De gast op kerstavond
De auteur woont in Idaho (VS).
Het was altijd de beste avond van het jaar. Nu werd die verpest!
‘Zing de kerstliederen over het Christuskind: laat je naasten weten dat je om ze geeft’ (naar Children’s Songbook, 51).
Clara hield van de tradities op kerstavond. Eerst aten ze gebakken vis en dan kerstkoekjes als toetje. Dan gingen ze naar de kerstmarkt. Als ze thuiskwamen, lazen ze samen het kerstverhaal uit de Bijbel. En voordat ze naar bed gingen, deden ze de lichtjes van de kerstboom voor het eerst aan en mochten ze vast één cadeautje openmaken. Volgens Clara was het de beste avond van het jaar. Ze kon bijna niet wachten!
Totdat mama zei:
‘We hebben dit jaar op kerstavond een speciale gast. Herinneren jullie je mevrouw Rainer nog?’
Clara kreunde. ‘De buurvrouw die papa vorige week had uitgenodigd om naar de kerk te komen?’
‘Ja. Papa haalt haar nu op.’
Clara liet zich in een stoel vallen. Hoe kon ze zich ontspannen en plezier hebben als er een vreemde bij was? Kerstavond was verpest! Maar, mevrouw Rainer was niet naar de kerk gekomen toen papa haar had uitgenodigd. Misschien kwam ze nu ook niet.
Maar toen papa binnenkwam, was de ‘speciale gast’ bij hem. Mevrouw Rainer zag er moe en verdrietig uit. Clara zei: ‘Hallo’. Ze wist niet wat ze nog meer kon zeggen. Tijdens het eten keek ze naar haar bord terwijl mama en papa met mevrouw Rainer zaten te praten.
‘Heb jij weleens dansles gehad?’, vroeg een zachte stem. Clara zag dat mevrouw Rainer op een antwoord wachtte. Ze knikte en keek toen weer snel naar haar bord.
‘Ik ook’, zei mevrouw Rainer met haar zachte stem. ‘Welke dansstijl vind jij het leukst?’
Clara haalde haar schouders op en speelde met de groente op haar bord.
‘Ik hou van ballet’, zei mevrouw Rainer. ‘Ik heb nog voor de universiteit gedanst. We hebben een keer door heel Europa gereisd. Dat was geweldig!’
Clara keek op. Ja, dat klonk geweldig.
‘Wat vindt u nog meer leuk?’ vroeg Clara.
Mevrouw Rainer glimlachte een beetje. ‘Pianospelen. En wiskunde.’
Clara’s ogen werden groot. ‘Echt waar? Wiskunde is mijn lievelingsvak!’
Clara praatte de rest van de maaltijd met mevrouw Rainer. Mevrouw Rainer vertelde dat ze een graad in wiskunde had behaald en dat ze voor hoogleraar wiskunde studeerde toen ze haar man ontmoette. Hij had wat slechte beslissingen genomen en zat nu in de gevangenis.
Na het eten bleef Clara in de buurt van mevrouw Rainer toen ze over de kerstmarkt liepen. En toen ze later het kerstverhaal lazen, liet ze mevrouw Rainer in haar Schriften meelezen.
Toen was het tijd om een cadeautje open te maken. Clara kreeg een zachte, paarse pyjama. Ze wilde die meteen aantrekken! Maar ze vond het niet leuk dat mevrouw Rainer geen cadeautje had.
Op dat moment gaf mama een pakje aan mevrouw Rainer. Ze glimlachte verlegen toen er een paar donkerblauwe sokken uitkwamen. Ze keek met vochtige ogen naar mijn moeder. ‘Dank u wel. Dat had u niet hoeven doen.’
Clara ging naar haar slaapkamer om haar nieuwe pyjama aan te trekken. Ze bleef maar aan mevrouw Rainer denken. Ze was zo dankbaar dat ze een paar sokken had gekregen!
Toen Clara haar eigen warme sokken had aangedaan, hoorde ze prachtige muziek. Ze rende naar beneden en zag dat mama en papa kerstliederen zongen en dat mevrouw Rainer piano speelde. Clara zong meteen mee. Toen ze zong, kreeg ze een warm gevoel van binnen. Ze dacht: ‘Een gast op kerstavond is zo gek nog niet.’
Op zondag kwam mevrouw Rainer naar de kerk en ze zat tijdens de avondmaalsdienst bij Clara’s familie. Ze zag er gelukkig uit. Clara glimlachte toen ze samen met mevrouw Rainer uit haar zangboek zong. Misschien was het tijd voor een nieuwe kerstavondtraditie.