Unsa Pa May Akong Kulang?

Ni Elder Larry R. Lawrence

Sa Seventy

Kon kita mapaubsanon ug matudloan, ang Espiritu Santo moaghat kanato nga molambo ug mogiya kanato aron makapauli, apan kinahanglan kitang mangayo og giya sa Ginoo samtang nagpadayon.

Sa usa pa ko ka young adult, nagsugod na ko og investigate sa Simbahan. Sa sinugdanan naagni ko sa ebanghelyo tungod sa ehemplo sa mga higala nakong mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, apan sa kadugayan naagni ko sa talagsaong doktrina. Dihang nakakat-on ko nga ang matinud-anong mga lalaki ug babaye makapadayon sa pag-uswag ug sa katapusan mamahimong sama sa atong langitnong mga ginikanan, natingala kaayo ko. Ganahan ko sa konsepto; akong gibati nga kini tinuod.

Human sa akong bunyag, nagtuon ko sa Wali sa Bukid, ug akong nahibaloan nga gitudlo ni Jesus kining sama nga kamatuoran diha sa Biblia mahitungod sa mahangturong pag-uswag. Miingon Siya, “Busa kamo kinahanglan magmahingpit, ingon nga hingpit ang inyong Amahan nga langitnon.”¹

Sobra na ko sa 40 ka tuig nga namiyembro sa Simbahan karon, ug kon magbasa ko niini nga bersikulo sa kasulatan, mapahinumduman ko sa atong katuyoan dinhi sa yuta. Mianhi kita aron magkat-on ug molambo hangtud nga mahimo kitang balaan o mahingpit diha ni Kristo.

Ang biyahe padulong sa pagkadisipulo dili sayon. Gitawag kini og usa ka “dalan sa padayon nga paglambo.”² Samtang magbiyahe kita subay sa higpit ug pig-ot nga dalan, ang Espiritu padayon sa paghagit nato sa pagkahimong mas maayo ug magpadayon. Ang Espiritu Santo maoy maayong ikauban sa biyahe. Kon kita mapaubsanon ug matudloan, Iya kitang agakon ug giyahan nga makapauli.

Hinoon, kinahanglang mangayo kita og giya sa Ginoo samtang nagpadayon. Kinahanglan kitang mangutana og pipila ka lisud nga pangutana, sama sa “Unsay angay nakong usbon?” “Unsaon nako nga molambo?” “Unsang mga kahuyang ang kinahanglang palig-unon?”

Ikonsiderar nato ang istorya diha sa Bag-ong Tugon bahin sa dato ug batan-ong tigmando. Usa siya ka matarung nga batan-on nga nagsunod na sa Napulo ka mga Sugo, apan gusto niyang mas momaayo pa. Ang iyang tumong mao ang kinabuhing dayon.

Dihang nahimamat niya ang Manluluwas, nangutana siya, “Unsa pa may akong kulang?”³

Mitubag dayon si Jesus, mihatag sa tambag para sa dato nga batan-on. “Kaniya mitubag si Jesus nga nag-ingon, Kon buot ikaw mamahingpit, lumakaw ka, ibaligya ang imong kabtangan, ug ang halin ihatag sa mga kabus, ug … sumunod ka kanako.”⁴

Nakalitan ang batan-on; wala pa niya mahunahunai ang ingon nga sakripisyo. Anaa niya ang pagpaubos sa pagpangutana sa Ginoo apan dili igo ang kamatinud-anon sa pagsunod sa balaang tambag nga gihatag kaniya. Kinahanglang andam kita nga molihok kon makadawat kita og tubag.

Si Presidente Harold B. Lee nagtudlo, “Ang matag usa kanato, kon moabut kita sa kahingpitan, kinahanglan gayud nga sa usa ka higayon mangutana sa atong mga kaugalingon niini nga pangutana, ‘Unsa pa may akong kulang?’”⁵

Nakaila ko og usa ka matinud-anong inahan kinsa nagpaubos sa iyang kaugalingon ug nangutana, “Unsay nakapugong sa akong paglambo?” Sa iyang sitwasyon, ang tubag gikan sa Espiritu miabut dayon: “Hununga ang pagreklamo.” Kini nga tubag nakapatingala kaniya; wala gayud siya magtuo nga usa siya ka reklamador. Hinoon, ang mensahe gikan sa Espiritu Santo klaro kaayo. Sa mga adlaw nga misunod, namatikdan niya ang iyang pagkareklamador. Mapasalamaton sa pag-aghat aron molambo, determinado siya nga iphon ang iyang mga panalangin imbis ang iyang mga hagit. Sulod sa mga adlaw, gibati niya ang mainitong pag-aprubar sa Espiritu.

