Zion opbouwen met al zijn kinderen

Alexander Scholtz, Zwolle

Wijkzendingsleider

Hoe creëren we eenheid, harmonie en vrede, ook al verschillen we met anderen van mening, hebben we andere doctrines en hele andere manieren van geloofsbeoefening?

Ik zag onlangs in het nieuws dat demonstranten in Zweden verschillende exemplaren van de Koran, het heilige boek van onze moslimbroeders en -zusters, hebben verbrand. Ook in ons land heeft onlangs een man uit een politieke partij onder het mom van vrijheid van meningsuiting de Koran publiekelijk verscheurd en onder de schoenen vertrapt. Ik las een reactie hierop van een moslimjongen van 17 jaar die heel erg gekwetst was hierdoor. Hij zei ‘Dat deed pijn in mijn hart. Ik ga toch ook niet andermans heilige boeken verscheuren of verbranden?’

Als ik zulke dingen hoor, dan voel ik enorme pijn en medeleven voor onze moslimbroeders en -zusters. Hoe zouden wij het vinden als mensen in Amsterdam de Bijbel of het Boek van Mormon verscheuren? Ik kan me bijna niet voorstellen hoe vreselijk en ondraaglijk dat zou aanvoelen, want dit gaat niet om een mening hebben, maar om haat. Boeken op dergelijke manier vernietigen is een symbolische daad van agressie tegenover mensen.

Wat doen we als gemeenschap als we dergelijk nieuws vernemen? De Heer heeft ons aan de hand van de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan geleerd dat iedereen onze naaste is, ongeacht wat iemands achtergrond, ras, gender, en religieuze affiliatie is. Hij gebiedt ons zoals de barmhartige Samaritaan te zijn en de behoeftigen te helpen.

Daarbij heb ik drie punten gevonden waar we als gemeenschap aandacht aan kunnen besteden en actie op kunnen ondernemen, onderbouwd door enkele citaten van leiders in de kerk die ik graag met jullie wil delen.

1. Keuzevrijheid, en in het bijzonder, religieuze vrijheid.

Je vraagt je misschien af: waarom raakt dit nieuws mij zo? Het feit dat dit in het nieuws is, maakt duidelijk dat religieuze vrijheid nog steeds onder vuur ligt. Bijna 200 jaar geleden, In 1833, hebben burgerwachten en bendes ook de pers van onze pioniers in Independence (Missouri, VS) en daarbij het ‘Boek der Geboden’ vernietigd. Maar een paar pagina’s hebben leden kunnen redden. Er was in die tijd zoveel haat van hun medeburgers in de Verenigde Staten dat ze de pioniers vervolgden en de profeet Joseph Smith vermoord hebben. In de wereld van vandaag is de moslimgemeenschap vaker het slachtoffer van deze donkere en destructieve macht.

Als ik die jongen van 17 was geweest, dan had ik de wandaden van de demonstranten als een directe aanval op mijn keuzevrijheid beschouwd, een bedreiging op mijn vrijheid om te zijn wie ik ben, om te geloven wat ik goeddunk, en om God te aanbidden met mijn broeders en zusters, de mensen van wie ik hou.

Wat kunnen we doen om dit recht beter te beschermen, niet alleen door voor onszelf en ons geloof op te komen, maar ook voor die moslimbroeder die ik op het nieuws had gezien en alle andere mensen die een of geen religie aanhangen?

In het elfde geloofsartikel staat: ‘Wij eisen het goed recht de almachtige God te aanbidden volgens de stem van ons eigen geweten, en kennen alle mensen hetzelfde goed recht toe: laat hen aanbidden hoe, waar of wat zij willen.’

Als ik kijk naar wat er wereldwijd gebeurt om dit recht te beschermen, dan wordt mijn hart warm. In de laatste jaren zijn er steeds meer mensen en organisaties die wereldwijd opkomen voor het recht van religieuze vrijheid, ook vanuit onze kerk.

