνατότητα να συγχωρήσετε όποιον σας έχει φερθεί άσχημα με οποιοδήποτε τρόπο. Έτσι οι πράξεις τους που πληγώνουν δεν μπορούν να κατατρώνε την ψυχή σας»⁶.

Το γεγονός ότι η Αβιγαία έφερε αφθονία τροφίμων και προμηθειών μπορεί να μας διδάξει ότι ο Σωτήρας προσφέρει σε όσους έχουν πληγωθεί και τραυματισθεί στήριξη και τη βοήθεια που χρειαζόμαστε για να θεραπευθούμε και να ολοκληρωθούμε⁷. Δεν μας έχουν αφήσει να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες των πράξεων των άλλων μόνοι μας. Κι εμείς μπορούμε να γίνουμε ολοκληρωμένοι και να μας δοθεί η ευκαιρία να σωθούμε από το βάρος μίας καρδιάς που αντιμάχεται και από οιεσδήποτε ενέργειες που μπορεί να ακολουθούν.

Ο Κύριος έχει πει: «Εγώ, ο Κύριος, θα συγχωρήσω εκείνον που θα συγχωρήσω, αλλά από εσάς απαιτείται να συγχωρείται όλους τους ανθρώπους»⁸. Ο Κύριος απαιτεί από εμάς να συγχωρούμε για το δικό μας καλό⁹. Όμως δεν μας ζητεί να το κάνουμε χωρίς τη βοήθειά Του, την αγάπη Του, την κατανόησή Του. Μέσω των διαθηκών μας με τον Κύριο, ο καθένας μας μπορεί να λάβει την ενδυναμωτική δύναμη, την καθοδήγηση και τη βοήθεια που χρειαζόμαστε τόσο για να συγχωρήσουμε όσο και για να συγχωρηθούμε.

Παρακαλώ να γνωρίζετε ότι η συγχώρηση κάποιου δεν σημαίνει ότι βάζετε τον εαυτό σας σε μία θέση όπου θα συνεχίζετε να πληγώνεστε. «Μπορούμε να εργαζόμαστε προς τη συγχώρηση κάποιου και ακόμα να αισθανόμαστε την παρότρυνση από το Πνεύμα να μένουμε μακριά του»¹⁰.

Ακριβώς όπως η Αβιγαία βοήθησε τον Δαβίδ να μην έχει «πρόσκoμμα καρδιάς»¹¹ και να λάβει τη βοήθεια που χρειαζόταν, έτσι θα σας βοηθήσει ο Σωτήρας. Σας αγαπά και σας συναντά στο μονοπάτι σας «με θεραπεία στις φτερούγες του»¹². Επιθυμεί την ειρήνη σας.

Έχω υπάρξει μάρτυς προσωπικώς του θαύματος του Χριστού που θεραπεύει την καρδιά μου που αντιμάχεται. Με την άδεια του πατέρα μου, αναφέρω ότι μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου δεν αισθανόμουν πάντα ασφαλής λόγω συναισθηματικής και λεκτικής κακομεταχείρισης. Στη νεότητα και στα νεανικά μου ενήλικα χρόνια, αγανακτούσα με τον πατέρα μου και είχα θυμό στην καρδιά μου από αυτόν το πόνο.

Με τα χρόνια και στις προσπάθειές μου να βρω ειρήνη και θεραπεία στο το μονοπάτι της συγχώρησης, συνειδητοποίησα με έναν βαθύ τρόπο ότι ο ίδιος ο Υιός του Θεού που εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες μου είναι ο ίδιος Λυτρωτής που θα σώσει επίσης εκείνους που με έχουν πληγώσει βαθιά. Δεν θα μπορούσα πραγματικά να πιστεύω την πρώτη αλήθεια χωρίς να πιστεύω τη δεύτερη.

