Gawasnon Mo
Gikan sa usa ka debosyunal nga pakigpulong nga gihatag sa Brigham Young University niadtong Oktubre 19, 1999. Alang sa kompleto nga teksto sa Iningles, bisitaha ang http://speeches.byu.edu.
Ang gikinahanglan sa Dios mao ang debosyon nga gipakita ni Jesus.
Ang ebanghelyo, si Presidente Gordon B. Hinckley (1910–2008) miingon, “mao ang plano sa kagawasan nga nagdisiplina sa gana ug naggiya sa kinaiya.”1 Kini nga plano nagbutang nato sa dalan sa naglambo nga kahibalo ug kapasidad, grasya ug kahayag. Kini ang kagawasan nga mamahimo sa unsay posible ug angay ninyong mahimo. Apan aron makompleto ang inyong kagawasan, kinahanglang andam mo sa pagsalikway sa tanang mga sala (tan-awa sa Alma 22:18), pagkamatinumanon, ganahan apan bati nga kinaiya, tingali bisan maayong mga butang nga nakapugong sa unsay panglantaw sa Dios kaninyo.
Ang Tingog sa Agalon
Si Tiya Adena Nell Gourley misulti nako og kasinatian sa milabayng mga tuig uban sa iyang amahan—akong lolo, Helge V. Swenson, patay na—nga naghulagway unsay akong ipasabut. Misaysay siya:
“Ang akong anak nga babaye ug ako mibisita sa balay sa akong ginikanan. Nianang hapona nangutana si mama nako kon ganahan ba mi moadto sa balkonahe sa luyo ug tan-awon si Papa nga motawag sa iyang [lima] ka karnero nga pasudlon kay gabii na. Si Papa … mao ang patriyarka sa stake, ug … siya tawo nga buotan, malumo ug matinuoron sa Dios.
“… Milakaw si Papa sa kilid sa umahan ug mitawag, ‘Ari na.’ Diha-diha dayon, wala gani mihunong aron sa pag-ingkib sa pagkaon nga ilang gitumong, ang lima milingi sa iyang direksyon, ug dayon [ang karnero] midagan hangtud miabut sa iyang kilid ug gihapuhap ilang ulo.
“Ang akong anak miingon, ‘Oy, Lola, giunsa ni Lolo nga mapabuhat sila niana?’
“Akong mama mitubag, ‘Ang karnero nakaila sa iyang tingog, ug gihigugma siya niini.’ Karon tug-anan ko kamo nga may lima ka karnero sa umahan, ang lima miyanghag dayon inig tawag niya, apan upat ra ang midagan padulong ni Papa. Sa pinakalayo, klaro sa tumoy sa umahan, nagtan-aw ni Papa, nagbarug ang [usa] ka dakong [karnerong baye]. Gitawag siya ni Papa, ‘Ari na.’ Milihok kini ingon og moduol apan dili diay. Dayon milakaw si Papa sa umahan, nagtawag kaniya, ‘Ari na. Wa na ka higti.’ Ang laing upat ka karnero nagsunod sa iyang luyo.
“Dayon gipasabut ni Mama nga pipila ka semana ang milabay, may kaila sila nga gidala ang [karnerong baye] ug gihatag ni Papa nga mipasabut nga dili na niya gusto ni sa iyang panon sa mga hayop. Ang tawo miingon nga kini idlas ug badlongon ug modala sa ubang karnero gawas sa koral ug makasamok maong gusto na niya kining mawala. Malipayong gidawat kini ni Papa, ug sa sunod mga adlaw iya kining gihigot sa umahan aron dili malayo. Mapailubong gitudloan niya ni sa paghigugma niya ug sa ubang karnero. Dayon, ingon og komportable na ni sa bag-ong pinuy-anan, gibinlan ni Papa og mubong pisi sa liog niini apan wala na higti.
“Samtang gipasabut kini ni Mama, si Papa ug iyang karnero duol na [ang saag] sa daplin sa umahan, ug sa kahilom nadunggan namo siyang mitawag pag-usab og, ‘Ari na. Wala na ka higti. Gawasnon na ka.’