Usa ka mapaubsanong batan-ong lalaki nga daw dili makakita og tukma nga babaye nagpakitabang sa Ginoo: “Unsay nakapugong nako nga mahimong tukma nga lalaki?” nangutana siya. Kini nga tubag misulod sa iyang hunahuna ug kasingkasing: “Limpyuhi ang imong pinulongan.” Niadtong higayuna, nakaamgo siya nga ang dili maayong mga pulong nahimong bahin sa iyang bokabularyo, ug mipasalig siya nga mag-usab.

Usa ka single sister ang maisugong nangutana: “Unsay angay nakong usbon?” ug ang Espiritu mihunghong niya, “Ayaw pagsalga sa mga tawo nga nag-istoryahanay.” Ang Espiritu Santo mohatag gayud sa haum nga tambag. Usa Siya ka matinuoron nga kauban ug mosulti nato sa mga butang nga wala mahibaloi sa uban o walay kaisug sa pagsulti.

Usa ka returned missionary ang mibati og kalisud sa iyang iskedyul. Naningkamot siya nga may panahon sa trabaho, pagtuon, pamilya, ug sa calling sa Simbahan. Nangayo siya og tambag sa Ginoo: “Unsaon nako nga mahupay uban niining tanan nga kinahanglan nakong buhaton?” Ang tubag dili maoy iyang gilauman; nakadawat siya og impresyon nga kinahanglan siyang mobalaan og maayo sa adlawng Igpapahulay. Nahukman niya nga ipahinungod ang Dominggo sa pagserbisyo sa Ginoo—kalimtan ang tun-anan sa eskwela nianang adlwa ug hinoon magtuon sa ebanghelyo. Kining gamay nga pag-adjust naghatag og kalinaw ug balanse nga iyang gipangita.

Mga tuig ang milabay, akong nabasa sa magasin sa Simbahan ang istorya bahin sa batang babaye nga nagpuyo layo sa panimalay ug naa sa kolehiyo. Ulahi siya sa iyang klase, ang sosyal niyang kinabuhi dili maoy iyang gipangandoy, ug wala gayud siya magmalipayon. Sa katapusan usa ka adlaw miluhod siya ug miingon, “Unsay akong mahimo aron molambo ang akong kinabuhi?” Ang Espiritu Santo mihunghong, “Bangon ug panglimpyo sa imong kwarto.” Kini nga pag-aghat makasurprisa gayud, apan sinugdanan lang kadto sa unsay iyang gikinahanglan. Human malimpyo ug mahapnig ang tanang butang, gibati niya ang Espiritu diha sa iyang kwarto ug nadasig ang iyang kasingkasing.

Ang Espiritu Santo dili moingon nato nga palamboon ang tanan diha-diha dayon. Kon moingon Siya niana, maluya kita ug mosurender. Ang Espiritu moduyog sa kaugalingon natong makaya, usa ka lakang sa matag higayon, o sigun sa gitudlo sa Ginoo, “pagtulun-an human sa usa ka pagtulun-an, lagda human sa usa ka lagda, … ug bulahan kadto kinsa mopatalinghug ngari sa akong mga lagda, … kay ngadto kaniya nga modawat Ako mohatag og dugang pa.”⁶ Sama pananglit, kon ang Espiritu Santo nag-aghat ninyo sa paglitok kanunay og “salamat,” ug misanong dayon mo nianang pag-aghat, niana mobati Siya nga panahon na ninyo sa mas lisud nga hagit—sama sa pagkat-on og litok sa, “Pasayloa ko; ako kadtong sayop.”

Ang tukmang panahon nga mangutana og, “Unsa pa may akong kulang?” mao ang panahon nga moambit kita sa sakrament. Si Apostol Pablo mitudlo nga panahon kini sa matag usa nato sa pagsusi sa atong kaugalingon.⁷ Niining hilum nga palibut, samtang padulong sa langit ang atong mga hunahuna, sa kalumo mosulti ang Ginoo nato unsay sunod natong buhaton.

