Mongolia’s Got Talent!
De auteurs wonen in Utah (VS) en in Ulaanbaatar (Mongolië).
Relatief weinig mensen in Mongolië kenden de kerk, maar dit koor heeft daar verandering ingebracht.
Foto met dank aan Odgerel Ochirjav; afbeelding menigte Getty Images
Vorig jaar in december heeft een koor van de ringen Ulaanbaatar Oost en West (Mongolië) de halve finales van de nationale televisieshow Mongolia’s Got Talent bereikt. Het koor bestond uit cursisten van het seminarie en instituut, en de helft daarvan waren teruggekeerde zendelingen. Ze geloofden amper dat ze zo’n kans zouden krijgen om hun geloof en talenten te tonen.
In 2015 heeft een gebiedszeventiger Mongolië bezocht en instructies inzake de activiteiten van de public affairs van de kerk gegeven. Odgerel Ochirjav, de ringpresident van de ring Ulaanbaatar West (Mongolië) wist niet goed hoe ze verder moesten. In januari 2016 werd hij opgebeld door zijn zwager en die zei:‘ Ik was naar Mongolia’s Got Talent aan het kijken. […] Ik kreeg sterk de indruk dat jouw kerkkoor zou moeten deelnemen.’
President Ochirjav heeft dat idee met zuster Unurjargal Purev, de koordirigente, besproken. De koorleden en zij waren enthousiast over die mogelijkheid. Het koor werd Zion genoemd of ‘SION’, dat is in het Mongools een letterwoord dat staat voor geest, geloof, verstand en eenheid.
De eerste ronde
In maart 2016 voerde Sion tijdens de eerste ronde van de wedstrijd een mix van twee nummers uit. Een van de juryleden zei: ‘Ik zie jullie gezichten helemaal oplichten! […] We moeten de video van jullie optreden op YouTube plaatsen om deze show aan de wereld te laten zien.’
Een ander jurylid vroeg het koor wat ze met het prijsgeld zouden doen, als ze de hoofdprijs van vijftigduizend dollar zouden winnen. Hij was onder de indruk van het antwoord dat ze alles als een bijzonder kerstgeschenk aan een weeshuis zouden schenken.
De tweede ronde
Van de vierhonderd deelnemers zat SION bij de tweehonderd die doorgingen naar de tweede ronde. Hun optreden viel echter op dezelfde dag als een jeugdconferentie van meerdere ringen. De helft van de 35 koorleden hoorde daarbij. Het koor besloot naar de tweede ronde door te gaan en dus huurden zij een bus en reden na hun optreden acht uur naar de jeugdconferentie.
SION zat bij de 32 van de 200 optredens die doorgingen naar de halve finale. Het koor kreeg steeds meer aandacht op sociale media over Mongolia’s Got Talent.
De halve finale
Zij oefenden van juni tot september ter voorbereiding op de halve finale. Op de dag van hun optreden stonden ze ’s morgens om vier uur op. Het was -34°C. Een van de koorleden, zuster Nomuungerel Enkhtuvshin, zei: ‘Veel koorleden hadden een verkoudheid. Maar ze knapten op zodra we voor hen baden.’
In heel Mongolië bekeken mensen de show en sms’ten zij hun stem door.
Broeder Shijir Purevdorj zei: ‘Als gevolg van deze televieshow kregen veel mensen een positieve indruk van de kerk.’
De zegeningen
Koorleden werden zelf ook gezegend. Broeder Odgerel Tumursukh zei: ‘We hebben er gedurende een jaar al onze aandacht en tijd aan gewijd, terwijl onze baan en andere aspecten van ons leven ook gewoon doorgingen. Hoewel dat moeilijk was, ontvingen we veel zegeningen. Ik heb geleerd hoe ik mijn tijd moet beheren en hoe ik mij opofferingen voor onze Heer kan getroosten.’
Niet alleen is hun geloof versterkt, ook hebben de koorleden meer zelfvertrouwen gekregen, vriendschappen gesloten en eenheid geleerd. ‘Door onze deelname aan het koor hebben we elkaar leren vergeven en ondersteunen’, aldus broeder Ganbaatar Ulziiduuren. ‘We zijn meer eensgezind geworden.’ Zuster Bilguunzaya Tungalagtuul heeft geleerd ‘dat ik nooit aan mezelf hoef te twijfelen of te denken dat ik iets niet zou kunnen.’
Broeder Bayartsogt Lhagvajav zegt: ‘Doordat ik in het koor zing, heeft mijn familie veel zegeningen ontvangen. Ik heb ook antwoorden gevonden waar ik al een poos naar zocht. Onze leiders droegen oplossingen aan. […] Het heeft mijn getuigenis bevestigd dat onze leiders door God zijn geroepen.’
‘Toen ik aan Mongolia’s Got Talent deelnam,’ legde zuster Onon Dalaikhuu uit: ‘ontdekte ik dat elkaar aanmoedigen en steunen de sleutel tot [ons] succes [was].’ Eén van de taken van zuster Dalaikhuu was de groepsleden organiseren. Daardoor ontwikkelde ze haar leiderscapaciteiten. Zij vervolgt: ‘We voelden dat [de] Heer ons leidde en beïnvloedde. Velen van ons werden ziek, hadden het druk, waren moe of voelden zich overweldigd. Als we echter samen baden, vonden we ergens de kracht en het verlangen om vol te houden.’
Hoewel het koor niet genoeg stemmen kreeg om in de finale te geraken, leverden hun optredens de kerk in heel Mongolië veel aandacht op. President Ochirjav legt uit: ‘We waren gehoorzaam aan een opdracht van onze priesterschapsleiders en de Heer bereidde een weg. […] Nu praat de hele stad [Ulaanbaatar] over de deelname van het mormoonse koor aan Mongolia’s Got Talent.’