Heilige veranderingen
De San Salvadortempel (El Salvador) heeft meer gedaan dan het landschap veranderen; zijn invloed verandert harten, gezinnen, en een hele natie.
Een heuvel met een nieuwe bestemming
Op 20 september 2008 kwamen ongeveer zeshonderd heiligen der laatste dagen bijeen op een verregende heuvel in de stad San Salvador in het land El Salvador. Ze stonden op land dat jarenlang als plantage was gebruikt. Onder leiding van het presidium van het gebied Midden-Amerika baden ze samen en gaven hun getuigenis. Sommigen staken nieuwe schoppen in de oude grond in afwachting van de veranderingen die spoedig zouden plaatshebben op die locatie.
Op 21 augustus 2011 begroetten duizenden eerbiedige, enthousiaste heiligen der laatste dagen elkaar op diezelfde heuvel. Deze heuvel, eens een plantage, had een nieuwe bestemming gekregen als de heiligste plek van El Salvador. De heiligen verzamelden zich rond de tempel. Ze wachtten vol spanning op de aankomst van een profeet, president Henry B. Eyring van het Eerste Presidium, die de tempel zou opdragen aan de Heer. Een doorgewinterd lid van de kerk sprak haast fluisterend dat de plek zich leek te onttrekken aan haar omgeving — ‘een klein stukje hemel op aarde.’
Een gezin voorgoed veranderd
In april 2010 maakte Evelyn Vigil zich zorgen over het ongeloof van haar man, Amado. Hij was al elf jaar niet naar een kerk geweest en was tot de conclusie gekomen dat de ware kerk niet bestond. Maar Evelyn was in God blijven geloven en was van kerk naar kerk gegaan, hunkerend naar zijn woord, maar nooit echt tevreden met wat ze hoorde. Soms werd ze in tranen wakker. Op zulke dagen bad ze God om verlichting. Ze vroeg Hem waarom ze zich nooit op haar plaats voelde in de kerken die ze bezocht, hoewel ze niets liever wilde dan meer over Hem te weten komen. Ook bad ze dat hun gezin in één kerk zou worden verenigd.
Toen 23 augustus 2011 aanbrak, hadden Amado en Evelyn Vigil een verandering ondergaan die veel weg had van de verandering op die heuvel in hun hoofdstad. Gekleed in het wit gingen zij met hun dochter, Michelle, van negen, en hun zoon, Christian, van drie, een verzegelkamer binnen. Zij waren het eerste gezin dat in de San Salvadortempel voor tijd en eeuwigheid aan elkaar werd verzegeld. Evenals de tempel die zij waren binnengegaan, waren zij zojuist toegewijd aan de dienst van de Heer, en zij waren verenigd in hun toewijding.
Het verhaal van de familie Vigil
‘Ons verhaal begon’, zo herinnert Amado zich, ‘toen we twee zendelingen vonden, of liever, toen zij ons vonden. We gingen net weg bij de ouders van Evelyn en droegen winkeltassen. We zagen dat de zendelingen ons hadden gezien, de straat overstaken en op ons af kwamen. Een van hen vroeg vriendelijk of ze ons konden helpen.
‘Ze vroegen ons ook of ze bij ons langs mochten komen. Ik zei ja, hoofdzakelijk uit nieuwsgierigheid. Ik wist toen eigenlijk vrij weinig over de kerk — alleen van horen zeggen.
‘Toen ik erin toe had gestemd dat de zendelingen langs konden komen, zei ik tegen mijn vrouw: “Stel je er niet te veel van voor. Ik zal mij nooit bij een kerk aansluiten, maak je dus geen illusies. Ik ben gewoon benieuwd wat ze te zeggen hebben.”
‘De zendelingen begonnen bij ons langs te komen. Ik had mij voorgenomen ze beleefd de deur te wijzen als ze iets zouden zeggen dat mij niet beviel. Maar ze waren zo aardig en het sprak mij zeer aan dat ze nooit iets slechts over andere kerken zeiden. Ze legden zoveel liefde en toewijding in hun onderwijs en ze beantwoordden al mijn vragen heel geduldig. Ze namen ons al snel voor zich in.’
