Traditie achterlaten en op de Heer vertrouwen

Samukelisiwe en Phindile Mkhize

Door profetische raad over lobola waren we onzeker over de toekomst.

Als jongvolwassenen kunnen we veel kracht ontvangen. Als twee zussen die discipelen in Zuid-Afrika proberen te zijn, hebben wij voortdurend ervaringen die ons geloof versterken en ons enthousiast maken over de toekomst. Maar soms is deze periode in ons leven verwarrend, terwijl we beslissingen moeten nemen over onze opleiding, ons werk en vooral onze huwelijkspartner.

Of, in ons geval, ontdekken hoe het huwelijk er überhaupt uit zal zien.

Een onverwachte uitdaging

In Zuid-Afrika is er een oude traditie die lobola wordt genoemd – beter bekend als de ‘bruidsschat’ – die in sommige Afrikaanse landen nog steeds wordt gevolgd. ‘[Lobola] is een teken van waardering van de familie van de bruidegom voor de familie van de bruid. Vroeger gaf de familie van de bruidegom de familie van de bruid iets dat van waarde voor hen was.’¹

Vee (dat in veel Afrikaanse culturen als heilig wordt beschouwd) werd traditioneel aan de familie van de bruid gegeven, als symbool van een geestelijke band die tussen de twee families werd gevormd. Maar tegenwoordig wordt lobola vaak in de vorm van grote geldbedragen betaald. De prijs wordt nu bepaald op basis van de opleiding, baan en maatschappelijke status van de bruid.²

Het betalen van lobola is een afspiegeling van de waarde van de bruid voor zowel haar familie als de man met wie ze gaat trouwen. Het symboliseert een eenheid tussen de families. We hebben er ons hele leven dus naar gestreefd om respectvolle, succesvolle, intelligente vrouwen te zijn. We wilden onze familie trots maken en terugbetalen voor onze goede opvoeding.

Maar in 2014, toen we allebei net jongvolwassen waren, kwam president Dieter F. Uchtdorf, destijds tweede raadgever in het Eerste Presidium, naar Afrika om tot de leden te spreken. We voelden tijdens zijn toespraak dat hij oprecht van ieder van ons hield. Maar tijdens zijn toespraak zei hij dat de traditie van lobola niet meer in overeenstemming met het evangelie was. Hij ontmoedigde het gebruik en zei: ‘De gevolgen van [de bruidsprijs] zijn groot en leiden tot gedrag dat een lid van de Kerk van Jezus Christus onwaardig is. […] De weg van de Heer is het ware pad om families voor eeuwig samen te brengen.’³

Deze gewoonte speelt een enorme rol in onze cultuur, en wij gingen ervan uit dat wij er ook aan deel zouden nemen, dus na zijn boodschap waren we in de war.

We maakten er eerst grapjes over: ‘Wij hebben niet zo hard ons best gedaan om niet eens een koe te krijgen!’

Maar we waren echt in de war. Als onze hemelse Vader niet meer wil dat we deze traditie beoefenen, en de meeste mensen in onze cultuur weigeren zonder lobola te trouwen, hoe kunnen we dan onze hemelse Vader en Jezus Christus volgen en onze cultuur en familie respecteren? Onze familieleden die geen lid van de kerk waren, vonden het evangelie al vreemd, maar nu zouden ze het nog moeilijker vinden om het te begrijpen.

Toen we zagen dat sommige leden de kerk verlieten omdat ze deze lering van een levende profeet niet begrepen, beseften we dat we onze vragen aan onze hemelse Vader moesten stellen.

Naar antwoorden zoeken

Toen we als tieners lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen werden, beloofden we elkaar dat we elkaar altijd zouden helpen om – wat er ook gebeurt – dicht bij de Heer te blijven. We besloten dat waar het leven ook toe zou leiden, we ons altijd aan ons geloof zouden vasthouden, omdat we hadden gezien dat het evangelie tot ware vreugde leidt.

Toen we het moeilijk vonden om de boodschap van ouderling Uchtdorf te begrijpen, dachten we dus aan die belofte. We werden eraan herinnerd hoe belangrijk het is om onze band met onze hemelse Vader en Jezus Christus op de eerste plaats te zetten en op hun beloofde zegeningen te vertrouwen. We concentreerden ons allebei op het versterken van ons geloof in Hen om dat vertrouwen weer op te bouwen.

Toen ik (Phindi) tot mijn hemelse Vader bad om leiding over daten en het huwelijk, kwam er een gedachte bij me op. Een apostel van de Heer werd geïnspireerd om naar mijn land te komen en over een specifieke traditie in onze cultuur te spreken, omdat onze hemelse Vader ons persoonlijk kent. Hij weet wat ons kan belemmeren, en Hij heeft het beste met ons voor op het verbondspad.

