De traditie van licht en getuigenis
Naar een toespraak gehouden tijdens een devotional aan de Brigham Young University–Idaho op 24 januari 2012. De volledige, Engelstalige tekst vindt u op web.byui.edu/devotionalsandspeeches.
Zie erop toe dat u een rijk gezinsleven biedt, waarin de tradities rond de bijzondere dagen van het jaar u als een uitmuntend eeuwig gezin samenbindt.
De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is echt een wereldomspannende kerk. Toch is het goed om erbij stil te staan dat de kerk nooit had kunnen uitgroeien tot wat ze heden ten dage is zonder het ontstaan van een grote natie, de Verenigde Staten van Amerika. De Heer bereidde een nieuw land voor om de volken van de wereld die godsdienstvrijheid zochten naartoe te brengen. Dit nieuwe land werd gezegend met krachtige leiders die zich genoodzaakt voelden een regering te vormen die het individu toestond om God volgens zijn eigen geweten te aanbidden.
De grondleggers van de Verenigde Staten geloofden dat godsdienstig geloof essentieel is voor de totstandkoming van een solide staatsbestuur. Veel mensen zijn vergeten welke belangrijke rol religieuze overtuiging speelt in de vorming van het beleid, de wetten en regels van bestuur. Veel Amerikanen weten bijvoorbeeld niet dat de grondleggers geloofden dat de rol van religie in onze tijd net zo belangrijk zou zijn als in hun tijd. De grondleggers zagen religie en moraal niet als een intellectuele oefening — zij verklaarden op niet mis te verstane wijze dat zij onontbeerlijke bestanddelen waren van goed staatsbestuur en het geluk van de mens.
Dit standpunt werd door George Washington, de eerste president van de VS, in zijn afscheidsrede uiteengezet. Hij schreef:
‘Van alle maatregelen en gewoonten die tot politieke voorspoed leiden, zijn godsdienst en moraal onmisbare steunpilaren. […] Laten wij voorzichtig zijn met de veronderstelling dat de moraal zonder godsdienst in stand kan worden gehouden. […] Zowel de rede als ervaring sluiten uit dat de nationale moraal kan standhouden zonder het religieuze beginsel.
‘Het is wel degelijk waar dat deugd of moraal een noodzakelijke pijler van staatsbestuur is.’1
De Verenigde Staten zijn het beloofde land dat in het Boek van Mormon wordt voorzegd, een land waar mannen zich door goddelijke inspiratie lieten leiden om de omstandigheden te scheppen voor de herstelling van het evangelie van Jezus Christus. Het was de opkomst van de Verenigde Staten die een eind maakte aan de grote afval, die de aarde in duister hulde door de afwezigheid van profeten en geopenbaard licht. Het was geen toeval dat de heerlijke morgen van het eerste visioen slechts een paar decennia na het ontstaan van de Verenigde Staten plaats had.
Het eerste visioen had een vloed aan geopenbaarde waarheid tot gevolg. De kennis over de ware natuur van de Godheid werd hersteld. We kregen door nieuwe, vertaalde Schriftuur een tweede getuige van Jezus Christus. De herstelling van het priesterschap gaf de mens opnieuw de macht en het gezag om in naam van God te handelen en zo de Kerk van Jezus Christus te vestigen en de priesterschapsverordeningen te verrichten. We zijn gezegend dat we lid zijn van de herstelde kerk.
Een plan voor geestelijke bescherming
Een van de zegeningen van de herstelling is dat er sindsdien profeten op aarde zijn. Een van die profeten, president Harold B. Lee (1899–1973), had een duidelijk begrip van prioriteiten. Hij heeft gezegd: ‘Veel van ons organisatorische werk [in de kerk] is als het ware een steiger waarop we aan het individu bouwen. We mogen de steiger echter niet met de ziel verwarren.’2
President Lee bagatelliseerde daarmee niet de rol van de kerk in het heil van mannen, vrouwen en gezinnen. Integendeel, hij liet er geen twijfel over bestaan dat het evangelie van Jezus Christus om mensen en gezinnen draait, en dat de kerk de taak heeft om die te begeleiden.3 De Kerk is, met andere woorden, de steiger die de bouw van een eeuwig gezin mogelijk maakt.
Ik behoor tot een tak van het geslacht Wing. De familie Wing bezit het oudste huis van New England dat nog in handen van dezelfde familie is gebleven. Het wordt het Old Fort House genoemd. Het was het huis van Stephen Wing en zijn gezin toen ze rond 1635 in Amerika aankwamen.
Het hart van het huis was erop gebouwd bescherming te bieden. De muren waren zestig cm dik, vervaardigd van eiken balken, die in de grond waren verankerd, een constructie typerend voor een fort in New England. Het had twee afzonderlijke muren. De ruimte tussen beide muren werd opgevuld met zandsteen om tegen pijlen en kogels te beschermen. Het fort was de kern van het huis. Toen de familie Wing groter werd, breidden ze het oorspronkelijke fort naar beide zijden uit. Maar het fort bleef hun bescherming, hun veilige haven.