Stukje bij beetje begonnen Amado en Evelyn zich op hun doop en bevestiging in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen voor te bereiden. Evelyns grootste uitdaging was het woord van wijsheid. Het viel haar zwaar om haar zo geliefde kopje koffie te moeten opgeven. Amado hoefde met geen enkele slechte gewoonte af te rekenen; hij moest gewoon leren om de waarheid in zijn leven toe te laten. Hij geloofde wat de zendelingen hem leerden en hij had ook heel goed in de gaten welke leerstellingen en gebruiken volgens hem en zijn vrouw in andere kerken ontbraken, zoals eeuwige gezinnen, doop voor de doden, en de bediening en organisatie in de kerk. Maar hij twijfelde of hij zich moest laten dopen. Hij maakte zich zorgen dat hij er na zijn doop achter zou komen dat hij de verkeerde beslissing had genomen.
Deze zorgen verdwenen spoedig. Evelyn bad om hulp en overwon haar koffieverslaving. Ze zei: ‘Ik laat dat niet tussen mij en de beloofde zegeningen staan.’ Na twee maanden van besluiteloosheid stemde Amado in met zijn doop. Nu zegt hij, volgens Evelyn, vaak: ‘We moeten de leer in ons hart sluiten.’
Veranderingen en zegeningen
Amado, Evelyn en Michelle zijn begin juni 2011 gedoopt en bevestigd. ‘Eigenlijk vanaf onze doop’, zegt Evelyn, ‘voelde ik dat alles begon te veranderen. Ons gezin was verenigd in de kerk. We hadden het herstelde evangelie gevonden. We hebben sindsdien beproevingen en ziekten gekend, maar onze hemelse Vader heeft vele zegeningen op ons uitgestort.’
Amado merkt op: ‘De eerste verandering die ik waarnam, was de eenheid in ons gezin. Het is niet dat we daarvoor geen goed gezin waren, maar we groeiden meer naar elkaar toe. De leerstellingen van het evangelie hielpen daarbij. De kerkleiders leerden ons de heiligheid van het gezin, wat ons ertoe bracht meer na te denken over de waarde die we aan ons gezin hechten.
César Orellana, de bisschop van familie Vigil, zag ook de veranderingen in hun leven. Spoedig na hun doop benaderde Amado bisschop Orellana: ‘We willen tiende betalen, maar we weten niet hoe.’
Bisschop Orellana legde uit dat tiende tien procent van hun inkomsten inhield. Dat baarde Amado enigszins zorgen. In die tijd had Evelyn werk, maar hij niet. ‘We komen altijd te kort,’ legde Amado uit aan de bisschop, ‘maar we willen tiende betalen.’
Bisschop Orellana antwoordde: ‘Broeder, de Heer heeft vele beloften gedaan.’ Samen lazen ze de schriftteksten over de zegeningen die tiende betalen met zich meebrengen, zoals de woorden van de Heer bij monde van de profeet Maleachi: ‘Breng de gehele tiende naar de voorraadkamer […] en beproeft Mij toch daarmede, zegt de Here der heerscharen, of Ik dan niet voor u de vensters van de hemel zal openen en zegen in overvloed over u uitgieten’ (Maleachi 3:10).
Toen ze die teksten hadden gelezen, keek bisschop Orellana de nieuwe bekeerling aan en zei: ‘Als tiende betalen betekent dat je het gas en licht niet kunt betalen, betaal dan tiende. Als tiende betalen betekent dat je de huur niet kunt betalen, betaal dan tiende. Zelfs als tiende betalen betekent dat je niet genoeg geld hebt om je gezin te eten te geven, betaal dan tiende. De Heer zal je niet in de steek laten.’
De daaropvolgende zondag ging Amado weer naar bisschop Orellana toe. Dit keer stelde hij geen vragen. Hij overhandigde hem gewoon een envelop en zei: ‘Bisschop, hier is onze tiende.’
Terugkijkend op deze ervaring zegt bisschop Orellana: ‘Sindsdien zijn ze getrouwe tiendebetalers.’ Het gezin kreeg gedurende hun financiële moeilijkheden hulp uit het voorraadhuis voor bisschoppen. Bovendien zegende de Heer hen dusdanig dat ze op eigen benen konden staan. Evelyn maakte promotie en Amado vond werk. Later werd Evelyn ontslagen, maar ze bleven tiende betalen. Hun getrouwheid leidde tot meer geestelijke en stoffelijke zegeningen. Op een keer vroeg bisschop Orellana aan Amado hoe ze er financieel voor stonden. Amado antwoordde: ‘We redden het wel. Soms hebben we niet veel te eten, maar we hebben genoeg. We vertrouwen meer dan ooit op de Heer.’