Ouderling Gerrit W. Gong, lid van het Quorum der Twaalf Apostelen, heeft gezegd: ‘Terwijl we moslimleiders over de hele wereld ontmoeten, praten we over het verdedigen van godsdienstvrijheid. Gelovige mensen moeten samen opkomen voor tolerantie en waardigheid van mensen van alle religieuze overtuigingen.’¹

2. Bruggen bouwen

Wat als wij de moslimgemeenschap enkele straten hiervandaan zouden uitnodigen om een keer deel te nemen aan onze avondmaalsdienst? Er zou misschien een gezin of verschillende gezinnen naar ons kerkgebouw komen. In de kapel zien we dan misschien het gezicht van een vader, de glimlach van een moeder, een zoon en dochter die aan het spelen zijn. En wie weet zouden ze ons ook eens uitnodigen om een dienst van hen bij te wonen.

Betrokken zijn bij het uitreiken naar anderen is voldoen aan wat ouderling M. Russell Ballard, lid van het Quorum der Twaalf Apostelen, de ‘leer van insluiting’ noemde. ‘Onze leerstellingen en geloofsovertuigingen zijn belangrijk voor ons’, zei hij. ‘We houden ze stevig vast en koesteren ze. Ik zeg niet dat we dat niet moeten doen. Onze eigenheid en de unieke boodschap van het herstelde evangelie van Jezus Christus zijn noodzakelijke elementen om de bevolking op aarde een duidelijke keus te bieden. Ik wil ook niet adviseren dat we relaties aangaan waardoor wij of ons gezin geestelijk risico lopen.’ Ouderling Ballard citeerde de boodschap van het Eerste Presidium uit 1978 en bevestigde nogmaals: ‘Onze boodschap […] is er een van liefde en zorg voor het eeuwig welzijn van alle mensen, ongeacht religieuze achtergrond, ras of nationaliteit, in het besef dat we waarlijk broeders en zusters zijn, omdat we zoons en dochters van dezelfde hemelse Vader zijn.’

‘Dat is onze leer’, concludeerde hij, ‘een leer van insluiting. Dat geloven we. Dat hebben we geleerd. Door die leer behoren wij van alle mensen op aarde de liefdevolste, vriendelijkste en verdraagzaamste mensen te zijn.’²

Er ligt een gevaar in het polariserend denken van ‘een ons en een hen. Hun bolwerk en dat van ons.’ Zion opbouwen kunnen we niet alleen. Het is noodzakelijk om relaties te ontwikkelen met mensen en organisaties die niet onze geloofstraditie navolgen. Het biedt ons de kans om elkaar beter te begrijpen en verschillende dimensies van het goddelijke te aanschouwen.

Ouderling Jack N. Gerard, algemeen zeventiger, vertelde twee jaar geleden aan de media van de kerk dat het ontwikkelen van relaties met mensen die anders zijn cruciaal is om een vruchtbare bodem van wederzijds respect te creëren.

‘Relaties leiden tot echt begrip’, zei hij tijdens een interreligieus evenement. ‘We moeten boven de polarisatie uitstijgen die we vandaag in de wereld zien. En we moeten leiden om onze eigen leden eraan te herinneren dat ze door middel van een voorbeeld over de hele wereld moeten laten zien dat in onze geloofstradities de Heiland zelf een groot genezer was. Hij bracht ons bij elkaar en moedigde anderen aan om elkaar niet te beoordelen, maar om getemperd te zijn, om gemeten te worden in de manier waarop we naar elkaar kijken. We kunnen samenkomen en uitstijgen boven wat is toegestaan in de moderne technologie, en onszelf op een betere plek bevinden, nadat we echt de harten en zielen van de hele mensheid hebben genezen, ongeacht hun geloofstraditie of geen geloofstraditie.’³

3. De handen ineenslaan

Om religieuze vrijheid te beschermen, kunnen we het best samenwerken met andere religieuze en niet-religieuze organisaties.

