2012
Tegenspoed achter ons laten
December 2012


Tegenspoed achter ons laten

Ouderling David S. Baxter

Er zal een tijd komen dat we tegenspoed achter ons kunnen laten en, met behulp van de Heer, uit de duisternis in een zee van licht kunnen treden.

Een van de prachtige lofzangen van de herstelling, geschreven door Parley P. Pratt, beschrijft hoe de donkere sluiers van de afval weken voor het glorieuze licht van de herstelde waarheid:

De morgen daagt, de nacht vliedt heen,

zie, Zions vaandel wappert fier. […]

In glorie rijst die schone dag,

brengt vreugde voor Gods kind’ren hier.

De wolk van dwaling trekt nu heen,

’t licht van Gods waarheid drijft haar voort. […]

De glans van deze laatste tijd

beschijnt elk volk in ieder oord.1

Het is interessant dat de apostel Paulus ook de analogie van het licht gebruikt om bij wijze van getuigenis uit te leggen dat we ‘in alles […] in de druk [zijn], doch niet in het nauw; om raad verlegen, doch niet radeloos; vervolgd, doch niet verlaten; ter aarde geworpen, doch niet verloren’ (2 Korintiërs 4:8–9).

Zijn ontsnapping aan dat alles legt hij op deze manier uit: ‘Want de God, die gesproken heeft: Licht schijne uit het duister, heeft het doen schijnen in onze harten, om ons te verlichten met de kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Christus’ (2 Korintiërs 4:6).

De meesten van ons ondervinden wel eens de ijzige winden van tegenspoed. Stormen woeden, winden waaien, regens vallen, overstromingen dreigen. Het kan erop lijken dat het eind niet in zicht is en dat de toekomst er donker uitziet, met onzekerheid, twijfels, zorgen en ellende.

We kunnen niet alleen te maken krijgen met onweersbuien en ontzagwekkende orkanen, maar ook met roerige tijden, die ons vertrouwen op de proef stellen en ons gevoel van eigenwaarde de das omdoen. Alles wat ons lief is, kan opeens heel ongrijpbaar lijken en door onze vingers glippen. Door grote veranderingen kunnen we uit balans raken en kan onze gemoedsrust worden verstoord.

Misschien heeft een onverwacht ontslag tot langdurige werkeloosheid geleid, is onze bestedingsruimte zorgwekkend, of heeft de hypotheekcrisis ons op de rand van de financiële afgrond gebracht. Misschien zorgt een naderend pensioen na een lange, drukke en productieve carrière voor een gevoel van overbodigheid. Misschien zorgt een plotselinge ziekte of een ernstig handicap voor een gevoel van hulpeloosheid en onzekerheid. Onder die omstandigheden kunnen we door angst worden overvallen en ons geloof als sneeuw voor de zon zien verdwijnen.

Ik spreek uit ervaring. Terwijl ik herstelde van een operatie waarbij twee grote hersentumors waren verwijderd, had ik geruime tijd last van zwaarmoedigheid en angstaanvallen, teweeggebracht door de emotionele en mentale spanningen die een dergelijke ingreep met zich meebrengen. Ik ontdekte dat ik niet zo onverwoestbaar was als ik dacht. Medicijnen brachten geen verlichting, en een terugslag of twee zorgden voor nog meer vertwijfeling. Ik begon medelijden met mijzelf te krijgen.

Voor geluk kiezen

Toen begon er het een en ander te veranderen. Goede vrienden en kerkleiders boden hun hulp en een luisterend oor aan en ik begon hun raad en bemoediging ter harte te nemen. Op een avond sprak ik met onze jongste zoon over mijn zwaarmoedigheid. Hij antwoordde: ‘Nou pa, ik heb altijd gedacht dat geluk een keuze is.’ Hij heeft gelijk.

Ik begon steeds meer dank te uiten voor alle zegeningen die ik genoot. Ik kwam er voor mijzelf achter dat ‘dit soort [problemen] niet uit[gaan] dan door bidden en vasten’ (Matteüs 17:21, HSV).