Sama ninyo, nakadawat ko og daghang mensahe gikan sa Espiritu sulod sa mga katuigan kon unsaon nako nga molambo. Akong ipaambit ang pipila ka personal nga ehemplo sa mga mensahe nga akong gihangop. Kini nga mga pag-aghat naglakip sa:

Ayaw paningka.
Organisaha ang imong kaugalingon; ilista ang inadlawng buhaton.
Atimana og maayo ang imong lawas nga mokaon og daghang prutas ug utanon.
Dugangan ang pagtambong sa templo.
Mamalandong sa dili pa mag-ampo.
Mangayo og tambag sa imong asawa.
Magmapailubon samtang magdrayb; ayaw og lapas sa speed limit. (Naglisud pa ko nianang katapusan.)

Ang maulaong sakripisyo sa Manluluwas mao ang naghimong posible sa pagkahingpit o pagkabalaan. Dili gayud nato kini mahimo nga kita ra, apan ang grasya sa Dios igo na nga makatabang nato. Sigun sa naobserbahan kausa ni Elder David A. Bednar: “Kadaghanan nato klaro nga nakasabut nga ang Pag-ula alang sa mga makasasala. Wala ko makasiguro, hinoon, nga kita nakahibalo ug nakasabut ba nga ang Pag-ula alang usab sa mga santos—alang sa buotang mga lalaki ug mga babaye kinsa masulundon, takus,ug mainampingon ug kinsa naningkamot nga mahimong mas maayo.”⁸

Mosugyot ko nga matag usa ninyo moapil unya sa espirituhanong buhat, bisan gani karong gabii samtang mag-ampo mo. Mapaubsanong mangutana sa Ginoo sa mosunod nga pangutana: “Unsay nakapugong sa akong pag-uswag?” Sa laing pagkasulti: “Unsa pa may akong kulang?” Dayon hilum nga maghulat sa tubag. Kon sinsero kamo, ang tubag magkaanam kaklaro. Pagpadayag kini nga alang ra gayud kaninyo.

Tingali ang Espiritu moingon ninyo nga kinahanglan mo nga mopasaylo sa lain. O makadawat mo og mensahe nga kinahanglan mong mopili og maayong salida nga tan-awon o musika nga paminawon. Tingali madasig mo nga mas magmatinuoron sa inyong negosyo o mohatag og mas daghang halad sa puasa. Ang mga posibilidad walay kinutuban.

Ang Espiritu makapakita nato sa atong mga kahuyang, apan makapakita usab Siya nato sa atong mga kalig-on. Usahay kinahanglan kitang mangutana kon husto ba ang atong gibuhat aron ang Ginoo makadasig ug makaawhag kanato. Kon basahon nato ang atong patriyarkal nga mga panalangin, mapahinumduman kita nga ang atong Langitnong Amahan nahibalo sa atong balaang potensyal. Magmaya siya sa matag higayon nga magpadayon kita. Para Niya, ang atong direksyon mas importante kay sa atong gipaspason.

Magmakanunayon, mga kaigsoonan, apan ayaw kawala sa paglaum. Molatas una kita sa lubnganan sa dili pa nato makab-ot ang pagkahingpit, apan dinhi sa mortalidad mapahimutang nato ang pundasyon. “Atong katungdanan ang pagkahimong mas maayo karon kay sa kagahapon, ug mas maayo ugma kay sa karon.”⁹

Kon ang espirituhanong paglambo dili atong prayoridad sa kinabuhi, kon wala kita sa dalan sa kanunayng paglambo, dili nato masinati ang importanting mga kasinatian nga gustong ihatag sa Dios kanato.

Mga tuig na ang milabay akong nabasahan kining mga pulong ni Presidente Spencer W. Kimball, nga nakatabang kaayo nako. Miingon siya: “Akong nakat-unan nga kon naa ang mainampuong kasingkasing, mangita sa pagkamatarung, mobiya sa mga sala, ug magmasulundon sa mga sugo sa Dios, mobu-bu ang Ginoo og mas daghang kahayag hangtud nga maanaa ang gahum nga molapas sa langitnong tabil. … Ang tawo nga aduna niana nga pagkamatarung makadawat sa dili mapalit nga saad nga ugma damlag makakita siya sa nawong sa Ginoo ug makaila gayud kaniya.”¹⁰

Akong pag-ampo nga kining katapusang kasinatian maatoa sa umaabut kon tugutan nato ang Espiritu Santo nga mogiya kanato aron makapauli. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.