Ang Gagmayng mga Bata ug ang Sakrament
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
Ang among gagmay nga mga anak mibati nga ang sakrament importante kanamo. Mas may mabuhat pa unta kami sa pagtabang kanila nga makaamgo nga kini importante usab ngadto kanila.
Naghunahuna ba kamo nganong atong tugutan ang mga bata nga wala pa mabunyagi sa pag-ambit sa sakrament? Aron lang ba kini sa paglikay sa dili kapugngan nga pagbanha ug pagpanglugnot kon gusto silang mokuha og usa ka piraso nga pan? Aron lang ba mapasayon ang pagpahigayon sa ordinansa, aron mamentinar ang kalinaw?
Sa akong pagtuo dili. Nagtuo ko nga aduna pay mas lawom nga mga rason. Nagtuo ko niini tungod kay nagtuo ko nga sa dihang si Jesukristo miingon og “tanan”, Siya nagpasabut sa tanan. Ug sa dihang Siya namulong ngadto sa pundok sa katawhan, wala Siyay giabog nga bisan usa.
Dihang ang nabanhaw nga Manluluwas mipasiugda sa sakrament ngadto sa Iyang mga katawhan sa Amerika, Iyang gipasabut nga ang ordinansa adunay espesyal nga kahulugan alang niadtong nabunyagan na.1 Bisan pa niana, Iyang gisugo ang Iyang mga disipulo nga “mohatag [sa sakrament] ngadto sa pundok sa mga katawhan.”2 Kanang pundok sa mga katawhan naglakip sa “gagmay nga mga bata.”3
Sa higayon nga ang mga tighupot sa priesthood karon molitok sa mga pag-ampo sa sakrament, sila naghangyo sa Langitnong Amahan sa pagpanalangin ug pagbalaan sa pan ug tubig “ngadto sa mga kalag sa tanan niadto” kinsa moambit.4 Tanan. Ang matag tawo nga moambit—lakip ang matag gamay nga bata.
Kon sa pag-ambit sa pan ug tubig, ang mga bata makadawat niini nga mga simbolo isip usa ka panalangin ngadto sa ilang tiunay nga mga kalag, kinahanglan gayud nga adunay paagi sa pagtabang kanila nga makasabut sa kahulugan sa ordinansa.
Uban niini nga panabut, naghunahuna ko sa panahon nga gagmay pa ang akong mga anak. Ang akong asawa ug ako nakahimo gayud sa pagpahilum kanila atol sa pagpahigayon sa sakrament. Nagtuo ko nga nabati nila nga ang ordinansa importante ngari kanamo. Apan mas may mabuhat pa unta kami sa pagtabang kanila nga makaamgo nga kini importante usab ngadto kanila.
Unsa pa unta ang among mabuhat? Unta nahinumduman namo nga ang gagmayng mga bata makahimo sa pagsunod sa mga saad diha sa pag-ampo sa sakrament. Sila makasabut, sa ilang kaugalingong gamay apan gamhanan nga paagi, kon unsay ipasabut sa “kanunay mohinumdom” ni Jesus. Makasaad sila nga “maghupot sa iyang mga sugo.” Makapakita pa gani sila nga sila “andam sa pagdala nganha kanila sa ngalan” ni Kristo, nasayud nga sa dili madugay sila makabaton niana nga pribelihiyo sa dihang sila mabunyagan ug makumpirmahan.5
Apan unsa man ang kabahin sa pagbag-o sa mga pakigsaad? Ang mga lider sa Simbahan mitudlo nga kon kita moambit sa sakrament, atong gibag-o ang tanang mga pakigsaad nga atong gihimo uban sa Ginoo.6 Ang gagmayng mga bata walay mga pakigsaad nga bag-uhon.
Naghunahuna ko pag-usab sa panahon nga gagmay pa ang among mga anak. Dili mi makatabang nila sa paghinumdom og mga pakigsaad nga nabuhat, apan makatabang mi nila nga magmatinguhaon sa paghimo og mga pakigsaad sa umaabut. Naghanduraw ko sa akong kaugalingon uban sa usa ka batan-ong anak usa ka buntag sa Igpapahulay:
“Kon otso anyos na ka,” moingon ko, “mabunyagan ka ug makadawat sa gasa sa Espiritu Santo. Mohimo ka og usa ka pakigsaad. Ang pakigsaad nga imong himoon nianang higayuna susama sa mga saad nga imong gihimo karon sa imong pag-ambit sa sakrament.
“Kon moambit ko sa sakrament karon, mobag-o ko sa akong pakigsaad sa bunyag, sama nga akong gihimo pag-usab kadto nga mga saad. Anaa ka uban kanako, apan wala kay bag-uhon nga pakigsaad. Wala ka pay nahimo bisan usa. Hinoon, makahimo ka sa pagpraktis sa paghimo og pakigsaad. Matag higayon nga moambit ka sa sakrament, makaandam ka nga magpabunyag ug magpakumpirma. Nianang paagiha, andam ka na kon mag-otso anyos na ka.”
Kon daw dili kasagaran nga mogamit sa pulong nga praktis niining paagiha, ikonsiderar kini: Sa usa ka matinahuron nga sitwasyon, ang usa ka amahan mahimong motabang sa iyang mga anak sa pagpangandam alang sa ordinansa sa bunyag pinaagi sa pagpakita kanila kon sa unsang paagi sila magkaubang mobarug diha sa tubig ug sa pagpakigbahin sa mga pulong sa pag-ampo sa bunyag. Wala siya mopahigayon sa ordinansa niana nga sitwasyon. Sa usa ka pagsabut, nagtabang siya sa iyang mga anak sa pagpraktis. Niana nga paagi, dili sila mabalaka kon unsay mahitabo sa ilang pagsulod sa tubig sa bunyag. Ako nagtuo nga ang mga inahan ug mga amahan makatabang usab sa mga anak nga magpraktis sa paghimo ug pagtuman sa pakigsaad sa bunyag. Ang matag miting sa sakrament mahimong usa ka sagrado nga sesyon sa pagpraktis alang sa gagmayng mga bata samtang sila moambit sa mga simbolo sa Pag-ula sa Manluluwas.
Ug mao nga mobalik ko sa akong orihinal nga pangutana. Nganong tugutan man nato ang gagmayng mga bata nga moambit sa sakrament? Kini ba aron lang sa “pagmentinar sa kalinaw”? Siyempre dili. Nagtabang kita sa atong gagmay nga mga bata sa pag-ambit sa sakrament aron sila makahinumdom sa ilang Manluluwas ug maghupot sa Iyang kalinaw—kalinaw nga dili sama sa ikatanyag sa kalibutan.7 Nagtabang kita kanila nga mangandam sa pagdawat niana nga kalinaw sa nagkadako ug nagkadako nga kaabunda sa umaabut, sa higayon nga sila mohimo ug motuman sa mga pakigsaad uban Kaniya.