Ik voelde de kracht, verfrissende invloed en liefde van de Heiland. Evenals Paulus verheugde ik mij in de kennis dat problemen, verdriet en gevaar mij niet konden scheiden van de liefde van Christus (zie Romeinen 8:35).

Gelukkig is de hoopvolle en vaste waarheid dat we, wat er ook gebeurt, kracht en rust kunnen vinden. Hoewel onze problemen nooit plotsklaps verdwijnen, kunnen ze wel een stuk draaglijker worden. We kunnen vastberadener en krachtiger dan voorheen uit de diepste en donkerste put klimmen, en een beter mens worden.

Onze loutering in de smeltkroes der verdrukking schept een karakter dat standhoudt bij de volgende schokken die zich in ons leven voordoen. En we kunnen onze ervaringen en inlevingsvermogen gebruiken om anderen op te beuren. Ons voorbeeld van doorzettingsvermogen kan anderen hoop verschaffen en gezinnen inspireren. Dan zijn we beter voorbereid op de toekomst.

Hoewel tegenspoed misschien lang onze metgezel is, kunnen wij ervoor kiezen om tegenspoed op enig moment achter ons laten. De belofte van de Heer aan ons is dezelfde als die aan Alma en zijn volk te midden van enorme vervolging:

‘Heft uw hoofd op en weest welgemoed, want Ik ben mij bewust van het verbond dat gij met Mij hebt gesloten; en Ik zal Mij jegens mijn volk verbinden en hen bevrijden uit hun knechtschap.

‘Tevens zal Ik de lasten verlichten die op uw schouders zijn gelegd, zodat gij ze zelfs niet op uw rug kunt voelen’ (Mosiah 24:13–14).

Bovendien heeft de Heer gezegd: ‘Ik zal u niet als wezen achterlaten. Ik kom tot u.’ (Johannes 14:18)

Hemelse hulp zoeken

Hemelse hulp is niet altijd zichtbaar. We zullen niet onmiddellijk zien of weten dat een of ander probleem dat mogelijk ons pad zou hebben gekruist, is afgewend.

De Heer verzekert ons: ‘Zie, voorwaar, voorwaar, Ik zeg u dat mijn ogen op u rusten. Ik ben in uw midden, en gij kunt Mij niet zien’ (LV 38:7).

Uiteraard dienen we uitermate geduldig te zijn met anderen en onszelf; het vergt vaak tijd voordat alles zijn plek heeft gekregen. Zelfs als ons geloof bij tijd en wijle niet groter lijkt dan een mosterdzaadje, moeten we voorwaarts gaan. Dan zullen we merken dat de voorzienigheid ons vooruit is gegaan. Als we hemelse hulp zoeken, zullen we die krijgen — misschien zelfs op onverwachte manieren.

We kunnen leren dankbaar te zijn voor wat we hebben in plaats van te treuren om wat we verloren hebben. Het interessante is dat we diezelfde gedachte vaak te horen krijgen van mensen die al hun bezittingen kwijt zijn geraakt door een natuurramp, zoals een bosbrand, overstroming of orkaan. In bijna alle gevallen, zeggen ze: ‘We hebben tenminste nog wat ons het dierbaarst is.’

Het getuigenis van Paulus is bemoedigend:

‘Ik heb geleerd met de omstandigheden, waarin ik verkeer, genoegen te nemen.

‘Ik weet wat armoede is en ik weet wat overvloed is. In elk opzicht en in alle dingen ben ik ingewijd, zowel in verzadigd worden als in honger lijden zowel in overvloed als in gebrek.

‘Ik vermag alle dingen in [Christus], die mij kracht geeft’ (Filippenzen 4:11–13).

Ook staat er geschreven: ‘Alles wat oneerlijk in het leven is, kan door de verzoening van Jezus Christus rechtgezet worden.’2

Wat onze omstandigheden ook zijn, er zal een tijd komen dat we tegenspoed achter ons kunnen laten en, met behulp van de Heer, uit de duisternis in een zee van licht kunnen treden.

Noten

  1. ‘De morgen daagt’, lofzang 1.

  2. Predik mijn evangelie: handleiding voor zendingswerk (2004), p. 52.

Illustratie Allen Garns