Ouderling Quentin L. Cook, lid van het Quorum der Twaalf Apostelen, zei in 2021 tijdens een interreligieuze bijeenkomst aan de Universiteit van Notre Dame (Indiana, VS) het volgende:

‘Mijn pleidooi is dat alle religies samenwerken om het geloof en de vrijheid van godsdienst te verdedigen op een manier die zowel mensen met verschillende geloofsovertuigingen als ongelovigen beschermt.

‘Katholieken, evangelisten, joden, moslims, heiligen der laatste dagen en andere religies moeten deel uitmaken van een coalitie van religies die hulp bieden, fungeren als een toevluchtsoord en religieuze vrijheid over de hele wereld verkondigen. We moeten niet alleen ons vermogen beschermen om onze eigen religie te belijden, maar ook het recht van elke religie beschermen om haar eigen doctrines en wetten toe te passen’⁴

Door in zee te gaan met overheden, andere organisaties en religies kunnen we bovendien meer betekenen voor anderen en op grotere schaal dienen. Vorige maand vierde de kerk een tienjarige samenwerking met Unicef. Wij steunen hen in hun missie om kwetsbare kinderen en hun gezinnen wereldwijd te steunen, welke een missie is die in lijn ligt met de onze om onze naasten lief te hebben.

Over de sociale rol van godsdienst- en geloofsgemeenschappen en het delen van de humanitaire hulp van de kerk zei zuster Reyna I. Aburto, voormalig tweede raadgeefster in het algemeen ZHV-presidium, tijdens een paneldiscussie als onderdeel van het eerste Forum over Religieuze Vrijheid waarbij meerdere Zuid-Amerikaanse landen betrokken waren, het volgende:

‘Dit alles is mogelijk dankzij onze nauwe samenwerking met overheden en met religieuze en liefdadigheidsorganisaties. […] We zetten voortdurend onze meningsverschillen over religieuze doctrines en gebruiken opzij en bundelen onze krachten om de behoeftigen te dienen.’⁵

Het is een geweldige tijd waarin wij leven, ondanks de vele verschrikkelijke gebeurtenissen op het wereldtoneel. Het is de bedeling van de herstelling.

Er is nog zoveel onrust in de wereld. Het bedroeft me dat er mensen zijn die in angst leven en gekwetst zijn, omdat ze het slachtoffer zijn van de onwetendheid, hebzucht en haat van hun medemens.

Nogmaals de drie punten op een rij:

Onze keuzevrijheid en met name godsdienstvrijheid ligt onder vuur en we moeten dit recht voor onszelf en anderen verdedigen.
Door bruggen te bouwen leven we de leer van insluiting na en kunnen we relaties ontwikkelen met mensen die anders geloven.
Deze bruggen maken het ook mogelijk om samen te werken om het recht van godsdienstvrijheid te beschermen en om de behoeftigen te dienen.

Om af te sluiten wil ik iets ongebruikelijks doen. Ik wil graag het dertiende vers uit Soera 49 uit de Koran delen. In plaats van de naam God of hemelse Vader, gebruiken zij het woord Allah. Een Nederlandse vertaling gaat als volgt:

‘O mensheid, Wij hebben jullie geschapen uit een man en een vrouw en Wij hebben jullie tot volken en stammen gemaakt, opdat jullie elkaar leren kennen. Voorwaar, de meest edele van jullie is bij Allah degene die het meest (Allah) vreest. Voorwaar, Allah is van alles op de hoogte, Alwetend.’

Ik wil getuigen dat dit vers uit de Koran waar is. Naast belangrijke verschillen hebben we ook veel gemeen met onze moslimbroeders en -zusters, ook met broeders en zusters van andere religies. De joden en sikhs bijvoorbeeld geloven net als wij dat we allemaal geboren zijn met een goddelijke vonk of licht in ons, wat wij het licht van Christus noemen. God de Vader leeft en wij zijn allen zijn kinderen!