Verborgen gevaren
Blijf op het pad, zodat je niet in verborgen zinkgaten valt!
Aan de voet van de Santa Cruz, een van de Galápagoseilanden, ligt Los Gemelos, ‘de tweeling’. Deze beide zinkgaten omvatten een oppervlakte van een paar voetbalvelden. Vanaf de rand zien ze er als oude steengroeven uit, die stenen voor vervlogen tempels leverden.
Ondanks het natuurschoon in het gebied is niet alles zoals het lijkt. Het tropische gebied is bedekt met dikke vegetatie, behalve waar er paden zijn aangelegd. De paden zijn zorgvuldig uitgekozen omdat het stevige grond is. De grond aan beide kanten van het pad is bedekt met planten, bomen en struiken, maar is niet overal even stevig.
Als je op de paden om Los Gemelos heen het regenwoud zou verkennen, zou je op een stuk grond kunnen stappen dat niet sterk genoeg is om je te houden. Hoe ver zou je naar beneden vallen? Daar kom je pas achter komen als je beneden bent. Sommige zinkgaten op Santa Cruz zijn meer dan dertig meter diep. Het verhaal doet de ronde dat één gat zo diep is dat de bodem nog nooit ontdekt is.
De paden gaan langs een bepaalde route — eentje die je misschien liever niet volgt. De paden zijn echter veilig en het is zeker waar ze naartoe gaan.
Kijk uit voor de dunne korst
De paden rond Los Gemelos zouden in het licht van het evangelie symbool kunnen staan voor de geboden, de leringen van de profeten, de raad in Plicht jegens God en Persoonlijke vooruitgang, de normen in Voor de kracht van de jeugd en het evangelie zelf. We zijn veilig en vinden gemoedsrust als we het evangelie naleven, de leringen van de profeten volgen en overeenkomstig de geboden leven. Doen we dat niet, dan wordt het best wel gevaarlijk.
Soms raken we in de verleiding om de geboden te breken of de kerkleer in de wind te slaan omdat we ze beperkend vinden. Dan willen we onze eigen weg gaan.
Maar net zoals de paden rond Los Gemelos ervoor zorgen dat mensen niet door de dunne korst heen vallen, beperken de geboden onze keuzevrijheid ook niet. Ze geven ons de meeste kans op geluk en succes. We kunnen ons eigen gangetje gaan in plaats van dat we de route volgen die onze hemelse Vader voor ons heeft uitgestippeld. We bereiken onze bestemming alleen eerder door het bewezen pad te volgen. Onze eigen weg kan pijnlijk en moeizaam zijn.
Hetzelfde geldt voor de geboden, zoals het woord van wijsheid. Onze hemelse Vader en zijn kerk nemen onze keuzevrijheid niet af doordat Ze ons verbieden om alcohol te drinken. We kunnen kiezen of we dat gebod willen onderhouden of niet. Maar als we die keuze maken, kiezen we ook voor de gevolgen die eraan verbonden zijn.
Als we kiezen om de geboden te breken, lopen we het risico dat we al die zegeningen verliezen. Het gaat er niet om of we nu wel of niet alcohol mogen drinken of iets anders moeten doen. Het gaat erom dat we de zegeningen van het koninkrijk van de hemel willen, en dat we doen wat de Heer van ons vraagt omdat we Hem liefhebben en tot Hem bekeerd zijn.
Veiligheid op het pad
Jessica P. en Nory A., twee jongevrouwen die op Santa Cruz wonen, hebben dat zelf ondervonden. Ze zijn allebei bekeerlingen en hebben gezien hoeveel verschil het uitmaakt als je de geboden onderhoudt. Er zijn niet zoveel leden op de Galápagoseilanden (de bevolking van het eiland telt zo’n 25.000 inwoners en hun gemeente telt 125 leden). Het kan moeilijk zijn om op het enge en smalle pad te blijven (zie 1 Nephi 8:20; 2 Nephi 4:33; 31:17–19; Alma 7:19) als er overal verleidingen zijn, zoals alcohol en drugs.
Nory heeft gezien hoe moeilijk haar eigen gezin het heeft. Een jaar nadat haar familieleden zich lieten dopen, werden ze in de Guayaquiltempel (Ecuador) verzegeld. Niet lang daarna werden enkele familieleden echter minderactief. Een tijd lang waren zij en haar moeder de enigen die naar de kerk gingen. Hoe bleef ze zo sterk?
‘Gezinsavond’, zegt ze. ‘Mijn moeder en ik hielden een tijdje met zijn tweetjes gezinsavond. Later deden mijn broer en mijn vader ook mee. Elke keer als we het evangelie bestuderen, zegt mijn vader: “Dit is voor mij bedoeld.” Hij en mijn broer worden steeds sterker.’
Jessica had een ander probleem. ‘Het is niet makkelijk om familie het enige lid van de kerk in mijn familie te zijn’, legt ze uit. Sommige familieleden vonden het niet leuk dat ze naar de kerk ging. Er ontstaat soms zelf ruzie door.
‘Soms zou je willen dat je ouders, je familie, lid van de kerk werden’, zegt ze, ‘zodat je er met hen over kunt praten. Dat is moeilijk.
‘Je kunt je problemen niet op straat of door alcohol oplossen, want dat helpt niet. In plaats daarvan kom ik naar de kerk. Daar heb ik leuke vriendinnen.
‘Ze helpen me vaak. Als ik bij de pakken neer zit, helpen Nory of andere jongevrouwen me altijd. In de kerk kom ik tot leven. Ik vind er verlichting van al mijn problemen.’
Het goede pad kiezen
Jessica en Nory zijn gelukkiger geworden door het evangelie. Of, liever gezegd, ze zijn gelukkiger geworden omdát ze het evangelie naleven.
De geboden zijn zoals de paden om Los Gemelos heen. Ze beperken ons niet. Ze geven ons de nodige leiding, zodat wij door de verzoening van de Heiland volmaakt kunnen worden (zie LV 82:8–9). Kiezen we om de geboden te onderhouden, dan tonen we onze liefde voor en toewijding aan God, zijn we het gezelschap van de Heilige Geest waardig en zijn we waardig om openbaring te ontvangen, te dienen, naar de tempel te gaan en het priesterschap te eren.
Maar het belangrijkste is dat we dan ons best doen om het eeuwig leven in het celestiale koninkrijk van onze hemelse Vader te ontvangen. Dat is het pad naar vrede en geluk.
FOTO’S JONGEVROUWEN EN ACHTERGROND Joshua J. Perkey