Gimingaw Kami ni Sofía
Ang tagsulat nagpuyo sa Buenos Aires, Argentina.
Diha sa kangitngit ug ka sakit, nag-ampo ko para sa kaayohan sa akong igsoong babaye.
Paghulagway pinaagi ni Brandon Dorman.
Niadtong 2012 nakahuman ko sa seminary ug high school, ug usa ka bag-ong kalibutan nagpaabut sa akong kinabuhi. Ang sinugdanan sa tuig nindot kaayo, ilabi na ang multistake youth camp. Mibati ko nga napanalanginan ug napanalipdan sa akong Langitnong Amahan.
Sa mga tuig nga milabay, mihukom ko nga mag-full-time misyon, busa niadtong 2012 nagplano ko nga ipahinungod ang akong kinabuhi sa pagtigom sa tanan nakong kwarta para niini. Salamat sa akong magulang nga babaye, si Sofía, dali ko nga nakakakita og trabaho sa kompaniya asa siya nagtrabaho. Niadtong Pebrero 22, si Sofía ug ako misakay sa tren padulong sa trabaho. Usa kadto ka maanindot nga adlaw, apan sa dihang miabut kami sa destinasyon, nakadungog ko og lanog nga kasaba, ug dayon ang tanan mingitngit.
Sa dihang nakamata ko, nasakitan ug naglibog ko. Ang akong panaw dinhi sa yuta hapit na ba matapos? Gusto pa kong maanaa aron makasinati sa piho nga mga butang, sama sa pag-misyon ug pagbaton og pamilya. Busa nag-ampo ko, nangamuyo sa Langitnong Amahan sa paghatag kanako sa oportunidad nga mabuhi ug magserbisyo og misyon.
Naghigda diha sa kagubot sa nagguba nga tren, mitan-aw ko sa palibut nga nangita sa akong igsoon, apan wala ko kakita niya. Sa katapusan nakadungog ko og mga bombero nga naghangyo sa tanan nga mokalma, ug mibati ko og paglaum sa akong kasingkasing. Nag-ampo nga luwas ang akong igsoong babaye tungod kay wala ko kahibalo kon asa na siya. Samtang nag-ampo ko, mibati ko og dakong kalinaw. Nanlimbasug ko sa pag-agwanta sa sakit nga akong gibati, apan ang Langitnong Amahan milig-on gyud nako.
Human sa usa ka oras giluwas ko. Mibati ko nga ang Ginoo uban nako nianang panahona. Samtang gidala ko sa ospital aron operahan ang akong bitiis, dili ko makapugong sa paghunahuna sa akong igsoong babaye ug naghunahuna kon kumusta na siya. Apan sa kada higayon nga maghunahuna ko niya, mibati ko og kalinaw.
Pagkasunod adlaw ang akong mga ginikanan mipahibalo nako nga wala maluwas si Sofía sa aksidente. Ang balita maoy labing sakit nga akong gibati sukad. Apan sa samang higayon, mibati ko og kahupayan ug pasalamat sa sagradong mga pakigsaad nga gihimo sa akong mga ginikanan diha sa templo sa pagbugkos sa among pamilya hangtud sa kahangturan.
Sa dihang miuli ko gikan sa ospital, ang Ginoo mipanalangin sa akong pamilya pinaagi sa among mga higala ug paryente, kinsa mao ang among mga anghel, naghatag namo og kahupayan. Kami kanunay mapasalamaton gyud niana. Salamat sa gahum sa priesthood, nakahimo ko sa paglakaw pag-usab nga mas paspas kaysa gilauman. Normal kong nakalakaw pag-usab human sa pipila ka bulan.
Ang ebanghelyo matahum bisan unsaon ninyo kini pagtan-aw. Mapasalamaton kaayo ko sa mga templo ug sa mga ordinansa sa templo. Nasayud ko nga ang Ginoo adunay giandam nga sagradong butang para sa akong igsoong babaye. Ang kinabuhi nga wala siya dili sayon, ug kini dili gayud masayon, apan ang kasiguroan ug kalinaw nga among nabati mas lig-on kay sa kasakit nga among nabati sa iyang pagkawala. Gimingaw mi ni Sofía sa tibuok namong kasingkasing ug naghinumdom kaniya kada adlaw. Si Elder Jeffrey R. Holland sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles miingon nga ang langit kon wala ang inyong pamilya dili mahimong langit (tan-awa sa Between Heaven and Earth [DVD, 2005]), ug ako mopamatuod nga kini tinuod.
Ang Dios nahigugma kanato, ug Siya dili gayud mobiya kanato nga mag-inusara. Sa Isaias 54:10 mabasa, “Ang mahigugmaong kalolot dili mobulag kanimo, ni ang akong tugon sa pakigdait mabalhin, nagaingon ang Ginoo nga adunay kalooy kanimo.”