Na een tijdje tiende te hebben betaald, spraken Evelyn en Amado met bisschop Orellana over de zegeningen die ze hadden gekregen. Verwijzend naar Maleachi 3:10, zeiden ze: ‘We hebben de Heer beproefd.’ En de Heer heeft hen, zoals bisschop Orellana beloofd had, nooit in de steek gelaten.
Een nieuw perspectief
Evelyn en Amado spreken geëmotioneerd over de dag dat zij met hun kinderen in de verzegelkamer waren. Ze hadden zich angstig afgevraagd of hun kinderen, tegen de tijd dat de begiftigingsdienst achter de rug was, niet druk zouden zijn. Ze hielden vooral hun hart vast voor hun energieke driejarig zoontje, Christian. Maar de kinderen kwamen opvallend eerbiedig de verzegelkamer binnen, alsof ze begrepen waarom ze daar waren. En toen de beurt aan de kinderen was om aan de verzegelingsverordening deel te nemen, liep Christian, zonder enige aanwijzing, naar het altaar om bij zijn ouders neer te knielen.
Evelyn herinnert zich dat ze haar gezin in de spiegels weerspiegeld zag. Ook Amado spreekt over zien, niet alleen in de tempel maar ook in het dagelijks leven. Hij verwoordt zijn dankbaarheid voor het eeuwig perspectief dat nu zijn leven bepaalt — een perspectief dat Michelle en Christian leken aan te voelen toen ze in het huis des Heren waren. Dat perspectief heeft zich sindsdien nog meer verruimd, temeer omdat Evelyn en Amado een nieuwe dochter in het gezin hebben verwelkomd, Andrea, die in augustus in het verbond geboren is.
Een licht op een heuvel
De familie Vigil is voor eeuwig veranderd dankzij het zoenoffer van Jezus Christus en de invloed van zijn tempel in hun land. Omdat een plantage werd omgevormd tot heilige grond is hun eigen huis nu heiliger geworden.
In veel opzichten vertegenwoordigen zij de belofte aan een hele natie. In El Salvador wonen miljoenen goede en eerlijke mensen die elke dag worden bestookt met het lawaai en de verlokkingen van de wereld. De Salvadoraanse heiligen houden van hun land en zij putten hernieuwde hoop uit de tempel van de Heer die daar nu staat. Zij vinden zekerheid in de volgende woorden uit het inwijdingsgebed van de tempel, uitgesproken door president Eyring:
‘Wij bidden dat uw zegen op het land El Salvador moge rusten. Wilt U het hart van regeringsleiders aanraken, opdat het volk wordt gezegend met vrijheid en nieuwe mogelijkheden. Moge er vrede in het land heersen.
‘Moge uw werk in dit land succes hebben. Moge de boodschap van het evangelie het hart van mensen overal in dit land raken. Mogen zij de waters van de doop ingaan en getrouw aan U blijven. […]
‘[…] Dankbaar wijden we dit heilige tempelcomplex toe aan de vervulling van uw wil en de vervulling van uw eeuwige werk. Wij bidden dat zijn invloed door heel het land zal worden gevoeld als een licht op een heuvel.’1
Een groot deel van die invloed zal vast en zeker gevoeld worden, doordat mensen als de familie Vigil hun licht laten schijnen. Amado slikt zijn tranen weg en kan zijn emoties nauwelijks de baas terwijl hij liefdevol spreekt over de zendelingen die het voor hem en zijn gezin mogelijk hebben gemaakt om tot Christus te komen en de zegeningen van de tempel te ontvangen. ‘We hopen dat onze kinderen later op zending zullen gaan,’ zegt hij, ‘zodat ze andere gezinnen tot zegen zullen zijn, zoals die jongemannen ons gezin tot zegen zijn geweest.’
Foto Zach Gray, kopiëren niet toegestaan
Foto’s Aaron L. West