Omdat Hij leeft
‘De Here is waarlijk opgewekt’ (Lucas 24:34).
Wouter stopte onder de kleurrijke vlag van de Filipijnen op het schoolterrein voordat hij naar binnen ging.
‘Goedemorgen, allemaal’, zei zijn lerares. ‘Het is tijd voor ons ochtendgebed.’
Wouters vrienden raakten allemaal hun voorhoofd, borstkas en schouders aan om een kruis te vormen. Daarna zeiden ze het gebruikelijke gebed aan het begin van de les op. Zoals gewoonlijk deed Wouter niet mee. In plaats daarvan deed hij zijn ogen dicht, boog hij zijn hoofd en zei zelf een stil gebed. Hij bad telkens over iets anders, net zoals hij dat thuis en in het jeugdwerk geleerd had.
Toen hij klaar was en opkeek, zag hij dat zijn lerares hem verward aankeek.
‘Mag ik je na schooltijd even spreken?’ vroeg ze.
Wouter slikte en knikte. Zou hij op zijn kop krijgen?
Toen school voorbij was, liep Wouters lerares naar hem toe.
‘Ik heb gezien dat je nooit een kruis slaat of ons ochtendgebed opzegt’, zei ze. ‘Wil je me alsjeblieft vertellen waarom niet?’
Wouter zuchtte opgelucht. Zijn lerares was niet boos, maar nieuwsgierig! Hij dacht na hoe hij zou antwoorden.
‘Nou,’, begon hij, ‘in mijn kerk praten we in ons gebed tegen onze hemelse Vader over verschillende dingen. Het kruis doet ons aan Jezus’ dood denken. Maar Jezus is niet dood. Hij leeft!’
Zijn lerares dacht er even over na en knikte toen langzaam.
‘Dank je wel dat je me dat verteld hebt’, zei ze.
Toen Wouter naar de voetbaltraining liep, kreeg hij een warm gevoel. Hij vond het leuk om anderen over Jezus Christus te vertellen.
Illustratie Brad Teare