Stevig vasthouden
De auteur woont in Utah (VS).
Vrienden hebben veel invloed op hoe gemakkelijk — of moeilijk — het is om aan onze normen vast te houden.
Ik ben opgegroeid met vrienden die lid van de kerk waren en op een gegeven moment wilde ik ook graag lid worden en me laten dopen. Toen ik in een ander deel van het land ging studeren, begon ik met de zendelingenlessen. Maar door de druk die mijn nieuwe studiegenoten op mij uitoefenden, vond ik het moeilijk om me aan de normen van het evangelie te houden. De andere eerstejaars sloegen op feestjes vaak aan het drinken. Ik had nog nooit alcohol op, maar mijn nieuwe vrienden probeerden me constant aan het drinken te krijgen.
Ik wist dat het evangelie waar was, maar de groepsdruk was moeilijk te weerstaan.
Ik begon mijn hemelse Vader om kracht te bidden om de juiste keus te kunnen maken. Ik had mijn normen nog niet losgelaten, maar ik was bang dat ik geen ‘nee’ zou kunnen zeggen als me weer alcohol werd aangeboden. Ik miste mijn vrienden die dezelfde normen en waarden als ik hadden.
Op een zaterdagavond ging ik met de mensen van mijn studentenhuis mee naar een feestje. Al mijn vrienden begonnen direct te drinken en wilden dat ik mijn eerste biertje nam.
De verleiding was groot. Ik pakte het glas bier dat me werd aangereikt. Ik bracht het naar mijn mond, voelde me ongemakkelijk, maar vond het wel leuk om zo in het middelpunt van de belangstelling te staan. Toen kwam Nick, berucht om zijn drankgebruik, bij ons staan.
‘Je hebt dat toch niet gedronken, hè?’, vroeg hij.
‘Nog niet’, antwoordde ik.
‘Als je dat doet,’ zei Nick, ‘heb je daar de rest van je leven spijt van.’
Ik schrok erg. Ik wist dat hij gelijk had. Ik wilde niet drinken. Ik wilde lid van de kerk worden. Ik gaf het glas terug en ging naar huis, dankbaar dat ik geen foute keus had gemaakt.
De volgende ochtend ging ik naar de kerk, sprak de zendelingen aan en stelde een datum voor mijn doop vast. Vanaf die dag had ik niets meer te zoeken op feestjes met alcohol. Ik had nu nieuwe vrienden in de kerk die dezelfde normen en waarden hadden als ik. De mensen in mijn studentenhuis waren ook nog steeds mijn vrienden, maar ik maakte wel duidelijk wat mijn normen waren. Toen ze inzagen hoe belangrijk die voor mij waren, respecteerden ze die ook en zetten ze me niet meer onder druk. Als ik de kamer uitging als ze naar een ongepaste film keken of naar ongepaste muziek luisterden, merkten en respecteerden ze dat.
Mijn getuigenis is door deze ervaring gesterkt en ik streef ernaar om mijn normen nooit onder druk van anderen los te laten. Ik weet ook dat het bij moeilijke beslissingen het beste is om te weten wat je normen zijn en er dan vanaf het begin stevig aan vast te houden.
Ik weet dat mijn hemelse Vader al mijn gebeden om kracht tegen verleiding heeft verhoord. Ik ben dankbaar dat de Heilige Geest me heeft aangespoord om de juiste keus te maken. Ik weet dat de normen van de kerk ons beschermen en ik ben dankbaar dat ik ervoor heb gekozen om eraan vast te houden, zodat ik me kon laten dopen.