Ang Bag-ong Libro ni Ric
Laura Byrd nagpuyo sa Oregon, USA.
“Kon ako magbinuotan ug mabination ug motabang og tawo nga akong makita, malipay kaayo ko” (“A Happy Helper,” Children’s Songbook, 197).
Gihikap ni Ric ang bulawan nga mga palid sa atubangan sa iyang bag-ong libro. Miduol ang iyang mga amigo.
“Nindot kana!” Miingon si Jake. “Wala ako makakita og pula nga Basahon ni Mormon kaniadto.”
“Morag masulod kana sa bulsa sa imong sinina,” midugang si Jarom.
“Masulod gyud,” miingon si Ric, misulod niini sa iyang bulsa ug dayon gikuha pagbalik. Maoy pag-welcome sa presidente sa Primary sa tanan sa panahon sa pagpakigbahin, mao nga ang batang mga lalaki mihunong sa pag-istoryahay. Apan si Ric dili makahunong sa pagpasiplat sa iyang libro matag karon ug unya.
Sa pagkahuman sa Primary, miadto si Ric sa nursery aron sa pagkuha sa iyang manghud nga babaye. Didto na si Papa.
“Nakita ba nimo si Mama?” Nangutana si Papa.
“Wala, apan maayo unta nga andam na siya,” miingon si Ric. “Gutom na ko!”
Nagdaguok na ang tiyan ni Ric sa dihang ilang nakit-an si Mama, apan mipahiyom siya sa dihang iyang nakita si Brother ug Sister Bird nga nagtindog tupad ni mama. Well, si Brother Bird nagtindog. Si Sister Bird naglingkod sa iyang wheelchair, sama sa naandan. Si Mama miingon nga si Sister Bird adunay sakit nga gitawag og multiple sclerosis, o MS, nga maoy nakapalisud niya sa paggamit sa iyang mga kaunuran. Usahay mobait siyag kasakit, apan siya dunay pahiyom kanunay alang sa tanan. Sila si Brother ug Sister Bird mao ang pipila sa paborito nga mga tawo ni Ric sa ward.
“Hello batan-on,” miingon si Brother Bird, nga naglamano ni Ric. “Kumusta ang Primary karon?”
“Nindot. Akong gipakita sa tanan kini.” Gigunitan ni Ric ang iyang gamay nga pula nga libro.
“Unsa kana?” nangutana si Sister Bird.
“Mao ni ang akong bag-ong Basahon ni Mormon. Gipadala ni sa akong mga apohan,” miingon si Ric samtang iyang gitunol ngadto ni Sister Bird.
“Wala pa ko makakita niini,” miingon si Sister Bird, gibali-bali ang pocket-sized nga pula nga libro sa iyang kamot. “Gamay ug gaan kaayo. Ganahan kong mobasa sa Basahon ni Mormon, apan ang akong mga kamot kapuyon sa paggunit sa akong mga kasulatan nga kinahanglan kong mohunong og pipila ka minuto. Apan makagunit ko niini og dugay.” Iyang gitunol og balik kini.
Gitan-aw ni Ric ang iyang nindot nga libro. Dayon mitan-aw siya ni Sister Bird.
“Ania, Sister Bird. Ihatag nako ni nimo.” Gibutang og balik ni Ric ang Basahon ni Mormon sa iyang mga kamot.
“Sigurado ka?”nangutana si Brother Bird.
“Sigurado ko,” miingon siya.
“Oh, Ric, salamat nimo.” Nakahilak si Sister Bird. “Ang pagbasa sa mga kasulatan makatabang nako nga mahupay kon ako mobati og kasakit. Ang imong gamay nga libro makatabang gyud nako.” Miduol siya ug gigakos si Ric.
Samtang sila naglakaw padulong sa sakyanan, si Mama miingon, “Hilom kaayo ka. Nasubo ka ba nga imong gihatag ang libro?”
‘Wala. Nindot kadto, apan duna pa koy laing Basahon ni Mormon sa balay. Gawas pa, nagtuo ko nga unsay naa sa sulod sa libro ang mas importante kay sa unsay naa sa gawas.”
Mahigugmaong gipislit ni mama ang iyang abaga.
“Hinaut unta nga si Lolo ug si Lola dili maguol nga akong gihatag ang akong Basahon ni Mormon.”
“Salig nako, Ric dili sila maguol.”
Gibati ni Ric nga ang iyang mama eksakto.
Paghulagway pinaagi ni Matt Smith