Riks nieuwe boek
Laura Byrd woont in Oregon (VS)
‘And’ren helpen maakt gelukkig’ (‘And’ren helpen’, Kinderliedjes, p. 108).
Rik streek met zijn handen over de gouden letters op de kaft van zijn nieuwe boek. Zijn vrienden kwamen dichterbij.
‘Dat is gaaf, zeg!’ zei Joep. ‘Ik heb nog nooit een Boek van Mormon gezien.’
‘Volgens mij past het in de zak van je overhemd’, zei Jannes nog.
‘Inderdaad’, zei Rik terwijl het het in zijn zak schoof en het er weer uithaalde. Net toen de jongens klaar waren met praten, heette de jeugdwerkpresidente iedereen welkom op de participatieperiode. Maar Rik bleef af en toe naar zijn boek kijken.
Toen het jeugdwerk afgelopen was, ging Rik langs de kinderkamer om zijn zusje op te halen. Zijn vader was er al.
‘Heb je mama gezien?’ vroeg papa.
‘Nee, maar ik hoop dat ze klaar is om te vertrekken,’ zei Rik, ‘want ik heb honger!’
Toen ze mama gevonden hadden, rommelde Riks maag, maar hij glimlachte toen hij broeder en zuster Vogel bij haar zag staan. Althans, broeder Vogel stond. Zuster Vogel zat in haar rolstoel, net zoals altijd. Mama zei dat zuster Vogel een ziekte had die multiple sclerose heet, of MS. Daardoor kon ze moeilijk haar spieren bewegen. Soms deed het pijn, maar ze glimlachte altijd naar iedereen. Broeder en zuster Vogel behoorden tot Riks lievelingsmensen in de wijk.
‘Hallo, jonge man’, zei broeder Vogel terwijl hij Rik de hand schudde. ‘Hoe was het vandaag in het jeugdwerk?’
‘Het was keigaaf. Ik heb iedereen dit laten zien.’ Rik hield zijn rode boekje omhoog.
‘Wat is dat?’ vroeg zuster Vogel.
‘Dit is mijn nieuwe Boek van Mormon. Mijn grootouders hebben het aan mij gestuurd’, zei Rik terwijl hij het aan haar overhandigde.
‘Zo eentje heb ik er nog nooit gezien’, zei zuster Vogel terwijl ze het rode boekje van alle kanten bekeek. ‘Het is zo klein en licht. Ik lees graag in het Boek van Mormon, maar mijn Schriften zijn zo zwaar dat ik om de paar minuten moe word van het vasthouden. Maar deze kan ik wél lang vasthouden.’ Ze gaf het terug.
Rik keek naar zijn toffe boek. Toen keek hij naar zuster Vogel.
‘Hier, zuster Vogel. Ik geef het aan u.’ Rik gaf het Boek van Mormon aan haar terug.
‘Weet je het zeker?’ vroeg broeder Vogel.
‘Ik weet het zeker’, zei hij.
‘O, Rik, dank je wel.’ Zuster Vogels ogen vulden zich met tranen. ‘Als ik de Schriften lees, kan ik beter tegen de pijn. Jouw kleine boekje is daar heel handig bij.’ Ze strekte haar armen en gaf hem een dikke knuffel.
Toen ze naar de auto liepen, zei mama: ‘Je bent wel stil, zeg. Ben je verdrietig omdat je je boek hebt weggegeven?’
‘Niet echt. Het was een gaaf Boek van Mormon, maar ik heb er thuis nog een. Trouwens, volgens mij is het belangrijker wat er in het boek staat dan hoe het eruit ziet.’
Mama gaf hem een schouderklopje.
‘Ik hoop gewoon dat oma en opa niet verdrietig zijn dat ik mijn Boek van Mormon heb weggegeven.’
‘Geloof me, Rik, dat zijn ze niet.’
Rik dacht dat zijn moeder wel gelijk had.
Illustratie Matt Smith