Tiende leidt tot bekering

Olga Nikolajevna Chripko (Oekraïne)

Toen onze dochter lid van de kerk werd, kwam de hele tiendekwestie in ons gezin ter sprake. Mijn man en ik waren toen nog geen lid van de kerk. Ze verdiende zelf geld, maar omdat ze bij ons woonde, deelden we onze inkomsten. Ik kon me niet indenken hoe we zonder die tien procent van haar inkomsten konden rondkomen, die ze als tiendegeld zou betalen. Ik raakte echter geleidelijk aan gewend aan de beslissing van onze dochter. Als ze haar salaris kreeg, vroeg ik altijd als eerste: ‘Heb je je tiende apart gelegd?’

Uiteindelijk kreeg ik interesse in het evangelie, maar wilde ik geen lid van de kerk worden omdat ik dan tiende zou moeten betalen. Tiendegeld van twee gezinsleden zou gewoon teveel zijn!

Toen ik een jaar lang naar de kerk was gegaan, begon ik me ontevreden en ongemakkelijk te voelen. Hoe meer ik nadacht en bad, hoe meer ik tiende wilde betalen. Ik stond versteld van mijn eigen verlangen, omdat ik er eerst op tegen was.

De volgende zondag vroeg ik de gemeentepresident om een tiendespecificatieblaadje. Ik was teleurgesteld dat ik geen tiende mocht betalen omdat ik nog geen lid van de kerk was. Maar ik mocht wel iets doneren. Dus droeg ik tien procent van mijn inkomen aan de kerk van de Heer bij. Ik was meteen getroost, gelukkig en tevreden. Ik kon nauwelijks wachten tot ik me liet dopen. Dan zou ik echte tiende kunnen betalen.

Ik weet dat ons gezin stoffelijke zegeningen krijgt omdat we tiende betalen. Maar wat we voelen doordat we onze hemelse Vader gehoorzamen, is met geen enkele andere zegen vergelijkbaar: voldoening door gehoorzaamheid, vertrouwen dat onze hemelse Vader ons niet in de steek laat, en een vredig en gelukkig gevoel.