Onder heiligen der laatste dagen
Kerstmis door de ogen van mijn dochter
Illustratie Allen Garns
We liepen met ons gezin een schuur binnen om een levende kerststal te zien. We werden er stil en rustig van. Er waren dieren en een man en vrouw die zich als Jozef en Maria verkleed hadden. De vrouw had een baby in haar armen. Ze keken stil naar het kindje. Er heerste een erg vredige sfeer.
Onze jongste dochter zat op een hooibaal. Onze oudste kinderen, mijn vrouw en ik stonden achter haar. Ze keek heel stilletjes naar de baby. Toen de rest van ons gezin klaar was om te gaan, legde ik mijn hand op mijn dochters schouder. Ik fluisterde dat het tijd was om te vertrekken. Ze zei dat ze bij het kindje Jezus wilde blijven. Haar woorden ontroerden me en ik besloot bij haar te blijven.
Een paar minuten later pakte ik mijn dochter zachtjes bij de hand en zei dat we moesten gaan. Ze gaf aan dat ze nog wilde blijven. Ik sloeg mijn arm om haar heen en knielde naast haar neer.
Ik kreeg al snel het idee dat ik terug in de tijd bij Maria en Jozef was. Toen begreep ik waarom mijn dochter nog wilde blijven. Ik voelde de Geest over mij komen. Ik had het gevoel dat ik op die plek in de tegenwoordigheid van de Heiland was. Met tranen in de ogen voelde ik zijn liefde. Toen het eindelijk tijd was om te vertrekken, tilde ik mijn dochtertje op. Terwijl ik naar de uitgang ging, hoorde ik haar het kindje Jezus gedag zeggen. Ze zei dat ze heel veel van Hem hield.
Ik had die avond samen met mijn dochter iets meegemaakt wat ik bijna misgelopen was, maar wat ik de rest van mijn leven zal koesteren. Ik kreeg die avond een geschenk. Ik voelde me dichter bij God en voelde zijn liefde voor mij. Ik ben dankbaar voor de Heiland en de kans om zijn geboorte te herdenken. Ik weet dat het leven, het voorbeeld en het zoenoffer van de Heiland samen een geweldig geschenk van de oneindige liefde van God voor al zijn kinderen vormen. Ik zal dat geschenk altijd diep in mijn hart koesteren.