Misschien moet ieder van ons overwegen een geestelijk fort te bouwen dat vrij is van de invloeden van de wereld — een plek die tot bescherming van ons gezin dient en waar we onze kinderen kunnen leren hoe ze het hoofd kunnen bieden aan de schermutselingen van een wereld die er altijd op uit is de evangelische kernwaarden onder vuur te nemen. Ik kies ervoor optimistisch te zijn. Daarom blijf ik hopen op positieve veranderingen in de wereld. Maar ik ben ook een realist. Daarom heb ik een actieplan achter de hand als die positieve veranderingen uitblijven. In mijn actieplan voor geestelijke bescherming moet ik rekening houden met alles wat de verschillende media ons opdringen — zowel goed als kwaad. En waar haal ik de informatie vandaan om zo’n actieplan voor de geestelijke bescherming van mijn gezin op te stellen? Ik vind die in de kerk — de steiger waarop ik aan mijn eeuwige gezin bouw.
Ik heb twee belangrijke redenen waarom ik waardering heb voor president Lee’s metafoor over de kerk als een steiger voor ons eeuwig gezin. Ten eerste maakt zij mij duidelijk wat de kerk is. Ten tweede, en net zo belangrijk, maakt zij mij duidelijk wat de kerk niet is.
De kerk als steiger wordt misschien het beste verduidelijkt door een uitspraak van de profeet Joseph Smith over zijn rol als leider van de kerk. Hij zei: ‘Ik leer hun de juiste beginselen en zij besturen zichzelf.’4 De eeuwige beginselen zijn de steiger die de kerk verschaft. Die eeuwige beginselen liggen verankerd in de leerstellingen van het koninkrijk van God en komen tot uiting in zijn eeuwige plan van geluk. We komen in de kerk bijeen om elkaar de beginselen van gerechtigheid te leren en de heilsverordeningen te ontvangen zodat de steiger waarop we aan ons eeuwig gezin bouwen stevig en stabiel is.
Let wel, de kerk neemt ouders het werk niet uit handen; zij begeleidt het werk van ouders. De kerk biedt een eeuwige blauwdruk. Wij die aan een eeuwig gezin bouwen, hebben de belofte dat als wij volgens deze eeuwige blauwdruk bouwen, die ons de veiligheid en bescherming kan verschaffen die we voor onze dierbaren wensen.
Onze uitdaging is de kerk als steiger te gebruiken om aan een gezin te bouwen dat geestelijk net zo stevig of steviger is dan de constructie van het Old Fort House. Hoe doen we dat?
Het belang van tradities
Ik ben van mening dat gezinstradities vergeleken kunnen worden met de eiken balken die in de grond werden verankerd bij de bouw van het Old Fort House. Maak van de gezinstradities — tradities rond feestdagen, verjaardagen, zondagen, maaltijden — en de ontwikkeling van nieuwe tradities een levenslange prioriteit. Houd ze in ere, zet ze op schrift, en laat ze niet op hun beloop. Onderzoek wijst uit dat jongeren zich bij bendes aansluiten vanwege de traditie en het ritueel van ergens bij horen dat groter is dan zijzelf. Dat is wat een gezin moet zijn. Zie erop toe dat u een rijk gezinsleven biedt, waarin de tradities rond de bijzondere dagen van het jaar u als een uitmuntend eeuwig gezin samenbindt.
U zult begrijpen dat dit geen eenvoudige of gemakkelijke taak is. Rome is niet op één dag gebouwd, gezinstradities evenmin. Gezinstradities kunnen fundamentele en blijvende steun bieden, maar er moet veel omheen worden gebouwd. Wellicht werken gezinstradities alleen als er voor elk gezinslid een rol is weggelegd en iedereen zijn medewerking eraan verleend. Dat houdt in dat gezinsleden tijd met elkaar moeten doorbrengen en moeten leren samenwerken. Wat het gezin betreft is er niet zoiets als goede bestede tijd zonder de tijd om die te besteden.
Ga bijvoorbeeld eens na hoeveel tijd u elke dag aan uw werk besteedt. Heeft u een baan waarvoor u veertien uur per dag moet werken, zodat u thuiskomt als uw kinderen al naar bed zijn? Ik bedoel daar niet mee dat een dergelijke baan niet kan, maar als u voor zo’n baan kiest, dient u creatief te zijn en bij uw gezin betrokken te blijven. De steiger van de kerk zal u blijven herinneren aan uw eeuwige prioriteiten.
Ik koos voor een carrière in de detailhandel. Onze winkels waren zes dagen per week van ’s ochtends tien tot ’s avonds tien open. Ik werkte doorgaans tien uur per dag, soms twaalf tot vijftien. Ik moest mijn tijd met mijn kinderen zorgvuldig plannen en ik geloof dat de kerkelijke steiger mij voortdurend herinnerde aan mijn eeuwige prioriteiten.