Ik stond oprecht bij dit beginsel stil en besefte dat onze hemelse Vader echt niet wil dat ons eeuwige huwelijk en ons gezin door wereldse tradities worden beperkt. Dat besef hielp mij inzien dat er vaak misbruik van lobola wordt gemaakt, vooral als de hoge prijs sommige echtparen ervan weerhoudt om te trouwen. Ik begon te beseffen dat ik meer op mijn hemelse Vader en Jezus Christus kon vertrouwen dan mijn eigen kennis, al was dat moeilijk.

Ik (Samu) zocht in de Schriften naar antwoord op mijn zorgen over de toekomst. Ik heb altijd geloofd dat er in dit evangelie ruimte is voor vragen en dat we worden aangemoedigd om kennis op te doen en naar persoonlijke openbaring te streven. Dus ik bestudeerde het Boek van Mormon meer dan ooit tevoren. Na verloop van tijd bevestigden de beginselen in dat boek aan mij dat ik op de woorden van hedendaagse profeten kan vertrouwen. Ik voelde mijn hart veranderen en mijn band met mijn hemelse Vader en Jezus Christus verbeteren.

Toen ik me bleef afvragen hoe mijn toekomst er met betrekking tot daten en het huwelijk uit zou zien, dacht ik aan het beginsel dat Nephi onderwees, ‘dat de Heer geen geboden aan de mensenkinderen geeft zonder een weg voor hen te bereiden, zodat zij kunnen volbrengen wat Hij hun gebiedt’ (1 Nephi 3:7). Daarom weet ik dat ik op Hem kan vertrouwen en dat zijn beloften mij hoop geven.

President Russell M. Nelson heeft gezegd dat we moeten leren ‘God [te laten] zegevieren’⁴ en ‘de wereld [te] overwinnen’.⁵ Deze kennis heeft ons vertrouwen in onze hemelse Vader geleidelijk vergroot. Zelfs als we niet weten hoe het huwelijk voor ons zal verlopen, weten we dat als we onze verbonden nakomen en ons op onze relatie met Hem en Jezus Christus concentreren, we met wonderen zullen worden gezegend wanneer we deze traditie loslaten.

De belangrijkste relatie

Relaties en daten kunnen moeilijk en onzeker zijn voor iedereen die – waar dan ook ter wereld – naar een tempelhuwelijk streeft. Als we naar een eeuwige partner verlangen, is de toekomst soms beangstigend. Neem het maar van ons aan – wij hebben met zoveel onzekerheid te maken omdat de meeste mensen in onze cultuur het huwelijk zonder lobola niet eens overwegen.

Maar al lijkt de kans niet groot, wij geloven echt dat onze hemelse Vader ons allemaal met onze rechtvaardige verlangens zal blijven helpen als we op Hem vertrouwen (ongeacht de culturele obstakels of moeilijkheden waar jij met het daten en het huwelijk mee te maken hebt). Als we ons op onze relatie met Hem en Jezus Christus concentreren, is al het andere in de toekomst minder beangstigend en hoopvoller.

Soms hebben we het gevoel dat we iets missen en vragen we ons af of het makkelijker is om gewoon aan de gewoonten, verwachtingen en normen van de wereld toe te geven. Maar als we nadenken over de zegeningen en vreugde die de Heer voor ons als discipelen van Christus in petto heeft, beseffen we dat we helemaal niets missen. We zijn in de handen van een liefdevolle hemelse Vader, die ons naar onvoorstelbare zegeningen zal leiden.

Ondertussen blijven we ons best doen om geestelijk en stoffelijk vooruitgang te maken. We ontwikkelen prachtige relaties met vrienden, familieleden en elkaar. De band die we met onze dierbaren hebben – en in het bijzonder met onze hemelse Vader en Jezus Christus – zal ons altijd verbondenheid en liefde bieden, en ons de kracht geven om op het verbondspad voort te gaan.

Sommige rechtvaardige verlangens lijken misschien onmogelijk als we door de ups en downs van ons jongvolwassen leven reizen. Maar terwijl we onze verbonden blijven nakomen en de Heer zoeken, blijven we op een tempelhuwelijk hopen. Tot die tijd kunnen we, zoals president Nelson heeft gezegd, altijd wonderen zoeken en verwachten.⁶ We ondervinden echt de vreugde, zegeningen en, ja, de wonderen van het naleven van het evangelie van Jezus Christus.

We hopen dat jij weet dat er ook voor jou wonderen en zegeningen in het verschiet liggen.

De auteurs wonen in Gauteng (Zuid-Afrika).

Noten