2020
Nag-inusara sa Tingpaniudto
Oktubre 2020


Nag-inusara sa Tingpaniudto

Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.

Si Kali gusto lang og usa ka higala.

“Ato siyang Higala ug maghuhupay” (Songbook sa mga Bata, 56).

Lonely Lunchtime

Si Kali misulod sa lawak nga paniudtohanan ug mitan-aw sa palibut. Ang tanang ubang mga bata nagdagan diretso paingon sa ilang mga higala ug nagpundok diha sa mga lamesa. Saba ang lawak uban sa mahinamon nga mga tingog ug malipayon nga mga katawa. Ikaduhang adlaw pa lang sa pag-eskwela, apan ingon og ang tanan adunay katupad gawas lang ni Kali.

Gikuptan niya pag-ayo ang gunitanan sa iyang balonan ug milakaw paingon ngadto sa usa sa mga lamesa. “Mahimo bang motupad nimo?” Nangutana si Kali.

Usa ka batang babaye nga adunay taas, tabonon nga sinapid nga buhok ang mihangad. Gisamokan siya ug milingo-lingo sa iyang ulo. “Dili. Adunay naglingkod na,” miingon siya.

“Sige.” Si Kali mibalhin ngadto sa laing bakante nga lingkuranan ug gibutang ang iyang balonan.

“Dili ka pwede molingkod dinhi! Gilain nako kana nga lingkuranan,” miingon ang usa ka batang lalaki nga nagsul-ob og berde nga striped nga sinina. Giduso niya ang balonan ni Kali ngadto sa salog. Nangatawa ang tanan niyang mga higala.

Miyuko si Kali ug gipunit ang iyang balonan pag-usab. Milakaw siya tabok sa lawak nga paniudtohanan ug milingkod sa usa ka bakante nga lamesa. Nakakita siya og usa ka tawo gikan sa iyang kasilinganan ug misulay sa pagwara-wara, apan siya milingiw. Si Kali nagmug-ot. Nganong wala may gustong makighigala niya?

Miduko si Kali nga nagtan-aw sa iyang pagkaon. Siya wala nay gana nga mokaon. Gipahiran niya ang iyang mga mata, gisirad-an ang iyang balonan, ug migawas.

Ang tanan nagdula na uban sa ilang mga higala. Nag-inusarang milingkod si Kali diha sa usa ka bangko [bench] ug mitan-aw sa ubang mga bata nga naglingaw-lingaw nga wala siya. Dayon si Kali nakabantay og usa ka batang lalaki nga mga sama niya og edad nga nag-inusarang naglingkod diha sa sagbut. Nagsul-ob siya og dalag nga sinina nga namantsahan, ug ang iyang buhok mibarug sa luyo.

Milingiw si Kali. Nakakita siya og pundok sa mga batang babaye gikan sa iyang klase nga nagdula og foursquare. Nanghinaut siya nga sila modapit kaniya sa pagdula uban kanila.

Mitan-aw si Kali pag-usab sa batang lalaki. Nagduko siya, ug nangibut siya sa sagbut palibut sa iyang tiil. Nakahinumdom si Kali og usa ka butang nga gisulti usahay ni Mama: Pangitaa ang mga bata nga nag-inusara.

Si Kali nagmug-ot. Siya nag-inusara usab. Walay gusto nga mahimo niyang higala!

Apan dayon si Kali naghunahuna kabahin sa dihang nabunyagan siya sa miaging tuig. Misaad siya nga maminaw sa Espiritu Santo. Tingali ang Espiritu Santo nagtabang kaniya sa paghinumdom sa unsay gisulti ni Mama kaniya. Tingali ang Espiritu Santo nagsulay sa pagsulti kaniya nga makigdula sa batang lalaki nga adunay dalag nga sinina.

Nanghupaw si Kali ug mibarug. Usa ka mainit nga pagbati ang mikaylap sa iyang kasingkasing. Miduol siya ug milingkod tupad sa batang lalaki diha sa mga sagbut.

“Hi,” miingon siya.

“Hi,” siya [ang batang lalaki] dili klaro nga mitubag og balik.

“Unsa ang imong paborito nga kolor?”

“Um … berde.”

“Nindot na. Ganahan ko og pink,” miingon si Kali. “Ikaw ba adunay paborito nga hayop?”

Ang batang lalaki mas mituy-od og gamay nga milingkod ug mitan-aw kaniya. “Oo. Ganahan kaayo ko og mga dinosaur.”

“Oy, ako sab. Ang akong paborito mao ang triceratops.”

Mipahiyom ang batang lalaki.

Dayon mibagting ang bagtinganan. Mibarug si Kali ug nanamilit ngadto sa batang lalaki. Mipahiyom siya samtang naglakaw nga nag-inusara balik ngadto sa iyang lawak klasehanan. Wala tuod siyay labing suod nga higala, apan mibati siya nga malipayon nga nasayud nga iyang nahimong mas maayo og gamay ang recess sa laing tawo. ●