Zo zorgde ik er bijvoorbeeld voor dat al mijn kinderen een parttime baantje kregen bij een van onze winkels. Mijn oudste dochter kwam langs om de verkoopcijfers bij te werken, zodat mijn boeken altijd bij waren en ik de jaarcijfers naast elkaar kon leggen. En mijn zoon kreeg een baantje in de zomervakantie. Ik leerde mijn jongste dochter hoe ze een kassa moest bedienen, waarna ik haar kon inzetten als parttime caissière. Daardoor zagen we elkaar overdag, aten we samen ons twaalfuurtje op en brachten we veel waardevolle tijd met elkaar door. De beste tijd samen was onze dagelijkse reis van en naar het werk.
Een steiger voor ons beroepsleven
Ik ben ook van mening dat de kerk een steiger kan zijn voor ons beroepsleven. Als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen vertegenwoordigen wij de Heiland en zijn kerk. Voor ons is het niet goed genoeg om net zo goed te zijn als iemand van een andere kerk. President George Albert Smith (1870–1951) had daar de volgende mening over:
‘In het afgelopen jaar is het mijn voorrecht geweest om in contact te komen en over het evangelie te praten met mensen die in deze stad [Salt Lake City] wonen maar niet tot de kerk behoren. Zo sprak ik met iemand die hier al twintig jaar woont, een onberispelijk man, een goed burger, een uitstekend zakenman, iemand die ons volk gunstig gezind is. Hij zei dat hij […] tot de conclusie was gekomen dat wij niet beter waren dan onze buren die naar andere kerken gaan; hij zag geen verschil.
‘Ik zeg u, broeders en zusters, dat mij dat niet als een compliment in de oren klonk. Als het evangelie van Jezus Christus geen beter mens van mij maakt, heb ik mij niet naar behoren ontplooid. En als onze buren die niet tot deze kerk behoren jaren onder ons kunnen wonen zonder het bewijs te zien van de voordelen die naleving van de geboden Gods met zich meebrengt, dan is het tijd voor bekering in Israël.’5
Een lid van de kerk die een tempelaanbeveling waardig is dient altijd in het oog te vallen, welk beroep hij of zij ook uitoefent. Durf anders te zijn. Wees niet bang dat u anderen ontstemt omdat u de normen van de kerk naleeft. Ik beloof u dat als u de tempelnormen naleeft, dat u tot zegen zal zijn en u nooit schade zal berokkenen, in welke omstandigheden u zich ook bevindt.
Het licht van de Heiland weerspiegelen
Elke keer als ik naar het nieuws kijk, verbaas ik mij over de moeilijkheden die we onszelf aandoen. Nu de tijden en omstandigheden veranderen en ingewikkelder worden, lijken er steeds minder mensen te zijn die bereid zijn om leiding te geven aan positieve veranderingen. Ik geef een uitdaging aan leiders en toekomstige leiders om in te zien dat de wereld snel verandert. Er is dringend behoefte aan kundige en moedige leiders die het durven op te nemen tegen de enorme problemen waar we mee kampen.
In de Verenigde Staten en andere naties lijkt het morele fundament van de joods-christelijke traditie af te brokkelen. Deze traditie was gebaseerd op gerechtigheid, barmhartigheid, en eerbied voor de menselijke waardigheid. Het was niet gebaseerd op wetten en regels, maar op het licht van Christus in iedere goede en achtenswaardige burger.
Steeds minder mensen laten zich door deze normen en waarden leiden, maar u en ik zullen niet wijken. We hebben een verbond gesloten met de Heiland dat we Hem vertegenwoordigen. Door Jezus Christus te vertegenwoordigen en het licht van Christus in ons leven te weerspiegelen, kunnen we velen van onze broeders en zusters herinneren aan hun joods-christelijke tradities en erfgoed.
We moeten ons getuigenis van de goddelijke natuur van Jezus Christus duidelijk onder woorden brengen. We willen anderen duidelijk maken dat wij geloven dat Hij de centrale figuur in de menselijke geschiedenis is. Zijn leven en leringen zijn de kern van de Bijbel en de andere boeken die wij als Heilige Schrift aanvaarden. Het Oude Testament is de voorbode van de aardse zending van Christus. Het Nieuwe Testament beschrijft zijn aardse bediening. Het Boek van Mormon is een tweede getuige van zijn aardse bediening. Hij kwam op aarde om zijn evangelie te verkondigen als grondslag voor de hele mensheid, zodat al Gods kinderen zijn leringen kunnen begrijpen en navolgen. Vervolgens gaf Hij zijn leven en Hij werd onze Heiland en Verlosser. Alleen door Jezus Christus is eeuwig heil mogelijk. Daarom geloven we dat Hij de spil van de menselijke geschiedenis is. Onze eeuwige bestemming ligt altijd in zijn handen. Het is iets geweldigs om in Hem te geloven en Hem als onze Heiland, Heer en Meester te aanvaarden.
Denk aan alles wat de kerk gedaan heeft, nu doet en kan doen voor u en uw gezin. En denk eraan dat dit niet slechts een van de vele kerken is; het is de herstelde kerk van Jezus Christus.
Foto-illustratie John Luke © IRI
Illustratie Dan Burr
De Here Jezus Christus, Del Parson, © 1983 IRI; foto-illustratie © IRI