Een verhoord kerst gebed
‘De Heer zal eveneens de gebeden der rechtvaardigen indachtig zijn, die tot Hem zijn opgezonden’ (Mormon 5:21).
Peggy ging snel haar bed uit op kerstmorgen. Ze verheugde zich erop dat ze een cadeautje zou krijgen en een kerstmaal. Maar toen ze om zich heen keek, wist ze dat het dit jaar anders zou zijn. Hoewel haar vader hard werkte, hadden ze maar weinig centjes.
Er waren geen tekenen dat er een kerstmaal zou zijn. Ze zag niets in de groentemand liggen en er lag geen eten in de koelkast.
Peggy en haar broer, Malcolm, liepen naar de slaapkamer van hun ouders en zagen hen geknield voor hun bed zitten. Ze luisterden stilletjes toe hoe hun vader en moeder baden of God hen wilde helpen om eten op tafel te krijgen.
‘Kom,’ zei Peggy tegen Malcolm, ‘laten we naar buiten gaan.’
Peggy en Malcolm gingen naar buiten en plukten een paar wilde varens die naast de tuin groeiden. Misschien zouden er dit jaar geen cadeautjes zijn, maar ze konden er wel voor zorgen dat het in huis een beetje Kerstmis leek.
Ze voelden zich een stuk beter toen het huis met groene varens was versierd, maar er was nog steeds geen eten te bekennen.
‘De Heer zal ons helpen’, zei moeder. ‘Laten we de tafel dekken.’
Vader zette de borden op de tafel terwijl moeder de messen en vorken klaarlegde.
De kinderen keken elkaar vertwijfeld aan. De tafel was gedekt, maar er was geen eten. Het ontbijt ging en de lunch kwam. Peggy voelde haar maag knorren. Ze vroeg zich af hoe haar ouders aan eten gingen komen.
Het werd twaalf uur, half een, kwart voor een. Nog steeds niets. Toen werd er aangebeld.
Ze rende naar de deur en was verbaasd dat familie Kirk voor de deur stond. Ze hadden een ham, brood, kip, salades en toetjes bij zich. Peggy kon haar ogen niet geloven.
‘We gingen net aan tafel toen we aan jullie moesten denken’, zei broeder Kirk. ‘We hopen dat jullie dit eten kunnen gebruiken.’
Vader schudde broeder Kirk de hand en moeder begon het eten op de keukentafel te zetten. Peggy was nog steeds verbaasd. Ze keek met grote ogen naar haar vader en moeder, maar die deden alsof ze dit verwacht hadden.
Peggy wist dat het gevoel dat ze ’s ochtends had gehad, juist was geweest. Deze Kerstmis was anders. Dit was de Kerstmis dat ze leerde dat onze hemelse Vader gebeden hoort en verhoort. En dat was het beste cadeau dat ze had kunnen ontvangen.
Illustraties Brad Teare