Ang mga Tunob sa Pagkamatinud-anon

Randolph Shankula, Utah, USA

Mga paghulagway pinaagi ni Bradley H. Clark

Dugay na ko nga gustong mokuhag litrato sa Temple Square sa Siyudad sa Salt Lake—lakip sa reflection pool, sa mga fountain, ug sa mga sidewalk—nga natabunan sa preskong nangatagak nga snow nga walay bisan unsa nga mga tunob. Aron makakuha og litrato sa preskong snow nga wala pay mga tunob, nasayud ko nga kinahanglan kong moabut sa Temple Square sayo sa buntag human sa usa ka gabii nga pag-snow.

Usa ka gabii human sa usa ka sibya nga tibuok gabii nga mag-snow, nangandam ko. Tungod kay ang mga tiglimpyo sa Temple Square magsugod sa kandos sa mga sidewalk sa alas 5:00 sa buntag, akong gibutang ang alarma sa alas 3:00 sa buntag ug giandam ang akong galamiton.

Nagdrayb sa wala mahawani nga karsada pagkasunod buntag, miabut ko sa Temple Square sa alas 4:15 sa buntag samtang nag-snow pa. Dayon mipadayon ko sa pagdrayb libut sa square, nangita og lugar nga kaparkingan nga masayon ang pagkuha og litrato.

Sa akong unang pag-agi libut sa Temple Square, akong nakita ang agianan sa entrada sa Salt Lake Temple nga natabunan sa presko nga snow—walay bisan unsang tunob! Nasayud ko nga ako makakuha sa akong perpekto nga litrato. Naghinam-hinam, nagdrayb ko pag-usab libut sa block sa pagpangita og lugar kaparkingan.

Samtang nagpaingon ko sa North Temple Street, kaingon nako og makakita kog lugar duol sa agianan. Sa wala pa ako makaamgo niini, nahutdan na ko og kaparkingan ug diha na usab sa duol sa sidewalk sa entrada sa templo.

Samtang naglingkod ko nga pula pa ang suga sa trapiko, mitan-aw ko sa akong tuo sa presko nga wala maunsa nga snow. Sa dihang mitan-aw ko sa akong wala ngadto sa Conference Center, nakabantay ko og tigulang nga babaye nagsul-ob sa iyang pangsimba nga sinina, nagduko ang iyang ulo tungod sa snow samtang siya nagpaingon ngadto sa templo.

“Dili,” naghunahuna ko. “Dili ko makakuha og litrato!”

Samtang mitabok ang babaye sa akong atubangan, milingi ko ug mitan-aw sa dili madugay maguba nga agianan ug nakita ang laing sister nga miagi na sa agianan ug nagpaingon ngadto sa entrada sa templo. Dayon milingi ko sa unang sister nga karon naglakaw na sa agianan. Ang snow nga mipilit na sa iyang mga sapatos ug buol-buol, ug nagsunod sa mga tunob sa nahauna, hinay siyang milakaw apan sigurado diha sa agianan, agi sa ganghaan, ug ngadto sa entrada sa templo.

Samtang namalandong ko sa akong nakita, akong gitan-aw ang relo diha sa akong sakyanan: 4:20 sa buntag. Naglingkod sa akong sakyanan nga init ug nagtan-aw sa mga tunob diha sa bag-ong nangatagak nga snow, napaubos ako sa pagkamatinud-anon niining duha ka mga sister nga naglakaw aron mopahigayon sa ilang mga katungdanan.

Milibut ako pag-usab sa block, miparking, mikuha sa akong camera, ug mikuha og litrato sa mga tunob diha sa snow—mas nindot nga litrato kay sa akong nahunahunaan.