Tingkatulog ni Felix
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
“Kon ako magbinuotan ug mabination ug motabang og tawo nga akong makita, malipay kaayo ko” (Children’s Songbook, 197).
Nagtan-aw si Anton samtang ang computer screen mi-load og level six sa kadaghang higayon. Miginhawa siya og lawom ug nagsugod sa pagsubay sa maze, miagi ibabaw sa mga colorful spike ug agi sa nagkalayo nga mga langub. Iyang gipakusgan ang pagtunob samtang nagkaduol sa finish line.
“Anton?” Tingog kadto ni Mama. Morag duna siyay gikinahanglan.
“Dili sa karon!” naghunahuna siya. Milukso siya og laing spike ug mipabulhot agi sa laing langub. “Oo?” miingon siya, wala mobulag sa pagtan-aw sa screen.
“Palihug pasul-uba si Felix sa iyang pajama ug basahi og istorya? Kinahanglan nakong tiwason og paglimpyo ang kusina.”
“Um … ,” Duol na lang gyud kaayo! Mikurbada siya sa katapusan nga spiky nga agianan, sa laing kalayo, agi sa chomping monster, ug … Oo! tabuk sa finish line!
Ang computer mi-load og level seven. Morag mas lisud, apan si Anton dili na makahulat sa pagsulay niini. Naningkamot siya pag-ayo nga makaabut niini nga level. Gipislit ni Anton ang pause button ug mitan-aw ni Mama, nga naggunit sa iyang manghud, nga si Felix. “Mahimo ba nga mangayo og pipila na lang ka minuto? Nakuha na nako ang level seven!”
“Nagkinahanglan gyud ko sa imong tabang,” miingon si Mama. “Makahimo pa ka og usa pa ka level human nimo maatiman si Felix.”
Mipahiyom si Felix. “‘Lihug?” matud niya sa iyang gamay nga tingog sa dos anyos.
Mitan-aw si Anton sa computer screen ug nanghupaw. “Sige.” Kinahanglan siyang magdali aron makabalik siya sa iyang dula.
Gikugos niya si Felix ug misaka sa hagdan paingon sa ilang kwarto.
“Kinsa ang akong paborito nga igsoon nga bata?” miingon siya, miduot sa humok nga tiyan sa bata. Iyang gihuypan ang tiyan ni Felix ug mipahiyom samtang si Felix miagik-ik og katawa.
Gisul-uban ni Anton si Felix sa iyang paborito nga dinosaur pajama. Dayon iyang gialsa si Felix ngadto sa higdaanan ug mipaingon sa pultahan. Miingon si Mama nga basahan usab si Felix og istorya, apan nahimo na niya ang importante nga bahin. Tingali karon makahimo pa siya og duha pa ka level sa dili pa matulog.
Dayon namatikdan ni Anton nga dunay mibira sa iyang sinina. Gitan-aw niya ug nakita nga si Felix mikatkat gikan sa higdaanan.
“Bear?” Pangutana ni Felix. Midagan siya ngadto sa basket sa mga libro ug gidala ang usa ka libro nga dunay polar bear sa atubangan.
“Aw, Felix, duna pa koy buhaton!” Miingon si Anton. Gigunitan ni Felix ang basahon ibabaw sa iyang ulo, nagtan-aw ni Anton sa iyang dako nga brown nga mga mata.
Wala nay mahimo si Anton gawas sa pagpahiyom. “Dili gyud ka magpabalibad, no? Ahh, OK.”
Milingkod si Anton sa higdaanan ni Felix, ug mikatkat si Felix ug nagpasabak. Gipakli ni Anton ang unang pahina ug nagbasa samtang si Felix misandig kaniya. Gitudlo ni Felix ang matag hayop sa pahina ug nagpraktis sa pagsulti sa ngalan niini. “Zee-ba … famingo … wah-wus.”
Sa dihang nahuman na, gisira ni Anton ang basahon ug gihabulan niya si Felix. “Good night, Felix,” miingon siya, mihalok sa ulo ni Felix ug mibarug aron molakaw.
Apan samtang naglakaw siya padulong sa pultahan, nakadungog na usab siya sa gamay nga tingog. “Hapuhap?”
Mipahiyom si Anton. “OK. Irog ngadto. Kadiyot lang ha.”
Mihigda si Anton sa unlan. Maayo na lang karon, wala na gyud siyay buhaton pa. Mipahiyom siya sa dihang si Felix nanghuy-ab og lawom ug mipiyong sa iyang mga mata. Gibati niya nga malipayon kaayo siya sa tibuok adlaw. Makahulat ang iyang dula.