“Nakahilak ko sa dihang nakita nako [ang karnero] midali og duol ni Papa. Dayon, ang iyang mapinanggaong kamot anaa sa ulo niini, siya ug ang ubang mga karnero milakaw og balik padulong kanamo.
“Naghunahuna ko nga pipila nato, mga karnero sa Dios, gihigtan ug dili gawasnon tungod sa mga sala sa kalibutan. Nagbarug didto sa balkonahe sa luyo, hilum kong nagpasalamat sa Langitnong Amahan nga adunay mga matinud-anong tigbantay sa karnero ug magtutudlo kinsa mapailubon ug mabination ug andam sa pagtudlo nato sa paghigugma ug pagkamasulondon ug naghatag og seguridad ug kagawasan diha sa panon aron, bisan layo ta sa kapasilongan, makaila ta sa tingog sa Agalon kon Siya motawag, ‘Ari na. Gawasnon na mo.’”2
Makapahinam masayran nga atong mapalapad atong kagawasan pinaagi sa paghingpit sa atong kamasulundon. Sa mga pulong ni Presidente Boyd K. Packer, Presidente sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, “Dili kita masulondon kay buta kita, kita masulundon kay kita nakakita.”3
Ang atong pagpili niining kinabuhi wala mag-agad kon kita ba ubos o dili ubos sa bisan unsang gahum. Atong pilion kon asang gahum kita magmasulondon: sa Dios o ni Satanas. Sama sa gisulat ni Lehi, kini pagpili sa kagawasan ug pagkabihag (tan-awa sa 2 Nephi 2:27). Kinahanglang mopili ta og usa.
Ang atong pagsunod sa Dios ug sa Iyang katungod sa pagdumala ug paghari nato makadala og mga panalangin. Pipila sa talagsaong panalangin mao ang hugot nga pagtuo ug pagsalig nga magpuyo tang malinawon. Ang Ginoo miingon kang Josue:
“Walay bisan kinsang tawo nga arang makasukol kanimo sa tanang mga adlaw sa imong kinabuhi: ingon nga ako nag-uban kang Moises, mao man magauban ako kanimo: ikaw dili ko kawangon, ni biyaan ko ikaw. …
“Magmabaskugon ka lamang ug magmaisug gayud, sa pag-atiman sa pagbuhat sumala sa tanang balaod nga gisugo kanimo ni Moises nga akong alagad: ayaw pagtipas ngadto sa too ni ngadto sa wala gikan niana, aron magmauswagon ka bisan asa ka paingon” (Josue 1:5, 7).
“Nabuntog Ko na ang Kalibutan”
Kon kita “mobuhat sumala sa tanang balaod nga gisugo,” kita makaangkon og pasalig nga ang Dios magauban kanato sama sa Iyang gibuhat ni Moises. Uban sa Salmista kita makasulti, “Sa Dios gipahiluna ko ang akong pagsalig: dili ako mahadlok unsay mabuhat sa tawo alang kanako” (Salmo 56:11). Wala ba misaad ang Ginoo, “Dinhi sa kalibutan aduna kamoy kagul-anan: apan sumalig kamo; gidaug ko na ang kalibutan” (Juan 16:33)?
Pipila ka tuig ang milabay nangulo ko sa usa ka Church disciplinary council. Ang nakasala milingkod sa among atubangan ug miasoy sa iyang kasaysayan. Ang iyang sala seryuso gayud, apan nabuhatan pud siya og grabeng sala. Samtang gikonsiderar namo kini, naglibog ko pag-ayo, ug mihangyo nga mogawas aron maghunahuna ug mag-ampo nga mag-inusara.
