“Diin Man Ka Gikan?,” Liahona, Ene. 2023.
Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Diin Man Ka Gikan?
Gikinahanglan nakong dawaton ang tukmang panahon ug mga katuyoan sa Dios samtang nakat-onan nako nga higugmaon ang akong lola sama sa paghigugma sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo kaniya.
Bisan pa man sa sakit ni Lola, ang tanan nga iyang gibuhat alang kanako tungod kay siya nahigugma kanako.
Litrato sa maayong kabubut-on sa tagsulat
“Diin man ka gikan, anak ko?” nangutana ang akong lola samtang mitubag siya sa akong tuktok sa iyang pultahan. Bag-o lang kong nabalik gikan sa usa ka full-time nga misyon ngadto sa El Salvador. Nagluha-luha ang mga mata ni Lola tungod sa kalipay nga makita ako pag-usab. Ang iyang mga bukton humok ug init ang pamati samtang gigakos niya ang akong liog.
Kami nalingaw nga nag-istoryahay samtang gitubag nako ang iyang mga pangutana mahitungod sa akong misyon. Nahimo kong emosyonal samtang gisultihan nako siya mahitungod sa mga tawo, pagkaon, kakugi, ug sa mga milagro sa akong misyon. Dihang nahuman na ko, kalit siyang nahilom. Dayon nangutana siya, “Diin man ka gikan, anak ko?”
Dayag lang, wala siya naminaw. Maong, gisugdan namo pag-usab ang among panag-istoryahay. Hapit mga 20 minutos ang milabay, nangutana siya sa ikatulong higayon, “Diin man ka gikan, anak ko?”
Adunay problema. Wala madugay akong nahibaloan nga mga usa ka tuig human mibiya ko para sa akong misyon, ang akong lola nahiling nga adunay Alzheimer nga sakit.
Mibati ako og dako nga tinguha sa pagtabang ni Lola. Sulod sa duha ka tuig, gisangyaw nako ang gugma sa Dios alang sa Iyang mga anak. Karon ako adunay kahigayonan sa pagsunod niadto nga mga pagtulun-an. Bisan og nasayod ako nga mahimong lisod kini, mitanyag ako nga mopuyo uban kaniya aron matabangan nako siya.
Ang unang pipila ka bulan mao ang kinalisoran. Sama didto sa nataran sa misyon, ang pagbaton og pailob ug pagkontrolar sa kasagmuyo nahimong usa ka full-time nga trabaho. Ug sama sa panahon sa akong misyon, gikinahanglan nakong dawaton ang tukmang panahon ug mga katuyoan sa Dios samtang nakat-onan nako nga higugmaon ang akong lola sama sa paghigugma sa Langitnong Amahan ug ni Jesukristo kaniya.
Ang pagpuyo uban ni Lola usahay sama sa pagpuyo uban sa tulo ka lainlaing tawo. Usahay dili siya makaagwanta nga adunay laing tawo sa balay. Usahay gusto niya ang akong pag-atiman ug pagtagad, malipayon nga wala siya nag-inusara. Usahay ang tanang mahunahunaan niya mao ang unsay ipakaon sa iyang apo nga lalaki nga bag-o lang nga nauli gikan sa iyang misyon. Ang “Ayaw kana buhata!” daling mahimo nga “Nganong dili man nimo buhaton?”
Ang akong lola, bisan pa niana, nahimong usa ka dako nga panalangin kanako. Nasayod ako nga bisan pa man sa iyang sakit, ang tanan nga iyang gibuhat alang kanako tungod kay siya nahigugma kanako.
Ang kinanindotan ug labing sinsero nga mga pulong sa akong lola moabot matag higayon nga ako mopauli gikan sa eskwelahan o trabaho. Uban sa usa ka malumo nga pagtan-aw, gakson ko niya, hagkan ang akong mga aping, ug mahigugmaong mangutana, “Diin man ka gikan, anak ko?”