Καθώς η αγάπη μου για τον Σωτήρα έχει μεγαλώσει, το ίδιο έχει μεγαλώσει και η επιθυμία μου να αντικαταστήσω τον πόνο και τον θυμό με το θεραπευτικό βάλσαμό Του. Ήταν μία διαδικασία πολλών ετών, που απαιτείται θάρρος, ευαισθησία, επιμονή και να μάθω να εμπιστεύομαι τη θεία δύναμη του Σωτήρος στο να σώζει και να θεραπεύει. Έχω ακόμη δουλειά να κάνω, αλλά δεν έχω πια αίσθημα θυμού και δεν επιζητώ εκδίκηση. Μου έχει δοθεί «μία νέα καρδιά»¹³ – μία καρδιά που έχει αισθανθεί τη βαθιά και διαρκή αγάπη ενός προσωπικού Σωτήρος, ο οποίος έμεινε δίπλα μου, ο οποίος ευγενικά και υπομονετικά με οδήγησε σε έναν καλύτερο τόπο, ο οποίος έκλαψε μαζί μου, ο οποίος γνώριζε τη θλίψη μου.

Ο Κύριος μου έχει στείλει ανταποδοτικές ευλογίες όπως ακριβώς η Αβιγαία έφερε αυτό που χρειαζόταν ο Δαβίδ. Έχει στείλει μέντορες στη ζωή μου. Και το πιο πολύτιμο και το πιο μεταμορφωτικό όλων ήταν η σχέση μου με τον Επουράνιο Πατέρα μου. Μέσω Εκείνου, έχω γνωρίσει με ευγνωμοσύνη την ευγενική, προστατευτική και καθοδηγητική αγάπη ενός τέλειου Πατέρα.

Ο Πρεσβύτερος Ρίτσαρντ Σκοτ είπε: «Δεν μπορείτε να διαγράψετε ό,τι έχει γίνει, αλλά μπορείτε να συγχωρήσετε¹⁴. Η συγχώρηση θεραπεύει τρομερές, τραγικές πληγές, διότι επιτρέπει στην αγάπη του Θεού να καθαρίσει την καρδιά και τον νου σας από το δηλητήριο του μίσους. Καθαρίζει τη συνείδησή σας από την επιθυμία για εκδίκηση. Δημιουργεί χώρο για τον εξαγνισμό, τη θεραπεία, την αποκατάσταση της αγάπης του Κυρίου»¹⁵.

Ο επίγειος πατέρας μου είχε επίσης μία θαυμαστή αλλαγή στην καρδιά τα τελευταία χρόνια και έχει στραφεί στον Κύριο – κάτι που δεν θα περίμενα σε αυτήν τη ζωή. Άλλη μία μαρτυρία προς εμένα για την πλήρη και μεταμορφωτική δύναμη του Ιησού Χριστού.

Ξέρω ότι Εκείνος είναι εις θέσιν να θεραπεύσει τον αμαρτωλό και αυτούς που αμάρτησαν. Είναι ο Σωτήρας και ο Λυτρωτής του κόσμου, ο οποίος έδωσε τη ζωή Του για να μπορέσουμε να ζήσουμε εκ νέου. Είπε: «Το Πνεύμα Κυρίου είναι επάνω μου· γι’ αυτό με έχρισε· με απέστειλε για να φέρνω τα χαρμόσυνα νέα στους φτωχούς, για να γιατρέψω τους συντριμμένους, για να κηρύξω ελευθερία στους αιχμαλώτους, και ανάβλεψη στους τυφλούς, να αποστείλω τους ψυχικά τσακισμένους σε ελευθερία»¹⁶.

Σε όλους όσοι είναι συντετριμμένοι στην καρδιά, αιχμάλωτοι, ψυχικά τσακισμένοι και ίσως τυφλωμένοι από πόνο ή αμαρτία, Εκείνος προσφέρει θεραπεία, ανάρρωση και απελευθέρωση. Καταθέτω μαρτυρία ότι αυτή η θεραπεία και η ανάρρωση που Εκείνος προσφέρει είναι αληθινές. Ο χρονισμός αυτής της θεραπείας είναι ατομικός και δεν μπορούμε να κρίνουμε την επιλογή του χρονισμού από κάποιον άλλον. Είναι σημαντικό να δώσουμε στον εαυτό μας τον απαραίτητο χρόνο να θεραπευθούμε και να είμαστε ευγενικοί με τον εαυτό μας κατά τη διαδικασία. Ο Σωτήρας είναι πάντα ελεήμων και προσεκτικός και στέκεται έτοιμος να παρέχει την αρωγή που χρειαζόμαστε¹⁷.

