Gericht op een eeuwig gezin

Mindy Raye Friedman

Kerkelijke tijdschriften

De bouw van een tempel in El Salvador is een grote zegen voor een broer en zus die hun ouders naar de kerk hielpen terugkeren.

Kevin en Jacqueline S., een broer en zus in El Salvador, zijn de beste maatjes. Ze helpen elkaar door dik en dun. Ze houden heel veel van het evangelie en van hun familie. Ze willen dat hun familie eeuwig samen zal zijn.

Toen Kevin en Jacqueline jonger waren, vroegen mensen in de kerk aan hun vader: ‘Wanneer ga je naar de tempel voor je verzegeling?’ En dan antwoordde hij: ‘Als er een tempel in El Salvador is.’

Bidden voor hun ouders

Maar tegen de tijd dat in 2007 de San Salvadortempel werd aangekondigd, gingen de ouders van Kevin en Jacqueline niet meer naar de kerk. Maar Kevin, inmiddels achttien, en Jacqueline, vijftien, bleven naar de kerk gaan en baden dat hun ouders op een goede dag zouden terugkeren.

‘Ik ben altijd blijven bidden dat ze weer actief zouden worden’, zegt Jacqueline. ‘Ik weet dat onze hemelse Vader het beste voor ons wil. En Hij wil dat we een eeuwig gezin worden.’

Ze probeerden hun ouders ook het goede voorbeeld te geven. ‘Ik heb de hoop nooit opgegeven’, zegt Kevin. ‘Ik ben in de Schriften blijven lezen en blijven bidden. En mijn ouders zagen mij dan studeren of vertrekken om op huisonderwijs of naar een activiteit te gaan. Het kon niet anders dan dat mijn ouders zagen dat ik mij aan de geboden hield en vooruitgang maakte.’

De geest van de tempel voelen

De gebeden van Kevin en Jacqueline voor hun ouders begonnen verhoord te worden toen de tempel bijna klaar was. ‘Toen onze leiders de inwijding en culturele viering aankondigden, nodigden we onze ouders uit’, zegt Kevin. ‘We vertelden hun dat veel jongeren, onder wie wij, zouden deelnemen en dat motiveerde hen enorm en kwam hun geestelijke groei ten goede.

Ze woonden niet alleen de culturele viering bij, ze bezochten ook de open dagen van de tempel.

‘Hoewel mijn ouders een tijd niet naar de kerk waren gegaan, zagen zij de kerk en het evangelie nog steeds als iets heiligs’, zegt Kevin. ‘Toen we de tempel binnengingen, begon mijn vader aan mij en mijn zussen uit te leggen dat we ons in de tempel in het wit kleden en dat we daar heilige verordeningen verrichten.’

Kevin was hoogst verbaasd dat zijn tweejarige zusje, die doorgaans heel druk kon zijn, rustig was terwijl ze in de tempel waren. Ook zag hij dat zijn moeder tranen in haar ogen had terwijl ze de verschillende kamers en schilderijen zag. Toen het gezin een verzegelkamer binnenging, legde een gids aan hen uit dat dit een plek was waar een gezin voor eeuwig aan elkaar wordt verzegeld.

‘Ons zusje begon ons toen een voor een aan te raken en zei: “Mama, papa, Kevin en Jacqueline”’, zegt Jacqueline. ‘Het was alsof onze hemelse Vader door haar sprak om ons te zeggen dat we allemaal bij haar hoorden’

‘Toen omhelsde ze ons en gaf ons allemaal een kus, terwijl ze op de spiegels wees’, zegt Kevin. ‘We keken naar onszelf in de spiegels en het was verbazingwekkend. Toen we op die dag de verzegelkamer verlieten, stelden wij een doel om daar terug te keren.’

Ander perspectief

Na de open dagen van de tempel te hebben bezocht, begon het gezin veranderingen aan te brengen. ‘Na ons bezoek aan de tempel hebben we thuis een ander perspectief gekregen’, zegt Kevin. ‘We zijn gezinsavond gaan houden en onze ouders gaan nu met ons mee naar de kerk en dan zitten we op de voorste rij in de kapel.’

In augustus 2011 voelden Kevin en Jacqueline zich gezegend dat ze samen met hun ouders in het ringgebouw naar de uitzending van de tempelinwijding konden kijken.

‘Toen de tempel in 2007 werd aangekondigd, waren mijn ouders minderactief en ik had nooit verwacht dat ik samen met hen de inwijding bij zou wonen’, zegt Kevin. ‘Toen ze naast mij zaten, voelde ik heel sterk dat mijn hemelse Vader mijn gebeden had verhoord. Met mijn ouders bij de inwijding te zijn was één van de grootste zegeningen in mijn leven.’

‘Deze ervaring met de tempel heeft mij veel goed gedaan’, zegt Jacqueline. ‘Wat mij meer dan wat ook is bijgebleven, is dat de tempel levens verandert, omdat het voor mijn ouders de springplank was die hen weer terugbracht in de kerk. Nu hebben we ons ten doel gesteld om ons in de tempel te laten verzegelen. Ik weet dat onze hemelse Vader het beste voor ons wil.’

Als er liefde heerst

Kevin en Jacqueline hebben een hechte band met elkaar. Voor hen is die band tussen broer en zus goud waard. Het leven wordt er een stuk prettiger door. En zo helpen ze elkaar.

Jacqueline zegt: ‘Mijn broer helpt mij altijd met mijn taken thuis en op school. Hij is er altijd voor mij en ik weet zeker dat hij van mij houdt en mij door dik en dun zal steunen. Als ik verdrietig ben of in de put zit dan is hij er altijd om mij een hart onder de riem te steken.

Kevin zegt: ‘Als ik ontmoedigd ben, is mijn zus een grote steun voor mij. Ze spreekt mij moed in. Ze herinnert mij aan mijn goede eigenschappen en dan voel ik mij gelijk stukken beter. Ik heb heel veel aan haar voorbeeld. Soms als mijn geloof begint te wankelen, zegt ze dat ik niet moet twijfelen en dat het er allemaal niet zo donker uitziet als ik denk.’

Deze twee jongeren zeggen dat de band die ze met elkaar hebben hen veel waard is en dat ze daarom geen ruzie met elkaar maken zoals andere broers en zussen vaak doen. ‘Je zou kunnen zeggen dat we een beetje vreemd zijn, maar ik dank mijn hemelse Vader voor de band die ik met mijn zus heb.’