Nagbarug ko sa atubangan sa lingkuranan sa opisina nangamuyo sa Ginoo sa pagpasabut nako nganong grabe nga kadautan ang nabuhat. Wala ko kakita apan mibati ko nga may lawom kaayong lungag nga may tabon. Usa sa kilid sa tabon naisa og gamay, ug akong nakita ang ka lawom ug ka lapad sa kadautan sa kalibutan. Grabe kaayo ni nga dili gyud nako masabtan. Nasanapan ko. Nalup-og ko diha sa lingkuranan sa akong luyo. Ang kasinatian morag nakapawala sa akong ginhawa. Sa hilum nangamuyo ko, “May paglaum kaha kita nga makabuntog ining kadautan? Unsaon nato nga maluwas niining grabeng kangitngit ug kadaut?”
Adtong higayona kining hugpong sa mga pulong akong nahunahuna: “Sumalig kamo; gidaug ko na ang kalibutan” (Juan 16:33). Talagsa ra nga mibati ko og kalinaw duol sa kadautan. Mas nakadayeg ko sa tumang pag-antus sa Manluluwas ug mas nakadayeg, gani nahadlok, sa kalawmon sa kinahanglan Niyang buntugon. Mibati ko og kalinaw sa tawo nga among pagahukman, nasayud nga siya may Manunubos, kansang grasya paigo sa paglimpyo kaniya ug sa pagtarung sa inhustisya nga iyang giantus. Mas nasayud ko nga ang maayo modaug tungod ni Jesukristo, kon wala pa Siya wala kita’y tsansa. Mibati ko og kalinaw, ug nindot kaayo ni.
Si Propeta Joseph Smith nakasabut niini sa dihang siya miingon, “Kita magmalipayon sa pagbuhat sa tanan nga mga butang nga ubos sa atong gahum; ug unya kita magmalinawon, uban ang labing dako nga kasiguroan, nga makasaksi sa kaluwasan sa Dios, ug sa iyang mga bukton nga ipadayag” (D&P 123:17). Ang saad niadtong monunut sa kabubut-on sa Dios mao nga ang Iyang bukton, Iyang gahum, masinati sa ilang kinabuhi. Ang Manluluwas miingon:
“Ayaw kahadlok, gagmay nga mga bata, kay kamo ako, ug Ako nakabuntog sa kalibutan, ug kamo kabahin kanila nga gihatag sa Amahan kanako;
“Ug walay usa kanila nga gihatag sa Akong Amahan nga mawala” (D&P 50:41–42).
Ang pagpuyo uban niining kasiguroan usa ka panalangin tingali mas dako pa kaysa atong masabtan. Kitang tanan—sa madugay o madali, sa panahon sa di mapug-ang kalamidad o makapaguol nga kalibog, nga mipili sa Dios isip atong giya—kinasingkasing nga makakanta, “Katam-is sa kalinaw nga dala sa ebanghelyo.”4
Dili gayud kita magdahum og kalinaw o kagawasan o pagtuo o bisan unsa nga samang gasa gikan sa atong balaang pangulo kon ang atong pagdawat sa Iyang pagpangulo dili tinuoray. Kon kini sunod-sunod lang kaysa tinuorayng pagkamatarung, dili gayud magdahum og ganti. Ang taphaw nga pagkamaunongon ngadto Kaniya dili gayud pagkamaunongon. Ang atong pagnunot kinahanglang hingpit, kinasingkasing, ug tinuoray. Ang gikinahanglan sa Dios mao ang debosyon nga gipakita ni Jesus, kinsa miinom sa mapait kaayo nga kopa nga nakapahingangha gani Kaniya, ang talagsaong Tiglalang (tan-awa sa Marcus 14:33–36; D&P 19:17–18). Apan Iya kining nabuhat, “ang kabubut-on sa Anak ingon nga gituhop ngadto sa kabubut-on sa Amahan” (Mosiah 15:7).
Ibilin ko kaninyo ang akong pagsaksi nga pinaagi ni Jesukristo, ang Anak sa Dios, kita mahiusa sa Dios, sama nga nag-ampo si Jesus nga kita mamahimo (tan-awa sa Juan 17:20–23). Unta ang inyong pagkamaunungon Kanila mao ang giya sa inyong kinabuhi sa kahangturan.
MGA PAGHULAGWAY pinaagi ni Dilleen Marsh