Στο μονοπάτι της συγχώρησης και της θεραπείας βρίσκεται η επιλογή να μην διαιωνίζουμε μη υγιή πρότυπα ή σχέσεις στην οικογένειά μας ή αλλού. Προς όλους εντός της επιρροής μας, μπορούμε να προσφέρουμε καλοσύνη αντί για σκληρότητα, αγάπη αντί για μίσος, ευγένεια αντί για επιθετικότητα, ασφάλεια αντί για απελπισία και ειρήνη αντί για φιλονικία.

Να δώσετε αυτό που σας αρνήθηκαν είναι ένα ισχυρό μέρος της θείας θεραπείας η οποία είναι δυνατή μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό. Να ζείτε με τέτοιο τρόπο που δίδετε, όπως έχει πει ο Ησαΐας, ωραιότητα αντί για στάχτη στη ζωής σας¹⁸ είναι μία πράξη πίστης που ακολουθεί το υπέρτατο παράδειγμα ενός Σωτήρος που υπέφερε όλα, ώστε να μπορεί να συμπαρίσταται σε όλους.

Ο Ιωσήφ της Αιγύπτου έζησε μία ζωή με στάχτη. Τον μισούσαν οι αδελφοί του, τον πρόδωσαν, τον πώλησαν ως σκλάβο, τον φυλάκισαν άδικα και τον λησμόνησε κάποιος που είχε υποσχεθεί να βοηθήσει. Ωστόσο εμπιστευόταν τον Κύριο. «Ο Κύριος ήταν μαζί με τον Ιωσήφ»¹⁹ και καθηγίασε τις δοκιμασίες του για τη δική του ευλογία και ανάπτυξη – και για τη σωτηρία της οικογένειάς του και όλης της Αιγύπτου.

Όταν ο Ιωσήφ συνάντησε τους αδελφούς του ως μεγάλος ηγέτης στην Αίγυπτο, η συγχώρησή του και η εξευγενισμένη του προοπτική εκδηλώθηκαν με τα προσηνή λόγια που είπε:

«Τώρα, λοιπόν, μη λυπάστε· ούτε να σας φανεί σκληρό, ότι με πουλήσατε εδώ· επειδή, για διατήρηση της ζωής με απέστειλε ο Θεός μπροστά σας…

»Tώρα, λοιπόν, δεν με αποστείλατε εσείς εδώ, αλλά ο Θεός»²⁰.

Μέσω του Σωτήρος, η ζωή του Ιωσήφ έγινε «ωραιότητα, αντί για στάχτη»²¹.

Ο Κέβιν Γουόρθεν, πρόεδρος του Π.Μ.Γ., έχει πει ότι ο Θεός «μπορεί να κάνει το καλό να έλθει… όχι μόνον από τις επιτυχίες μας αλλά επίσης από τις αποτυχίες μας και τις αποτυχίες των άλλων που μας προκαλούν πόνο. Ο Θεός είναι τόσο καλός και τόσο ισχυρός»²².

Καταθέτω μαρτυρία ότι το μεγαλύτερο παράδειγμα αγάπης και συγχώρησης είναι εκείνο του Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, ο οποίος με πικρή αγωνία είπε: «Πατέρα, συγχώρεσέ τους· επειδή, δεν ξέρουν τι κάνουν»²³.

Γνωρίζω ότι ο Πατέρας μας στους Ουρανούς επιθυμεί καλοσύνη και ελπίδα για καθένα από τα τέκνα Του. Στον Ιερεμία διαβάζουμε: «Eπειδή, εγώ γνωρίζω τις βoυλές πoυ βoυλεύoμαι για σας, λέει o Kύριoς, βoυλές ειρήνης»²⁴.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο προσωπικός σας Μεσσίας, ο στοργικός Λυτρωτής και Σωτήρας σας, ο οποίος γνωρίζει τις ικεσίες της καρδιάς σας. Επιθυμεί τη θεραπεία και την ευτυχία σας. Σας αγαπά. Θρηνεί μαζί σας στις λύπες σας και χαίρεται να σας κάνει ακέραιους. Είθε να λάβουμε θάρρος και να λάβουμε το στοργικό Του χέρι που πάντοτε απλώνεται²⁵ καθώς βαδίζουμε στο θεραπευτικό μονοπάτι της συγχώρησης είναι η προσευχή μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.